پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
اِذا قامَ الْعَبْدُ مِنْ لَذيذِ مَضْجَعِهِ وَالنُّعاسُ فِى عَيْنَيْهِ لِيُرْضِىَ رَبَّهُ جَلَّ وَ عَزَّبِصَلاةِ لَيْلِهِ، باهَى اللّهُ بِهِ مَلائِكَتَهُ، فَقالَ: اَما تَرَوْنَ عَبْدى هذا، قَدْ قامَ مِنْ لَذيذِ مَضْجَعِهِ اِلى صَلاةٍ لَمْ اَفْرُضْها عَلَيْهِ اِشْهَدُوا اَنِّى قَدْ غَفَرْتُ لَهُ؛
هنگامى كه انسان از بستر لذتبخش خود برخيزد در حالى كه چشمانش خواب آلوده است براى اينكه با نماز شبش پروردگار خود را خوشنود كند، خداوند در مقابل فرشتگانش به او مى نازد و مى فرمايد: آيا بنده مرا نمى بينيد كه از رختخواب گوارايش برخاسته براى نمازى كه من بر او واجب نكردم. گواه باشيد كه او را بخشودم.
[ بحار الانوار،ج 87، ص 156 .]