مشاهیر ایران و جهان

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. استاد لایه‏چین و اهل اصفهان بود و در هنر خود مهارت تمام داشت. از آثار وى تصویر بزرگى است كه چند مجلس گوناگون را نشان مى‏دهد، مجلس اول نجات دادن یوسف از قعر چاه است و دومى یوسف در حضور پادشاه و سومى منظره‏ى مكتب‏خانه و چهارمى مجلس بزمى كه حواشى آن را تصاویر حیوانات و انسان مستور كرده، با رقم: «عمل غفار اصفهانى 1206».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1003 ق)، نقاش. اهل یزد و از نقاشان گمنام بود. از آثار رقم‏دار وى: تصویر جوان سواركارى كه از اسب پیاده شده و روى تكه سنگى نشسته و به نواختن سه‏تار مشغول است. شیوه‏ى تصویرى نقاش در مكتب رضا عباسى و استاد محمدى است و به خط غبار ریز رقم «عمل فقیر... الراجى شرف الحسینى الیزدى سنه 1003» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 7 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س هفتم ق)، نقاش، طراح ظروف سفالین و تزیینات كاشى. در كاشان مى‏زیست. از آثار رقم داروى: بشقاب حنایى زیبایى كه با پیرایش ساده نقاشى شده، و به خط كوفى پیرآموز تزیینى آرایش شده است، با رقم: «عمل ابوطاهر بن محمد حمزه بن الحسن».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش و مذهب. از هنرمندان اوایل عهد قاجار بود كه سردودمان خاندانى است كه پشت در پشت به هنر تذهیب و نقاشى اشتغال داشته و این فن را در اصفهان رونق بخشیده‏اند.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1281 ق)، نقاش و خطاط. از اهالى همدان، و مدرس علوم دینى بود. تمام خطوط مخصوصا نسخ و رقاع را استادانه مى‏نوشت و در نقاشى ابرى و قلمدان سازى مبدع و استاد بود و ابتكارات جالبى نیز در رشته‏ى تذهیب و ابرى داشت. او اسكلت مقوایى قلمدان را نیز خود مى‏ساخت و بدین جهت قلمدان‏هاى وى از لحاظ زیبایى و استحكام نظیر ندارد. میرزا ابوطالب امضاى خود را اغلب به طلا و خط رقاع مى‏نوشت و حواشى اثر را به زیبایى تزیین مى‏كرد و جلدها و قلمدان‏ها را در سبك ابر و بادى مخصوصى كه خود اختراع كرده و به نام قیامت مشهور بوده، تصویر مى‏كرده است. از آثار وى: قلمدان ساده و خوش قواره، با زمینه‏ى سبز رنگ پریده و خطوط تزیینى سفید كه به خط رقاع رقم «ابوطالب مدرس 1279» دارد؛ قلمدان ابرى فوق‏العاده زیبا، با رقم: «ابوطالب مدرس 1260»؛ قلمدان ابرى رنگ جگرى، در زمینه‏ى مرغش آلبالویى و حنایى كه حواشى آن با تشعیر نقطه چینى دندانه‏اى، به شكل گل و برگ تزیین یافته است و به خط رقاع طلایى رقم «ابوطالب المدرس 1271» دارد. از این هنرمند بیش از بیست عدد قلمدان و جعبه و جلد رقم‏دار و بى رقم كه اغلب زیبا و استادانه است، دیده شده است. از آثار خطوط او: ادعیه و سور قرآن، به خط نسخ كتابت خفى خوش، با رقم: «و قداتفق الفراغ... سنة 1281... ابوطالب المدرس الهمدانى... ».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1253 ق)، خطاط، نقاش، مذهّب و شاعر. او از مشایخ و مجتهدان بود و هفت قلم را نیكو مى‏نوشت و در نقاشى و تذهیب نیز دست داشت. ابوطالب در ادبیات و زبان فارسى و عربى مهارت داشت و به هر دو زبان شعر مى‏گفت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 6 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 609 ق)، نقاش و كاشى كار. از هنرمندان طراح و كاشى كار است. ابوزید همكار كاشى تراش و كچ كار نامى، استاد محمد بن ابى‏طاهر بود. از آثار وى: كاشیهاى كتیبه‏ى محراب حرم مطهر امام رضا (ع)، در مشهد كه تاریخ 601 ق دارد؛ یك مجموعه‏ى كاشى، با تاریخ 609 ق؛ كاشى طلایى ستاره شكل تصویردار، با تاریخ 600 ق؛ بدنه‏ى مرقد شریف حضرت ستى فاطمه، از چهارسو، با قطعات بزرگ و كوچك كاشى و در بالا و پایین آن و دو كتیبه‏ى پهن بر خشتهاى بزرگ، به خط ثلث، با رقم: «... كتبه ابوزید فى الثانى من رجب سنة 602» و دیگر آثار وى كه در مساجد و بقاع متبركه‏ى اصفهان به یادگار مى‏باشد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

