خوش آمدید

در پاسخ به اين پرسش گفتنى است كه نمى‏توان محل خاصى براى آن حضرت در نظر گرفت و منطقه و شهرى را به عنوان محل سكونت او معرّفى كرد. اصولاً «پنهان زيستى امام» ايجاب مى‏كند كه مسكن و مكان زندگى او، كاملاً مخفى و ناشناخته بماند.
سدير صيرفى از امام صادق«ع» روايت مى‏كند : «صاحب الامر» از اين جهت با يوسف«ع» شباهت دارد كه برادران يوسف - با اينكه عاقل و دانا بودند و قبلاً هم با وى معاشرت داشتند - وقتى پيش او رفتند تا خودش را معرفى نكرد ؛ او را نشناختند و با اينكه بين او و يعقوب«ع»، بيش از هيجده روز راه فاصله نبود، يعقوب از وى اطلاعى نداشت. پس چرا اين مردم انكار مى‏كنند كه خداوند همين عمل را نسبت به حجّت خويش صاحب الامر نيز انجام دهد؟ او نيز در بين مردم تردّد مى‏كند و در بازار ايشان راه مى‏رود و بر فرش‏هاى آنان قدم مى‏گذارد ؛ ولى (مردم‏) او را نمى‏شناسند و به همين وضع زندگى مى‏كند تا هنگامى كه خداوند به او اذن معرّفى به مردم را بدهد» بحار الانوار، ج 52، ص 154 ؛ كمال الدين، ج 2، ب 33، ج 21..
آن حضرت براى انجام وظايف و تكاليف خود از مكانى به مكان ديگر مى‏رود و بر اساس حكايات معتبره در شهرها و اماكن مختلفى ديده شده است. مدينه، مكه، نجف، كوفه، كربلا، كاظمين، سامرا، مشهد و قم، از جمله آن است.
و در بعضى از زمان‏ها و مناسبت‏ها در مكانى مقدس حضور دارد. در اينجا به برخى از آنها اشاره مى‏شود :

مكان‏هاى خاصى‏
1. مدينه و پيرامون آن (رضوى)
امام باقر«ع» مى‏فرمايد : «ناچار براى صاحب الزمان، عزلت و غيبتى است و طيبه (مدينه) خوب جايگاهى (براى ايشان‏) است» كافى، ج 1، ص 340، ح 16، باب فى الغيبة..
2. مكّه و اطراف آن (ذى طوى)
از امام باقر«ع» نقل شده است : «يكون لصاحب هذا الامر غيبة فى بعض الشعاب، (و) أومأ بيده الى ناحية ذى طوى...»؛ الغيبة النعمانى، ص 182 ؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 550، ح 559. ؛ «صاحب الامر در يكى از اين درّه‏ها غيبتى خواهد داشت، سپس با دستش به بخشى از ذى طوى اشاره كرد».
در دعاى ندبه مى‏خوانيم : «ليت شعرى اين استقرّت بك النوى بل اىّ ارض تُقِلّكَ اَو ثرى أ برضوى اَو غيرها ام ذى طوى»؛ ؛ اقبال الاعمال، ص 298. «اى كاش مى‏دانستم كه در كدامين زمين قرار دارى و كدام زمين يا خاك وجود نازنينت را بر خود حمل مى‏كند؟ آيا در رضوى هستى يا در جاى ديگر؟ آيا در ذى طوى هستى؟»
3. حضور هر ساله در حج و عرفات‏
از زمان‏ها و مكان‏هايى كه امام در آن حضور مستمر و دائمى دارد، موسم حج و روز عرفه و در سرزمين عرفات است ؛ امام صادق«ع» فرمود :«يفقد الناس امامهم يشهد الموسم فيراهم و لا يرونه»؛ ؛ منتخب الاثر، ص 319. «مردم امام زمان خود را نمى‏يابند، او در موسم حج (و در منا و عرفات‏) شركت مى‏كند و آنان را مى‏بيند ؛ ولى آنان او را نمى‏بينند».
امام رضا«ع» نيز مى‏فرمايد : «اِنّه لَيَحضُرُ الموسِمَ فيقضى جميع المناسك...»؛ ؛ بحار الانوار، ج 53، ص 152. «(مهدى‏) در موسم حج حاضر مى‏شود و همه اعمال را انجام مى‏دهد و در عرفه نيز وقوف مى‏كند و دعاى مؤمنان را آمين مى‏گويد».
محمد بن عثمان عمرى، يكى از نائبان چهارگانه امام زمان(عج) مى‏گويد : «به خدا سوگند : صاحب الزمان در موسم حج، همه ساله حضور مى‏يابد و مردم را مى‏بيند و مى‏شناسد. مردم (هم‏) او را مى‏بينند، اما نمى‏شناسند» همان، ج 52، ص 152..
4. مسجد كوفه، سهله، كربلا و نجف‏
ابو بصير از امام صادق«ع» نقل مى‏كند : «گويا مى‏بينم كه قائم ما با خانواده‏اش در مسجد سهله اقامت گزيده است» همان، ص 583، ح 776..
بر اساس حكايات معتبر، ملاقات بزرگانى چون مقدس اردبيلى، علامه بحرالعلوم، شيخ محمد تقى آملى و... در مسجد سهله و كوفه صورت گرفته است ر.ك : توجهات ولى‏عصر(عج) به علما و مراجع، ص 146-155..
از مجموع اين روايات و حكايات معتبر، برداشت مى‏شود كه آن حضرت در شهرها و مناطق مختلف حضور دارد و محل زندگى ايشان، جاى خاصى نيست. پس زندگى او به شيوه عادى و معمولى است ؛ زيرا اين گونه زندگى، حسّاسيت برانگيز نيست و براى آن حضرت نيز آسان‏تر و طبيعى‏تر است. (مهدويت1، رحيم كارگر، كد: 24/500027)