| وب سایت تخصصی نماز | آغاز شد این دفتر برای کسانی که میخواهند محبوب خدا شوند ....قربه الی الله .... برای محبوب شدن نزد خدا چند قدم بیشتر فاصله نداریم .... یاعلی « ارزنـــده تـرین گــوهر مصـود نـــماز است / زیبنــده تـرین هــدیه معبـود نـــماز است / ای دوست بگـو تـا همـه ی خـلق بداننـد / مقصود حق از خلقت موجود نـماز است. »
 

 گرچه بعضى افراد، بسم ‏اللّه را جزء سوره ندانسته و یا قرائت آن را در نماز ترك كرده‏اند، اما مورد اعتراض مسلمین واقع شده ‏اند. چنانكه معاویه روزى در نماز بسم ‏اللّه را نگفت، مردم به او اعتراض كرده و گفتند «اَسَرَقْتَ اَمْ نَسیتَ؟!» آیه را دزدیدى یا فراموش كردى؟(186)
 فخر رازى در تفسیر خود شانزده دلیل مى‏آورد كه بسم‏اللّه جزء سوره حمد است و آلوسى نیز در تفسیر خود این اعتقاد را دارد. احمدبن حنبل نیز در مُسند خود آورده است كه بسم ‏اللّه جزء سوره است.
 به اعتقاد اهل بیت رسول‏ اللّه صلوات ‏اللَّه ‏علیهم‏ا جمعین، كه صد سال سابقه بر رهبران فقهىِ مذاهب اهل تسنّن دارند و در راه خدا به شهادت رسیده و در قرآن نیز بر عصمت و پاكى آنها تصریح شده است، جمله «بسم‏اللّه‏الرّحمن‏الرّحیم» خود آیه‏اى مستقل و جزء سوره است.
 امامان معصوم‏علیهم السلام اصرار داشتند كه در نماز «بسم‏اللّه» را بلند بگویند و امام باقرعلیه السلام در مورد كسانى كه آیه بسم‏اللّه را در نماز نمى‏خواندند و یا جزء سوره نمى‏شمردند فرمود: «سَرقوا اَكرم آیة»(187) بهترین آیه قرآن را به سرقت بردند!
 علامه شهید مطهرى در تفسیر سوره حمد، ابن‏عباس، عاصم، كسائى، ابن‏عمر، ابن‏زبیر، عطاء، طاووس، فخر رازى و سیوطى را از جمله كسانى معرفى مى‏ كند كه بسم‏اللّه را جزء سوره مى‏ دانسته‏اند. البتّه در ابتداى سوره برائت (سوره توبه)، بسم‏اللّه نیامده است كه به فرموده حضرت على‏علیه السلام بخاطر آن است كه بسم‏اللّه كلمه امان و رحمت است و با اعلام برائت از مشركین سازگار نیست.


186) مستدرك حاكم، ج 3، ص 233.
187) مسند احمد، ج 3، ص 177 و ج 4، ص 85.



:: ادامه مطلب
تفسیر نماز » چرا هر كارى را با «بسم ‏اللّه» شروع كنیم؟
نويسنده : محبوب خدا
تاريخ : دوشنبه 14 اسفند 1391 
 همانگونه كه محصولات یك كارخانه آرم و علامت مخصوص آن كارخانه را دارد و مثلاً یك كارخانه چینى‏سازى علامت خود را روى تمام ظروف مى‏زند، چه ظرفهاى بزرگ و چه كوچك، و یا هر كشورى پرچمى مخصوص به خود دارد كه هم بر فراز ادارات و پادگانها برافراشته است و هم بر فراز كشتى‏ها و هم بر روى میز ادارى كارمندان، نام خدا و یاد خدا نیز آرم و نشانه مسلمانى است و جمله «بسم‏اللّه» علامت و رمز این مسلمانى است و در هر كارى، چه بزرگ و چه كوچك و در هر مكانى، چه مسجد و چه كارخانه و در هر زمانى، چه صبح و چه شام، این كلام مبارك بر زبان مسلمان جارى است و لذا در حدیث مى‏خوانیم: «بسم‏اللّه» را فراموش نكن، حتى در نوشتن یك بیت شعر. روایاتى نیز در پاداش كسى كه براى اوّلین بار «بسم‏اللّه» را به كودك یاد دهد، وارد شده است.(185)

185) تفسیر برهان، ج 1، ص 43.

