چهارشنبه 27 آبان 1388  ساعت 3:52 PM

اسکلت اصلى و طاق آن از سنگ هاى رسوبى خیلى مقاوم با سه دهانه ستون بندى به وسیله چهارطاق پوشیده شده، دو متر از آب انبار خارج از زمین و ۶۰/۲ متر در داخل زمین قرار دارد، داخل آب انبار با پوشش ساروج بسیار مقاوم ساخته شده است، در نماى خارجى به فاصله معینى پنجره هایى به ابعاد ۹۰/۱۲۰ تعبیه شده است. در حال حاضر از این آب انبار به عنوان چایخانه سنتى استفاده مى شود



 نگاشته شده توسط سجاد رنجبر رفسنجانی | نظرات 0 | لینک مطلب
چهارشنبه 27 آبان 1388  ساعت 3:50 PM
بناي رفيع و مستحكمي وجود دارد كه در ميان مردم محل به دژ معروف است. اين بنا در سال 1288 هجري قمري مطابق باسال 1250 هجري شمسي به دستور يكي از نيكوكاران شيراز به نام حاج ميرزا ابوالحسن خان مشيرالملك با هزينه اي معادل چهل هزارتومان به پول آن زمان ساخته شد. معمار اين ساختمان حاج محمد رحيم شيرازي سازنده پل مشير و كاروانسراي دالكي مي باشد كه به طرز ماهرانه اي اقدام به ساخت آن به سبك معماري زنديه نمود عمده مصالح تشكيل دهنده آن سنگ‚ گچ و ساروج مي باشد و در كف آن در آغاز از تخته سنگ هاي بزرگئ كوچك تراشيده استفاده گرديده بام كاروانسرانيز با سنگ پهن تراشيده شده مفروش گرديده بود. به هنگام بارندگي آب باران بوسيله ناودانهاي سنگي كه به طرز جالبي تعبيه شده بودند به بيرون از كاروانسرا هدايت ميگرديد در ديوار ضلع غربي كاروانسرا درب ورودي بسيار بزرگي از جنس چوب قرار گرفته است كه راه ورودي اصلي به حياط كاروانسرا بوده است. در همين ضلع طبقه دوم كاروانسرا وجود دارد كه به شاه نشين معروف مي باشد . در جلوي همين شاه نشين يك تراس نسبتاً وسيع رو به خارج ديده مي شود. در دو طرف اين شاه نشين راه پله هايي وجود دارد كه پشت بام كاروانسرا را به محوطه ديگري كه به منظور ميرسد اندرون كاروانسرا مخصوص زنان و كودكان بوده است وصل مي نمايد. بسياري از جغرافي نويسان و مورخين از جمله ميرزا حسن حسيني فسائي در كتاب فارسنامه ناصري و همچنين مرحوم فرصت الدوله شيرازي و حاج سياح‚ از شكوه و عظمت اين بنا سخن به ميان آورده اند اين اثر مثل ساير كاروانسرا هاي ديگر داراي جهار برج مرتفع مي باشد كه ارتفاع هر كدام در حدود 12/70 متر ميرسد. مساحت كل بنا 7000 متر مربع با زير بنايي در حدود 4200 متر مربع مي باشد . اندازه هاي ضلع شرقي - غربي آن بطول 90 متر و ضلع هاي شمالي - جنوبي آن بعرض 70 متر مي باشد. اين كاروانسرا مجموعاً داراي 68 باب اتاق و حجره بوده كه به دليل تغيير كاربردي آن در دوره هاي بعدي تعداد اطاقها كم يا زياد شده اند. از اين ساختمان با شكوه تا سال 1300 هجري شمسي بعنوان كاروانسرا استفاده مي شود كه به دليل واقع شدن شهر برازجان بر سر راه تجارتي شيراز به بوشهر مكاني مناسب جهت استراحت كاروانيان بوده است. از سال 1300 هجري شمسي كه قشون نظامي به برازجان وارد گرديد اين كاروانسرا محل مناسبي براي استقرار نظاميان شناخته شد. در سالهاي بعد با تاسيس ادارات در اين شهر محل استقرار اداراتي از قبيل ماليه ( دارايي) دخانيات منطقه جنوب كه تا سال 1310 به طول انجاميد گرديد. از سال 1335 هجري شمسي با تغييرات و تعميراتي در آن اين ساختمان در اختيار شهرباني قرار گرفت كه از آن بعنوان زندان استفاده گرديد . به همين مناسبت اين ساختمان از اين سال به بعد به ( دژ برازجان) موسوم گرديد . اين زندان تا سال 1351 هجري شمسي بصورت يكي از مخوف ترين زندانهاي سياسي كشور در آمد كاربردي آن به عنوان ندامتگاه تا سال 1377هجري شمسي ادامه داشت تا اينكه با پيگيريهاي مكرر مديريت ميراث فرهنگي بوشهر بدليل اهميت و ارزش آن و همچنين بدليل بي توجهي نيروي انتظامي در حفاظت و نگهداري اصولي بنا كه موجبات تخريب روز افزون آن را فراهم كرده بود تخليه در جهت كاربري فرهنگي و هنري اين اثر تاريخي مرمت هاي لازم بر روي آن صورت گرفته است‚ اين بنا در سال 1362 به شماره 1638 در فهرست آثار ملي كشور به ثبت در آمده است . 


