 |
ماهواره‌هایی مانند Lunar Prospector، Clementine، Chandrayaan-1 و مدارگرد شناسایی ماه در یافتن ردپاهای یخ موفق بوده‌اند اما بنا بر اعلام ناسا، این سامانه‌ها فاقد ابزار عملیاتی در باندهای طول‌موج مادون‌قرمز هستند و چنین طول‌موج‌هایی برای شناسایی مولکول‌های آب بسیار مناسب هستند.تیمی از دانشمندان به رهبری دانشگاه ایالتی Morehead در کنتاکی امریکا و همچنین مهندسانی از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرینبلت مریلند و شرکت Busek در ماساچوست این ماهواره را ساخته‌اند.
سامانه IceCube یکی از پروژه‌های برنامه «فناوری‌های جدید فضا برای شراکت‌های تفحصی ناسا» (NextSTEP) است. ناسا این ماهواره را به عنوان یک کیوبست شش‌واحده توصیف کرده است؛ فناوری موردبحث، ماهواره‌ای مستطیلی است که از 6 واحد استاندارد کیوبست ساخته شده و اندازه هر بعد این سیستم 10 سانتی‌متر اعلام شده است.این کیوبست در صورت گرفتن گواهی اوج‌گیری، به عنوان دومین محموله در نخستین ماموریت اوریون به فضا خواهد رفت. قرار است این ماهواره در داخل آداپتوری نصب شود که اوریون را به مرحله فوقانی موشک «سیستم پرتاب فضایی» متصل می‌کند.
این ماهواره در مدار بیضوی‌اش، ماموریت 6 ماهه خود را آغاز خواهد کرد و در این میان با ماموریت Lunar Flashlight متعلق به آزمایش پیشرانش جت ناسا همکاری خواهد کرد. این ماموریت در دهانه‌های سایه‌دار ماه به دنبال یخ می‌گردد.ماهواره IceCube بر ابزار «طیف‌سنج جستجوگر با وضوح بالای فشرده مادون‌قرمز با باند پهن» (BIRCHES) متکی خواهد بود. این آشکارساز مادون‌قرمز با تفکیک‌پذیری بالای یک میلیون پیکسل، برای بررسی سطح ماه و با هدف شناسایی آب در اشکال مختلف به کار می‌رود.
به ادعای ناسا، سامانه BIRCHES می‌تواند توزیع آب و دیگر مواد فرار را برای تعیین اوقات روز و ترکیبات اندازه‌گیری کند. هدف از این کار نه تنها یافتن آب بر روی ماه، بلکه رسیدن به درکی بهتر از مولفه‌های خارجی مانند میکروشهاب‌سنگ‌هایی است که می‌توانند بر شکل‌گیری آب، به دام‌افتادن و آزادشدن آن اثرگذار باشند.