مريم سالور سفالگر،مجسمه ساز و نقاش در سال 1333 در تهران به دنيا آمد وي بعد از گذر از دوران نوجواني و تحصيلات ابتدايي و متوسطه در مدارس شميران در سال 1353 به لندن ميرود و در رشته كامپيوتر در مدرسه عالي آكسفورد شروع به تحصيل ميكند. سپس تحصيلات خود را در پاريس در مدرسه عالي انفورماتيك تكميل ميكند،كه اصلا به مذاق و روحيه هنرمند سازگار نيست، بعد از كار در يك انتشارات در پاريس به مدت چهار سال به طور خيلي اتفاقي مدرسه سراميك و مجسمه سازي «ساويني» را در پاريس پيدا كرد و بلافاصله مشغول به فراگيري تكنيك سفال و سراميك شد در پايان اين دوره مهم هنري و در بازگشت به ايران، سالور آتليه اي شخصي راه مي اندازد و در بهار سال ۱۳۶۶ نخستين نمايشگاه انفرادي اش را در همان آتليه شخصي برگزار مي كند. تا سال ۱۳۶۷ هنرمند در دو نمايشگاه ديگر نيز حضور مي يابد. ابتدا در نمايشگاه انفرادي گالري گلستان و بعد هم در نمايشگاه گروهي موزه هنرهاي معاصر تهران. در گستره گشوده هنر مدرن و معاصر ايران، مريم سالور را بيش و پيش از هر چيزي به هنر سفال و سراميك مي شناسند و ياد مي كنند. اما اين هنرمند حالا به آفرينش آفرينه هاي ديگري نيز مشغول است كه مهم ترين آن ها شايد نقاشي و مجسمه باشد. گروه : هنررشته : مجسمه سازياوضاع اجتماعي و شرايط زندگي : مريم سالور حالا در كوچه اي در يكي از محله هاي قديمي تهران اقامت دارد، محله اي كه توانسته اعضاي خانواده را در جوار هم و در بند خانه ها و باغ هايي قديمي گرد بياورد: «به نظر من، در شكل گيري شخصيت هر انسان و شغلي كه بعدها انتخاب مي كند، پدر و مادر نقش مهمي دارند. من اين شانس را داشتم كه در خانواده اي با فرهنگ و هنر دوست به دنيا آمدم و پرورش يافتم. در اين ميان، يكي از دلايلي كه بعدها نقش مهمي در سرنوشت هنري من داشت، تك فرزندي ام بود. تك فرزندي ساعت هاي تنهايي و خلوت و محاكات مرا بيشتر مي كرد و به همين خاطر عادت به فراهم كردن سرگرمي هاي شخصي و مجرد پيدا كرده بودم. اين سرگرمي ها شامل گردش در باغ و گل بازي و زندگي رودررو با طبيعت مي شد. به عبارتي، هميشه سرگرم ساختن و پرداختن اشيايي خام و خيالي بودم كه قدرت تخيل مرا بيشتر مي كرد و بهبود مي بخشيد. مي خواهم بگويم اين شكل زندگي براي من يك اجبار بود.»تحصيلات رسمي و حرفه اي : گذران تحصيلات ابتدايي و متوسطه در مدارس شميران آغاز تحصيل در رشته كامپيوتر در مدرسه عالي آكسفورد در لندن (۱۳۵۳) تكميل تحصيلات مربوط به كامپيوتر در مدرسه عالي انفورماتيك پاريس (۱۳۵۹) ورود به مدرسه سراميك و مجسمه سازي «استاد ساويني» در پاريس خاطرات و وقايع تحصيل : در گذار از دوران نوجواني و تحصيلات ابتدايي و متوسطه در مدارس شميران، زندگي سالور به مقطع ديگري مي رسد. سفر به فرنگ و از آنجا ابتدا به انگليس و بعد به فرانسه و انتخاب رشته كامپيوتر ـ كه اصلاً به مذاق و روحيه هنرمند سازگار نيست و نمي آيد ـ نقطه شروع اين مقطع به شمار مي آيد. به خاطر همين ناسازگاري است كه پس از پايان دوره تحصيل در رشته انفورماتيك، چهارسال در يك انتشارات كتاب پاريس