امام صادق علیه السّلام فرمودند:
وَطِئَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و سلّم الرَّمضاءَ فَأَحرَقَتهُ ، فَوَطِئَ عَلَى الرِّجلَةِ ؛ وهِيَ البَقلَةُ الحَمقاءُ ، فَسَكَنَ عَنهُ حَرُّ الرَّمضاءِ ، فَدَعا لَها وكانَ يُحِبُّها صلى الله عليه و آله و سلّم ويَقولُ : مِن بَقلَةٍ ما أبرَكَها؛
پيامبر خدا بر زمين سوخته اى پا نهاد و آن زمين ، پايش را سوزاند . پس ، پاى خويش را بر خُرفه نهاد و در نتيجه ، سوزش حاصل از زمين سوخته ، فرو نشست . از آن پس ، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلّم خُرفه را دوست داشت ، براى آن دعا مى كرد و مى گفت : چه گياه پُر بركتى است!
الكافي ، جلد 6 ، صفحه 367
