ملیت : ایرانی - قرن : 0 منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد پنجم)
(عبر.، یارى، امداد، فر. عزیر) كاهن و رهبر عبرانیان و كاتب دینى یهود (قر. 5 ق.م.)، كه در دربار ایران صاحب جاه و مقام بود. وى معاصر اردشیر دراز دست هخامنشى بود. در سال 457 ق.م. به سركردگى و پیشوایى عده بسیارى از اسیران یهود كه از بابل به اورشلیم بازمىگشتند (حدود 1775 تن) برگزیده شد و در اورشلیم به اصلاح دین و تلاوت متون مقدس اشتغال داشت و همچنین به نوشتن تاریخ و كتاب معروف «عزرا» و قسمتى از «نحمیا» سرگرم بود. گویند همه كتب عهد عتیق را وى جمعآورى و تدوین كرده است. عزرا در نویسندگى مهارت داشت و در آیین یهود اصلاحاتى كرده و كنیسههایى تأسیس نموده است. ضح- مسلمانان او را به نام «عزیر» (ه.م.) خوانند و از انبیاى بنىاسرائیل شمارند.