خوش آمدید

نجیج گوید:

رَاَیْتُ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ علیه‏ السلام یَاکُلُ وَ بَیْنَ یَدَیْهِ کَلْبٌ، کُلَّما أَکَلَ لُقْمَةً طَرَحَ لِلْکَلْبِ مِثْلَها، فَقُلْتُ لَهُ: یَا بْنَ‏رَسُولِ‏اللّه‏ِ أَلا أَرْجِمُ هذَا الْکَلْبَ عَنْ طَعامِکَ؟ قالَ علیه‏ السلام : دَعْهُ اِنّى لاََسْتَحْیى مِنَ‏اللّه‏ِ أَنْ یَکُونَ ذُورُوحٍ یَنْظُرُ فى‏وَجْهى وَ أَنَا آکُلُ ثُمَّ لا أُطْعِمُهُ.

دیدم امام حسن علیه‏ السلام غذا مى‏خورد و سگى مقابلش بود، هر لقمه‏اى که حضرت میل مى فرمود، لقمه‏اى نیز براى سگ مى‏انداخت، عرض کردم: اى فرزند پیامبر آیا این سگ را برانم ؟ فرمودند: رهایش کن. از خدا حیا دارم که طعامى بخورم و جاندارى مقابلم ایستاده باشد و نگاه کند و بـه آن غذا ندهم.

مسند امام مجتبى علیه‏ السلام، ص 130