 



:: ادامه مطلب
تفسیر نماز » درسهاى تربیتى سوره حمد
نويسنده : محبوب خدا
تاريخ : دوشنبه 14 اسفند 1391 

1- انسان در تلاوت سوره حمد، با «بسم‏اللّه» از غیر خدا قطع امید مى‏كند.
 2- با «ربّ العالمین» و «مالك یوم الدّین» احساس مى‏كند كه مربوب و مملوك است.
 3- با كلمه «ربّ العالمین» میان خود و هستى ارتباط برقرار مى‏كند.
 4- با «الرّحمن الرّحیم» خود را در سایه لطف گسترده او مى‏بیند.
 5 - با «مالكِ یوم‏الدین» غفلتش از قیامت زدوده مى‏شود.
 6- با «ایّاك نَعبد» خودخواهى و شهرت‏طلبى را كنار مى‏گذارد.
 7- با «ایّاك نستعین» از فكر یارى طلبى از غیرخدا بیرون مى‏رود.
 8 - با «انعمتَ علیهم» مى‏فهمد كه تقسیم نعمت‏ها بدست اوست و باید حسادت را كنار گذاشت، زیرا حسود در واقع از داورى و تقسیم روزى به دست خدا راضى نیست.
 9- با «اهدِنا الصّراط المُستقیم» رهسپارى در راه حق را درخواست كند.
 10- با «صراط الّذین انعمتَ علیهم» همبستگى خود را با پیروان راه خدا اعلام مى‏دارد.
 11- و در نهایت با «غیرالمغضوب علیهم ولا الضّالین» از باطل و اهل باطل بیزارى مى‏جوید.
  «بِسم‏اللّه الرّحمن الرّحیم»
 در میان مردم و اقوام مختلف رسم است كه كارهاى مهّم را با نام یكى از بزرگان خویش كه مورد احترام و علاقه آنهاست، شروع مى‏كنند، تا آن كار با میمنت و مباركى آغاز شود و به انجام رسد.
 البتّه هركس بر اساس افكار و عقاید صحیح یا فاسد خود عمل مى‏كند. بعضى با نام بتها و طاغوت‏ها و بعضى با نام و یاد خدا و به دست اولیاى خدا كارهاى خود را شروع مى‏كنند. چنانكه امروز رسم شده ساختمان‏هاى مهم را، افراد مهمّ اولین كلنگش را بر زمین مى‏زنند، در جنگ خندق نیز پیامبراكرم براى حفر خندق، اوّلین كلنگ را خود به زمین زدند.
 بسم‏اللّه، سرآغاز كتاب وحى است. بسم‏اللّه، نه تنها در ابتداى قرآن بلكه در آغاز تمام كتاب‏هاى آسمانى بوده است. بسم‏اللّه، سرلوحه عمل همه انبیا بوده است. وقتى كشتى حضرت نوح در میان امواج طوفان به راه افتاد، نوح به یاران خود گفت: سوار شوید كه: «بسم‏اللّه مجریها و مرسیها»(182) حركت و توقف این كشتى با نام خداست.
 حضرت سلیمان نیز وقتى ملكه سبا را به سوى خدا دعوت كرد، دعوتنامه خود را با جمله «بسم‏اللّه‏الرحمن الرحیم» آغاز كرد.
 حضرت على‏علیه السلام مى‏فرمود: «بسم‏اللّه» مایه بركت كارها و ترك آن موجب نافرجامى امور است.(183)
 همچنین به شخصى كه جمله «بسم‏اللّه» را مى‏نوشت فرمود: «جَوِّدها» آنرا نیكو بنویس.(184)
 به زبان آوردنِ «بسم‏اللّه» در شروع هر كارى سفارش شده است؛ غذاخوردن، خوابیدن، سوارشدن بر مركب، نكاح و زناشویى و بسیارى از كارهاى دیگر. حتى اگى حیوانى بدونِ گفتن «بسم‏اللّه» ذبح شود مصرف گوشت آن حرام است. و این رمز آن است كه خوراكِ انسانِ هدفدار و موحّد نیز باید جهت الهى داشته باشد.


