فضیل عیاض ، مردی راهزن بود که با عمّال خود راه بر کاروان ها می بست و اموال مردم را به یغما می برد . فضیل ، دل در گرو دلبندی داشت . شبی بر بام خانه ی او رفت تا بلکه او را ببیند . شنید که کسی قرآن تلاوت می کند و این آیه را می خواند :

دزدی شبرو، نیم شبی با یکی از رفیقانش برای دزدی به خانه یی رفت ، هنوز مالی از آن خانه برنگرفته  به دوست خود گفت: " زود از این خانه بیرون رو" . دوست از او پرسید: چه شده است که پرهیز میکنی ، کسی در خانه بیدار نیست که بگریزیم. دزد گفت: دنبال مالی می گشتم که ناگهان نانی به دستم افتاد و آن نان را در دهان نهادم وخوردم. همین که نان از کامم فرورفت دیدم در این خانه نان ونمک خورده ام. دیگرروا نیست که دست به دزدی دراز کنم.

آنکه دزدی می کند ای هوشیار 

حال او بین وازوغیرت بیار

حرمت نان ونمک را یاد گیر

تا تو باشی در دوعالم دلپذیر

                                                                برگرفته شده از کتاب " مصیبت نامه " اثر عطار

رام کنندگان حیوانات سیرک ، برای مطیع کردن فیل ها از یک روش ساده استفاده می کنند. وقتی که فیل هنوز بچه است ، یکی از پاهای او را به تنه درخت بزرگی می بندند. فیل کوچک هرچه تلاش می کند ، نمی تواند خود را از بندی که گرفتار شده است رها کند . رام کنندگان این روش را ادامه می دهند تا فیل کوچک بزرگ شود و اندک اندک به این مسأله شرطی می شود که تنه درخت خیلی قوی تر از اوست.

آیا می‌دانستید که اصل و نسب برخی از واژه‌ها و عبارات مصطلح

در زبان فارسی در واژ‌ه‌ها عبارتی از یک زبان بیگانه قرار دارد

و شکل دگرگون شدة آن وارد زبان عامة ما شده است؟