خوش آمدید

حاشیه واس ماس !

حاسدا چی چی می گن؟! ، خنده و احساس، واس ماس!
این همه طنز حسابی اَیّها النّاس، واس ماس

سرِوقت بدونِ یک لحظه ترافیک می رسی
وقتی مترو و سواری و اتو باس، واس ماس

چراغو رد می کنیم، سرعت ماشین رو دویست
پلیسه چی چی می گه ؟!، حضرت عبّاس واس ماس!

همگی اهل محبّتیم و پُر فروتنیم!
عاشق تواضعیم که فیس و هم فاس، واس ماس

هرچی گفتیم که نباس کسی بهش بَربخوره
اما تا جواب بِدَن ، نقطه ی حسّاس، واس ماس

بی خیال متن اصلی، “حاشیه” مهم تره
وقتی که تایر داریم ،معلومه زاپاس، واس ماس !
شاعر : زهرا دری

شعر طنز “دخترا عاشق مردان پسرا عاشق زن” را در تابستان ۹۳ مرتکب شدم حالا بماند چرا در بهار ۹۴ منتشرش میکنم!

دخترا عاشق مردان، پسرا عاشق زن
خب منم که مردمو دخترا هم عاشق من

چون که کشور عزیزم داره ناموسای خوب
حاضرم جونم و بی دریغ بدم واسه وطن

دوس دارم یک زن سر به زیر و آروم بگیرم
بزنم توگوشش آروم بگه سرورم نزن

اگه خواستش که براش لباس تازه بگیرم
لباسش باید بپوسه تو تنش مثل کفن

زن من کاری باید باشه هزار تا کار کنه
ببره بره ها رو چرا کنن توی چمن

لباسام وقتی که بو عرق میگرن باید اون
لباسامو خوب بشوره بسابه توی لگن

اگه اهل adsl باشه و کامپیوتر
مودمو بر میدارم میزنمش با کابل لن

انقدر زنده میمونم تا دیگه خسته بشه
توی خونه ام بپوسونه ده هزار تا پیراهن

آخه این شعره دارم میگم، مزخرفاته که
اگه من زن بگیرم چاکرشم با فوت و فن

انقدر فشار میاد جون شما رو دل من
کبدم داره میاد بیافته توی این دهن

لحاف بعضیا رو دوختی خدا جون، جون من
بیا اینبار بشینو پنبه ی ما رو هم بزن
شاعر : مرتضی جهانی مقدم

روز زن آید و مردان همگی شاد شوند
به رتبریک به همسر همه فریاد شوند

در خیابان و به بازار به هر سو بدوند
در خرید هدیه جملگی استاد شوند

کم ز سرویس طلاجات نگیرند آنروز
از برای دل شیرین همه فرهاد شوند

شاخه گل..نه..بگیرند طبق پر از گل
بیخیال از جهت قیمت و تعداد شوند

تحفه گیرند مناسب جهت مادر زن
باعث تقویت جبهه ی داماد شوند

شام و ناهار ز خانه به غذا خانه روند
مرغ دلهای زنان را همه صیاد شوند

بگذارند به سر همسر خود را چون تاج
از سر عشق دچار مرضی حاد شوند

زن ذلیلی سبب فخر بر ایشان گردد
در عمل صاحب پی اچ دی و استاد شوند

آخر کار که پایان برسد روز زنان
بغض کرده، پی آن، حامل غمباد شوند
شاعر : اسماعیل تقوایی

حسن شاه رجب در بی قانون شعر طنزی را با موضوع محمد جواد ظریف سروده است :

لازم به بیان نیست، که پیداست شریف است
دارای کت و پیرهن و ساعت و کیف است!

کی گفته که این آدم پرزور ضعیف است؟
او که همه را یک تنه در رینگ حریف است

این مرد ضخیم است، نگویید ظریف است
کارآمد و باتجربه و پخته ترین است

گم گرده میدان سیاسات همین است
با شخصیت و با ادب و خوب و وزین است

اینها همه اش هیچ! نظیف است و عفیف است
این مرد ضخیم است، نگویید ظریف است

شادابی و سر زندگی اش نیک عیان است
«چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است؟»