182) سوره هود، آیه 41.
183) بحار، ج 76، ص 385.
184) كنزالعمّال، حدیث 29558.



:: ادامه مطلب
تفسیر نماز » سوره حمد
نويسنده : محبوب خدا
تاريخ : دوشنبه 14 اسفند 1391 

پس از گفتن تكبیرةالاحرام، باید سوره حمد خوانده شود و اگر این سوره در نماز خوانده نشود، نماز باطل است. «لا صلوة الاّ بفاتحة الكتاب»(178)
 نام دیگر این سوره، فاتحةالكتاب است، زیرا قرآن با این سوره آغاز مى‏شود. این سوره هفت آیه دارد(179) و بنا به روایت جابربن عبداللّه‏انصارى از رسول‏اكرم‏صلى الله علیه وآله بهترین سوره‏هاى قرآن است.(180)
 سوره حمد، تنها سوره‏اى است كه بر هر مسلمانى واجب است حداقل روزى ده بار آنرا در نمازهاى پنجگانه خود بخواند.
 در اهمیت این سوره همین بس كه در روایات آمده: اگر هفتاد مرتبه این سوره را بر مرده خواندید و زنده شد تعجب نكنید.(181)
 از نام‏گذارى این سوره به فاتحة الكتاب، معلوم مى‏شود تمام آیات قرآن در زمان پیامبراكرم جمع‏آورى و به صورت كتاب درآمده و به امر ایشان در آغاز و ابتداى كتاب قرار داده شده است. آیات سوره مباركه حمد، اشاراتى درباره خدا و صفات او، مسأله معاد، و درخواست رهروى در راه حق، و قبول حاكمیت و ربوبیّت خداوند دارد. همچنین در این سوره علاقه خود را به ادامه راه اولیاى خدا و بیزارى و انزجار از گمراهان و غضب‏شدگان ابراز مى‏كنیم.
 سوره حمد مایه شفا است. هم شفا از دردهاى جسمانى و هم شفا از بیمارى‏هاى روحى. مرحوم علامه امینى در كتاب تفسیر فاتحةالكتاب روایات فراوانى را در این زمینه نقل كرده است.


178) مستدرك‏الوسائل، حدیث 4365.
179) عدد هفت، عدد آسمان‏ها، ایام هفته، طواف، سعى بین صفا و مروه و عدد سنگ‏هایى است كه به شیطان زده مى‏شود.
180) تفسیر كنزالدقائق.
181) بحار، ج‏92، ص 257.



:: ادامه مطلب
تفسیر نماز » تكبیر در فرهنگ اسلامى
نويسنده : محبوب خدا
تاريخ : دوشنبه 14 اسفند 1391 

