امام على علیه السّلام در نامه‌اى که به زیادبن ابیه، جانشین والى بصره نوشتند، فرمودند:
اَما رَأَیْتُمُ الَّذینَ یَأْمَلُونَ بَعیدا وَیَبْنُونَ مَشیدا وَیَجْمَعُونَ کثیرا کَیْفَ اَصْبَحَتْ بُیُوتُهُمْ قُبُورا وَماجَمَعُوا بُورا وَصارَتْ اَمْوالُهُمْ لِلْوارِثینَ وَاَزْواجُهُمْ لِقَوْمٍ آخَرینَ...؟؛
آیا ندیدید کسانى را که آروزهاى دور و دراز داشتند و بناهاى محکم و استوار ساختند و اموال بسیار اندوختند، چگونه خانه هایشان گور شد و آنچه جمع کرده بودند، تباه گشت، اموالشان به وارثان رسید و همسرانشان به دیگران؟!
[نهج البلاغه فیض الأسلام خطبه 132.]