مشغول به كار مي شود: «آنجا ما مسئوليت چاپ و انتشار قرآن و كتاب هاي قرآني را براي كشورهاي مسلمان داشتيم و من به عنوان خطاط و ويراستار متون چاپي به استخدام اين مجموعه درآمدم. مجموعه اي كه دوباره مرا به دنياي هنر وصل كرد، دنيايي كه بعد از دوران نوجواني از آن دور شده بودم.» كار در انتشارات لبناني ـ فرانسوي «خياط» قرين يك پيش آمد سرنوشت ساز مي شود. خاطرات و يادواره هاي دوران كودكي به كمك سالور مي آيند و او را به اصل گمشده اش وصل مي كنند. براي اين بازگشت، جرقه اي لازم است و اين جرقه را مواجهه با مدرسه سراميك و مجسمه سازي «ساويني» در پاريس در ذهن هنرمند مي زند: «به طور خيلي اتفاقي اين مدرسه را در پاريس پيدا كردم و بلافاصله مشغول به فراگيري تكنيك سفال و سراميك شدم.» مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : مريم سالور اكنون به عنوان دبير هشتمين دوسالانه هنر سفال وسراميك و آبگينه معاصر ايران برگزيده شده و فعاليت مي كندآرا و گرايشهاي خاص : از سوژه هاي كليدي و كامل و فراگير مريم سالور در اين سال ها «آدم و حوا» و «شيطان و فرشته» را مي توان ياد كرد، سوژه هايي كه بر ذهن نقاش و مجسمه ساز ما سيطره اي سراسري داشته و دارد و بازنمود آن را در آثارش مي توان ديد: «خير و شر و مثبت و منفي كه مجموع آن ها را در همان آفرينش نخست مي شود پيدا كرد، به نظرم نخستين محورهاي فكري بشر را تشكيل مي دهند. اين دوگانگي كه به بسياري چيزهاي ديگر گسترش پيدا كرده، حالا در همه آدم ها و حتي طبيعت هم وجود دارد. گفتم طبيعت. طبيعت برايم استادي بي واسطه و بزرگ به حساب مي آيد و بزرگترين درس هايم را از آن گرفته ام. به طور كلي، انسان از وقتي به دنيا مي آيد در نوسان ميان خير و شر سير مي كند و پرداختن به اين پيوند انديشگاني در ساخته هاي من، كه ريشه در طبيعت نيز دارند، حضوري محوري داشته است.» سالور مي گويد: «فكر مي كنم در دل هر مسأله شري مي توان خيري پيدا كرد و همين طور در هر مسأله خيري، شري را. تقسيم راديكال و بي چون و چراي اين ثنويت ها هميشه براي من ايجاد سؤال كرده و مي كند. صورت يافتن و شكل گرفتن مجسمه هايم در حركت از سفال و سراميك به سمت مجسمه يا به عبارتي از بي شكلي و معصوميت به شكل، متأثر از همين عقايد و افكار بوده است.» او موفقيت هنرهاي نمايشي مثل سينما را نسبت به هنرهاي تجسمي مدلول همين گرايش مي داند: «فكر مي كنم ماجراهاي نوين هنري مثل چيدمان و ويدئوآرت و ... از دل همين شرايط بيرون آمده است. من صددرصد با اين جريان موافق هستم، ولي كمتر در اين نوع كارها آن روح والاي يك هنر جاافتاده و آن تقدس مثال زدني يك تابلوي نقاشي و يك مجسمه و سفال را مي بينم. البته در بعضي از همين آثار روح هنر و هنرمند انعكاسي جدي يافته است. بيشتر هم وقتي كه روح پرسش و پاسخ به مسائل اجتماعي و فرهنگي يك جامعه را در آن ها مي بينيم، انكار هم نمي كنم كه اين هنرها يك نگرش جديدي را هم ايجاد كرده اند، ولي بيننده را، همچنان كه يك نقاشي يا سفالينه و ...، جذب نمي كنند. البته من روي اين عقايدم زياد پافشاري نمي كنم و صادقانه اعلام مي كنم كه گرايشم به اين مدياهاي نوين به شخصه بيشتر شده است، با اين رموز هميشگي هنرهاي تجسمي را در آن ها كمتر مي توان ديد و يافت. مورد اخير شايد به خاطر تأثير بالاي هنرهاي نمايشي در اين قبيل آثار است و اين كه با هنرهاي تجسمي تداوم و پيوستگي لازم را ندارند.» چگونگي عرضه آثار : مريم سالور سالور در تداوم كار مجسمه سازي با استفاده از مواد و مصالح مختلف از حجم به سطح مي رسد و مي پردازد. از