ویژگی های جامعه منتظر ظهور منجی
چكیده:
بشر از روزی كه پا به عرصه گیتی نهاده در آرزوی یك زندگی اجتماعی خوش و سعادت‌بخش است، و در راه رسیدن به آن تلاش و كوشش می‌كند و همیشه از جان و دل خواستار یك عصر درخشان و اجتماع صالحی است كه ظلم و تعدّی در آن نباشد. این خواستة بشر، بی‌هدف و بی‌غایت نیست، ایشان به وسیلة مرشدین طریق حق به آمال خود نایل خواهند آمد.
شیعه در اطاعت از دستورات مؤكّد پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله) مبنى بر پیروى از اهل بیت او، دست از محمد و آل محمد(صلى الله علیه وآله) برنداشته و همواره در خط امامت حركت نموده است و بیش از یازده قرن است كه از جان و دل با خون و قیام، مهدى آل محمد را طلب مى كند.
موفقیّت حضرت مهدی موعود(ع) را باید موفقیت حزب خداپرست و سلسله انبیاء و رجال دین محسوب داشت، و پیروزی آن حضرت پیروزی شخصی و فردی نیست. به واسطة نیروی محیّرالعقول آن حضرت، حق بر باطل غلبه كند و دینداری بر بی‌دینی چیره گردد؛ وعده‌های همة انبیاء جامة عمل می‌پوشد و هدف و ایده‌آل ایشان تحقق می‌یابد.
حضرت مهدی موعود(ع) به واسطة نصرت و تأییدات خداوندی و قدرت خارق‌العادة مقام ولایت، حكومت‌های سركش و ستمكار را سرنگون سازد و حكومت توحید و عدالت را در سراسر جهان تشكیل دهد و همه بدون شك، ندای عدالت خواهی حضرت مهدی موعود(ع) را اجابت كنند و در پیشبرد هدفش كوشش نمایند.
حضرت مهدی موعود(ع) مُجری همه نقشه‌های پیغمبر اسلام(ص) بلكه تمام پیامبران است و پیروزی او پیروزی تمام ادیان آسمانی است، و آخرین سنگر كفر و بی‌دینی توسط نیروی خارق‌العادة آن جناب مفتوح شده و آرمان بشریت تحقق خواهد یافت.
ادامه مطلب
جوانان منتظر و قرآن كریم
جوانان، بازوی قدرتمند دفاع و سازندگی هر جامعه و تأثیر‌گذارترین افراد در تحولات جامعه‌اند.
ویژگی‌های جوان آنقدر مهم و با ارزش است كه در تشكیل حكومت جهانی امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف چشمگیر و نمایان است.
در جهان كنونی كه عصر بی‌معنویتی و بی‌اخلاقی است بسیاری از جوانان جامعه ما توجه خاصی به معنویت، قرآن و اهل بیت علیهم السلام از خود نشان می‌دهند. و بدیهی است باید این شور و نشاط با شعور معنوی آمیخته و با الگوهای خوب آشنا شوند تا به سر منزل واقعی رهنمون گردند، یكی از ابزارهایی كه جوانان را در این مسیر كمك می‌كند انس با قرآن و الگوهای قرآنی است، چرا كه قرآن كلام خداوند است و دستورات الهی در آن نهفته و انسان می‌تواند به وسیله انس با قرآن بهره‌های معنوی زیادی ببرد. هر چقدر به قرآن نزدیك شویم صفا و معنویت بیشتر می‌شود و به همان اندازه از انحرافات و فسادهای اخلاقی دور خواهیم گشت.
امام سجاد علیه السلام می‌فرماید: «اگر تمام اهل مشرق و مغرب از دنیا برود هرگز از تنهایی وحشت نمی‌كنم، هنگامی كه قرآن همراه من باشد.[1]
لذا جوانان باید طبق رهنمودهای معصومان علیهم السلام به قرآن و الگوهایی كه در آن معرفی شده اهمیت بدهند و آن را در عصر غیبت در زمینه‌سازی ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بكار گیرند. چرا كه دوران غیبت كبری دوران تمرین اطاعت و دوران خودسازی و تلاش برای رسیدن به كمال واقعی است.
