امام علی علیه السّلام فرمودند:
وَ مَن لَجَّ وَ تَمَادَي فَهُوَ الرَاكِسُ الَّذِي رَانَ اللهُ عَلَي قَلبِهِ وَ صَارَت دَائِرَةُ السَّوءِ عَلَي رَاسِهِ.
هر آن كس كه (در گمراهي) لجاجت ورزيده و ستيزه نمايد، او همان پيمان شكن نگونساري است كه خدا بر دلش پرده كشيده و پيشامدهاي بد روزگار، بر فراز سر او مي چرخند.
نهج البلاغه، نامه 58