دل همين تجربه گري ها و جست وجوگري ها است كه نقاشي هاي او به دنيا مي آيند: «نخستين نمايشگاهم كه با اين مواد جديد شكل گرفته بود، «رؤيت زمين» نام داشت و در فرهنگسراي نياوران برگزار شد. «رؤيت زمين» نگرشي بود به خاك و در يك كلمه كره زمين. آثار اين نمايشگاه را نه روي ديوار كه روي زمين چيدم. از اين نمايشگاه به بعد گستره كارهايم وسيع تر شد و در همان بسترهاي پيشين به كسب تجربه پرداختم. از اين نقطه، ديگر ماده و مصالح مرا محدود نمي كرد و بيشتر بيان افكار و احساساتم برايم مهم بود. به خاطر همين هم خودم را تنها سفالگر نمي دانم. فكر مي كنم بهتر است بگويم كه به خاطر كار زياد با گل و مواد سراميكي تسلطم نسبت به اين مواد بيشتر است و هنوز هم براين باورم كه هيچ رنگي قابل مقايسه با رنگ هاي زنده وپوياي بيرون آمده از كوره نيست. نوعي تداوم در اين رنگ ها وجود دارد و آن قدر به طبيعت نزديك اند. اين رنگ ها كه نمي توان آن ها را با رنگ ديگري عوض كرد. چون براي من رنگ هاي سنتتيك (صنعتي) به آن درجه از جلا و شفافيت و تابناكي نمي رسد، جرأت استفاده از آن رنگ ها را هنوز ندارم. به همين دليل، سطح در نقاشي هاي من همچنان سياه و سفيد است و در تابلوها نيز از همان رنگ هاي سراميك استفاده مي كنم.» برگزاري ?? نمايشگاه انفرادي در ايران، سوئيس، انگليس و آمريكا شركت در حدود ?? نمايشگاه گروهي در ايران، فرانسه، ونزوئلا، دبي و ... در پايان اين دوره مهم هنري و در بازگشت به ايران، سالور آتليه اي شخصي راه مي اندازد و در بهار سال ???? نخستين نمايشگاه انفرادي اش را در همان آتليه شخصي برگزار مي كند. تا سال ???? هنرمند در دو نمايشگاه ديگر نيز حضور مي يابد. ابتدا در نمايشگاه انفرادي گالري گلستان و بعد هم در نمايشگاه گروهي موزه هنرهاي معاصر تهران: «در ? ?، سال نخست فقط در زمينه سفال و سراميك فعال بودم. بعد به مجسمه سازي نيز پرداختم. جالب اين كه چندين سال هم فرم هاي بي شكل و معصوم سفال برايم مطرح و مهم بود و هم مجسمه ها كه شروعش با پرنده ها بود.» همين مجسمه هاي پرنده بعدها و در ادامه آفرينش هنري سالور پروبال مي بندند و در حضور و هيأت انساني ظاهر مي شوند. «فرشته » هاي هنرمند نيز در ادامه از دل همين فرم هايي كه گفتم و باز شمردم بيرون مي آيند. از سوژه هاي كليدي و كامل و فراگير سالور در اين سال ها «آدم و حوا» و «شيطان و فرشته» را مي توان ياد كرد، سوژه هايي كه بر ذهن نقاش و مجسمه ساز ما سيطره اي سراسري داشته و دارد و بازنمود آن را در آثارش مي توان ديد. از اين نمايشگاه به بعد گستره كارهايم وسيع تر شد و در همان بسترهاي پيشين به كسب تجربه پرداختم. از اين نقطه، ديگر ماده و مصالح مرا محدود نمي كرد و بيشتر بيان افكار و احساساتم برايم مهم بود. به خاطر همين هم خودم را تنها سفالگر نمي دانم. فكر مي كنم بهتر است بگويم كه به خاطر كار زياد با گل و مواد سراميكي تسلطم نسبت به اين مواد بيشتر است و هنوز هم براين باورم كه هيچ رنگي قابل مقايسه با رنگ هاي زنده وپوياي بيرون آمده از كوره نيست. نوعي تداوم در اين رنگ ها وجود دارد و آن قدر به طبيعت نزديك اند. اين رنگ ها كه نمي توان آن ها را با رنگ ديگري عوض كرد. چون براي من رنگ هاي سنتتيك (صنعتي) به آن درجه از جلا و شفافيت و تابناكي نمي رسد، جرأت استفاده از آن رنگ ها را هنوز ندارم. به همين دليل، سطح در نقاشي هاي من همچنان سياه و سفيد است و در تابلوها نيز از همان رنگ هاي سراميك استفاده مي كنم.» اين همه شيفتگي و شوريدگي هنرمند به گل و سراميك و به رنگ هاي طبيعي اما از جاي ديگري