امام علی علیه السّلام بعد از خیانت «منذر بن جارود» در ولایت فارس، به وى نگاشتند:
... وَ لَئِنْ کَانَ مَا بَلَغَنی عَنْکَ حَقّا، لَجَمَلُ أهْلِکَ وَ شِسْعُ نَعْلِکَ خَیْرٌ مِنْکَ ... ؛
... اگر آنچه که از خیانت تو، به من رسیده است، درست باشد، شتر اهلت و بند کفشت، با ارزش تر از توست.
نهج البلاغه، نامه ى 71.
