دل در آرزوي آنچه دسترسي بدان امكان پذيز نيست نبايد بست، به اين دليل كه مايه رنج تن و بلاي جان است.((بزرگمهر))
اميد، آهستگي و ملايمت زندگي را روشن و شيرين مي كند، خشم و تيزي مايه ي رنج و بلا است. آهسته رو از عيب جويي مي گريزد و شرم و آهستگي را دوست مي دارد.((بزرگمهر))
آن كه خواهان آسايش جان و تن است بايد شكيبا و بردبار باشد، در دوستي و داد و ستد با مردم كژي و كاستي و فريبكاري نكند. چون گناهي از كسي بيند و بر او دست يابد، ببخشد و كينه خواه و تيز خشم و دشمن سوز و نابردبار نباشد((بزرگمهر))