در قرآن جوانان موفق با ویژگی‌های خاصی معرفی شده‌اند كه برخی از آنها عبارتند از:
1. جوان صبور و تسلیم دستور خدا
حضرت اسماعیل علیه السلام وقتی به حد رشد رسید، پدر بزرگوارش به او گفت: «من در خواب دیده‌ام تو را سر مُی‌برم، نظرت در این‌باره چیست؟»[2]
اسماعیل علیه السلام جانانه جواب داد «ای پدر، آن چه خداوند به تو امر كرده، انجام بده به خواست خداوند من را از بردباران خواهی یافت».[3]
این فداكاری و جانبازی كه هر ساله در عید قربان خاطرة آن زنده می‌شود و همه به شجاعت و تسلیم بودن اسماعیل در برابر حق آفرین درود و سلام می‌فرستند، در جهان امروز كه گذشت و صبر و تسلیم در برابر حق كه از مهمترین و ارزشمندترین ویژگی‌های مردان الهی است. اسماعیل الگوی مناسبی برای جوان منتظر می‌باشد.
ادامه مطلب
امام ، پناه از شیطان
یکی از مهم ترین شؤون امام علیه السّلام که تأمین کننده‌ی اساسی ترین نیاز ما به ایشان است، ملجأ و پناه بودن امام علیه السّلام است. ایشان پناهگاه انسان در برابر خطراتی است که او را در مسیر هدایت تهدید می کند. لغزش گاه هاهی متعدّدی برای انسان در طریق بندگی پروردگار وجود دارد و انسان بدون آن که خودش بفهمد و بداند، در معرض سقوط و انحراف قرار می گیرد. چه بسا در مواردی گمان کند که تقرّبی به سوی پروردگارش پیدا می کند ولی در همان حال، گرفتار تسویل و فریب شیطان باشد. اصولاً شناخت شیاطین و راه های فریب دادن آنها در مسیر هداست انسان، لازمّ سلوک و طیّ طریق بندگی خداست، امّا این امر به راحتی قابل تشخیص و کشف نیست.
یکی از کمالاتی که خداوند در امام به عنوان مربّی بشر در مسیر هدایت قرار داده، شناخت شیطان و راه های فریب دادن او و نیز توانایی نجات انسان ها از دام اوست. هر کس به این حقیقت آگاه شود، مطمئن ترین پناهگاه برای حفظ شدن از شرّ شیاطین را یافته که باید با التجاء به ائمّه، خود را از انواع و اقسام خطرات در این مسیر نجات دهد. این است که استعاذه (پناه آوردن) به امام علیه السّلام یکی از مهم ترین وظایف انسان است.
ادامه مطلب
امام ، شاهد خدا بر خلق
خدای متعال در قرآن، پیامبرش را این گونه معرفی فرموده است:
«یا ایها النبی انا ارسلناک شاهداً و مبشراً و نذیرا و داعیاً الی الله باذنه و سراجاً منیرا. »
(ای پیامبر) ما تو را گواه بر (خلق) و بشارت دهنده و بیم دهنده و دعوت کننده به سوی خدا با اجازه اش و چراغی روشنایی بخش فرستادیم.
در این آیه خداوند پیامبرش را به عنوان «شاهد» معرفی کرده است و چون به فرمایش حضرت صادق علیه السّلام، امام علیه السّلام عدل پیامبر صلی اللّه علیه و آله است، باید این وصف را برای ایشان هم قائل شویم. البتّه در آیات دیگر قرآن این صفت برای ائمّه علیهم السّلام هم ذکر شده است.
«و کذلک جعلناکم امه وسطاً لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیدا. »
(2)
و این چنین شما را امّت وسط قرار دادیم تا شما بر مردم شاهد باشید و پیامبر صلی اللّه علیه و آله بر شما شاهد باشد.
امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمودند:
خدای متعال با گفتار خود «لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیدا» تنها ما را قصد فرمود. پس پیامبر خدا صلی اللّه علیه و آله گواه بر ما است و ما گواهان خدا بر آفرینندگانش و حجت او در زمین هستیم و ما هستیم آنان که خدای تعالی درباره ی آنها فرمود: «و کذلک جعلناکم امه وسطا. » (3)
آیه ی دیگری که بر شاهد بودن پیامبر صلی اللّه علیه و آله و ائمّه علیهم السّلام نسبت به اعمال مردم دلالت دارد، آیه‌ی ذیل است:
«و قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون» (4)
و (ای پیامبر) بگو عمل کنید که خدا و رسولش و مؤمنان عمل شما را می بینند.
