خوش آمدید

شیخ ابن بابویه روایت کرده است از احمد بن فارس ادیب که گفت: من وارد شهر همدان شدم و همه را سنّی یافتم به غیر یک محله که ایشان را بنی راشد می گفتند و همه شیعه ی امامی مذهب بودند، از سبب تشیّع ایشان سوال کردم. مرد پیری از ایشان که آثار صلاح و دیانت از او ظاهر بود، گفت:سبب تشیّم ما آن است که جدّ اعلای ما که ما همه به او منسوبیم به حج رفته بود، گفت: در وقت مراجعت پیاده می آمدم، چند منزل که آمدیم در بادیه روزی در اول قافله خوابیدم که چون آخر قافله برسد بیدار شوم. چون به خواب رفتم بیدار نشدم تا آنکه گرمی آفتاب مرا بیدار کرد و قافله گذشته بود و جاده پیدا نبود.

یکی از کسانی که توفیق ملاقات با امام عصر عج را پیدا کرده و آن حضرت را در حالی ملاقات نموده است که بسیار ناراحت بوده و گریه می کرده اند. وی می گوید از آن حضرت سوال کردم: آقا جان! ای سرورم چرا انقدر گریه می کنید؟

حضرت در جواب فرمودند:« شیعیان مرا نمی خواهند.»

باز پرسیدم: آقاجان قربانتان بروم. اکثر مردم شما را می خواهند و همیشه برای فرج شما دعا می کنند.

حضرت فرمودند:« از صد نفر، یکی از آنها مرا از ته قلب برای فرج من دعا می کنند. اگر فقط شیعیان ایران ، یک بار برای ظهور من انقلاب می کردند( با هم مرا می خواستند) خداوند ظهور و فرج مرا می رساند.»

منبع: کیست مرا یاری کند؟ من مهدی صاحب الزمانم ص 75

مولف: محمد یوسفی

حجه الاسلام والمسلمین حاج آقا نعمتی در کتاب پر نور «در اوج تنهایی» می فرمایند:

یکی از طلاب علوم دینی اخیرا برایم نقل کرد که در 15 ذیقعده 1421 (بهمن ماه 1379) بعد از توسل به حضرت مهدی عج ، در عالم خواب یا مکاشفه، خود را در حرم مطهر حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه السلام دیدم. آقای بزرگواری که همه ی جان عالم به قربانش شود را دیدم که خطاب به حضرت سیدالشهداء علیه السلام و ضریح مطهر آن حضرت فرمود:« شما در کربلا تنها ماندید، من هم در این زمان تنها ماندم.»

آن طلبه پس از نقل جزئیاتی از خوابش می گوید: وقتی امام عصر عج مرا دید، به من توجه خاص نمود و فرمود:« زیارت عاشورا را بخوان».

من خواستم زیارت عاشورا را بخوانم ، به طور ناگهانی به جای خواندن زیارت به طور ناخودآگاه شروع به گریه کردم که دیدم آن حضرت خودشان مشغول خواندن زیارت شدند و من گوش می دادم و گریه می کردم.آن حضرت نیز گریه ی زیادی می کردند و با صدای بلند می فرمودند:«حسین جانم ، حسین جانم.»

امام عصر عج چنان زیارت عاشورا می خواندند که حس می کردم این کلمات و جملات با غم و اندوه فراوانی از قلب و زبان مبارکش خارج می شود. در هنگام زیارت، ملائکه ای که با ما زیارت می خواندند با ما گریه می کردند و شور و حال و نورانیت عجیبی در حرم حکمفرما بود و امام عصر علیه السلام به من فرمودند:«دعا کن.» من هم دعا کردم که دیدم آن حضرت و ملائکه هم آمین می گویند.

منبع: آثار و برکات توسل به امام حسین علیه السلام ص 117

مولف: سید عباس اسلامی

حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان، در کتاب "معاشرت" به بیان خاطره‌ای پرداخته است که خواندنی است: در محل زندگیم در تهران جوانى را می‌شناختم که از هیچ فسادى چون قمار و مشروب و رابطه نامشروع و پایمال کردن حق مردم امتناع نداشت و در میان آشنایان او نیز کسى نبود که بتواند او را از منجلاب فساد نجات دهد.

