رنگین کمان

عشق اگر بال گشاید به جهان،  حاکم  اوست

گر کند جلوه در این کون و مکان، حاکم اوست

روزی ار رُخ بنماید ز نهانخانه‌ی خویش

فاش گردد که به پیدا و نهان، حاکم اوست

ذرّه‌ای نیست به عالم که در آن عشقی نیست

بارَکَ الله  که  کران تا به کران، حاکم اوست

گر عیان گردد روزی رُخَش از پرده‌ی غیب

همه  بینند  که در غیب و عیان، حاکم  اوست

تا که از جسم و روان بر تو حجاب است حجاب

خود  نبینی  به  همه جسم  و روان، حاکم اوست

من چه گویم  که جهان نیست به جز  پرتوِ عشق

ذو الجلالی ست که بر دَهر و زمان، حاکم اوست

امام خمینی رحمة الله علیه

ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن

یا أیُّهَا العزیز!  أبانا!  قبول کن

آهی در این بساط به غیر از امید نیست

یا ناامیدمان ننما یا .. قبول کن

از یاد برده ایم شما را  پدر! ولی

این کودک فراری خود را قبول کن

رسم کریم نیست که گلچین کند .. کریم!

ما را سوا نکرده و یکجا قبول کن

گر بینوا و پست و حقیریم و روسیاه

اما به جان حضرت زهرا قبول کن

گندم که نه، مقام شما بود لاجَرَم

رمز هُبُوط آدم و حوا، قبول کن

مجید لشکری

امشب از حسرت رویت دگر آرامم نیست

دلم آرام نگیرد که دلآرامم نیست

گردشِ باغ نخواهم، نروم طَرْفِ چمن

روی گلزار نجویم که گل اندامم نیست

من از آغاز که روی تو بدیدم گفتم

در پی طلعت این حوروَش انجامم نیست

من به یک دانه به دام تو به خود افتادم

چه گمان بود که در مُلْک جهان دامم نیست

خاک کویش شوم و، کام، طلبکار شوم

گرچه دانم که از آن کامْ طلبْ، کامم نیست

همه ایّام چو «هندی» سر راهش گیرم

گرچه توفیق نظر در همه ایّامم نیست

امام خمینی رحمة الله علیه

تو که یک گوشه‌ی چشمت غم عالم ببرد

حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

نیست دیگر به خرابات خرابی چون من

باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد

حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند

زخم و بر زخم نمک پاشد و مرهم ببرد

آنکه بر دامن احسان توأش دسترسی ست

به دهان خاکش اگر نام ز حاتم ببرد

زنگ چل  ساله ی آیینه ی ما گرچه بسی ست

آتشی همدم ما کن که به یک دم ببرد

رنج عمری، همه هیچ است اگر وقت سفر

رخ نماید که مرا با دل خُرّم ببرد

من ندانم چه نیازی ست تو را با همه قدر

که غمت دل ز پری زاده و آدم ببرد

جان فدای دل دیوانه که هر شب بَرِ توست

کاش جاوید، بدان کوی، مرا هم ببرد

عماد خراسانی

جز رحمتِ چشمانِ تو، دنیا چه می‌خواهد

تشنه به غیرِ آب، از دریا چه می‌خوهد

حالا که موسایم شدی راهی نشانم ده

غیر از نجات، این قوم از موسی چه می‌خواهد

شاید بپرسی از چه دنبالِ دَمَت هستم

دل‌ مرده نوعاً از دَمِ عیسی چه می‌خواهد؟

پیغام و پس پیغام، یعنی یاد ما هستی

مجنون جز این پیغام از لیلی چه می‌خواهد

پیراهنی بفرست شاید زنده ماندم من

جز دل‌خوشی، یعقوبِ نابینا چه می‌خواهد

تا کیسه‌ی ما پُر شود احسان تو کافی‌ست

مسکین به جز خیرات از آقا چه می‌خواهد

چیز مهمی نیست این که ما چه می‌خواهیم

باید ببینیم آن جناب از ما چه می‌خواهد

ای انتقامِ پهلوی پشتِ درِ خانه

غیر از ظهور تو مگر مادر چه می‌خواهد

علی‌اکبر لطیفیان

تا تو را دارم غمی از محنت دنیا ندارم

وحشتی از هول قبر و سختی فردا ندارم

در محافل جذبه‌ی شوق تو من را می‌کشاند

ورنه کار با کسی از مردم دنیا ندارم

دلخوشم از زندگانی تا که دریابم زمانت

آرزویی غیر از این از قادر یکتا ندارم

شکر لِله دوختم چشم تمنایم به سویت

چشم بر حور و قصور و جنت المأوی ندارم

مونس و آرام جانم در همه عالم توئی تو

تکیه‌گاهی غیر تو در روز وانفسا ندارم

گر به صحرا می‌روم یا دشت، دنبال تو می‌گردم

ورنه قصد لذتی از گردش صحرا ندارم

«ملتجی» گوید خدایا از تو در ادوار عمرم

حاجتی جز آشنایی با گل زهرا ندارم

با محبت آمدی صید کمندم کرده‌ای

با همین ترفند ساده، پایبندم کرده‌ای

بی‌بهاتر از همه هستم ولی با لطف خود

در میان عاشقانت ارجمندم کرده‌ای

بار سنگین گناهانم ذلیلم کرده بود

با نگاه رحمت خود سربلندم کرده‌ای

در پناه گرم آغوشت مرا جا داده‌ای

در پناه خود مصون از هر گزندم  کرده‌ای

بیشتر از دیگران دارم صدایت می‌زنم

بیشتر از دیگران چون دردمندم کرده‌ای

راستش این است آقاجان اگر می‌خواهی‌ام

چون محب مادرت بودم، پسندم کرده‌ای

تا قیامت روزی‌ام از خوان زهرا می‌رسد

شاکرت هستم که بر او مستمندم کرده‌ای

محمدجواد شیرازی