مي آيد. از يك حس دروني و از يك مكاشفه يك باره و ناگهاني كه در ذهن و زندگي اش پيشينه و پشتوانه داشته است. اين شور و شيفتگي و اين علاقه دروني را سالور چنين توصيف مي كند: «روزي كه در آتليه استاد ساويني دست به گل زدم، احساس كردم كه نزديك ترين ماده به من همين است. بچه كه بودم بيشتر از نيم ساعت در كلاس هاي طراحي دوام نمي آوردم، به خاطر اين كه مدياي من مداد و كاغذ نبود و نبوده است. شايد به همين خاطر هم رشته دانشگاهي ام را هنر انتخاب نكردم. چون فكر مي كردم در اين زمينه بي استعدادم. انعطاف پذيري و صبر را من از گل آموختم و اين كه فهميدم هر فردي ماتريال و مدياي خودش را دارد و حتماً در رشته هاي هنري نبايد از مداد و كاغذ شروع كرد. از مدياي ديگر اما مي توان به مداد و كاغذ رسيد.» و اين يعني همان اتفاقي كه در سالور نيز افتاده است. اين كه در حال حاضر با مداد زياد طراحي مي كند و اين طراحي هاي مدادي ارتباط مستقيم با بداهگي و يكبارگي خلق مجسمه ها و سفال ها و سطح هاي نقاشي او ندارد و تنها به هم كمك مي كنند تا هنرمند به بيان و زبان خود برسد و بپردازد.سالور وقتي حرف به سفال مدرن و معاصر ايران مي كشد، نظرات جالبي دارد. او مدرن بودن كارش را يك تصميم از پيش گرفته نمي داند و خود را فرزند خلف همان هنر غني و قديمي سفال و سراميك ايران مي شمارد كه هيچ گاه نخواسته دوره خاصي از آن را كپي كند. وي در اين مورد باور دارد كه: «هنرمندان دوره هاي مختلف اوج كاري خود را در همان زمان طي كرده اند و تكرار آن كارها تنها وقت تلف كردن است و جرياني ايجاد نمي كند.» ________________________________________ آثار: نمايشگاه رويت زمين ويژگي اثر : جست وجوگري ها است كه نقاشي هاي او به دنيا مي آيند: «نخستين نمايشگاهم كه با اين مواد جديد شكل گرفته بود، «رؤيت زمين» نام داشت و در فرهنگسراي نياوران برگزار شد. «رؤيت زمين» نگرشي بود به خاك و در يك كلمه كره زمين. آثار اين نمايشگاه را نه روي ديوار كه روي زمين چيدم.2 نمايشگاه گالري گلستان

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

رضا زنگنه هنرمند معاصر بود. او درنقاشي و مينا كاري صاحب تبحربود . مرحوم زنگنه با علوم فقهي و شعر وادبيات نيزآشنا بود واز ايشان چند صد بيت شعرو تعدادي دست نوشته باقي ماند ه است . گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي گرايش : نقاشي و مينا كاري والدين و انساب : رضا زنگنه دريك خانواده روحاني به دنيا آمد. پدرش حاج محمد غروي اصفهاني معروف به حاج شيخ الرييس و مادرش خانم آغا زنگنه دختر مرحوم حاج ملاعباس معروف به احتشام الواعظين بود . تحصيلات رسمي و حرفه اي : تحصيلات رضا زنگنه تا سطح سيكل يا سوم راهنمايي بوده ودروس حوزوي هم فراگرفته است . رضا زنگنه در5 سالگي در محضر استاد شكرالله صنيع زاده ، نقاشي و مينا كاري را آموخت و تا 40 سالگي به مينا كاري مشغول بود . وي درپي تحقيق وتفحص زياد با استفاده از ركوردهاي دست ساز خويش و امكانات محدود موفق به نقاشي روي بلور ،‌نشت رنگها برروي شيشه و درنهايت ذوب رنگ روي بلور گرديد . استادان و مربيان : رضا زنگنه دروس حوزوي را نزد حجه الاسلام احمدي گذرانيده است . زمان و علت فوت : رضا زنگنه دروم مهر ماه 1379 شمسي بعد ازمدتي بيماري دارفاني را وداع گفت . او را بنا به وصيت خود در منطقه بياباني زفره به خاك سپردند. شاگردان : رضا زنگنه به علت خصوصيات و افكار خاص خود وبنا برحالت اعتكافي كه هميشه داشت از پذيرفتن هنر جو و شاگرد خودداري كرده و متاسفانه هنر ايشان را كسي فرانگرفته است .

