بنام خدا

دلنوشته رمضانی روز بیست و ششم رمضان

فقط چهار روز مانده، تا جامه مهمانی مان را، از تن بدر کنیم.

یادم هست؛

زیباترین سحر این مهمانی، بنام نامی تو رقم خورده بود؛ مــادر

حضور شما، در لابلاي مناجات های روزانه، چقدر پررنگ بود.

چقدر گریستن بر دامانت، روزها مرا روشن می کرد.

چقدر دور شما گشتن مرا آرام می کرد.

چقدر چادرت را بو کشیدن، در سلولهای قلب من، معجزه هايي عظیم، را رقم می زد.

مادر...

بنام خدا

دلنوشته رمضانی روز بیست و پنجم رمضان

به خط پایان، که نزدیک می شویم؛ تعارضی عظیـم، قلبمان را گرفتار می کنـــد؛

"شــوقِ" تجربه قنوت هايي که هر کدامشان سفری بلند، به آسمان تو را رقم می زنــــد،

  یـــــا....

 "غــــمِ" از دست دادن سحر هايي که، بی نظیرترين فرصتهای هم آغوشی با تـو بوده اند

دلــم برایت تنــگ می شود.... خدا

برای لحظه هايي که هیـــچ صدایی، جز نجوای دعای سحر، از خانه های اهل زمین، بالا نمی رفت.

بنام خدا

دلنوشته رمضانی روز بیست و چهارم رمضان

از لحظه ای که سیاهی، زمین را خلوت کرده است،

اذن "دعای فرج"... بر همه اهل زمین، وارد گشته است..

لیلةالقدری که برترین اعمالش،

  دستان منتـــظرِ رو به آسمان، است؛

 تمام باطن قدر را رو می کند.

و این یعـــــنی ؛

تــــو؛ رازِ همه تقدیرهای عظیم، در لیلةالقدری؛ یوسف

بنام خدا

دلنوشته رمضانی روز بیست و سوم رمضان

روز بیست و سوم... دومین روز بدون علی است. 

و قلب زمین، برای هضم نداشتَنَش، در انقباضی سخت، درگیر شده است.

دو روزپیش...آئینه ی خدا روی زمین، ترک خورده است...

و دیگر هیــچ کس نیست، که  چهره کاملی از خدا را، برایمان رونمايي کند.

بنام خدا

دلنوشته رمضانی روز بیست و دوم....

بدون تــو آسمان و زمین،  بی تابند!

می بیـــنی؟ ؛

همه دریاها، کاسه شیر، پیشکش کرده اند ؛ 

تا راهی نشوی.... عـــلی

حسنین...

زینب...

عباس...

التماست می کنند.....

و این مائیم؛ که از پس قرن ها فاصله، التماست می کنیم!