عمیر بن اسحاق گوید:
ما تَکَلَّمَ عِنْدى أَحَدٌ أَحَبَّ اِلَىَّ اِذا تَکَلَّمَ أَنْ لایَسْکُتَ مِنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ علیهماالسلام وَ ما سَمِعْتُ مِنْهُ کَلِمَةَ فُحْشٍ قَـطُّ.
کسى نزد من [نیکو گفتارتر] از امام حسن علیه السلام نبود تا آنجا که هرگاه سخن مى گفت دوست داشتم سخنش به پایان نرسد و سکوت نکند و هرگز کلمه زشتى از او نشنیده ام.
نظم درر السمطین: 201