سبط ابن جوزى گوید:
موُسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیهماالسلام أَبوُالْحَسَنِ الْهاشِمىّ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِ کانَ یُدْعى اَلْعَبْدُ الصّالِحُ لِأَجْلِ عِبادَتِهِ وَ اجْتِهادِهِ وَ قِیامِهِ بِاللَّیْلِ، وَ کانَ کَریما حَلیما إِذا بَلَغَهُ عَنْ رَجُلٍ أَنّهُ یُؤْذیهِ بَعَثَ اِلَیْهِ بِمالٍ.
موسى بن جعفر علیهماالسلام از خاندان هاشم به خاطر عبادتهاى فراوان و تلاش در راه خدا و شب زندهدارى «بنده صالح» خدا نامیده مىشد. وى مردى بخشنده و بردبار بود، هرگاه از فردى به او آزار و اذّیت مىرسید کمکهاى مالى برایش مىفرستاد.
کشف الغمّة 2 : 250
