ابن شهر آشوب نقل مىکند که:
کانَ الْحَسَنُ علیه السلام اِذا بَلَغَ بابَ الْمَسْجدِ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ یَقُولُ: اِلهى ضَیْفُکَ بِبابِکَ، یا مُحْسِنُ قَدْ أَتاکَ الْمُسىءُ، فَتَجاوَزْ عَنْ قَبیحِ ما عِنْدى بِجَمیلِ ما عِنْدَکَ، یاکَریمُ.
هرگاه امام حسن علیه السلام به درب مسجد مىرسیدند، سرشان را بلند کرده مىگفتند: خدایا میهمانت درِ خانهات ایستاده، اى احسانکننده! گناهکار نزد تو آمده، از گناهان زشتى که در نزد من است به آن زیبایى که در نزد توست در گذر، اى بخشنده.
مناقب، ج 3 ص 180، بحارالانوار، ح 43 ص 339