 نه فقط در نماز، بلكه در بسیارى از موارد و مواضع، گفتن اللّه اكبر وارد شده است و لذا مسلمانان در صدر اسلام، هم در تلخى‏ها و هم در شادى‏ها تكبیر مى‏گفته‏اند كه ما به گوشه‏اى از آن اشاره مى‏ كنیم:
 1- در جنگ خندق، مسلمین هنگام كندن خندق به سنگ محكمى برخورد كردند كه كلنگ شكست اما سنگ نشكست. پیامبر آمد و با ضربه‏اى سنگ را شكست. مسلمانان یك صدا تكبیر گفتند و در همانجا پیامبرصلى الله علیه وآله فرمود: من سقوط كاخهاى روم و ایران را در برق و جرقه سنگ‏ها دیدم.(154)
 2- على‏علیه السلام در جنگ صفین، هر كس را كه مى‏كشت با صداى بلند تكبیر مى‏گفت و مسلمین با شمردن تكبیرها فهمیدند كه حضرت چه تعداد را به هلاكت رسانده است.(155)
 3- شبى كه فاطمه زهراعلیها السلام را به خانه على‏ابن ابیطالب‏علیهما السلام مى‏بردند هفتادهزار فرشته، تكبیرگویان به زمین نازل شدند.(156)
 4- پیامبر گرامى ما بر جنازه فاطمه بنت‏اسد، 40 تكبیر(157) و بر جنازه عموى خود حضرت حمزه، 70 تكبیر خواندند.(158)
 5 - مستحب است در مراسم حج هر سنگ‏ریزه‏اى كه به جایگاه شیطان پرتاب مى‏شود یك تكبیر گفته شود.(159)
 6- در تسبیحات حضرت زهرا كه ثوابش معادل هزار ركعت نماز مستحبى است، 34 مرتبه تكبیر آمده است.(160)
 7- هنگامى كه پیامبراكرم متولد شد اولین كلمه‏اى كه بر زبان آورد كلمه مباركه اللّه‏اكبر بود.(161)
 8 - روزى كه مكّه بدست مسلمانان فتح شد، پیامبر وارد مسجدالحرام شد و به حجرالاسود اشاره كرد و تكبیر گفت و مسلمانان با صداى بلند چنان تكبیر گفتند كه لرزه بر اندام مشركین افتاد.(162)
 9- در روایات مى‏خوانیم: هرگاه چیزى موجب تعجب شما شد تكبیر بگویید.(163)
 10- در جنگ اُحُد، قهرمانى از كفار مبارز مى‏طلبید. حضرت على‏علیه السلام جلو رفت و چنان ضربه‏اى بر او وارد كرد كه پیامبر و مسلمانان با صداى بلند تكبیر گفتند.(164)
 11- پیامبراكرم به حضرت على مى‏فرمود: هرگاه به هلال ماه یا آینه نظر كردى و یا مشكلى به تو رو آورد 3 مرتبه تكبیر بگو.(165)
 12- زید فرزند امام سجادعلیه السلام كه علیه حكومت بنى‏امیّه قیام كرد، شعارش اللّه‏اكبر بود.(166)
 13- در جنگ بدر، پیامبرصلى الله علیه وآله در انتظار هلاكتِ یكى از سران دشمن به نام نوفل بود، همین كه خبر دادند حضرت على او را از میان برداشت پیامبر تكبیر گفت.(167)
 14- هنگامى كه حضرت على به خواستگارى حضرت زهرا آمد، پیامبر فرمود: صبركن تا موضوع را با دخترم فاطمه در میان بگذارم. اما حضرت زهرا سكوت كرد و چیزى نگفت. پیامبر فرمود: «اللّه‏اكبر سكوتها اقرارها».(168)
 15- در جنگ با خوارج، وقتى فرمانده آنها به هلاكت رسید، حضرت على تكبیر گفت و سجده كرد و همه مردم تكبیر گفتند.(169)
 16- گروهى از یهود مسلمان شدند و به پیامبر گفتند: پیامبران قبلى جانشین داشته‏اند وصىّ شما كیست؟
 در اینجا آیه ولایت نازل شد كه رهبر شما خدا و رسول او و مؤمنانى هستند كه در حال ركوع زكات مى‏دهند.(170) پیامبر فرمودند: به مسجد برویم. وقتى وارد شدند فقیرى را دیدند كه خوشحال است و حضرت على در حال ركوع انگشتر خود را به او داده است. در این هنگام پیامبر تكبیر گفتند.(171)
 17- گفتن تكبیر به هنگام ورود به حرم امامان معصوم سفارش شده است. چنانكه قبل از خواندن زیارت جامعه، 100 تكبیر در سه مرحله مى‏خوانیم كه به قول مرحوم مجلسى شاید دلیل این همه تكبیر آن باشد كه جملاتِ زیارت جامعه شما را دچار غلوّ در مورد امامان نكند.(172)
 18- حضرت على‏علیه السلام در قضاوت‏هاى خود وقتى مجرم را شناسایى مى‏كرد تكبیر مى‏گفت.(173)
 19- میثم تمار كه به جرم طرفدارى از حضرت على‏علیه السلام بدستور ابن‏زیاد به دار آویخته شد و با نیزه به او حمله كردند، در لحظه شهادت تكبیر مى‏گفت و از دهانش خون مى‏آمد.(174)
 20- در شب معراج، پیامبر از هر آسمانى كه مى‏گذشت تكبیر مى‏گفت.(175)
 21- جبرئیل نزد پیامبر بود كه حضرت على وارد شد جبرئیل گفت: اى محمّد! به خدائى كه ترا به پیامبرى مبعوث كرد، اهل آسمان‏ها از اهل زمین این على را بهتر و بیشتر مى‏شناسند، هرگاه او در جنگ‏ها تكبیر مى‏گوید ما فرشتگان نیز با او همصدا مى‏شویم.(176)
 22- در جنگ خیبر وقتى مسلمانان وارد قلعه شدند، چنان تكبیر مى‏گفتند كه یهودیان پا به فرار گذاشتند.(177)


