آقاجون! لطف شما خيلي زياده. دعا کنين بتونم با معرفت و کمال بشم و تو راه شما قدم بزنم. دعا کنين هميشه بتونم با خودم زمزمه کنم: السلام عليک يا غريب الغربا، السلام عليک يا معين الضعفا. خواهش مي کنم از خدا بخواين که به من توفيق بده تا اون جوري بشم که شما دوست دارين. حالا هم دارم حرفاي دلمو تو اين نامه با اشک چشام واسه شما مي نويسم. مي دونم خيلي بدم، ولي باور کنين دوستتون دارم. ممکنه بگين اگه دوستم داري بايد مث من بشي. راست مي گين. منتها بازم خودتون بايد کمکم کنين. زيارت نامه رو که تموم کردم، انگاري کبوترا، غصه هامو برده بودن روي هوا. حالا هم هر وقت نام شما رو به زبون مي يارم، آقا امام رضا! دل مشتاقم مثل آهو، پناه مياره به دومن شما.
