احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

اسحق فرزند حضرت موسی بن جعفر علیهماالسلام نقل می‏کند که آن حضرت به پسران خود فرمود: فرزندان من! برادر شما علی بن موسی عالم آل محمد است، معارف و معالم دین خود را از او بپرسید، و بیانات او را نگاه دارید. من از پدرم جعفر بن محمد علیه‏السلام شنیدم که مکرر به من می‏فرمود: عالم آل محمد در صلب تو خواهد بود. [1] .

محمد بن فضل هاشمی گوید: پس از شهادت حضرت موسی بن جعفر علیهماالسلام از بغداد به مدینه رفتم.

خدمت حضرت رضا علیه‏السلام شرفیاب شدم. به عنوان ولی امر مسلمانان، بر حضرتش سلام دادم. آنچه در اختیار داشتم، تحویل آن امام دادم. عرض کردم: من عازم بصره‏ام، می‏انم که مردم این شهر در مورد مسأله‏ی امامت گرفتار اختلافات فراوانی هستند، و از من درباره‏ی امامت شما خواهند پرسید. آیا چیزی را در اختیار من قرار می‏دهید که بتوانم در این زمینه ایشان را مجاب کنم؟

در زمان مأمون، به هنگام ولایتعهدی حضرت رضا علیه‏السلام بارندگی انجام نگرفت و خشکسالی پیش آمد. برخی از اطرافیان مأمون و برخی از کسانی که نسبت به حضرت رضا علیه‏السلام در دل کینه داشتند، می‏گفتند:

ببینید از زمانی که علی بن موسی به این خطه آمده و ولیعهد ما شده است، خدای تعالی باران را بر روی ما قطع کرده است. آنان این مطلب را به مأمون رساندند. مأمون به حضرت رضا علیه‏السلام عرض کرد:

حمیری روایت کرده که سام بن نوح بن دراج می‏گفت: ما نزد غسان قاضی بودیم. مردی بزرگوار از اصحاب حدیث که از مردم خراسان بود نزد او آمد. قاضی به او احترام گذاشت و او را در کنار خود نشانید و با او مشغول صحبت شد. آن شخص گفت: شنیدم که هارون الرشید می‏گفت: امسال من به مکه می‏روم و علی بن موسی (ع) را دستگیر کرده و در مکان پدرش جای می‏دهم.

مرحوم آقای حاج سید عباس شاهرودی نقل فرمود: 
مرض ناخوش و صعب العلاجی عارض من شده و بهر دكتری مراجعه كردم چاره پذیر نشد تا اینكه از همه وسایل عادیه بكلی ناامید شدم و در آن موقع فرصت را برای توسل غنیمت شمرده و به حضور مبارك حضرت ثامن الائمه صلوات الله علیه مشرف شدم.

یکی ازخدام  حرم می گوید :من در دارالحفاظ  کشیک بودم .درخواب دیدم در حرم ،خود به خود باز شد وحضرت امام رضا(ع)بیرون آمدند وبه من فرمودند :بلند شو!بگو مشعلهای بالای مناره ها را روشن کنند زیرا گروهی از زائران در اطراف طرق در اثر بارش برف راه را گم کرده اند.برو به متولی بگو مشعلها را روشن کند وباگروهی از خادمان جهت نجات وراهنمایی آنان حرکت کنند .

بزنطی می‎گوید: نامه ای را که امام رضا  به فرزندش، جوادالائمه ، نوشته بود، خواندم که در آن آمده بود: ابوجعفر! به من گفته‎اند هنگام بیرون رفتن از خانه، اطرافیانت تو را از در کوچک بیرون می‎برند و این به دلیل بخل آنان است که می‎ترسند خیر تو به کسی برسد، من تو را به حقی که بر تو دارم سوگند می‎دهم که از این به بعد رفت و آمد خود را از درِ بزرگ خانه قرار بده و هرگاه برای بیرون رفتن سوار مرکب می‎شوی مقداری طلا و نقره با خود داشته باش و هر که از تو درخواستی کرد به او کمک کن. اگر یکی از عموهایت از تو چیزی خواست کمتر از پنجاه دینار به او مده، اگر خواستی بیشتر بدهی خود دانی، از عمه‎ها اگر کسی درخواست کرد کمتر از بیست و پنج دینار عطا مکن، بیشتر از آن را خود دانی.

ابوحبیب نیاجی [1]  گوید: رسول الله (ص) را در خواب دیدم که به «نیاج» آمده در مسجدی که حاجیان هر سال به آنجا می‏آمدند نشسته است. گویا من به محضرشان رسیده و سلام کردم و مقابل حضرت ایستادم. در پیش آن حضرت طبقی از خرمای مدینه بود که آن را خرمای صیحاتی می‏گفتند. گویا رسول خدا مشتی از آن خرما را به من داد. شمردم هجده دانه بود. پس از بیداری تعبیر کردم که هجده سال عمر خواهم کرد.