خوش آمدید

سبط ابن جوزى گوید:

موُسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیهماالسلام أَبوُالْحَسَنِ الْهاشِمىّ صَلَواتُ اللّه‏ِ عَلَیْهِ کانَ یُدْعى اَلْعَبْدُ الصّالِحُ لِأَجْلِ عِبادَتِهِ وَ اجْتِهادِهِ وَ قِیامِهِ بِاللَّیْلِ، وَ کانَ کَریما حَلیما إِذا بَلَغَهُ عَنْ رَجُلٍ أَنّهُ یُؤْذیهِ بَعَثَ اِلَیْهِ بِمالٍ.

موسى بن جعفر علیهماالسلام از خاندان هاشم به خاطر عبادتهاى فراوان و تلاش در راه خدا و شب زنده‏دارى «بنده صالح» خدا نامیده مى‏شد. وى مردى بخشنده و بردبار بود، هرگاه از فردى به او آزار و اذّیت مى‏رسید کمک‏هاى مالى برایش مى‏فرستاد.

کشف الغمّة 2 : 250

امام کاظم علیه‏ السلام فرمودند:

کانَ لاَِبى‏عَبْدِاللّه‏ِ علیه‏ السلام مِشْطٌ فیالْمَسْجِدِ یَتَـمَشَّـطُ بِـهِ اِذا فَـرَغَ مِنْ صَـلاتِهِ.

امام صادق علیه‏ السلام در مسجد شانه ‏اى داشت که چون از نماز فارغ مى ‏شد با آن موى خود را شانه مى ‏زد.

بحارالانوار 76: 116 ح 2

از مرازم روایت شده که مى‏گوید:

رَأَیْتُ أَبَاالحَسَنِ علیه‏ السلام إِذا تَؤضَّأ َقَبْلَ الطَّعامِ لَمْ‏یَمُسَّ الْمِنْدیلَ، وَإِذا تَوَضَّأَ بَعْدَ الطَّعامِ مَسَّ الْمِنْدیلَ.

من امام کاظم علیه‏ السلام را دیدم هر وقت قبل از غذا دستهایش را مى‏شست با حوله خشک نمى‏کرد ولى اگر بعد از غذا آنها را مى‏شست با حوله خشک مى‏کرد.

کافى 6: 291 ح 2

ربیع پسر عبدالرحمان مى‏گوید:

کانَ وَاللّه‏ِ مُوسَى‏بْنُ جَعْفَرٍ علیهماالسلام مِنَ الْمُتَوَسِّمینَ یَعْلَمُ مَنْ یَقِفُ عَلَیْهِ بَعْدَ مَوْتِهِ وَیَجْحَدُ الاِْمامَ بَعْدَ مَوْتِهِ، فَکانَ یَکْظِمُ غَیْظَهُ عَلَیْهِمْ وَلایُبْدى لَهُمْ ما یَعْرِفُهُ مِنْهُمْ؛ فَسُمِّىَ الْکاظِمُ لِذلِکَ.

موسى بن جعفر علیهماالسلام از آینده ‏نگران با فراست بود [از چهره افراد] کسانى را که پس از وى در امامتش توقّف نموده، و منکر امام بعد از او خواهند شد را مى‌‏شناخت. ولى با این همه خشم خود را از آنها پنهان نمود و آنچه را که از آنان مى‌‏دانست بر آنان اظهار نمى‏‌کرد به همین جهت «کاظم» یعنى فرو برنده خشم نام گرفت.

عیون اخبار الرضا علیه‏ السلام 1: 103 ح 1

حسین بن على بن أبى حمزه از پدرش نقل کرده: امام کاظم علیه‏ السلام را در مزرعه ‏اى دیدم که کار مى‏کرد و پاهایش [از شدّت کار] خیس عرق بود، عرض کردم، فدایت شوم، کارگران کجا هستند؟ حضرت فرمودند:

یا عَلِىُّ قَدْ عَمِلَ بِالْیَدِ مَنْ هُوَ خَیْرٌ مِنّى فى أَرْضِهِ وَ مِنْ أَبى فَقُلْتُ: وَ مَنْ هُوَ؟ قالَ: رَسُولُ اللّه‏ُ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله وَ أَمیرُالْمُومِنینَ وَ ابائى علیهم ‏السلام کُلُّهُمْ کانَوا قَدْ عَمِلوُا بِأَیْدیهِمْ و هُوَ مِنْ عَمَلِ النَّبییّنَ وَ الْمُرْسَلینَ و الْأَوْصِیاءِ وَالصّالِحینَ.

