مالكيت، در طول تاريخ، از سرچشمههاي اصلي فساد، بيدادگري، درگيري و تضادهاي اجتماعي بوده است؛ زيرا انسان، كانون نياز و احتياج است و نيازها با كالاها و اموال برآورده ميشود و در اختيار داشتن و مالكيت مال و كالا، آسايش و آرامش انسان را تأمين ميكند. طبقاتي كه به «داشتن»هاي فراواني دست بيابند، ميتوانند نيازهاي خود را به صورت كامل برطرف سازند، و در برابر احتياجات احتمالي آينده تأميني بسنده داشته باشند. بدين سان، نقش اساسي مال و مالكيت در زندگي انسان آشكار ميشود.
.jpg)