اقتصاددان آینده بین از پایان بحران خبر می دهد
رابرت شیلر از معدود اقتصاددانانی که رکود اقتصادی و به تبع آن، بحران جهانی را قبل از وقوع پیش بینی کرده بود، هم اکنون با تحلیل داده های جدید از بازار مسکن، پایان بحران را پیش بینی می کند.
رابرت شیلر از معدود اقتصاددانانی است که رکود جهانی را پیش بینی کرده بود. هم اکنون رونق آتی را پیش بینی می کند.
افزایش ناگهانی قیمت های مسکن نشان می دهد که آثار روانی در بازار به شدت تغییر کرده است. اما با توجه به مطالعات انجام شده می توان تا حدودی روند بازار مسکن را پیش بینی کرد. آنچه مشخص است این است که لزوما قرار نیست این روند افزایشی تا جایی ادامه یابد که بازار مسکن دوباره با رونق مواجه شود. به هر حال این که ما به چه سمتی برویم تا حد زیادی به این بستگی دارد که خریداران مسکن چگونه فکر می کنند.
با استفاده از نظرسنجی هایی که من و کارل کیس استاد اقتصاد دانشگاه ولسلی سال هاست که از خریداران ساختمان های مسکونی صورت می دهیم، می توان به داده های باارزشی برای بررسی اوضاع بازار مسکن دست یافت. برای انجام این نظر سنجی، ما در چهار شهر لس آنجلس، سان فرانسیسکو، میلواکی و بوستون در سالیان مختلف از خریداران خانه سوالات معینی را پرسیده ایم (شایان ذکر است که این سرشماری برای مدرسه بازرگانی ییل صورت می گیرد).
ادامه مطلب
بحران مسکن موضوع روز مباحث فنی و اقتصادی
بحران مسکن موضوع روز مباحث فنی و اقتصادی دست اندرکاران ساخت وساز و مدیران اجرایی است.
روی آوردن به تولید صنعتی و انبوه سازی مسکن برای مهارگرانی و کمبود آن یکی از راهکارهای پیشنهادی ارائه شده از سوی کارشناسان است. با توجه به ناچیز بودن سهم تولید صنعتی ساختمان در کل ساخت و سازهای کشور، تلاش گسترده ای برای افزایش سهم صنعتی سازی آغاز شده است.
حرکت به سوی صنعتی سازی، نیاز به پیشرفت هم زمان تمام صنایع دارد. با توجه به اینکه مقاومت، پایداری و بادوام بودن ساختمان یکی از خروجی های صنعتی سازی است؛ در این میان نقش بتن به عنوان یک ماده مهم و استراتژیک در ساخت سازه ها اهمیت بسزایی پیدا می کند.و استفاده از بتن به عنوان یکی از مصالح بسیار مهم که نقش مؤثری در توسعه پایدار به عهده دارد، از آن عنصری نام آشنا، فراگیر و غیرقابل جایگزین ساخته است، به نحوی که نقش آن در اقتصاد کشورها از جنبه های مختلف تولید، اشتغال، محیط زیست و توسعه بسیار اساسی و تعیین کننده شده است.
ادامه مطلب
مسکن به عنوان مشکل اساسی اقتصاد ایران
طی سال های اخیر راهکار های گوناگونی در ارتباط با مسکن ارائه شد اما بعلت نبود برنامه ریزی منظم و ساختاری در این زمینه نه تنها تلاش های صورت گرفته نتایج پیش بینی شده را محقق نکرده بلکه به سبب رکود معاملات و ساخت و ساز ، نگرانی و بیکاری در مشاغل مرتبط نیز حاصل شده است.
در کشور ایران مسکن بعنوان یک مشکل اساسی برای دولت ، کارشناسان ، برنامه ریزان و کارگزاران امر بوده و افزایش بی رویه جمعیت و گسترش دامنه شهرنشینی در چند دهه اخیر مخصوصاً در فواصل سال ۵۵ تا ۶۵ بعلت عدم برنامه ریزی و تنظیم و کنترل جمعیت سبب به وجود آمدن جمعیتی جوان در کشور شده و همین مسئله باعث رشد تقاضا و بالا رفتن قیمت زمین و مسکن بویژه در شهر های بزرگ گردیده که ذهن جمعیت شناسان و کارشناسان مسائل اجتماعی را به خود جلب کرده و تلاش های آنان در هشدار این نکته که رشد جمعیت بدون توسعه امکانات برابر تبعاتی از جمله افزایش فقر ، بیکاری ، فساد ، گسترش مهاجرت روستائیان به شهر ها و ایجاد حاشیه نشینی خواهد داشت و در نهایت کمبود مسکن و غذا در پی دارد که سرانجام نرخ رشد جمعیت از ۹۱/۳ درصد به رشدی معادل ۲درصد در فاصله سال های ۶۵ تا ۷۵ رسید البته کمی دیر تحقق یافت ، از طرفی برابر سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۷۵ حدود ۵/۲ میلیون نفر از جمعیت کشور زیر ۱۵ سال سن داشته اند . با اینکه دولت توانست در سال ۷۵ نرخ رشد جمعیت را از رقم ۹۱/۳ درصدی به رقم ۲ درصدی برساند اما رشد و بلوغ جمعیت ذکر شده و نیز رشد جمعیت زیر ۱۵ سال که سالانه بر تعداد آنها افزوده می شود ، از نظر شغل و مسکن به یک بحران تبدیل شده و لذا در این مقطع زمانی طراحی یک برنامه ریزی پویا و مناسب با واقعیت اجتماعی ضروری می باشد .
ادامه مطلب