از دعاهای حضرت زهرا (علیها السّلام):
اَللهُمَّ صلَّ علی محمدٍ و آلِ محمَّدٍ، وَ لا تَجعَلِ القُرآنَ بِنا ماحِلاً وَ الصّراطَ زائِلاً و محمَّداً صلّی الله علیه و آله و سلّم عنّا مُوَلّیاً؛
خداوندا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست، قرآن را از دسترس ما دور مگردان، صراط را لغزشگاه ما مساز، حضرت محمد صلّی الله علیه و آله و سلّم را هم از ما رویگردان مکن!
البلد الامین کفعمی، ص 101
شرح حدیث:
قرآن و عترت دو حجت الهی و دو ودیعه و یادگار پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم در میان امّت است.
تمسّک به این دو رمز نجات و وسیله ی هدایت بشر است.
قرآن و پیامبر همچون خورشید می درخشند. کسی که رو به خورشید کند، از فروغ و حرارت آن بهره مند می شود. هر کس از این دو آفتاب جهان افروز رویگردان شود، در ظلمت و حیرت می ماند.
گاهی قرآن به ظاهر در دسترس ماست، ولی از حقایق و رهنمودهای آن دوریم.
گاهی کتاب خدا در خانه ی ماست، اما با آن انس نداریم.
آن که در دنیا با خدا و قرآن و حضرت محمد صلّی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت علیه السّلام او آشنا و مأنوس باشد، در آخرت هم از برکات این معرفت و انس بهره مند می شود، حسابش آسان می گردد، از «صراط»، به راحتی می گذرد، به شفاعت عترت می رسد و مشمول لطف و عنایت پیامبر می شود.
امّا بیگانگی با قرآن و عترت در دنیا جدایی از آنان را در آخرت سبب می شود.
خوشا به حال آن که از شفاعت قرآن و پیامبر برخوردار شود، و بدا به حال که آن که قرآن و عترت از او شکایت کند!
با خدا و کلام الهی و حبیب خدا و خاندان پاک او دوست و آشنا باشیم تا سعادت اخروی ما تأمین گردد.
منبع: حکمت های فاطمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از حضرت فاطمه علیها السّلام) ، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ سوم (1390)
تمسّک به این دو رمز نجات و وسیله ی هدایت بشر است.
قرآن و پیامبر همچون خورشید می درخشند. کسی که رو به خورشید کند، از فروغ و حرارت آن بهره مند می شود. هر کس از این دو آفتاب جهان افروز رویگردان شود، در ظلمت و حیرت می ماند.
گاهی قرآن به ظاهر در دسترس ماست، ولی از حقایق و رهنمودهای آن دوریم.
گاهی کتاب خدا در خانه ی ماست، اما با آن انس نداریم.
آن که در دنیا با خدا و قرآن و حضرت محمد صلّی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت علیه السّلام او آشنا و مأنوس باشد، در آخرت هم از برکات این معرفت و انس بهره مند می شود، حسابش آسان می گردد، از «صراط»، به راحتی می گذرد، به شفاعت عترت می رسد و مشمول لطف و عنایت پیامبر می شود.
امّا بیگانگی با قرآن و عترت در دنیا جدایی از آنان را در آخرت سبب می شود.
خوشا به حال آن که از شفاعت قرآن و پیامبر برخوردار شود، و بدا به حال که آن که قرآن و عترت از او شکایت کند!
با خدا و کلام الهی و حبیب خدا و خاندان پاک او دوست و آشنا باشیم تا سعادت اخروی ما تأمین گردد.
منبع: حکمت های فاطمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از حضرت فاطمه علیها السّلام) ، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ سوم (1390)
