احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

دربحث زيارت همواره تاکيد مي شود که زيارت مطلوب ،زيارت همراه با معرفت وشناخت است وبهره کافي ولازم از زيارت حضرت امام رضا (ع) نيز تنها دراين صورت به دست مي آيد .

طبعاً اين سؤال به ذهن مي آيد که زيارت عارفانه وهمراه با شناخت چگونه واز چه طريقي به دست مي آيد واساسا براي اعتلاي فرهنگ زيارت وترويج زيارت عارفانه چه بايد کرد وچه مسيري را بايد پيمود؟

گسترش اقبال مردم به زيارت

اگر امامت را به الگوی تفسیری نبوت و هدایت تکوینی و شریعتی دین براساس زمان و مکان، تعریف کنیم بخوبی نقش تاریخی و جغرافیایی ائمه شیعه(ع) را در تاریخ درک می‌کنیم. گستره تاریخ ائمه شیعه به گونه ظاهری آنان دویست سال ما باشد و گستره جغرافیایی آنها(پراکندگی قبور مطهر آنها) با توجه به گستره حمل و نقل آنها به خاورمیانه می‌رسد ربع مسکونی جهان آن روز بوده است.

خداوند در آيه 4 سوره قلم در توصيف پيامبر(ص) مي‌فرمايد: و انک لعلي خلق عظيم؛ تو اي پيامبر داراي اخلاق عظيم و بزرگي هستي. اين توصيف الهي خود به تنهايي بيانگر مقام و منزلت پيامبر(ص) و نيز بيانگر معيار ارزش‌گذاري افراد در پيشگاه خداوند است. به اين معنا که خداوند در ميان همه صفات الهي پيامبر(ص) به اخلاق ايشان اشاره مي‌کند؛ چرا که از نظر خداوند اخلاق چنان برجسته و اساسي است که مي‌بايست آن را تنها معيار سنجش افراد قرار داد. از همين روست که پيامبرش را براساس اين معيار سنجيده و ارزش و جايگاه و منزلت وي را تعيين مي‌کند.

امام رضا(ع) اهتمام ویژه‌ای به برگزاری محافل ذکر مصیبت جد غریبشان امام حسین(ع) داشتند. آن حضرت پیوسته بر مصیبت سیدالشهدا(ع) چشمی گریان و دلی پر خون داشتند و تاکید داشتند شیعیان عزاداری غریب کربلا را با حال و توجه خاص برگزار کنند.
در آستانه نزدیک شدن به اربعین حسینی دیدگاه های امام هشتم(ع) را برای درک فضایل این روز ارزشمند در گفت‌وگو با حجت الاسلام والمسلمین دکتر غلامرضا بهروز لک استاد حوزه، دانشگاه و کارشناس معارف اسلامی مورد واکاوی قرار داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

 امام رضا(ع) اهتمام ویژه‌ای به برگزاری محافل ذکر مصیبت جد غریبشان امام حسین(ع) داشتند. آن حضرت پیوسته بر مصیبت سیدالشهدا(ع) چشمی گریان و دلی پر خون داشتند و تاکید داشتند شیعیان عزاداری غریب کربلا را با حال و توجه خاص برگزار کنند.
در آستانه نزدیک شدن به اربعین حسینی دیدگاه های امام هشتم(ع) را برای درک فضایل این روز ارزشمند در گفت‌وگو با حجت الاسلام والمسلمین دکتر غلامرضا بهروز لک استاد حوزه، دانشگاه و کارشناس معارف اسلامی مورد واکاوی قرار داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