حضرت ولی عصر ارواحنا فداه در یکی از تشرفات  ، پس از شکوه و گلایه از وضعیت حجاب و فرهنگ ، با مظلومیت تمام فرمودند:« دل مادرم زهرا، از پهلویش شکسته تر است.» و بعد از این کلام ، آن حضرت گریه کردند.

و در جای دیگر حضرت زهرا(سلام الله علیها) خطاب به علامه میرجهانی که از آن حضرت پرسیده بود احوال شما چطور است، فرموده بودند:

« دلی شکسته تر از من در آن زمانه نبود

در این زمان دل فرزند من شکسته تر است»

این شعر فارسی را حضرت فاطمه زهرا(س) در مظلومیت خود و فرزندش حضرت مهدی عج خوانده و از طریق مرحوم علامه سید محمد حسین میرجهانی طباطبایی به گوش ما رسانده اند تا شاید ما تکانی بخوریم و از خواب غفلت بیدار شویم. به طوری که مراقب باشیم تا عمل ناشایستی از ما سر نزند و به وضعیت حجاب زنان در جامعه و اوضاع فرهنگی کشور مخصوصاً در مدارس و دانشگاه ها با جدیت کامل رسیدگی نماییم.

منبع: کیست مرا یاری کند؟ من مهدی صاحب الزمانم ص 104

مولف: محمد یوسفی

پیرزن باصفایی که شاید مکرر خدمت حضرت ولی عصر عج در خواب و بیداری رسیده بود, بعد از آنکه مسجد مقدس جمکران را توسعه داده بودند , شب جمعه ای به مسجد مقدس جمکران می رود و صدها و بلکه هزاران نفر را می بیند که در اتاق ها و حتی در فضای باز مسجد برای عبادت و توسل به آن حضرت جمع شده اند و همه نسبت به آن حضرت عرض ارادت می کنند. خودش می گفت: من وقتی این جمعیت را دیدم و با قبل تر از آن مقایسه کردم خیلی خوشحال شدم که بحمدلله مردم اطراف مولایم حجه بن الحسن علیه السلام جمع شده اند و به آن حضرت اظهار علاقه می کنند . با این خوشحالی وارد مسجد شدم اعمال مسجد را انجام دادم و ... و ضمناً به آن وجود مقدس عرض کردم: آقا! خیلی خوشحالم که مردم به شما علاقه پیدا کرده اند و شب ها جمعیت بسیاری در مسجد جمع می شوند و به شما اظهار علاقه می کنند.

در جریان تشرف یکی از علما  به خدمت آقا امام زمان عج در حرم حسینی ، حضرت مهدی عج به وی فرمودند:

« شما وظیفه دارید از کانال حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام مرا به تمام دنیا معرفی کنید . چرا به شیعیان نمی گویید من هم مثل جد بزرگوارم حضرت سیدالشهداء تنها هستم، آقا امام حسین اگر در صحرای کربلا تنها ماند من هم در صحراها تنها هستم و هر لحظه ندای «هل من ناصر ینصرنی» را سر می دهم و کسی به ندای من توجهی نمی کند، چون شیعیان به آقا امام حسین علیه السلام علاقه ی خاصی دارند شما می توانید از این راه ، مظلومیت ما را با زبان و قلم خود به آنها معرفی کنید. ما این را از هیچ کس نخواسته ایم، فقط از شما شیعیان خواسته ایم.»

منبع: کیست مرا یاری کند؟ من مهدی صاحب الزمانم ص 74

مولف: محمد یوسفی

سید حلاوی یک قصیده ی شکواییه ای ساخت که در آن به امام زمان عج شکایتها دارد مثلاً قسمتی از ترجمه قصیده این است:

« یابن الحسن العسکری کجا هستید؟ شیعیان شما را آزار می کنند . فلان دسته از شیعیانت گرفتار شده اند و دچار رنج و شکنجه و بلا و محنت هستند.»