154) بحار، ج 20، ص 190.
155) بحار، ج 32، ص 60.
156) بحار، ج 43، ص 104.
157) بحار، ج 35، ص 70.
158) بحار، ج 20، ص 63.
159) بحار، ج 11، ص 168.
160) بحار، ج 15، ص 248.
161) بحار، ج 15، ص 273.
162) تفسیرنمونه، ج 27، ص 407.
163) بحار، ج 92، ص 127.
164) بحار، ج 20، ص 126.
165) بحار، ج 92، ص 145.
166) كتاب زیدبن على، ص 186.
167) بحار، ج 19، ص 281.
168) بحار، ج 43، ص 93.
169) بحار، ج‏41، ص 341.
170) سوره مائده، آیه 55.
171) بحار، ج 35، ص 183.
172) بحار، ج 16، ص 99.
173) بحار، ج 40، ص 260.
174) بحار، ج 42، ص 125.
175) بحار ج 86 ص 207.
176) بحار، ج 39، ص 98.
177) پیامبرى و حكومت، ص 146.



:: ادامه مطلب
تفسیر نماز » تكبیر در نمازهاى دیگر
نويسنده : محبوب خدا
تاريخ : دوشنبه 14 اسفند 1391 

در نمازهاى عید فطر و قربان، نه فقط در نماز كه قبل و بعد نماز، شعارها همه تكبیر است.
 در نماز آیات پنج ركوع داریم وبراى هر ركوع تكبیرى وارد شده است.
 در نماز میّت نیز اصولاً 5 تكبیر ركن نماز است.
 در نماز چگونه تكبیر بگوییم؟
 اسلام براى هر كار آدابى را بیان كرده است. در گفتن اللّه‏اكبر نیز آدابى باید مراعات شود، از جمله:
 1- هنگام گفتن تكبیر در نماز، دو دست را تا مقابل گوش‏ها بالا بیاوریم، بطورى كه وقتى دستها مقابل گوش رسید تكبیر تمام شده باشد.
 امام رضاعلیه السلام فرمود: حركت دستها در موقع تكبیر در توجه و ابتهال به خدا و حضور قلب مؤثر است.(151)
 2- انگشتان دست موقع تكبیر بهم چسبیده باشد و بالا رود.
 3- كف دستها رو به قبله باشد.
 روایات بلندكردن دست هنگام تكبیر را زینت نماز معرّفى كرده‏اند.(152)


151) وسائل، ج 4، ص 727.
152) بحار، ج 84، ص 351.



:: ادامه مطلب
تفسیر نماز » معناى تكبیر
نويسنده : محبوب خدا
تاريخ : دوشنبه 14 اسفند 1391 

اللّه ‏اكبر، یعنى خدا برتر از همه موجوداتِ حسّى، ذهنى، مُلكى و ملكوتى است.
 اللّه ‏اكبر، یعنى خدا برتر از آنست كه كسى بتواند او را توصیف كند.
 اى برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم‏
وز هرچه گفته‏ایم و شنیدیم و خوانده‏ایم‏
 مجلس تمام گشت و به پایان رسید عمر
ما همچنان در اوّل وصف تو مانده‏ایم‏
 امام صادق‏علیه السلام مى‏فرماید: چون تكبیر مى‏گویى باید همه چیز نزد تو كوچك شود جز او.(153) اینكه انسان با زبان تكبیر بگوید اما دل به دیگرى بسته باشد دروغگو و حیله‏گر است و بخاطر همین امر خداوند شیرینى ذكر خدا را از او مى‏گیرد.


153) سرّالصلوة، ص 78.



:: ادامه مطلب
 

 


 
» تعداد مطالب : 2884
» کل نظرات : 135
» بازديد کل : 2912951
» تاريخ ايجاد وبلاگ :
شنبه 30 دی 1391 
» آخرين بروز رساني :
سه شنبه 19 دی 1396