اى على! آنان که بهتر از من و پدرم بودند با دست خود کار کرده‏اند. عرض کردم: آنان چه کسانى بودند؟ فرمود: پیامبر خدا صلى‏الله ‏علیه ‏و ‏آله و امیرمؤمنان و پدرانم علیهم السلام همگى با دست مبارک خود کار مى‏کردند، و کار کردن از روش پیامبران و جانشینان آنان و افراد صالح مى‏باشد.

بحارالانوار، 48: 115 ح 27

سلیمان جعفرى گوید:

کان أبُوالْحَسَنِ علیه‏ السلام لایَدَعُ الْعَشَاءَ وَ لَوْکَعْکَةً وَ کانَ یَقُولُ: إِنَّهُ قُوَّةٌ لِلْجِسْمِ

امام موسى بن جعفر علیهماالسلام هیچ وقت غذاى شب را اگر چه کلوچه‏اى هم بود ترک نمى‏کرد و مى‏فرمود: که آن نیروى جسم است.

محاسن برقى 2: 198 ح 1580

موفق مدینى از پدرش و او هم از جدّش نقل نموده:

بَعَثَ إلَىَّ الْماضى [الامام الکاظم علیه‏ السلام] یَوْما فَأَجْلَسَنى لِلْغَداءِ، فَلَمّا جائُوا بِالْمائِدَةِ لَمْ یَکُنْ عَلَیْها بَقْلٌ، فَأَمْسَکَ یَدَهُ، ثُمَّ قالَ لِلْغُلامِ: أَما عَلِمْتَ أَنّى لاآکِلُ عَلى مائِدَةٍ لَیْسَ‏فیها خُضْرَةٌ فَأْتِنى بِالْخُضْرَةِ قالَ: فَذَهَبَ الْغلامُ، فَجاءَ بِالْبَقْلِ، فأَلْقاهُ عَلَى‏الْمائِدَةِ فَمَدَّ یَدَهُ علیه‏ السلام وَ أَکَلَ.

روزى امام کاظم علیه‏ السلام کسى را دنبال من فرستاد، مرا بر سر سفره غذا نشاند، وقتى سفره را آوردند، در آن سبزى نبود، امام علیه‏ السلام دست نگه داشته و به غلام خود فرمودند: آیا نمى‏دانى من سفره‏اى که سبزى نداشته باشد از آن نمى‏خورم، برایم سبزى بیاور. مى‏گوید: غلام برخاست و سبزى را آورده بر سفره نهاد و امام علیه‏ السلام دستش را دراز کرد و شروع به خوردن نمود.

عوالم 21: 206 ح 3

ابراهیم بن عبدالحمید مى‏گوید:

دَخَلْتُ عَلى أَبى‏الْحَسَنِ الْأَوَّلِ علیه‏ السلام فى بَیْتِهِ الَّذى کانَ یُصَلّى فیهِ، فَإِذا لَیْسَ فى‏الْبَیْتِ شَى‏ءٌ إِلاّ خَصَفَةٌ، وَ سَیْفٌ مُعَلَّقٌ وَ مُصْحَفٌ.

به اتاقى که امام موسى بن جعفر علیهماالسلام در آن نماز مى‏خواند وارد شدم، و در آن اتاق به جز زنبیلى از لیف خرما، و شمشیرى آویزان و قرآن چیز دیگرى ندیدم.

قرب الاسناد: 310 ح 1208

ابن اثیر مى‏گوید:

کانَ [مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیهماالسلام] یُلَقَّبُ بَألکاظِمِ، لِأَنَّهُ کانَ یُحْسِنُ إِلى مَنْ یُسیى‏ءُ إِلَیْهِ کان هذا عادَتَهُ أَبَدا.

امام موسى بن جعفر علیهماالسلام بدان جهت کاظم (فرو برنده غضب) نام گرفت، که همواره به کسانى که به او بدى مى‏نمودند، نیکى مى‏نمود، این سیره و عادت همیشگى وى بود.

کامل ابن اثیر 6: 164

احمد بن هارون فرزند موفق مدینى از پدرش نقل مى‏کند که گفت: روزى امام کاظم علیه السلام کسى را دنبال من فرستاد، و با او سر یک سفره حاضر شدم و با او غذا خوردم و دیدم امام علیه‏ السلام زیاد حلوا خوردند، عرض کردم چقدر از این حلوا میل مى‏فرمائید، امام علیه‏ السلام فرمودند:

إِنّا وَ شیعَتَنا خُلِقْنا مِنَ الْحَلاوَةِ، فَنَحْنُ نُحِبُّ الْحَلْواءَ.

ما و شیعیانمان از حلاوت و شیرینى آفریده شده‏ایم و ما شیرینى را دوست داریم.

کافى 6: 321 ح 1