در يازدهم ذيقعده سال 148 هجري، خورشيد ولايت ،بار ديگر در مدينه تابيدن گرفت و شعاع نوراني و روح بخش خود را به اقصي نقاط عالم منتشر ساخت . نام او «علي» و كنيه اش «ابوالحسن» بود .
از دوره امام صادق و کمی پیش تر از آن در دوره امام باقر علیهماالسلام، ارتباط مردم با امامان بزرگوار محدودیت هایی جدی پیدا کرد. این محدودیت ها باعث شد تا ائمه معصومین با تربیت شاگرد و استفاده از پتانسیل علمی افراد، طریقه ارتباط با مردم را به شیوه ای نوین طراحی کنند.
شورای هماهنگی احیاء قدمگاههای امام رضا(ع) با حضور سیدجواد جعفری مدیرعامل بنیاد بینالمللی فرهنگی هنری امام رضا(ع)، علیاصغرسالاری مدیر پروژه احیاء «جاده ولایت»، صدری نماینده وزارت کشور و نمایندگانی از استانهای واقع «جاده ولایت» تشکیل جلسه داد.
امام رضا(ع) فلسفه ارسال فرستادگان الهی را در سه مسأله خلاصه میکنند؛ عدم توانایی بشر در دستیافتن به تمام مصالح خود، منزه بودن خداوند از دیدهشدن با چشم و ادراک ظاهری و لزوم شناخت خداوند و گردن نهادن به دستورات او.
كجاوه طلايي رنگ امام وارد نيشابور شد. نيشابور به استقبال آمده بود جمعيت موج مي زد مردم با اشك شوق راه را آب مي زدند گريبانها از شوق چاك مي شد عده اي خود را روزي خاك انداخته بودند تا قدمگاه آفتاب را بوسه باران كنند.