در این اشعار بلاهایی که بر شیعیان مختلف رخ داده است به نظم کشیده شده است. این اشعار را این طرف و آن طرف در دو سه جلسه خوانده بود. یکی دو نفر از اوتاد نجف در عالم رویا به حضور مبارک حضرت بقیّت الله شرفیاب شدند.

حضرت به آنها فرمود:« بروید به سیّد بگویید : سیّد! این قدر دل مرا مسوزان ، این قدر سینه ی مرا کباب مکن، این قدر ناراحتی شیعه را به گوشم مرسان ، من از شنیدن آن متاثر می شوم.»

عبارتی که پیغام داده است این است – لیس امری بیده-« این امر به دست من نیست. به دست خداست دعا کنید خدا فرج مرا برساند تا شیعیانم را از این شکنجه ها نجات دهم.»

منبع: کیست مرا یاری کند؟ من مهدی صاحب الزمانم ص 66

مولف: محمد یوسفی

از یکی از شیفتگان امام عصر ارواحنا فداه نقل شده که ایشان می فرمود: یک بار که توفیق پیدا کردم آقا امام زمان علیه السلام را ملاقات نمایم ، حضرت سرشان را روی شانه من گذاشتند و آنقدر گریه کردند که لباس من تر شد ، من هم همراه آن حضرت گریه می کردم و نزدیک بود از غصه جان از بدنم خارج شود.

آن حضرت در حالی که گریه می نمودند و از دست دوستان بی تقوای خود اشک می ریختند ، فرمودند:« اینها به من اظهار محبت می کنند ولی گناه هم می کنند! اظهار دوستی می کنند ولی غیبت هم می کنند ، تهمت هم می زنند و دیگران را به بدی وامی دارند. اظهار دوستی با من می کنند ولی با خدا مخالفت می کنند! به خدا قسم اینها را مواخذه می کنم چون بدی از هر کس بد است ، اما از کسی که خودش را دوست ما معرفی می کند خیلی بدتر است.»

اینجا بود که فهمیدم امام زمانم چقدر مظلوم است.

میان دشمنان آقا غریب است          چرا در دوستان کس فکر او نیست؟

منبع: کیست مرا یاری کند؟ من مهدی صاحب الزمانم ص 87

مولف: محمد یوسفی

یکی از اولیاء خدا می فرمودند:« در ماه ذی الحجه الحرام سال 1414 هجری قمری که برای مراسم حج به مکه مشرف شده بودم ، در هنگام طواف بیت الله الحرام ناگاه و به طور اتفاقی متوجه شدم پشت سر حضرت بقیه الله (ارواحنا فداه) قرار گرفته ام و شنیدم که آن حضرت این جمله را که حاکی از مظلومیت و اضطرار بود با خدای خود مناجات نموده و می فرمودند:

« الهی و ربی من لی غیرک اسئله کشف ضری والنظر فی امری»

« ای خدای من ، ای محبوبم و ای پرورش دهنده ام! من چه کسی را دارم که از او بخواهم غربت و مشکلم برطرف شود و چه کسی را دارم که امر ظهورم را اصلاح فرماید؟»

آری این امام زمان مهربان ماست که غربت ما را غربت خود می داند و شب و روز در انتظار آن است که ما را از تاریکی به نور بکشاند و اوست که همه ساله معمولا در روز عرفه می فرماید:« خدایا مرا به که وا می گذاری ؟ به نزدیکان ( و شیعیانم) که از من جدا شده و در غفلت اند یا به بیگانگان که با من با خشونت و نفرت مقابله کنند یا به مستضعفین در حالی که تو مالک امر من هستی. خدایا به تو از غربت و آوارگی ام شکایت می کنم.» ( فرازی از دعای عرفه)

اللهم عجل لولیک الفرج ................. اللهم عجل لولیک الفرج

منبع: کیست مرا یاری کند؟ من مهدی صاحب الزمانم ص 89

مولف: محمد یوسفی