امام علی علیه السّلام فرمودند:
روزگاري بر مردم آيد كه جز سخن چين، كسي را تحويل نگيرند و جز تبهكار، شوخ طبع و مردم دار نباشد، ولي آدم منصف را ضعيف انگارند، و صدقه را غرامت پندارند، و صله رحم را منّت دانند، و عبادت را وسيله تكبّر و خود برتر بيني قرار دهند. در چنين موقعيّتي كنيزكان مورد مشورت حاكمان قرار گيرند، و كودكان امير شوند، و كار به دست خواجگان افتد.
نهج البلاغه، حکمت 98
