خوش آمدید

27. کوتاه‏ترین آیه قرآن از میان حروف مقطعه، «طه‏» (که به‏صورت طاها تلفظ می‏شود) در آغاز سوره طه، سوره بیستم است، هم‏چنین «یس‏» (که به‏صورت یاسین تلفظ می‏شود) در آغاز سوره یس، سوره سی‏وششم قرآن. باید توجه داشت که «ق‏»[ قاف] در آغاز سوره «ق‏»، و «ن‏» [ نون] در آغاز سوره قلم، دارای عدد مستقل نیستند; (7) یعنی آیه واحدی شمرده نشده‏اند. از حروف مقطعه یا فواتح سور (آغازگر سوره‏ها) گذشته کوتاه‏ترین آیه قرآن مجید «مدهامتان‏» است (سوره الرحمن، آیه 64) که معنای آن «دو برگ یا باغ سبز سیه تاب‏» است. و بلندترین آیه، آیه تداین [ دین مداینه] (مربوط به لزوم کتابت‏سند برای وام) است (سوره بقره، آیه 282) که در مصحف مدینه، به کتابت عثمان طه درست‏یک صفحه پانزده‏سطری را در برگرفته است (ص 48). هم‏چنین بلندترین سوره قرآن، سوره بقره است (در مصحف به کتابت عثمان طه 48 صفحه است) و کوتاه‏ترین سوره، سوره کوثر است که طول آن فقط یک سطر و نیم است. 
28. مئون / مئین سوره‏هایی هستند که بیش از صد آیه دارند و عبارتند از سوره یونس تا سوره شعراء، منهای سوره‏های ابراهیم، رعد، حجر، مریم، نور، فرقان که کمتر از صد آیه دارند. به‏اضافه سوره صافات، جمعا یازده سوره و نام آنها از این قرار است: یونس، هود، یوسف، نحل، اسراء، کهف، طه، انبیاء، مؤمنون، شعراء، صافات. (شناخت‏سوره‏های قرآن، ص 46) 
29. مثانی در اصطلاح علوم قرآنی، عبارت است از: تمام سوره‏هایی که بعد از سوره شعراء تا سوره حجرات قرار دارند و تعداد آیات آنها از صد کمتر است. این سوره‏ها از سوره 27 (نمل) آغاز و تا سوره‏49 (حجرات) ادامه پیدا می‏کند، به‏استثنای سوره صافات که 182 آیه دارد، و به‏اضافه هشت‏سوره دیگر که تعداد آیات آنها از صد کمتر است; یعنی انفال، رعد، ابراهیم، حجر، مریم، حج، نور، فرقان. (شناخت‏سوره‏های قرآن، ص‏46-47) 
30. دو آیه در قرآن هست که تمامی حروف الفبا در آنها به‏کار رفته است، این دو آیه عبارتند از آیه 154 سوره آل‏عمران که آغاز آن چنین است: «ثم انزل علیکم من بعد الغم امنة نعاسا یغشی طائفة منکم...» و دیگر آیه 29 ( آیه آخر) سوره فتح که آغاز آن چنین است: «محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم...». 
31. دو آیه در قرآن کریم هست که صنعت قلب مستوی یا عکس کامل دارد. یعنی از هر دو سو یکسان خوانده می‏شود: 1) «کل فی فلک‏» (یس، 40) 2) و «ربک فکبر» (مدثر، 3). 
32. وسط قرآن مجید، یعنی آن‏جا که درست به‏نصف تقسیم می‏گردد در کلمه «ولیتلطف‏» (سوره کهف، 19) است. 
33. چهار عبارت قرآنی هست که در هر یک از آنها چهار تشدید متوالی وجود دارد: 
1. نسیا رب السماوات (مریم، 64 و 65); 
2. فی بحر لجی یغشاه موج (نور، 40); 
3. قولا من رب رحیم (یس، 58); 
4. ولقد زینا السماء (ملک، 5). 
34. مفصل‏ترین ترجیع‏بند قرآن در سوره الرحمن است که 31 بار آیه «فبای آلاء ربکما تکذبان‏» (پس کدامین نعمت پروردگارتان را انکار می‏کنید؟) تکرار شده است. «ربکما» یعنی پروردگار شما دو تن، انس و جن. رسم است که هنگام خواندن این آیه باید گفت: «لا بشی‏ء من آلائک ربنا نکذب‏» یا «ولا بشی‏ء من نعمک ربنا نکذب، فلک الحمد» (پروردگارا، به هیچ چیز از نعمت‏های تو انکار نداریم، پس سپاس تو را). 
35. دو ترجیع‏بند دیگر در قرآن مجید در سوره قمر است که آیه «فکیف کان عذابی و نذر» (بنگر تا عذاب و هشدار من چگونه بود؟) سه بار تکرار می‏شود. هم‏چنین آیه «ولقد یسرنا القرآن للذکر فهل من مدکر» (و به‏راستی قرآن را قابل پندگیری گرداندیم، پس آیا پندپذیری هست؟) چهار بار در همین سوره عینا تکرار می‏شود. 
36. یک ترجیع‏بند دیگر در سوره مرسلات است که آیه «ویل یومئذ للمکذبین‏» (در چنین روزی وای بر منکران) ده مرتبه دراین سوره تکرار شده است. 
37. آیات سجده اعم از واجب و مستحب پانزده آیه است، که از آن میان چهار آیه سجده واجب دارد که باید به‏هنگام خواندن یا شنیدن آنها سجده کرد و سوره‏هایی را که این چهار آیه در آن هست «عزایم‏» نامند و این چهار سوره عبارتند از: سجده، فصلت، نجم، علق.