جایگاه و نقش و اهمیت نماز
جایگاه و نقش و اهمیت نماز
جایگاه و نقش و اهمیت نماز از جنبه های مختلف شایسته تفکر و تعمق است و از همین طریق می توان دریافت که چرا این عبادت بزرگ نه در یک ماه و همانند روزه که در همه ماه های سال واجب شده و هرگز محدود به زمان و مکان نمی شود.
در متن فرهنگ و معارف اسلامی آموزه های فراوانی درباره جایگاه و نقش و آثار نماز ذخیره گردیده است که نمونه های ذیل برای معرفت یابی و کسب بینش وآگاهی نسبت به آن کافی می باشد :
نماز ستون دین شماست (1)
نماز رحمت الهی را فرود می آورد(2)
نماز بهترین وسیله برای تقرب به درگاه خداونداست (3)
نماز دژ مستحکم خداوند رحمان است و وسیله ای است برای راندن شیطان (4)
تعابیر و عبارات ژرف نهفته در این آموزه ها را مورد مداقه قرار دهید تا بسیار سریع و صریح جایگاه و نقش و آثار نماز را دریابید. ستون دین نام گرفتن نماز فرودآورنده رحمت الهی وسیله تقرب به درگاه خداوند دژ محکم و استوار خداوند وسیله طرد و نفی و رانده شدن شیطان در دل خود نقش حیاتی و محوری و آثار بنیادین این عبادت شریف و عظیم را می نمایانند و بدون نیاز بهتشریح و تفسیر اذهان در می یابند که نماز از چه جایگاه و منزلت برخوردار است و چسان آدمی را از معاصی و گناهان پاک می کند و به طی مراتب تقوا و تقرب توفیق می دهد.
پی نوشت ها:
1 ـ نهج البلاغه نامه 47
2 ـ غررالحکم ج 2 ص 166
3 ـ نهج البلاغه حکمت 136
4 ـ غررالحکم ج 1 ص 123
ادامه مطلب
اسرار تاکید مسواک زدن قبل از نماز
اسرار تاکید مسواک زدن قبل از نماز
سرّباطنی مسواک زدن قبل از وضو این است که مجرای ذکر خداوند منان پاک باشد، زیرا دهان مجرای قرآن است و اگر آلوده بود، خواندن نماز که قسمت عمده آن قرآن است، اثر کافی را نمیبخشد.
آیینمقدس اسلام آن چنان برای مسواک زدن ارزش قائل است که پیامبر گرامی اسلام آن را سنت انبیاء الهی دانستهاند «السّواک من سُنن المرسلین» و حتی به صورت امر به معروف به مؤمنینی که از این سنت نبوی غفلت میورزند، هشدار میدهد . اینکه قبل از وضو دستور به مسواک زدن داده شده است و چه اسرار باطنی در آن نهفته است، واحد پرسش و پاسخ مرکز تخصصی نماز این گونه بیان میکند: مسواک نماد پاک کردن ظاهر و باطن دهان میباشد، سر ظاهری مسواک ایناست که اگر پسماند غذا در دهان باقی مانده است، خارج شود و دهان هنگام ذکرتمیز باشد. در هنگام نماز دهان خوشبو باشد تا موجب اذیت خود و دیگران هنگام قرائت نشود، رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمود «راه قرآن را پاک نگاهدارید»، گفتند «ای رسول خدا! راه قرآن چیست؟»، فرمود «دهان شما»، گفتند «به چه پاک کنیم؟»، فرمود «با مسواک زدن»[i] آن قدر مسواک برای نماز مهم است که پیامبر اکرم (ص) فرمودند «لا ان اشق على امتى ، لامرتهم بالسواکمع کل صلوه»، «اگر بر امت من سخت و دشوار نبود، هر آیینه به آنها دستور مىدادم که با هر نماز مسواک بزنند»،[ii]
در مورد زیاد شدن ثواب نماز با مسواک فرمودند «رکعتین بسواک، احب الى الله - عزوجل - من سبعین رکعه بغیر سواک »؛ «دو رکعت نماز با دندانهاى مسواک زده، نزد خداوند از هفتاد رکعت نماز بدون مسواک بهتر است».[iii]
سر باطنی این عمل این است که مجرای ذکر خداوند منان پاک و تمییز باشد، زیرا دهان مجرای قرآن است و اگر آلوده بود، خواندن نماز که قسمت عمده آن قرآن است، اثر کافی را نمیبخشد، چرا که اگر آب زلال را از نهر کثیف و لایروبی نشده بگذرانید، هر چند آب تمیز باشد، تیره میشود، لذا بندهای که در مقابل خالق خود برای لحظاتی به فیض حضور میرسد، شایسته است همه اعضا و جوارحش حتی دهانش که مجرای ذکر نورانی است، پاک و تمیز باشد.
