خوش آمدید

علامه مجلسى نقل کرده است:

اِنَّهُ کانَ [الامام السجاد علیه ‏السلام] لا یُحِبُّ اَنْ یُعینَهُ عَلى طَهُورِهِ أَحَدٌ وَ کانَ یَسْتَقى الْماءَ لِطَهُورِهِ وَ یُخَمِّرُهُ قَبْلَ أَنْ یَنامَ، فَاِذا قامَ مِنَ اللَّیْلِ بَدَأَ بِالسِّواکِ، ثُمَّ تَوَضَّأ ثُمَّ یَأْخُذُ فى صَلاتِهِ، وَ کانَ یَقْضى ما فاتَهُ مِنْ صَلاةِ نافِلَةِ النَّهارِ فِى‏اللَّیْلِ، وَ یَقُولُ: یا بُنَىَّ لَیْسَ هذا عَلَیْکُمْ بِواجِبٍ، وَلکِنْ اُحِبُّ لِمَنْ عَوَّدَ مِنْکُمْ نَفْسَهُ عادَةً مِنَ الْخَیْرِ أَنْ یَدُومَ عَلَیْها وَکانَ لایَدَعُ صَلاهَ‏اللَّیْلِ فِى‏السَّفَرِ وَالْحَضَرِ.

(امام سجاد علیه ‏السلام) دوست نداشت در وضو گرفتن کسى او را کمک کند، خودش براى وضویش آب تهیه مى‏کرد و قبل از این که بخوابد رویش را مى‏پوشاند. شب هنگام که براى نماز شب از خواب برمى‏خاست نخست مسواک مى‏زد و بعد وضو مى‏گرفت و شروع به نماز مى‏کرد. امام علیه ‏السلام نافله‏هاى روزانه را که نخوانده بود شب قضا مى‏کرد و مى‏فرمودند: فرزندان من! این قضا کردن بر شما واجب نیست، ولى دوست دارم کسى که بر کار خیرى عادت کرده به آن ادامه دهد و خودش نماز شب را در خانه و سفر ترک نمى‏کرد.

بحارالانوار، ج 46، ص 98