چكيده
امام رضا(ع) هشتمين امام و پيشواي مسلمانان جهان است، اما مقام و جايگاه ايشان نزد شيعيان ايراني و ارادتمنداني كه در جوار مرقد ايشان زندگي مي كنند، از موقعيت خاصي برخوردار است و اين به دليل وجود ضريح مطهر امام رضا(ع) در ايران و در شهر مشهد است. شهر مشهد كه به دليل وجود مرقد مطهر امام هشتم علي بن موسي الرضا(ع) به شهري مهم تبديل شد و هنگامي كه سلسله صفوي تشيع را مذهب رسمي ايران قرار داد، مشهد از نظر زيارتي مركزيت يافت. پادشاهان صفوي براي ابراز ارادت خويش به امام رضا(ع) و اهل بيت كوشش هاي فراواني جهت نشان دادن بزرگي و علم ايشان انجام دادند. به عنوان مثال در دوره صفويه به مرمت و گسترش حرم مطهر توجه بسيار شد. در اين راستا يكي از ابزارهايي كه از آن در ايجاد فضايي معنوي كمك گرفته شد، كتيبه هايي با دورنمايه شيعي بود. اين كتيبه ها كه مضمون آنها با مشاوره علماي اسلامي تعيين مي شد در بر گيرنده آيات قرآني، احاديث ائمه، نامها و اسامي امامان و ادعيه است. از اين ميان آن چه بيش از همه تعصب و ارادت هنرمندان و پادشاهان يا حاميان هنري را نشان مي دهد، استفاده از نام امامان معصوم(ع)، حديثي از ايشان و يا دعايي درباره ايشان است.

مشهد در میان کلان‌شهرهای کشور و در جمع مراکز استان‌ها، شهری است مثل اصفهان، مانند تبریز یا حتی زاهدان و اهواز، با این حال هیچ‌کس تردیدی ندارد که مشهد تفاوتی ماهوی با دیگر شهرهای بزرگ کشور و مراکز استان‌ها دارد. هویت این شهر با ریشه نامی که بر آن گذاشته شده، گره خورده است. این شهر بزرگ از آن رو با دیگر شهرهای بزرگ کشور متفاوت است که مشهدالرضا(ع) است، قبله گاه آرزوی بیش از دویست میلیون شیعه سراسر جهان است؛ و حالا حداقل در شعار و بیان مسئولان، پایتخت معنوی ایران اسلامی. علاوه بر آن قرار است در سال 2017 میلادی بشود پایتخت فرهنگی جهان اسلام.

.

میان همه‌ نامها و القاب هشتمین امام شیعیان، حضرت علی‌بن موسی(ع)، لقب «رضا» به معنای خشنود و خرسند از همه مشهورتر است. آن حضرت از چه چیزی خرسند بودند که به این نام شهره شدند؟  نام اصلی امام هشتم «علی» است و لقب یا نام معروفش رضاست، به طوری که از روایات فهمیده می‌شود، ‌علت نامگذاری رضا بر آن حضرت از چند جهت است:
 - آن حضرت مورد رضا و پسند خداوند در آسمان، و رسول خدا(ص) و امامان در زمین بود. (بحار الانوار، ج۴۹، ص۴)
 -  مخالف و موافق شیعه و سنی او را پسندیدند و آن حضرت مورد رضا و پسند همه بود.
 - آن حضرت راضی به رضای پروردگار بود و این خصلت ارزشمند را که مقامی بالاتر از مقام صبر نیست، به طور کامل داشت. (انوار البهیّه، ص ۱۴)
در روایات آمده شخصی از امام جواد(ع) علت این نامگذاری پدر را جویا می‌شود. حضرت ضمن رد هرگونه رضایت پدر بزرگوارش از پذیرش ولایتعهدی، به صراحت می‌فرماید: دروغ گفتند و به گناه اندر افتادند! چنین نیست، بلکه خداوند تبارک و تعالی او را «رضا» نام داده است؛ زیرا او در آسمان خدا از او راضی بود و در زمین، خدا از پیامبر و امامان پس از او رضایت داشت. آن شخص از امام می‌پرسد: مگر همه‌ نیاکان چنین نبودند که خدای عزوجل و پیامبرش از او راضی باشند، پس چرا در این میان، تنها پدر شما را رضا نامیدند؟ امام جواد(ع) در پاسخ فرمود: چون همان گونه که همسویان و دوستانش از او خرسند بودند، دشمنان و مخالفانش هم از وی رضایت داشتند، و این وضعیت برای هیچ یک از نیاکان ایشان رخ نداده بود؛ از همین رو تنها او را «رضا» نامیده‌اند.