پینوشتها:
[i]قال رسول الله(ص): نظِفّوا طریق القرآن.قیل: یا رسول الله و ما طریقُ القرآنِ؟قال: افواهکم. قیل: بماذا؟قال: بالسوّاک.» بحار ج921 ص 213
[ii] (میزان الحکمه، ج 4، ص 597)
[iii] (سفینه البحار، ج 1، ص 675)
ادامه مطلب
آنچه باعث کفر و نجاست انسان مى شود, انکار نماز است
«کافر،کسى است خدا را منکر شود یا براى خدا شریک قرار دهد یا پیغمبرىِ حضرت خاتمالأنبیاء محمدبن عبدالله(صلى الله علیه وآله) را قبول نداشته باشد. هم چنین اگر در یکى از اینها شک داشته باشد و نیز کسى که ضرورى دین، یعنى چیزىرا که مثل نماز و روزه، مسلمانان جزء دین اسلام مى دانند، منکر شود کافر ونجس است، البته اگر چنان چه بداند آن چیز ضرورى دین است و انکار آن چیز بهانکار خدا یا توحید یا نبوّت برگردد، نجس است و اگر نداند، احتیاطاً باید از او اجتناب کرد... .»[1]
ادامه مطلب
ما را توفیق ده تا در زمره نمازگزاران باشیم
ما را توفیق ده تا در زمره نمازگزاران باشیم
1. از آنجا که نماز در حقیقت فرصتی است تا انسان با خدای خویش صحبت کند، و این توفیقی است که از جانب حضرت دوست، نصیب بندگانش میشود تا بتوانند در طول شبانه روز دقایقی را با معبود خویش به مناجات بپردازند؛[1]لذا درخواست پیامبران و اولیای الهی از خداوند این بود که ما را توفیق ده تا در زمره نمازگزاران باشیم. قرآن کریم از زبان حضرت ابراهیم خلیل(ع) چنیننقل میکند: «رَبِّ اجْعَلْنی مُقیمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ»؛[2] پروردگارا، مرا برپا کننده نماز قرار ده، و از فرزندانم (نیز چنین فرما)، پروردگارا دعاى مرا بپذیر.
این مسئله آنقدر برای ابراهیم(ع) اهمیت دارد که بعد از درخواست از خدا، دوباره میفرماید این درخواست مرا اجابت کن.
2. علاوه بر شوق و اشتیاقی که انسان را وادار میکند تا وی برای مناجات و سخن گفتن با معشوقش هیچ فرصتی را از دست ندهد، برخی کارهای طبیعی؛ مانند دیر نخوابیدن، تنظیم ساعت هشدار و ... نیز میتواند انسان نمازگزار را در این مهم به کمک نمایند.
3. راهکارها و دستور العملهایی نیز در ضمن روایات از سوی پیامبر(ص) و ائمه(ع) به ما رسیده است که آنها نیز بهترین راهکار برای به موقع بیدار شدن جهت اقامه نماز صبح خواهند بود.
امام صادق(ع) از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل میکند: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ النَّبِیُّ (ص) مَنْ أَرَادَ شَیْئاً مِنْ قِیَامِ اللَّیْلِ وَ أَخَذَ مَضْجَعَهُ فَلْیَقُلْ- بِسْمِ اللَّهِ اللَّهُمَّ لَاتُؤْمِنِّی مَکْرَکَ وَ لَا تُنْسِنِی ذِکْرَکَ وَ لَا تَجْعَلْنِی مِنَ الْغَافِلِینَ أَقُومُ سَاعَةَ کَذَا وَ کَذَا إِلَّا وَکَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مَلَکاً یُنَبِّهُهُ تِلْکَ السَّاعَةَ»؛[3]هر کس که بخواهد شب برای عبادت برخیزد؛ چون در بستر خود خوابید بگوید: (بسم اللَّه) بار خدایا مرا از مکرِ خود آسوده مدار، یاد خودت را از خاطرم مبر و مرا در گروه غافلان قرار مده، من در فلان ساعت برخیزم. محققاً خدای متعال برای او فرشتهاى میگمارد که او را همان ساعت بیدار کند.
همچنین امام صادق(ع) خود در این زمینه میفرماید: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَا مِنْ أَحَدٍ یَقْرَأُ آخِرَ الْکَهْفِ عِنْدَ النَّوْمِ إِلَّا تَیَقَّظَ فِی السَّاعَةِ الَّتِی یُرِید»؛[4] هیچ کس نیست که (آیه) آخر سوره کهف[5] را هنگام خوابیدن بخواند، مگر اینکه در هر ساعتى که بخواهد از خواب بیدار شود.
پی نوشت ها:
ادامه مطلب