 نگاشته شده توسط سجاد رنجبر رفسنجانی | نظرات 0 | لینک مطلب
چهارشنبه 27 آبان 1388  ساعت 3:48 PM
ساختمان اصلی بنا مربوط به دوره قاجاریه است که نخست به دستور امیر وقت جنوب معروف به سید حسین بلدیه در آن محل انجام وظیفه می کرده است.بنا از دو طبقه تشکیل شده است. در جلو ایوانی بزرگ وجود دارد که دارای دو درگاه ورودی است و در طبقه بالا بالکنی با جنس چوب است. وسط دو درگاه ورودی از داخل ساختمان اتاق بزرگ در دو طبقه درست شده است که احتمالا برای پذیرایی و یا کنفرانس بوده و دارای چشم اندازی زیبا به بیرون و منظره دریا می باشد. ساختمان دارای حیاط مرکزی و تمامی اتاق ها دورتا دور واقع شده اند که در هر طبقه ده اتاق وجود دارد. در گوشه خاوری راه پله ای برای رفتن به پشت بام ساخته شده است. جنس درها و پنجره ها از چوب ساج بوده و حفاظ آن ها در جلو می باشد. درها دو لنگه هستند و دارای نقش و نگار هستند.

ورودی عمارت دارای چشم اندازی بسیار زیباست و پوشش سقف از چوب صندل یا چندل است. ستون های جلو ساختمان نیز از جنس چوب ساج است. در جهت جلوگیری از نفوذ رطوبت (به دلیل نزدیکی به دریا) و موریانه نخست اطراف ستون ها را با بید کنبال که از پوست درخت نارگیل درست می شود پیچانده و سپس روی آن را با گچ تزیین کرده اند. چوب های کنده کاری به کار رفته در طارمه و نقوش در و پنجره ها، گچبری سر در ها، کنده کاری و گوه های برنجی به کار رفته در درگاه ورودی از عوامل تزیینی بنا هستند. این بنا هم اکنون موزه مردم شناسی است. ساختمان توسط شهرداری بوشهر در سال 1378 مرمت و تعمیر شده است