انگار پسرخاله کفاشچیان است!
چون مثل وی انگار زمینگیر طلیفه ست

این مرد ضخیم است، نگویید ظریف است
در خاطرش ایام هدر شب شده دارد

معشوق گرفتار تبِ تب شده دارد
حمّام قوانین مصوب شده دارد

صابون به تنش خورده و جوینده لیف است
این مرد ضخیم است، نگویید ظریف است

شاید بشود جان به لب او برسانیم
شاید بشود خاک رسش را بکشانیم

شاید بشود تحت فشارش بچلانیم
اما مگر او در خور اقدام سخیف است؟

این مرد ضخیم است، نگویید ظریف است
سرباز وطن را که خدا خیر دهادش

باشد که شود تیزتر از تیز مدادش!
نابود شود هر که بکوشد به عنادش

این دیگر از آن بی وطنی های کثیف است
این مرد ضخیم است، نگویید ظریف است

هشیاری او مایه‌ خوشحالی خلق است
او باعث این حال خوش و عالی خلق است

کارش سبب منفعت مالی خلق است
می لطفد و می گویدش انجام وظیفه ست

این مرد ضخیم است، نگویید ظریف است
کاری که بنا شد به توافق برسانیم

باید به همه همّت خود را بنشانیم!*‌
ما متحد و همدل و همفکر و زبانیم

از همدلی ماست که اوضاع ردیف است
این مرد ضخیم است، نگویید ظریف است

*بنشانیم= نشان بدهیم!
شاعر : حسن شاه رجب
منبع : بی قانون (ضمیمه روزنامه ی قانون)

با توجه به ایام خرید به مناسبت فرا رسیدن سال جدید تقدیم به مردان مظلوم :

اسفند شد وصدای نوروز آید
بر قوز همیشگی من قوز آید

این ماه بود ماه خرید همسر
او خرج کند وز دل من سوز آید

تا عید شود شکسته گردد کمرم
از عمق دلم ناله جانسوز آید

جبران همه هزینه ها قرض کنم
این وام مثال مشت بر پوز آید

گر همسر با وفا رعایت نکند
در قسمت او شوهر دریوز آید

اسماعیل تقوایی

یکنفر چشمش بدنبال زبان بره بود
بود چشم من ولی دنبال ران گوسفند

گوسفندی سخت حیران گشت قربانی به قطب
کارد دید و ریخت فک وا شد دهان گوسفند

در زمستان برف باراند به تابستان عرق
وقت نشناس است بی شک آسمان گوسفند

در میان رتبه و کاپ و مدال رنگ رنگ
زود باید داد بعضی را نشان گوسفند (فریبا زمانی)

شعر طنز زیر را جناب آقای اسماعیل تقوایی، از طنزپردازان خوب کشورمان به مناسبت فرا رسیدن روزهای پایانی سال و آغاز خانه تکانی برای ما ارسال نمودند :

در آخر هر سال نصیب همگانی، ای خانه تکانی
آسیب تن و لطمه جانانه به جانی، ای خانه تکانی

هر چند نویدی به بهاران پر از گل
بر جمله مردان مثالی ز خزانی، ای خانه تکانی

آیی و بشویم ز خانه در و دیوار
کف ساب زمینم نهانی و عیانی، ای خانه تکانی

پارو بکشم فرش کف آلوده ی خود را
طوری که نماند به تن تاب و توانی، ای خانه تکانی

بر کول بگیرم همه فرشی که بشستم
بر بام برم با روش بار کشانی، ای خانه تکانی

بانوی عزیزم بدهد اُرد فراوان
فرتوت ز دستش بشوم عین جوانی، ای خانه تکانی

با زحمت خود باز کنم پرده ز دیوار
هنگام فرودم نبود خط امانی، ای خانه تکانی

بانو بکند جمع لوازم که فروشم
باید که کنم جایگزینش به گرانی، ای خانه تکانی

نقاشی هر خانه بود شرط وجودت
زین کار تو جانم به لبانم برسانی، ای خانه تکانی

گر آخر اسفند نماند اثر از من
وُراث بدانند که تو عامل آنی، ای خانه تکانی

(داور و دارو!)
شنیدم که یک داور گوشت‌تلخ
قضاوت همی‌کرد در لیگ بلخ!

آوانتاژ را کرده کلاً رها
خطا می‌گرفتی ز باد هوا

نبودی به هنگام بازی حلیم
بدادی فقط قرمزِ مستقیم!

ز ترسش نیارست کردن نگاه
به چشمان او صاحبِ باشگاه!

نه اهل تعامل نه اهل تماس
<تو گویی که ضد بود با اسکناس!

(گر اینها شود جمع در داوری
شود داوری شغلِ درد آوری!)

قضا را به پارتی دو تن نانجیب
خوراندند او را دوایی عجیب

در اول دچارِ کمی رعشه شد
سپس نشئه-یعنی همان «نعشه(!)»-شد!

چه دارو کزآن داور تیزخشم
فسرد و پس از آن فقط گفت:چشم!

به کرّات غش کرد در داوری
گهی اینوری و گهی آنوری

در این مستطیل طویل و عریض
بخواهم ز حق: اشف کُلَّ مریض!
شاعر : سعید سلیمان پور ارومی (بوالفضول الشّعرا)