خوش آمدید

عـمـری به انتظار نشــستـم نیــامــدی
چـشم از همه به غیر تو بستم نیامدی
ای مـایـه امــیـد بــشــر، رشــتــه امـیـد
از هرکســی بجـز تو گـسـستم نیامدی
ای خضر راه گمشدگان در مسیر عشق
چشم انتظـار هرچـه نـشستم نیامدی
ای سـرو سـرفـراز گــلــستـــان زنــدگی
دیدی مگر حقـیرم و پـســتــم نــیـامدی
گفتی دل شکـسته بـود جـای من فقط
این دل به خـاطـر تـو شکســتم نیامدی
عـمــری در آرزوی تــو آخــر شــد و هـنوز
در آرزوی روی تــو هــســتـم نــیــامــدی
مست گنــاه، مـرد حــقـیقــت نمی شود
دیدی همیشه غافل و مــستــم نـیامدی
زندان تن کلـیــد نـــدارد به غـــیـــر مـــرگ
چــون از رگ حــیــات نـرستــم نـیـامـدی

حضرت صاحب الامر در باره غمخواری خود نسبت به ما چنین می فرماید :

« اِلی اِرتیابِ جَماعَةٍ مِنکُم فی الدّینِ وَ ما دَخَلَهُم مِنَ الشَّکِ وَ الحَیرَةِ فی وُلاةِ اَمرِهِم فَغَمُّنا ذلِکَ لَکُم لا لَنا وَسأونا فیکُم لا فینا لِأنَّ اللّهَ مَعَنا فَلا فاقَةَ بِنا اِلی غَیرِةِ وَ الحَقُّ مَعَنا فَلَن یُوحِشُنا مَن قَعَدَ عَنّا وَ نَحنُ صَنا ئعُ  رَبِّنا وَ الخَلقُ بَعدُ صَنائِعُنا »

« به من رسیده است که که گروهی از شما در دین به تردید افتاده ، در دل نسبت به اولیای امر خود به شک و حیرت دچار شده اید و این امر مایه غم ما به خاطر شما شد ، نه بخاطر خودمان در باره شما ناراحت شدیم نه درباره خودمان ، زیرا که خداوند با ماست ، پس نیازی به غیر از او برای ما نیست و حق با ماست ؛ لذا به هیچ وجه کسانی که از ما دست بردارند ، ما را  به وحشت نمی اندازند . ما صنایع و ساخته شدگان خدائیم و خلق صنایع ما هستند . » ( 1 )

همانگونه که ملاحظه می فرمائید حضرت ما را برای خودمان و با توجه به ابعاد وجودی بی نهایت مان دوست دارند ، نه برای خودش و نه بخاطر نیازش به ما که عین اتصال به غنی مطلق و مظهر اوست .

این نوع خواستن و محبت عمیق ترین و زیباترین و خالص ترین نوع خواستن و محبت است زیرا در آن ، هیچ نوع شائبه نیاز و خود خواهی وجود ندارد .

و........ امیدواریم همه ما این محبت را درک کنیم و از خداوند و خود حضرت بخواهیم که دست عنایتشان را همیشه بر سر ما مستدام بدارند تا مبادا بر اثر کبر و غرور اعمالی انجام بدهیم که خدای ناکرده آن حضرت از دست ما غمگین شوند .

1 . بحار الانوار ، ج 53 ، ص 178

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري
کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي
اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟
برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما
کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت
کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

اللهم عجل لولیک الفرج

كى رفته‏ اى ز دل، كه تمنا كنم تو را؟!           

كى بوده ‏اى نهفته، كه پیدا كنم تو را ؟!

غیبت نكرده‏ اى، كه شوم طالب حضور            

  پنهان نگشته‏ اى، كه هویدا كنم تو را

با صدهزار جلوه برون آمدى، که من                 

 با صدهزار دیده  تماشا كنم تو را

بالاى خود در آینه چشم من   ببین               

       تا با خبر ز عالم  بالا كنم  تو  را

مستانه كاش! در حرم و دیر بگذرى             

      تا قبله ‏گاه مؤمن و ترسا كنم تو را

گر افتد آن دو زلف چلیپا به چنگ من        

        چندین هزار سلسله در پا كنم تو را!

طوبى و سدره، گره قیامت به من دهند         

     یك جا فداى قامت رعنا كنم  تو   را

زیبا شود به كارگر عشق، كار من          

        هر گه نظر به صورت زیبا كنم تو را

 اللهم کن لولیک الفرج

«اي اباخالد! به خدا سوگند بنده‌اي ما را دوست ندارد و از ما پيروي نكند تا اينكه خدا قلبش را پاكيزه كرده باشد و خدا قلب بنده‌اي را پاكيزه نمي‌كند تا اينكه تسليم محض ما شده و با ما آشتي كرده باشد. پس چون با ما از در آشتي درآمد، خدا از حساب سخت نگاهش دارد و از هراس بزرگ روز رستاخيز ايمنش سازد».

اشاره:

همة ما كم و بيش تاكنون در مورد لزوم «معرفت امام زمان(ع)»، مطالبي خوانده يا شنيده‌ايم و به اجمال مي‌دانيم براساس روايات قطعي و ترديدناپذيري كه از پيامبر اكرم(ص) و امامان معصوم(ع) نقل شده، نداشتن معرفت نسبت به امام زمان(ع) به منزلة مرگ در زمان جاهليّت؛ يعني مردن در حال كفر و شرك است. همچنين از جايگاه و نقشي كه در آموزه‌هاي اسلامي براي امامان معصوم(ع) ترسيم شده است، شناخت داريم، ولي شايد بسياري از ما نسبت به كمّ و كيف و لوازم اين معرفت چندان آگاه نباشيم و به درستي ندانيم كه چه شناخت تفصيلي بايد نسبت به امام عصر خود داشته باشيم.

حضرت صادق(ع) خطاب به ابن سنان فرمودند:

 «به زودي در شبهه‌اي خواهيد افتاد و بدون نشانه‌اي نمايان و امامي رهنما خواهيد ماند. از اين شبهه رهايي نيابد مگر آن کس که دعاي غريق را بخواند.

 عرض کردم دعاي غريق چگونه است؟

 فرمود: مي‌گويي: « يا الله يا رحمن يا رحيم يا مقلّب القلوب ثبّت قلبي علي دينک » .

در دوران غیبت امام عصر(ع) و در دورة انتظار ظهور حضرتش، آداب و اخلاقي براي پيروان اهل بيت(ع)‌ در قرآن و روايات ترسيم شده است که آشنايي و انجام آنها، راه نجات و رمز عبور سالم از اين بحران مي‌باشد.

یک عمر دگر طی شد

در حسرت روی تو

جا مانده دل تنگم

در حلقه ی موی تو

عمرم چه گران طی شد

نامد گل بی خارم

جانا قدمت بگذار

بر روی دل زارم

یا ابن الحسن کجایی

ای داد از این جدایی

عزیزم کاسه ی چشمم سرایت

میون هر دو چشمام جای پایت

از آن ترسم که غافل پا گذاری

نشینه خار مژگونم به پایت