نخستین انسان مدفون در خاک
پس از آنکه حضرت آدم ابوالبشر ، هابیل را به جانشینی خویش برگزید ، آتش کینه و حسد در وجود قابیل (قائن) زبانه کشید. سرانجام زبان به اعتراض گشودو گفت که جانشینی پدر حق من است. نصیحت آدم(ع) در او اثر نکرد و قرار شد که هر یک هدیه ای به درگاه الهی تقدیم کند.
قابیل و هابیل هدیه های خویش را بر فراز تپه ای گذاشتند. آتشی از آسمان آمد و هدیه ی هابیل را سوزاند و درستی جانشینی او تایید کرد. خشم سراسر وجود قابیل را فراگرفت. هنگامی هابیل مشغول دعا و نیایش بود، سنگی برداشت و بر سر هابیل کوفت ، خون بر سر و رویش ریخت . نگاهی مظلومانه به دور و برش انداخت و جان داد.
قابیل سراسیمه و آشفته به اطراف نگریست. جسد بی جان برادر در مقابلش انگار از از او می پرسید. "چرا مراکشتی؟
ناگاه دو کلاغ در آن جا با هم درگیر شدند؛ یکی از کلاغ ها آن دیگری را کشت. سپس زمین را کند و جسد کلاغ را دفن کرد. قابیل از نادانی خود آگاه شد. زمین را کند و جسد هابیل را دفن کرد.
آدم در مرگ فرزندش گریست و نخستین مرثیه را به زبان سریانی (سومری) سرود.
آدم قابیل را از خود راند(نفی بلد کرد).
پس از مرگ آدم در سن 930 سالگی (در اساس نوشته ی تورات) جبرائیل آمد و مراسم تدفین و حنوط و برگذاری مراسم نماز میت را آموخت.
