امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَلنّاسُ عَلي اَرْبَعَةِ اَصْنافٍ: جاهِلٌ مُتَرَدّي مُعانِقٌ لِهَواهُ وَ عابِدٌ مُتَقَوّي كُلَّما اَزْدادَ عِبادَةً اَزْدادَ كِبْرا وَ عالِمٌ يُريدُ اَنْ يوطَاَ عُقْباهُ وَ يُحِبُّ مَحْمِدَةَ النّاسِ وَ عارِفٌ عَلي طَريقِ الحَقِّ يُحِبُّ القيامَ بِهِ فَهُوَ عاجِزٌ اَوْ مَغْلوبٌ فَهذا اَمْثَلُ اَهْلِ زَمانِكَ وَ اَرْجَحُهُمْ عَقْلاً.
مردم چهار گروهند: جاهلي كه غرق در هوا و هوس و در معرض هلاكت است، عابدي كه تظاهر به تقوا مي كند و هر چه بيشتر عبادت مي نمايد، تكبرش بيشتر مي شود، عالمي كه مي خواهد پشت سرش حركت كنند و دوست دارد از او تعريف نمايند، و حق شناسِ حق پويي كه دوست دارد حق را به پادارد، اما يا ناتوان است و يا زير سلطه. چنين فردي بهترين نمونه روزگار و عاقل ترين مردم دوران است.
خصال، ص 262