احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

برای هر کسی از روزی بخصوص شروع می‌شود. روزی که جزئی از آدمی می‌شود و دیگر فراموش کردنش ممکن نیست. برای پیرمرد از زمان‌های خیلی دور شروع شده بود. از آن سال‌هایی که همه چیز یک جور دیگر بود. از همان سال‌هایی که او کودک بود و مشهد کوچک و همه چیز طعم دیگری داشت؛ حتی صبح‌ها و عصرهای مشهد.
آن سال‌ها حالا رفته‌اند. پیرمرد به پشت سر که نگاه می‌کند، کوچه‌های مشهد را جوری دیگر می‌بیند.

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

 آقا جان مولا جان خیلی دلتنگم ...

محتاج نگاهت هستم ...

دستانم را ، نگاه چشمانم را از راه دور دخیل بسته ام به پنجره فولادت ... به صحن انقلابت ...

خیلی دلتنگم ...

دلتنگ باب الرضا...

ماه گفت: خوش به حال تو کبوتر رها!
بال می‌زنی
بر فراز گنبدش
در میان صحن‌ها
کاش مثل تو
می‌شد از کنار گنبدش عبور کرد
لحظه‌های عاشقانه را
در حضور زائران مرور کرد
کاش می‌شد آب خورد
از زلالی قشنگ حوض
کاش...

ای چــراغ محفــل دلخستـه‌گان آشنــا

ای امـام مهربـان ای آیـت ایمـان رضا

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

ای خـدا را حجـت بــر حــق ولی کردگار

ای مـزارت بوسـه گاهِ خستــگان بیقــرار

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

سلام. سلام آشیانه‌ ساز دل‌های طوفان زده. سلام شب چراغ روزهای تاریکم. آمده‌ام باز. آمده‌ام با کوله‌باری سخت سنگین. آمده‌ام تا سنگینی بارهای به شانه کشیده‌ام را با تو قسمت کنم. تویی که آرامش‌ساز روزهای بی‌کسی‌ام هستی. سلام! سلام امام خوبی‌ها! آمده‌ام تا روشنی روزهایم را از طلایی‌های گنبد تو بستانم. تویی که نوری و شب شکن. ای تو که سخاوتت یارای سخن گفتنم را ربوده؛ سلام چشم های مرا بخوان! چشمانم آرامش گدایی می‌کرد که پاهایم راه این جا را نشانشان داد.

زمان کنارم ایستاده بود. خورشید سکوت و خاموشی را پیشه کرده بود. هوا نفس نمی‌کشید. رنگ سبزه‌ها گویی پریده بود و پرنده‌ها زمین‌گیر شده بودند. خلوت‌هایم شلوغ شده بود و دریا حتی تشنه بود. خنده اشک می‌ریخت و کتاب‌ها چیزی نمی‌دانستند. باران تب کرده بود و پنجره کور شده بود. زندگی غش کرده بود و بیماری، پرستاری‌اش می‌کرد. سرو حیاطمان خمیده قامت شده بود و قلب چشمه نمی‌زد. نه انگار واقعا دنیایم نبضی نداشت.

رویـ ـ ـم ســ ـ ـیــ ـ ـاه اسـ ـ ـت

امـــــــا

از نورانیــت بــارگاه شمــا کــه کمـ نمــی کنـــد

مـــــولا

مـی خـواهــم بــه حــریــمــتـــان قــدم گــذارم

اجــازه  مــی دهیــــــد؟؟

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

برای نشستن و دقایقی را فارغ از هر چیز آسودن، بام کم نیست. بام‌هایی که بعضی از آنها خیلی هم باشکوه به نظر می‌رسند. اما باز هم دلم راضی نمی شود، آن بام‌ها بام من باشند.
برای پرواز در بی‌نهایت، آسمان کم نیست، تکه‌هایی از آسمان را می‌شناسم که هم ابرهای قشنگی دارد و هم جان می‌دهد برای این که بال بگشایی و تا می‌توانی بالا بروی و بعد خودت را بسپاری به نسیمی که آن بالا می‌وزد و چون قایقی بر امواج نسیم، آرام آرام بروی و بروی.