احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

برای هر کسی از روزی بخصوص شروع می‌شود. روزی که جزئی از آدمی می‌شود و دیگر فراموش کردنش ممکن نیست. برای پیرمرد از زمان‌های خیلی دور شروع شده بود. از آن سال‌هایی که همه چیز یک جور دیگر بود. از همان سال‌هایی که او کودک بود و مشهد کوچک و همه چیز طعم دیگری داشت؛ حتی صبح‌ها و عصرهای مشهد.
آن سال‌ها حالا رفته‌اند. پیرمرد به پشت سر که نگاه می‌کند، کوچه‌های مشهد را جوری دیگر می‌بیند.

شیخ صدوق از قول ابراهیم بن العباس گفته است:

هرگز ندیدم که حضرت ابوالحسن الرضا کسی را با سخنان خویش آزار دهد و ندیدم که هرگز سخن کسی را قطع کند یعنی در میان سخن او سخنی بگوید تا سخن گوینده تمام شود و حاجت مردم را تا جایی که در توانش بود، برآورده می‎کرد و در مجلس، مقابل همنشین خود، تکیه نفرمود و پایش را دراز نکرد.

امام رضا(ع) در رفت و آمد و تعامل با دوستان می کوشید و رفتارش به گونه ای بود که آنها را نیازارد، حتی به صورت ناخودآگاه.

برهمین اساس، محمد بن فضل نقل می کند: امام رضا (ع) روز عید فطر درحالی که دعا می کرد به یکی از دوستان (محبین) خویش فرمود: فلانی! خداوند از تو و ما قبول کند! این ماجرا گذشت تا روز عید قربان.

1
   محمّد بن یعقوب، عن محمّد بن یحیى، عن أحمد بن محمّد، عن ابن أبى نصر، عن أبى الحسن الرضا علیه السلام قال: سألته عن قول الله عزّوجلّ «یا أیّها الّذین آمنوا اتّقوا الله و کونوا مع الصّادقین» قال: الصادقون هم الأئمّة علیهم السلام، و الصدّیقون بطاعتهم.
توبه / 119. اصول کافى 1/ 208

خودبینی، خودپسندی، خودمحوری، خودبرتربینی و عیبهای خود را نادیده گرفتن همه و همه از حالات زشت، مذموم و ناپسند جامعه اسلامی است. عُجب یکی از صفات و رذائل اخلاقی است که در آیات قرآن و روایات معصومین(ع) از جمله امام علی بن موسی الرضا(ع) مذموم شمرده شده است. فطرت و وجدان پاک، خودپسندی را مطرود و منفور خویش می داند که این حالت از شیطانی بودن نفس و ضعف عقلانی و ایمان نشات می گیرد که با تقویت بنیان های عقلانی و روحیه ایمانی قوی و پرهیز از هواهای نفسانی می توان راه نفوذ آن را به درون و وجدان آدمی بست.

ضامن آهو، یکی از القابی است که در میان توده مردم به امام هشتم حضرت امام علی بن موسی الرضا صلوات الله علیه نسبت داده شده است، و حتی برخی از محققان این لقب را برگرفته از داستان‌های گوناگونی می دانند که در کتب تاریخی نقل شده است که مشهورترین آن بدین صورت می باشد که:
 

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

 آقا جان مولا جان خیلی دلتنگم ...

محتاج نگاهت هستم ...

دستانم را ، نگاه چشمانم را از راه دور دخیل بسته ام به پنجره فولادت ... به صحن انقلابت ...

خیلی دلتنگم ...

دلتنگ باب الرضا...