امام صادق علیه السّلام فرمودند:
هل الدينُ الاّ الحبُّ؟ انّ اللهَ عزّوجلّ يقول: قُل ان كُنتم تُحبّونَ اللهَ فاتّبعوني يُحببكُم الله.
آيا دين چيزي غير از حب و دوستي است؟ همانا خداوند عزوجل مي فرمايد: اي پيامبر به مردم بگو اگر مرا دوست مي داريد پس مرا اطاعت كنيد، پس آنگاه خدا شما را دوست خواهد داشت.
الخصال، ص 21
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
طَلَبْتُ حبَّ الله عزّوجلّ فَوَجدتُهُ في بُغضِ اهلِ المعاصيِ.
حب و دوستي خداوند را جستجو نمودم و آن را در دشمني با اهل گناه يافتم.
مستدرك الوسائل، ج 12، ح 13810
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
و الله ما اَحَبَّ اللهَ مَنْ احبَّ الدّنیا و الی غیرَنا.
به خدا سوگند، کسی که دنیا را دوست بدارد (برای غیر خدا) و ولایت غیر ما اهل بیت را داشته باشد خدا را دوست ندارد.
فروع الکافی، ج 8، ص 129
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
فيما اوحي الله تعالي الي موسي عليه السّلام ـ: كَذِبَ مَنْ زَعَم انّهُ يحبّني فاذا جَنَّهُ اللًّيلُ نام عَنّي، الَيسَ كلُّ محبٍّ يُحبُّ خلوَةَ حبيبِهِ؟.
خداوند در وحي به حضرت موسي عليه السّلام اينگونه فرمود: اي موسي كسي كه گمان مي كند مرا دوست دارد و هنگامي كه شب فرا مي رسد به خواب مي رود، دروغ مي گويد، آيا اين طور نيست كه دوست، عاشق و مشتاق خلوت با دوست خود است؟
امالي شيخ صدوق، ص 292
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
حبُّ اللهِ اِذا اضاءَ عَلي سرِّ عبدٍ اخلاهُ عَلي كلِّ شاغِلٍ و كلِّ ذكر سويَ اللهِ عند ظلمةٍ.
حب خداوند زماني كه باطن و درون بنده اش را روشن نمايد او را از هر دل مشغولي و سرگرمي باز مي دارد و ياد غير خدا را در هر تاريكي اي از وي سلب مي كند.
بحارالانوار، ج 15، ص 79
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اذا تَخلّي المومِنُ من الدّنيا سَماو وَجَدَ حلاوَةَ حبِّ اللهِ و كان عندَ اهلِ الدّنيا كانّه قد خولِطَ.
زماني كه انسان مؤمن خود را از محبت دنيا خالي مي نمايد آنگاه شيريني محبت پروردگارش را احساس مي كند و با اين كه در ميان اهل دنيا به سر مي برد اما گويا اختلال حواس پيدا کرده است (با آنها نيست).
الكافي ج 2، ص 130
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
المُحِبُّ... تباهيَ الملائكةُ عندَ مناجاتةٍ و تَفْتخِرُ بِرُويَتِهِ و بِهِ يعمّرُ اللهُ تعالي بلادَهُ و بكَرامتِهِ يُكرِمُ عباده ...
انسان محب و دوستدار خدا ... كسي است كه به هنگام مناجات با خدا فرشتگان به وجود او مباهات و به ديدارش افتخار مي كنند، خداوند به وسيله او شهرها را آباد مي كند و به جهت كرامت و بزرگواري او بندگان خود را كرامت مي بخشد، خواسته هاي بندگانش را به حق او عطا مي كند، به وسيله او بلا را از مردم دفع مي نمايد. اگر مردم مقام و منزلت محبين خدا را در پيشگاه او مي دانستند كه چيست، تنها به وسيله خاك قدم آنها به خدا تقرب مي جستند.
بحارالانوار، ج 15، ص 79
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
و المحبّ اخلَصُ النّاسِ سرّاً لله، و اصدَقُهُم قولاً و افواهُم عهداً و ازاكاهُمْ عَمَلاً و اصفاهُم ذِكراً و اعبَدُهُم نفساً.
انساني كه محب و دوستدار خداست، باطن او از همه مردم خالص تر است، از همگان راستگوتر، در وفاي به عهد از همه باوفاتر، عملش از همه پاك تر، ذكرش از همه صاف تر و روشن تر و وجودش از همه عابدتر مي باشد.
بحارالانوار، ج 15، ص 79
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
الحبُّ افضَلُ من الخوفِ.
حب (خداوند) برتر از ترس از خداست.
فروع الكافي، ج 8، ص 129
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اللهَ عِلُمٌ لا جَهَلَ فيه، حياةٌ لامَوتَ فِيه، نورٌ لا ظُلمةَ فيه.
خداوند (را) علمي است که هيچ جهلي در او نيست، حياتي است که هيچ موتي در او نيست، نوري است كه هيچ جنبه ظلماني ندارد.
توحيد صدوق، ص 13