خوش آمدید

قرآن کریم به زبان عربی مبین است . زبانی که به اعتراف زبانشناسان از ساختار لفظی و معنایی، غنی ترین زبان جهان است . اما شکی نیست که به علت عدم آشنایی سایر ملل با این زبان، در ترویج قرآن و اسلام مجبوریم آنرا با ترجمه به آنها معرفی کنیم . در بحث ترجمه این مساله روشن است که هیچگاه ترجمه توانایی بیان معانی الفاظ زبان مبدا را دارا نیست بخصوص اگر زبان مبدا از زبان مقصد غنای بیشتری داشته باشد. با این حال مترجمین سعی می کنند ترجمه هرچه بیشتر به معانی و مضامین الفاظ زبان مبدا نزدیک باشد . اما در ترجمه زبان قرآن مساله بسیار حساستر از آن است که تصور می شود . چراکه قرآن نه تنها زبان لفظی خاص خود را دارد بلکه زبان معرفتی خاصی نیز دارد بطوری که کمی بی دقتی مترجم باعث می گردد آن نگاه خاص قرآنی از دست برود . شاید لازم باشد در توضیح این مطلب کمی بیشتر سخن بگوییم . 
قرآن کریم کتابی آسمانی است . کتابی که حضرت محمد بن عبدالله به وحی الهی آنرا دریافت کرده است . لذا نگاه قرآن به مجموعه هستی نگاهی آسمانی است . این نگاه در حقیقت یکی از اساسی ترین آموزه های قرآن کریم است . چه اینکه تمام اعمال و رفتار فردی و اجتماعی انسان تحت تاثیر بلکه تدبیر نگاه او به امور است . این مطلب مطلبی روشن است که هیچ صاحب اندیشه ای آنرا رد نمی کند . ما معتقدیم قرآن به هستی نگاه خاص دارد که الزاما با نگاه ما یکسان نیست . بطور مثال در اولین آیه قرآن یک نگاه اساسی نسبت به امور ارائه می شود که با نگاه بسیاری از ما بلکه با نگاه اکثریت قریب به اتفاق ما متفاوت است . در اولین آیه قرآن می خوانیم : بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین آغاز به نام خدای رحمان رحیم تمام ستایش از آن خدایی است که پروردگار جهانیان است . قرآن کریم در این آیه تمام ستایشها را از آن خدای متعال می داند . آیا این با نگاه ما به ستایشها یکسان است . مثلا اگر کسی یک گل را بخاطر زیبایی اش یا عطر روح نوازش ستایش کرد ما این ستایش را ستایش خدا می دانیم یا خیر ؟ اکثرا اینگونه فکر نمی کنیم . ما ستایش گل را ستایش گل و ستایش خدا را ستایش خدا می دانیم . یعنی اگر کسی گفت : ای خدا یاد تو چه دل نواز است . آنرا ستایش خدا می دانیم ولی اگر کسی گفت : ای گل دیدن تو چه دل نواز است آنرا ستایش گل می دانیم نه ستایش خدا در حالی که قرآن فرمود : تمام ستایش ها از آن پروردگار عالمیان است . برای ما بسی دشوار است که بین ستایش گل و ستایش خدا عینیت برقرار کنیم چون در بند نگاه تکثر گرای خود به عالم هستیم اما در نگاه توحیدی قرآن ستایش گل عین ستایش خداست . در بیان معنای همین آیه توسط بعضی از اهل علم کم دقت گفته می شود : فقط باید خدا را ستایش کرد . در حالی اصلا چنین معنایی از آیه فهمیده نمی شود بلکه اتفاقا این آیه می گوید مانعی ندارد موجودات عالم را ستایش کنید چون ستایش آنها ستایش پروردگار آنهاست .