آقا بیا به خاطر باران ظهور کن

 یعنی که ای تمام عدالت ظهور کن

سعید بیابانكی

                      باز یک  نرگس شفای باغ ماست

                      این  چمن بالاله گرچه مونس است

                     باز مشتاق شمیم  نرگس  است

                      می شکوفانیم    باغ    لاله  را

                       انتظار از شیعیان سر می زند

                       انتظار ازعشق  ساغر می زند

                       انتظار از  باغ  ما  گل  می کند

                       خار  هجران  را  تحمل می کند

                       ما زعطر لاله مستی  می کنیم

                    جمعه ها  نرگس  پرستی می کنیم     

                      ای گل نرگس ببین   عشاق را

                     چشمهای خسته ی  مشتاق را

                     ای گل نرگس چمن بی تو فسرد

                    سینه دشت و دمن  بی تو فسرد

                     دل میان  سینه  پاره پاره  شد

                    در پی  تو  روح  ما  آواره    شد

                    ای  دل ما زخمی  از مژگان  تو

                    جان بقربان   لب    خندان    تو

                    ای تمام حسن  احمد ارث    تو

                   خلق  نیکوی  محمد    ارث    تو

                      آفتاب  خاطر    غایب   تویی

                      آن علی ابن ابیطالب   تویی

                      ای فروغ فاطمی  در روی تو

                      عالمی قربان  تار  موی   تو

                     ای قد و بالای تو چون مجتبی

                      بر  قیامت  قامت  تو  مرحبا

                   ریختی بر شانه  گیسوی حسین

                   روی چشمان  تو  ابروی  حسین

                    ما بنام   تو شکوفا    می شویم

                    منتظر تا صبح  فردا   می شویم

                   چونکه می دانیم  فردا  دور نیست

                   صبح نزدیک است وازما دور نیست

                   صبح نور جلوه ی  رخسار   توست

                  زندگی  در  دولت   بیدار     توست

میلاد حضرت عیسی مسیح سلام اله علی نبیینا و آله، آنكه در ظهور مولانا المهدی ارواحنا فداه در نماز اقتدا به وی خواهد نمود ، مباركباد .

اللهم عجل لولیک الفرج

کدام گوشه ی دنیا نهفته روی چو ماهت

اله من ز که پرسم نشان یوسف چاهت

  چقدر ناز غزل را کشیده ام که سراید

تمام سوز دلم را ز دوردست نگاهت

  به کوچه های عبورت چقدر اب بپاشیم

یواشکی من و این چشم های مانده به راهت

  هنوز می رسد از لا به لای این همه تقویم

صدای ندبه و زاری ز جمعه های پگاهت

  چه قصه ها که شنیدم ز کودکی ز ظهورت

نیامدی و شدم خود چه قصه گوی پر آهت

  چقدر هلهله دارد طنین سبز طلوعت

چقدر همهمه دارد گدای این همه جاهت

  چگونه جان بسپارم به پای سرخ ظهورت

به وقت گفتن این شعر و یا رکاب سپاهت

  شکسته بال عروجم ز تیرهای معاصی

خدا کند که نیفتم ز دیدگان سیاهت

  تمام شهر و محل را سپرده ام که بگویند

به هر کجا که تو هستی خدا به پشت و پناهت

آخر چرا این دل به تو وابسته و زنجیر نیست؟
آخر چرا وصل تو یار از بهر من تقدیر نیست؟
عمری به دنبال توام اما چرا ای آشنا
در خاطرم حتی زتو یك نقشه و تصویر نیست؟
كی بانگ بر می آوری از سوی كعبه ای امیر ؟
آخر مگر صد آرزو من را بر آن تكبیر نیست؟
گفتند دیده هرچه را بیند كند دل یاد آن
بی دیدنت جز یاد تو دل با كسی در گیر نیست
یك عمر دنبال توام گشتم به هر جا در پی ات
آب است اندر كوزه و گشتن فقط تفسیر نیست!
گفتند ماهی را هر ان از آب گیری تازه است
گر بعد عمری انتظار ائی به سویم دیر نیست
گرچه تمام عمر خود دنبال رویت سر كنم
گفتند آن پیری كه دل پر عشق دارد پیر نیست
گرچه فراغ روی تو گشته نصیب عاشقان
این است اجر فعل ما در فعل ما تغییر نیست؟
گفتند هرچه می رسد از دوست بر سویت نكوست
خود گفته ایم این حرف را خود كرده را تدبیر نیست

آنان که گل وصال تو می بویند

در سهله و جمکران تو را می جویند

در حال نیاز در مصلای نماز