خوش آمدید

خداوند عزّوجلّ فرمود:

إنّى قَد قَضَيتُ لِكُلِّ قَومٍ هاديا أهدى بِهِ السُّعَداءَ وَ يَكونُ حُجَّةً عَلَى الأشْقياءِ؛

من براى هر قومى راهنمايى قرار دادم، كه خوشبختان را به وسيله آن هدايت مى كنم و حجتى براى بدبختان است.

الكافى، ج 8 ، ص 285، ح 430 .

خداوند عزّوجلّ فرمود:

الشَّهرُ(رَجَب) شَهري و العَبدُ عَبدي و الرَّحمَةُ رَحمَتي فَمَن دَعاني في هذَا الشَّهرِ أجَبتُهُ و مَن سَألَني أعطَيتُهُ؛

ماه (رجب)، ماه من ، بنده، بنده من ، و رحمت ، رحمت من است ؛ هر كه در اين ماه مرا بخواند ، اجابتش كنم و هر كه حاجت آورَد ، عطايش كنم .

إقبال الأعمال ، ج 3 ، ص 174

خداوند عزّوجلّ فرمود:

جَعَلتُ هذَا الشَّهرَ (رَجَبَ) حَبلاً بَيني و بَينَ عِبادي فَمَنِ اعتَصَمَ بِهِ وَصَلَ بِي ؛

ماه رجب را ريسمانى ميان خود و بندگانم قرار داده ام ؛ هر كس به آن چنگ زند ، به وصال من رسد.

إقبال الأعمال ، ج 3 ، ص 174

خداوند متعال در تورات می فرماید:

یا بَنى ‏آدَمَ! أَطیعُونى بِقَدْرِ حاجَتِکُمْ اِلَىَّ وَاعْصُـونى بِقَدْرِ صَبْرِکُمْ عَلَى النّـارِ، وَ اعْمـَلُوا لِلدُّنیا بِقَـدْرِ لَبْثِـکُمْ فیها وَ تَـزَوَّدُوا للاِخِرَةِ بَقَدْرِ مَکْثِکُمْ فیها.

اى فرزندان آدم! مرا به اندازه ‏اى که به من نیاز دارید، اطاعت کنید، و مرا به اندازه صبرتان برآتش دوزخ، معصیت کنید، براى دنیا به اندازه ‏اى که در آن مى مانید کار کنید، و ... براى آخرت، به اندازه‏ اى که در آن مى مانید، توشه بردارید.

الجواهر السنیّه، ص 66.

خداوند متعال به داوود علیه ‏السلام وحى فرمود:

اُذْکُرْنى فى اَیّامِ سَرّائِکَ ، حَتّى اسْتَجیبَ لَکَ فى اَیّامِ ضَرّائِک.

مـرا در روزهاى خوشى خـود یـاد کـن، تا من هم در روزگار گرفتارى ‏ات، تو را اجابت کنم.

بحارالانوار، ج 14، ص 37.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

اَلأِخْلاصُ سِرٌّ مِنْ اَسْرارى اَسْتَوْدِعُهُ قَلْبَ مَنْ اَحْبَبْتُهُ مِنْ عِبادى.

اخلاص، رازى از رازهاى من است که آن را در دل هریک از بندگانم که دوست داشته باشم، بـه ودیعت مى گذارم.

المحجّة البیضاء، ج 8، ص 125.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

عَبْدى ! خَلَقْتُ الأَشیاءَ لِأَجْلِک وَ خَلَقْتُکَ لِأجْلى، وَ هَبْتُکَ الدُّنْیا بالإِحسانِ وَ الآخِرَةَ بِالإِیمانِ.

بنده من! همه اشیاء را به خاطر تو آفریدم و تـو را بـه خـاطر خـودم. دنیا را از روى احسان به تو بخشیدم، ولى آخرت را به خاطر ایمان.

الجواهر السنیّه ، ص 284.

خداوند متعال به داوود علیه‏ السلام فرمود:

اَحِبَّنى وَ حَبِّبْنى اِلى خَلْقى. 
قال علیه ‏السلام: یارَبِّ نَعَمْ، اَنَا اُحِبُّکَ فَکَیْفَ اُحَبِّبُکَ اِلى خَلْقِکَ؟
قَالَ جل جلاله: اُذْکُرْ اَیادِىَّ عِنْدَهُمْ فَاِنَّکَ اِذا ذَکَرْتَ ذلِکَ لَهُمْ اَحَبُّونى.

مرا دوست بدار و مرا در نظر مخلوقاتِ من نیز محبوب بگردان.
داوود علیه السلام گفت: پروردگارا! باشد. من تو را دوست دارم، ولى چگونه تو را محبوبِ آفریدگانت بسازم؟
خداوند متعال فرمود: نزد آنان، نعمت هاى مرا یاد کن. یقینا وقتى نعمت‏ هاى مرا براى آنان یاد کردى، مرا دوست خواهند داشت.

بحارالانوار، ج 14، ص 38.

از امام صادق علیه ‏السلام روایت است که فرمودند: هر کس به خاطر خدا برادر دینى خود را دیدار کند، خداوند مى فرماید:

اِیّاىَ زُرْتَ وَ ثَوابُکَ عَلَىَّ، وَ لَسْتُ اَرْضى لَکَ ثَوابا بِدوُنِ الْجَنَّةِ؛

مرا زیارت کردى و پاداش تو بر عهده من است و من پاداش کمتر از بهشت را براى تو نمى‏‌پسندم.

الجواهر السنیه، ص 264.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:

اَلشّابُّ الْمُؤمِنُ بِقَدَرى، اَلرّاضى بِکتابى، اَلقانِعُ بِرِزْقى، اَلتّارِکُ شَهْوَتَهُ مِنْ اَجْلى، هُوَ عِنْدى کَبَعْضِ مَلائِکتى؛

جوانى که بـه تقدیر من ایمـان داشته باشـد، به کتـاب مـن راضى و بـه رزق مـن قانع باشـد و به خاطر من از شهوت و دلخواه خود بگذرد، او نزد من همچون بعضى از فرشتگان من است.

کنز العمّال، ج 15، ص 786.