ادامه مطلب
امام ، ساقی تشنگان
امام رضا علیه السّلام در توصیف امام فرموده اند:
« الامام الماء العذب علی الظلماء و الدال علی الهدی و المنجی من الردی. » (1)
امام علیه السّلام آب گوارا در حال تشنگی و دلالت کننده بر هدایت و نجات دهنده ای از سختی های هولناک است.
این صفت امام علیه السّلام همچون بقیّه ی اوصاف ایشان چشیدنی است. تا انسان تشنه نباشد، شیرینی و گوارایی آب را نمی تواند بفهمد. خوشا به حال کسی که تشنه‌ی هدایت امام علیه السّلام باشد؛ در آن صورت می تواند از دست مبارک امام علیه السّلام سیراب شود.
اهل بیت علیهم السّلام انسان را از سختی های هولناک که با سقوط در آن هلاک می شود، نجات می دهند. از این رو به حکم عقل، انسان باید در سختی ها به دامان ایشان متمسک شود و از آنها کمک بخواهد.
کسی که امام را به این صفت بشناسد، اگر در مشکلات به کسی غیر از ایشان امید ببندد، کفران نعمت کرده است و اگر به هلاکت افتد، خود مقصر است؛ اما هر کس به در خانه ی ایشان رفته، طلب یاری کند، نجات می یابد:
«من اتاکم نجی. » (2)
هر کس نزد شما آید، نجات می یابد.
در این جا نمونه ای از دستگیری امام صادق علیه السّلام از یک تشنه ی هدایت را نقل می کنیم.
جناب ابوبصیر می فرماید:
همسایه ای داشتم که از مأموران دولت (سلطان ظالم) و اهل حرام خواری بود. شراب می خورد و مرا اذیّت می کرد. چند بار از او خواستم دست از اذیّت من بردارد، ولی فایده نکرد. یک بار به او اصرار کردم. گفت: فلانی، من آدم دردمند و گرفتاری هستم، ولی تو سالم و تندرست هستی. اگر مرا به مولایت معرّفی کنی امید دارم که خدا به وسیله ی تو مرا نجات دهد.
ابوبصیر می گوید: وقتی خدمت امام صادق علیه السّلام رسیدم حال او را بیان کردم. حضرت فرمودند: وقتی به کوفه رفتی او به دیدنت می آید. به او بگو جعفر بن محّمد برایت پیغامی فرستاده است: «روالی که در زندگی پیش گرفته ای رها کن. من برای تو نزد خدا بهشت را ضمانت می کنم. »
ادامه مطلب
امام ، رفیق مونس
امام رضا علیه السّلام در معرّفی امام فرموده اند:
«الامام الانیس الرفیق. » (1)
امام رفیق مونس است.
اگر کسی با امام دوستی کند، ایشان رفیق خوبی برای او خواهند بود. اگر انسان این رفاقت را بچشد، شیرینی و گوارایی آن را می یابد. در سیره ی ائمّه علیهم السّلام می خوانیم کسانی که با امام زمانشان رفاقت کرده اند، به خیر دنیا و آخرت دست یافته اند. نمونه ای از این رفاقت در سیره‌ی امام صادق علیه السّلام به چشم می خورد:
هاشم بن حکم می گوید: یکی از اشراف اهل کوهستان وضع مالی خوبی داشت و هر سال حج به جای می آورد. هر وقت که می خواست به حج برود در مدینه مهمان امام صادق علیه السّلام می شد و با حضرت رفیق شده بود. حضرت هم با لطف خود یکی از خانه هایی را که در اختیارشان بود به او واگذار می کردند و او در مدینه میهمان حضرت بود. یک سال ده هزار درهم به امام داد و از ایشان خواست خانه ای در مدینه برایش تهیه کنند تا دیگر مزاحمت زیادی برای امام علیه السّلام ایجاد نکند و خودش عازم حج شد. پس از بازگشت، خدمت حضرت رسید و عرض کرد: فدایتان شوم آیا برای من خانه خریدید؟ حضرت فرمودند: بلی. و برگه ای را به دست او دادند که در آن نوشته بود:
«به نام خداوند بخشاینده مهربان. این است آن چه جعفربن محمّد برای فلانی پسر فلانی اهل کوهستان خریده است. برای او خانه ای در بهشت خریده که یک همسایه اش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یک طرفش امیرالمؤمنین علیه السّلام و سوی دیگرش امام حسن علیه السّلام و طرف چهارم آن امام حسین علیه السّلام است. »
ادامه مطلب
ملل جهان در انتظار مصلح موعود جهانی
همان طور كه اشاره شد، مسأله‌ی عقیده به ظهور مصلحی جهانی امری عمومی و همگانی است و مختص مكاتب و ادیان مذكور نبوده، بلكه چنین اندیشه‌ای با شكل‌های مختلف، در میان همه‌ی اقوام و ملل متمدن و غیر متمدن جهان و حتی قبایل بدوی وجود داشته و دارد.
