امام على علیه السّلام فرمودند:
و قد علمتم موضعى من رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) بالقرابة القریبة و المنزلة الخصیصة، وضعنى فى حجره و أنا ولد یضمنى الى صدره ، و یکنفنى الى فراشه، و یمسنى جسده، و یشمنى عرفه، و کان یمضغ الشیى ء ثم یلقمنیه، و ما وجد لى کذبة فى قول و لا خطلة فى فعل.
شما خود در پیوند با رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) هم بدلیل خویشاوندى و هم به سبب موقعیت ویژه من، جایگاه مرا مى شناسید. او مرا از روزگارى که نوزادى بودم در دامن خود مى نشاند و بر سینه مى چسبانید، در بستر خویش مى خوابانید و بدنش را به بدنم مى سایید و از عطر دلپذیرش بهره مندم مى ساخت، لقمه را مى جوید و در دهانم مى گذاشت و هرگز در گفتارم دروغى نشنید و در رفتارم لغزش و سبک سرى ندید.
نهج البلاغه: خطبه 192
