خوش آمدید

یک عمر دگر طی شد

در حسرت روی تو

جا مانده دل تنگم

در حلقه ی موی تو

عمرم چه گران طی شد

نامد گل بی خارم

جانا قدمت بگذار

بر روی دل زارم

یا ابن الحسن کجایی

ای داد از این جدایی

عزیزم کاسه ی چشمم سرایت

میون هر دو چشمام جای پایت

از آن ترسم که غافل پا گذاری

نشینه خار مژگونم به پایت

يا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آيد

بنشسته سر راهش ، شايد  ز سفر آيد

تا چند بنالم زار  شب تا سحر از هجرش

كوكب شِمُرم هر شب ، شايد كه سحر آيد

هر دم كه رخش بينم خواهم دگرش ديدن

بازش نگرم شايد يك بار دگر آيد

 از ديده نهان اما اندر دل من جايش

 او را طلبم هر شب شايد كه ز در آيد

با كس نتوانم گفت من راز درون خویش

كز درد غم هجرش دل را چه به سر آيد

مي سوزم و مي سازم از درد فراق اما

تير غم او بر دل افزون ز شمَر آيد

"حيران" به فغان تا کی با محنت و غم همدم

یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید

شعر: علامه میر جهانی

هنوزم انتظارو انتظار است         هنوزم دل به سینه بی قرار است   

هنوزم خواب میبینم به شبها      همان مردی که بر اسبی سوار است

همان مردی که روز جمعه آید 

و این پایان خوب انتظار است

اللهم عجل لولیک الفرج

من را نمی شناخت کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم

شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم

شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست

باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم

هر جا که نام نامی تو آنجاست،قلبم بهانه غزلی دارد

این سوز ریشه ای ازلی دارد،پس با غم عزیز تو دمسازم

شعرم اگر چه هیچ نمی ارزد،سوزانده است نام و نشانم را

می سوزم و به هیزم ابیاتم،بیتی به عشق شعله می اندازم

یا صاحب الزمان و زمین موعود،دانای هرکه آمد و هر چه بود

گم نامم و تویی تو،که می دانی،تنها به نام سبز تو می نازم

دل سرگشته‌ی ما آه و نوایی دارد

زندگی بی گل نرگس چه صفایی دارد؟

نوکرت خلع سلاح است ز بار عصیان

نه دگر اشکی و نه سوز دعایی دارد

ترک عصیان نتوان لیک در این کوی وفا

چه خوش آن بنده که شرمی و حیایی دارد

باشد آقا نخر اما به ابالفضل(ع) قسم

نوکر بی سر و پا نیز خدایی دارد

هر که شد خادم این خانه پشیمان نشود

سله اش تذکره‌ی کرب و بلایی دارد

دلم گرفته از زمونه دلخورم
بزار واست گلایه هامو بشمارم

به کی بگم که کوزه کوزه تشنه ام؟؟
به کی بگم هزار روزه تشنه ام؟؟

نیومدی یه هفته خسته تر شدم
شکسته بودم و شکسته تر شدم

نیومده و کوچه هم کلافه شد
یه جمعه به ندیدنت اضافه شد

یه دل دارم همیشه بی قرارته
قنوت من دعای انتظارته

به قطره قطره های گریه هام قسم
که بی قرار و بی پناه و بی کسم

یه دل دارم که حفظ شهر دوری رو
نداره چاره ای بجز صبوری و

میخواد شریک گریه های من بشه
بیا ببین دل قریب من چشه...

نیومدی...نیومدی.. و کوچمون هم کلافه شد
یه جمعه به ندیدنت اضافه شد

نیومدی...نیومدی...نیومدی و غصه باز نفس گرفت
خدا تورو یه جمعه دیگه پس گرفت

نیومدی حصار دردو بشکنی
تو آخرین امید چشمای تر منی

جمعه ها را همه از بس که شمردم بی تو

بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو

بسکه هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد

دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو

تا به اینجا که به درد تو نخوردم آقا

هیچ وقت از ته دل غصه نخوردم بی تو
چاره ای کن، گره افتاده به کار دل من

راهی از کار دلم پیش نبردم بی تو

سالها می شود از خویش سؤالی دارم

من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو

با حساب دل خود هرچه نوشتم دیدم

من از این زندگیم سود نبردم بی تو

گذری کن به مزارم به خدا محتاجم

من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو

محض رضای ذائقه می خوانم از شما
با اینكه روضه خوانم و می خوانم از شما
فهمیده ام كه هیچ نمی دانم از شما 
یا ایها العزیز! ذلیل معاصی ام 
باید ز شرم چهره بپوشانم از شما 
می ترسم از رسیدن آن جمعه ای كه من 
جای سلام، روی بگردانم از شما 
رویی نمانده است که به چشمت نظر كنم 
پس بی دلیل نیست گریزانم از شما 
من اصل انتظار تو را برده ام ز یاد 
با انتظارهای فراوانم از شما 
من نان به نرخ نام تو خوردم، حلال كن
محض رضای ذائقه می خوانم از شما

عیب از كجاست؟ غیبت او بی‌دلیل نیست
چون ذاتاً آفتاب، به مردم بخیل نیست
ما فرع خاك پای تو هستیم ـ ای حبیب! ـ
خاكی كه سر به سجده نیارد، اصیل نیست
باید میان كوره بسوزد كه گُل كند
دل تا میان شعله نیفتد، خلیل نیست
جایی كه جای پای عروج محمّد(ص) است
راهی برای پر زدن جبرئیل نیست
بعد از دو نیم كردن دل، پا بر آن گذار
این سینه كمتر از وسط رود نیل نیست

من شنيدم که شما فصل بهارى آقا
به دل خسته ما صبر و قرارى آقا
عمر يکسال گذشت وخبرى از تو نشد
هوس آمدن اين جمعه ندارى آقا?
در هياهوى شب عيد، تو را گم کرديم
غافل از اينکه شما اصل بهارى آقا
اللهم عجل لوليك الفرج