در این‌جا به فهرست مختصری از بازتاب این عقیده در میان اقوام و ملل مختلف جهان اشاره می‌کنیم:1
1- ایرانیان باستان معتقد بودند كه: «گرزاسپه» قهرمان تاریخی آنان زنده است و در «كابل» خوابیده، و صد هزار فرشته او را پاسبانی می‌كنند تا روزی كه بیدار شود و قیام كند و جهان را اصلاح نماید.
2- گروهی دیگر از ایرانیان می‌پنداشتند كه: «كیخسرو» پس از تنظیم كشور و استوار ساختن شالوده‌ی فرمانروایی، دیهیم پادشاهی را به فرزند خود داد و به كوهستان رفت و در آن‌جا آرمیده تا روزی ظاهر شود و اهریمنان را از گیتی براند.
3- نژاد اسلاو، بر این عقیده بودند كه از مشرق زمین یك نفر برخیزد و تمام قبایل اسلاو را متحّد سازد و آنها را بر دنیا مسلّط گرداند.
4- نژاد ژرمن معتقد بودند كه یك نفر فاتح از طوایف آنان قیام نماید و «ژرمن» را بر دنیا حاكم گرداند.
5- اهالی صربستان انتظار ظهور «ماركو كرالیه‌ویچ» (Markokralyevic) را داشتند.
6- ساكنان جزایر انگلستان، از چندین قرن پیش آرزومند و منتظرند كه: «آرتُور» روزی از جزیره‌ی «آواكون» ظهور نماید و نژاد «ساكسون» را در دنیا غالب گرداند و سعادت جهان نصیب آنها گردد.
ادامه مطلب
موعود در آیین مسیحیّت
كتاب مقدّس مسیحیان دو بخش دارد: عهد جدید و عهد عتیق. علت این نامگذاری آن است كه مسیحیان معتقدند خدا با انسان دو پیمان بسته است: یكی پیمان كهن، به وسیله‌ی پیامبران پیش از عیسی مسیح، و دیگری پیمان نو، توسط خدای متجلی یعنی عیسی مسیح.
مجموع كتاب‌های عهد عتیق و عهد جدید 66 كتاب است، كه 39 كتاب آن، همان عهد عتیق و 27 كتاب از آن عهد جدید می‌باشد.
عهد جدید از نظر موضوع به چهار بخش تقسیم می‌شود:
2- اعمال رسولان، نوشته‌ی لوقا؛
3- نامه‌های رسولان كه مشتمل بر 21 نامه است؛
4- مكاشفه‌ی یوحنّای رسول.
2- انجیل مُرقس (قدیم‌ترین و كوتاه‌ترین كتاب سیره و مواعظ مسیح)؛
3- انجیل لوقا (سیره و مواعظ مسیح با تكیه بر جزئیات)؛
4- انجیل یوحنّا (متأخرترین كتاب سیره و مواعظ مسیح با تأكید بر مافوق بشر بودن او).
