امام علی علیه السّلام فرمودند:
در شگفتم از بخيل از فقري كه مي گريزد زودتر بدان رسد، و ثروتي را كه مي طلبد از دست دهد. در دنيا چون فقيران زندگي كند و در آخرت حساب ثروتمندان را از او خواهند. در شگفتم از متكبّر، كه ديروز نطفه بود و فردا مردار خواهد شد، و از آن كه در باره خدا شك كند ولي خلق خدا را بيند، و از آن كه مرگ را از ياد برَد در حالي كه مي بيند مردم مي ميرند، و از آن كه آخرت، يعني سر منزل اصلي را انكار كند ولي دنيا را كه آغاز آن راه است بيند، و از آن كه در آبادي دنياي فاني كوشد ولي خانه جاودانه را رها كند.
نهج البلاغه، حکمت 121
