لقب :  شیرهای پارسی 
نام رسمی فیفا :  Jomhuri-ye Eslami-ye Iran 
کنفدراسیون :  آسیا (۱۹۴۸) 
سال تاسیس :  ۱۹۲۳ 
سال عضویت در فیفا :  ۱۹۴۸ 
رده فیفا : ۳۸ 
بهترین رده فیفا : ۱۵ 
بدترین رده فیفا : ۱۲۲ 

 

سرمربی :   کارلوس کیروش 
دستیار (ها) :  آنتونیو سیموئز،امید نمازی، دنی گاسپار 
کاپیتان :  جواد نکونام 
بیشترین بازی ملی :  علی دایی (۱۴۹) 
بیشترین گل ملی :  علی دایی (۱۰۹) 
ورزشگاه خانگی :  ورزشگاه آزادی 
رده الو : ۴۳ 
بهترین رده الو : ۱۵ 
بدترین رده الو : ۷۳

 

اولین بازی رسمی : افغانستان ۰-۰ ایران (کابل، افغانستان؛ ۱ ژانویه، ۱۹۴۱) 
بهترین پیروزی : ایران ۱۹-۰ گوآم (تبریز، ایران؛ ۲۴ نوامبر، ۲۰۰۰) 
بدترین باخت : ترکیه ۶-۱ ایران (استانبول، ترکیه؛ ۲۸ مه، ۱۹۵۰)

 

تیم ملی فوتبال ایران یکی از پر قدرترین تیمهای ملی در سطح آسیا به خصوص غرب آسیا منطقه خاورمیانه بشمار می رود . تیم ملی ایران تاکنون 3 سه بار به جام جهانی راه یافته است که در هر سه دوره، از صعود به دور بعدی مسابقات بازمانده است. 1 پیروزی (مقابل آمریکا)، 2 تساوی (مقابل اسکاتلند و آنگولا) و 6 شکست (مقابل هلند، پرو، یوگسلاوی، آلمان، مکزیک و پرتغال)، کارنامه ایران در مسابقات جام جهانی فوتبال است..

بهترین گلزن تاریخ فوتبال جهان و ایران علی دایی با ۱۰۹ گل زده آقای گل فوتبال ملی جهان است.

فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال ناصر حجازی رابه عنوان دومین دروازه‏ بان برتر قرن بیستم قاره آسیا معرفی کرده‌است.

تا کنون در سال‌های ۱۹۹۶، ۱۹۹۹، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ چهار بازیکن ایرانی موفق به کسب جایزه بهترین بازیکن سال آسیا شده‌اند .

خداداد عزیزی، علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا و علی کریمی چهار بازیکنی هستند که بهترین بازیکن آسیا شده‌اند.

 

 

ولادیمیر ایلیچ لنین (10 آپریل 1870- 21 ژانویه 1924) یکی از رهبران سیاسی و متفکران انقلابی قرن 20 بود که سال 1917  حزب قدرتمند بلشویک را در روسیه تشکیل داد و راس قدرت اتحاد جماهیر شوروی محسوب می‌شد. سال 1918 او از یک اقدام به ترور نجات پیدا کرد، اما به شدت مجروح شد. سلامتی او تحت تاثیر قرار گرفت و در می ‌1922 از یک حمله ای که او هرگز به طور کامل مداوا نشد رنج می‌برد. در دسامبر 1922 حمله دومی ‌به او دست داد و تاحدودی بخش راست بدن او را فلج کرد و سبب شد از فعالیت‌های سیاسی کناره گیری کند. در سال 1923 حمله سومی ‌در پی داشت و در اثر این جمله قدرت صحبت را از دست داده و لال شد و تا زمان مرگش یعنی 21 ژانویه 1924 زمین گیر شد. او زمان مرگ 53 ساله بود و در زادگاهش Gorki Leninskiye مرد. جسدش مومیایی شد و در مقبره لنین در موسکو به نمایش گذاشته شد و تا به امروز نیز در همانجاست.