بنابر اعتقاد مسیحیان، آخرین نجات‌دهنده و تسلی دهنده همان عیسی مسیح است كه بار دیگر زنده خواهد شد و جهان سراسر فساد و تباهی را نجات خواهد داد:
«لیكن شنیده و دانسته‌ایم كه این مرد به راستی مسیح است و خلاص كننده‌ی عالم.»2
و در رساله‌ی چهاردهم از نامه‌های رسولان كه به عبرانیان (یهودیان) بوده است چنین آمده:
«همچنین مسیح نیز چون یك بار قربانی شد تا گناهان بسیاری را رفع نماید، بار دیگر بدون گناه برای كسانی كه منتظر او می‌باشند، ظاهر خواهد شد به جهت نجات.»3
ادامه مطلب
موعود در آیین زرتشت
دین زرتشت، دین غالب ایرانیان ـ تا قبل از ظهور اسلام ـ بوده است و هنوز پیروانی در ایران و هند دارد. زرتشت پیامبر این مذهب حدود 660 سال قبل از میلاد، متولد شده است.1
كتاب زرتشتیان اوستا نام دارد كه به معنای اساس و بنیان است. اوستای كنونی پنج بخش دارد:2
1- یَسنا (= جشن و پرستش): قسمتی از این بخش گاتها نامیده می‌شود (به معنای سرود). این بخش كه مشتمل برادعیه و معارف دینی است، معروف‌ترین قسمت اوستاست و به خود زرتشت نسبت داده شده است، در حالی كه سایر قسمت‌های اوستا را به پیشوایان دین زرتشت نسبت می‌دهند؛
2- ویسپِرَد (= همه‌ی سروران): مشتمل بر نیایش؛
3- وِندیداد (= قانون ضد دیو): درباره‌ی حلال و حرام و نجس و پاك؛
4- یَشتها (= نیایش، سرود و تسبیح)؛
5- خرده اوستا (= اوستای كوچك): درباره‌ی اعیاد و مراسم مذهبی و تعیین سرودهای آنها.
زرتشتیان، علاوه بر اوستا، تفسیری به نام زَند اوستا و كتب مقدّس دیگری به زبان پهلوی دارند. در این دین، یك قدرت كیهانی به نام «اهورا مزدا» مشخص است و در مقابل وی، یك قدرت كیهانی متضاد به نام «اهریمن» یا روح بزرگ شرّ، خودنمایی می‌كند. این مطلب نشان‌دهنده‌ی دوری مذهب زرتشت از توحید است.3
در آیین زرتشت سه اصل عملی گفتار نیک، پندار نیک، کردار نیک وجود دارد و احترام به آتش به عنوان یکی از مظاهر خدای روشنایی و افروخته نگه‌داشتن آن در معابدی به نام آتشکده، مشخص‌ترین ویژگی این آیین است.
ادامه مطلب
موعود در آیین هندو
اصول دین هندو عبارت است از: 1- اعتقاد و احترام به كتاب‌های باستانی و سنت‌های دینی بِرَهمَنان، 2- پرستش خدایانی كه به ظهور آنها در دوره‌های قدیم عقیده داشته‌اند، 3- اعتقاد به تناسخ و رعایت مقررات طبقات اجتماعی در معاشرت و ازدواج، 4- احترام به موجودات زنده، مخصوصاً گاو، 5- تقدس لفظ «اُم» (om) به معنای آمین که اسم اعظم الهی به شمار می‌رود.
ادعیه و آیین‌های هندوان در مجموعه‌ای به نام «وداها» (Vedas) به معنای دانش، به زبان سانسكریت گرد آمده است و به آن شروتی (Sruti) یعنی وحی و الهام و علوم مقدّس موروثی لقب می‌دهند. در كتاب مشهور اوپانشاد یا وِدانتا (به معنای پایان وداها)، خدایان سه‌گانه‌ی هندوان این گونه معرفی شده‌اند:1
1- برهما (Brahma)، خدای ایجاد كننده،
2- شیوا (Siva)، خدای فانی كننده،
3- ویشنو (Vishnu)، خدای حفظ كننده. جلوه‌های ده‌گانه‌ی این خدا برای مردم در طول تاریخ عبارت است از: ماهی، لاك‌پشت، گراز، موجود نیمه آدم و نیمه شیر، كوتوله، راما (Rama)، رامای تبر به دست، كریشنا (Krishna)، بودا (Buddha) و كالكی (Kalki).
ادامه مطلب
