پس از آنكه حضرت نوح (ع ) به قوم گنهكار خود نفرین كرد، و طوفان همه آنها

را از بین برد، ابلیس نزد نوح (ع ) آمد وگفت : ((تو برگردن من ، حقى دارى كه

مى خواهم آن را ادا كنم )).نوح (ع ) فرمود: ((چه حقى ؟، خیلى برایم سخت

و ناگوار است كه تو بر من ، حقى داشته باشى ؟!)).

ابلیس گفت : همان كه تو بر قومت نفرین كردى ، و همه آنها به هلاكت رسیدند،

و دیگر كسى نمانده كه من او را گمراه سازم ، بنابراین تا مدتى راحت هستم ، تا

نسل دیگر بیاید.نوح فرمود: حالا مى خواهى چه جبرانى كنى ؟

ابلیس گفت :اذكرنى اذا غضبت ، و اذكرنى اذا حكمت بین اثنین ، و اذكرنى

اذا كنت مع امرئة خالیا لیس معكما احد.:((در سه مورد متوجه باش كه

من نزدیك ترین فاصله و مرز را با بندگان خدا دارم :

1- هنگامى كه خشمگین شدى بیاد من باش .

2- هنگامى كه قضاوت مى كنى ، بیاد من باش .

3- و هنگامى كه با زن بیگانه ، تنها هستى و هیچ كس در آنجا نیست

، به یاد من باش ))