 نگاشته شده توسط سجاد رنجبر رفسنجانی | نظرات 0 | لینک مطلب
شنبه 25 مهر 1388  ساعت 11:15 AM
بندر ديلم يكي از شهرستان هاي استان بوشهر است. اهالي بندر ديلم آريايي نژادند و زبان فارسي‌را ‌با گويش لري و بندري صحبت مي‌کنند. مردم اين شهرستان مسلمان و شيعه مذهبند. ازآن جايي که شهرستان ديلم بندري است در کنار آب هاي خليج فارس بيش ترين صنايع دستي اين منطقه، صنايع دستي ساحلي است که مهم ترين آن لنج سازي و قايق ‏سازي است. لنج سازي و قايق سازي از قديمي ترين و مهم ترين صنايع دستي اين شهرستان بندري است و که از قدمت زيادي برخوردار است. اين صنعت در سال هاي اخير به واسطه افزايش مبادلات دريايي و صيد ماهي از رونق زيادي برخوردار شده است نيروي شاغل اين صنعت منحصر به همان گلافان(سازندگان لنج و قايق) قديمي است. مصالح اوليه مورد نياز، چوب هاي جنگلي مقاوم در مقابل رطوبت براي اسكلت و تخته‏هاي مرغوب هندي به نام ساي براي بدنه است. بقيه مصالح مورد نياز از محل تهيه مي شود. هنوز وسيله كار گلافان بسيار ابتدايي است كه سبب كندي كار و كمي توليد ساليانه مي ‏شود .


 نگاشته شده توسط سجاد رنجبر رفسنجانی | نظرات 0 | لینک مطلب
شنبه 25 مهر 1388  ساعت 11:14 AM
گناوه يكي از شهرستان هاي ساحلي استان بوشهر است. چرخ اقتصاد گناوه بر مدار‌ ماهي‌گيري، كشاورزي و دام‌داري در گردش است. بر اساس سرشماري سال 1375 جمعيت گناوه 72331 نفر و جمعيت شهر گناوه (مركز شهرستان) 40252 نفر و شامل 8489 خانوار بوده است. نژاد بيش تر مردم آريايي است. اما گروه نسبتا كمي از اهاليداراي نژاد سامي و از اعراب بين اسدي هستند. در ضمن گروه كوچكي نيز كه موسوم بهانكاري هستند مربوط به پرتغالي هايي مي شوند كه سابقا در جزيره خارك سكنا گزيدهبودند. مردم گناوه به زبان هاي فارسي، محلي و عربي صحبت کرده و مسلمان و شيعهمذهبند. شهرستان گناوه از بنادر مهم استان بوشهر است که صنايع دستي آن منحصر بهصنايع دستي ساحلي است. مهم ترين صنايع دستي اين شهرستان را قايق سازي، حصير بافي وعبا بافي تشکيل مي دهد. علاوه بر آن قالي بافي نيز از صنايع دستي مهم اين شهرستانمحسوب مي شود.
لنج سازي و قايق سازي از قديمي ترين و مهم ترين صنايع دستي استانبوشهر است که داراي قدمت زيادي بوده و در بيش تر بنادر اين استان به عنوان صنعتيدستي به توليد آن مي پردازند. اين صنعت در سال هاي اخير به واسطه افزايش مبادلاتدريايي و صيد ماهي از رونق زيادي برخوردار شده است نيروي شاغل اين صنعت منحصر بههمان گلافان(سازندگان لنج و قايق) قديمي است مصالح اوليه مورد نياز چوب هاي جنگليمقاوم در مقابل رطوبت براي اسكلت و تخته‏هاي مرغوب هندي به نام ساي براي بدنه است. بقيه مصالح مورد نياز از محل تهيه مي شود. هنوز وسيله كار گلافان بسيار ابتدايي استكه سبب كندي كار و كمي توليد ساليانه مي ‏شود. حصير در روستاي دالكي از توابعشهرستان گناوه، ‌روستاي چشمه دو راهي، كه در جاده گناوه به برازجان قرار گرفته نيزدر روستاهاي خيرآباد، سربست، تپه چاموشي، مزارع بهرحاج و جم از الياف خرما بافته ميشود.
نوعي فرش حصيري به نام « تك» است كه معمولا با عرض 10 سانتي متر و طول 30متر بافته مي شود. بعد به نسبت اندازه فرش كه توليد آن مورد نظر است چيده و در كناريكديگر دوخته مي شود. فرش هاي حصيري معمولا داراي ابعاد 200× 200 سانتي متر است وبافت هر قطعه آن حدود هشت وقت لازم دارد. از اين نوع حصير به عنوان پوشش سقف كپرهايروستايي نيز استفاده مي شود. نوع ديگري از توليدات حصيري كه نقش موثر در اقتصادروستاها دارد نوعي فرش حصيري شبيه گليم است كه با ساقه گياهان خودرويي همانند ساقهگندم ، بافته مي شود . اين گياهان كه به گويش محلي «خامه» ناميده مي شوند معمولا دراراضي شور مي رويند و شيوه استفاده از آن چنين است : پس از دروكردن ساقه و خشكاندندر آفتاب آن را به وسيله رنگ هاي جوهري ( قرمز ، سبز ، بنفش ، آبي ) رنگرزي كردهسپس چند ساقه را به يكديگر تابيده و از آن ها به عنوان چله استفاده نموده و بر رويدارهاي مخصوص كه داراي عرض 80 سانتي متر است عمل چله كشي را انجام مي دهند آنگاهرشته تار خام را از لابه لاي الياف چله عبور داده و با شاخه هاي فلزي بدان فر ميزنند تا درگيري الياف مستحكم شود. محصول اين دار، عرضي حدود 5/1 سانتي متر و به طولحدود 6 متر دارد كه در پايان كار از وسط نصف شده و با دوختن قطعات آن در كنار همفرشي به ابعاد 15× 300 سانتي متر به دست مي آيد.


