امام على علیه السّلام فرمودند:
نادان ، كسى است كه خود را به آنچه نمى داند دانا شمارد و به رأى و نظر خود بسنده كند و پيوسته از دانشمندان دورى كند و از آنان عيب و ايراد گيرد و مخالفان خود را بر خطا داند و آنچه را نفهميده ، گمراه كننده شمارد . هرگاه به مطلبى برخورد كه آن را نمى داند . منكرش شود و آن را دروغ شمارد و از روى نادانى خود گويد : من چنين چيزى را نمى شناسم و فكر نمى كنم كه وجود داشته و گمان نمى كنم وجود داشته باشد و كجا چنين چيزى است ؟ و اين از آن روست كه به نظر و رأى خود اعتماد دارد و از نادانى خود بى خبر است ! از اين رو به سبب نادانى خويش پيوسته از جهل بهره مند شود و حقّ را انكار كند و در نادانى سرگشته ماند و از طلب دانش تكبر ورزد .
تحف العقول : 73 منتخب ميزان الحكمه : 118
