ای محمد زمانیکه قحطی در امت تو آشکار گردد به دلیل گناه گناهکاران است پس همه از جمله گرسنگان به من پناه برده و بگویند :
یَا مُعِینَنَا عَلَى دِینِنَا بِإِحْیَائِهِ أَنْفُسَنَا بِالَّذِی نَشَرَ عَلَیْنَا مِنْ رِزْقِهِ نَزَلَ بِنَا أَمْرٌ عَظِیمٌ لَا یَقْدِرُ عَلَى تَفْرِیجِهِ عَنَّا غَیْرُ مُنْزِلِهِ یَا مُنْزِلَهُ عَجَزَ الْعِبَادُ عَنْ فَرَجِهِ فَقَدْ أَشْرَفَتِ الْأَبْدَانُ عَلَى الْهَلَاکِ وَ إِذَا هَلَکَتِ الْأَبْدَانُ هَلَکَ الدِّینُ یَا دَیَّانَ الْعِبَادِ وَ مُدَبِّرَ أُمُورِهِمْ بِتَقْدِیرِ أَرْزَاقِهِمْ لَا تَحُولَنَّ بِشَیْءٍ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ رِزْقِکَ وَ هَنِّئْنَا مَا أَصْبَحْنَا فِیهِ مِنْ کَرَامَتِکَ لَکَ مُتَعَرِّضِینَ قَدْ أُصِیبَ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ مِنْ خَلْقِکَ بِذُنُوبِنَا فَارْحَمْنَا بِمَنْ جَعَلْتَهُ أَهْلًا لِذَلِکَ حِینَ تُسْأَلُ بِهِ یَا رَحِیمُ لَا تَحْبِسْ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ مَا فِی السَّمَاءِ وَ انْشُرْ عَلَیْنَا رَحْمَتَکَ وَ ابْسُطْ عَلَیْنَا کَنَفَکَ وَ عُدْ عَلَیْنَا بِقَبُولِکَ وَ عَافِنَا مِنَ الْفِتْنَةِ فِی الدِّینِ وَ الدُّنْیَا وَ شَمَاتَةِ الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ یَا ذَا النَّفْعِ وَ الضَّرِّ إِنَّکَ إِنْ أَنْجَیْتَنَا فَبِلا تَقْدِیمٍ مِنَّا لِأَعْمَالٍ حَسَنَةٍ وَ لَکِنْ لِإِتْمَامِ مَا بِنَا مِنَ الرَّحْمَةِ وَ النِّعْمَةِ وَ إِنْ رَدَدْتَنَا فَبِلَا ظُلْمٍ مِنْکَ لَنَا وَ لَکِنْ
بِجِنَایَتِنَا فَاعْفُ عَنَّا قَبْلَ انْصِرَافِنَا وَ اقْلِبْنَا بِإِنْجَاحِ الْحَاجَةِ یَا عَظِیمُ
به یقین چنانچه غیر از من اراده نکنند ( و فقط من را بخوانند ) به جای شدت ٬ آسایش و به جای خوف و ترس ٬ امنیت و به جای سختی ٬ راحتی به آنها خواهم داد زیرا دعایی بس بزرگ به تو آموخته ام .
منبع : بحارالانوار ج ۹۵ ص ۳۰۶- ۳۲۴