 نگاشته شده توسط سجاد رنجبر رفسنجانی | نظرات 0 | لینک مطلب
جمعه 10 مهر 1388  ساعت 10:48 AM

مکان هاي ديدني و تاريخي
منطقه حفاظت شده ناي بند که در شهرستان بوشهر واقع شده، از نظر تنوع جانوران وحشي منحصر به فرد است . مسجد توحيد (مسجد برازجاني ها) از قديمي ترين مساجد بوشهر است. امام زاده عبدالمهيمن در شهر بوشهر واقع شده و كليساي بوشهر نيز متعلق به ارامنه گريگوري است . قدمت آثار كشف شده در برخي از مناطق قديمي استان به هزاره اول تا سوم پيش از ميلاد مي رسد. وجود تپه هاي تاريخي قديمي مانند تل خندق و تل مرو حاکي از قدمت طولاني منطقه است .
صنايع و معادن
صنايع‌بوشهر‌به‌دو‌‌دسته‌ماشيني‌و‌دستي‌تقسيم‌مي‌شوند . صنايع‌ماشيني اين شهرستان‌عبارتند از: موزاييك سازي، ساخت سكوي دريايي، ساخت و تعمير كشتي، ريسندگي و بافندگي. صنايع دستي شهرستان بندر بوشهر عبارتند از : بافت عبا، حصير، جاجيم و گليم و نيز ساختن ظروف گلي و سفالي. در بعضي نقاط اين شهرستان به خصوص بخش حومه ذخاير نفتي قابل توجهي وجود دارد كه بيش تر مورد بهره برداري قرار مي گيرد،‌ هم چنين معدن سنگي در نزديكي بوشهر قرار دارد .
 کشاورزي و دام داري
اقتصاد‌شهرستان بوشهر بر كشاورزي و ماهي‌گيري استوار است . كشاورزي داراي اعتبار خاص بوده و با وجود عدم تنوع محصولات كشاورزي از اهميت حياتي برخوردار مي باشد. نوع كشت آبي و آب كشاورزي بيشتر از چاه معمولي و رودخانه تامين مي شود. فرآورده هاي كشاورزي بوشهر عبارتند از : ليمو، خرما، گندم، جو و تره بار . از نظر ماهي گيري وضع اين شهرستان نسبتا خوب بوده و بعلت موقعيت ساحلي بخش هاي آن، ماهي گيري از مشاغل عمده و رايج اهالي و ماهي جزء صادرات بندر بوشهر بشمار مي رود .



 نگاشته شده توسط سجاد رنجبر رفسنجانی | نظرات 0 | لینک مطلب