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

محمد مهدي رسولي نقاش معاصر است . دراغلب آثار وي ، انار به عنوان ميوه بهشتي ديده مي شود . او نقاشي را تنها به واسطه علاقه اش فرا گرفته و در كنار آن نيز به فيلم سازي نيز پرداخته است . وي آثار خودرا با نثري لطيف به تصوير مي كشد . گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي گرايش : نقاشي خاطرات کودکي : محمد مهدي رسولي درباره كودكي اش نقل مي كند :‌ «ما بچه ها ،‌بايد پدرو مادر م و گلدان سفال آبي و بلبل مي شديم نه نفر عيد كه مي آمد،‌ پدر، درجعبه هاي كوچك چوبي گل مي كاشت . بنفشه هاي زرد وآبي و سرخ و سفيد را با سلام وصلوات ،‌راهي باغچه هاي اول فروردين مي كرد . او بنفشه ها را از چادر نماز مادرم الهام گرفته بود . » تحصيلات رسمي و حرفه اي : محمد مهدي رسولي نقاشي را تنها به واسطه علاقه اش فرا گرفته است و دركنارآن نيز به فيلمسازي پرداخت . اوآثارش را با نثري لطيف به تصوير مي كشد. فعاليتهاي ضمن تحصيل : محمد مهدي رسولي علاوه برنقاشي و فليمسازي ازنثري قوي برخوردار است به گونه اي كه هر كدام از آثارش را با نثري لطيف به تصوير كشيده است . اين امور فعاليت هاي رسولي درحين تحصيل بوده اند. وقايع ميانسالي : محمد مهدي رسولي دراين مورد نقل مي كند كه « مادرم گاهي حرفهايي مي زندكه گويي خدا را ديده است او مي گويد چارقدش باهمان نقش هاي گلنار ، سالي يك باغ انار مي دهد . من حرف مادرم را باور مي كنم . او وقتي دختر بچه كوچكي بوده ،‌چارقدش رااز باد گرفته است «اين سخنان رسولي است كه درباره مادرش آورده است .محمد مهدي در اين دوران بود كه آثار هنري رابه طرز شديدي پي گيري كرده است . فعاليتهاي آموزشي : مهمترين فعاليت محمد مهدي رسولي ،‌نقاشي است . رسولي درآثارش به دنبال حلقه مفقوده اي است كه طبيعت و سمبل رابا يكديگر گره بزند . اسبهاي بالدار با صورت هاي زن و با نجابت مادر زميني كه زايش و بركت را درآغوش دارد ، نمايانگر اين خصيصه دركارهاي وي هستند . وي دركنار ميل وي به نو آوري ، به هويت ملي و بومي و فرهنگي نيز پاي بند است و مضامين ديني و اسلامي را درآثارش جلوه گر مي نمايد . ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : مهمترين فعاليتها و برنامه هاي روزمره محمد مهدي رسولي را نقاش وفيلمسازي تشكيل مي دهند . آرا و گرايشهاي خاص : محمد مهدي رسولي با الهام از اشعار مولوي سعي دارد كه سنت و طبيعت را به هم پيوند زند و براي رسيدن به اين هدف از آب و بازي هاي مركب بركاغذ خيس مدد مي جويد . گل وگياه نيزدر آثار روي همان نقشهاي قالي و باغچه اي است كه از كودكي برايش به يادگار مانده است . چگونگي عرضه آثار : آثار محمد مهدي رسولي درنمايشگاه هاي متعددي همچون نمايشگاه انفرادي خانه آفتاب ،‌نگارخانه سبز ، نگارخانه رسولي و نمايشگاه هاي گروهي درايران ،‌ايتاليا ، مكزيك ،‌براتيسلاو ، ژاپن و بنگلادش درمعرض ديد علاقه مندان قرار گرفته است .

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 15 منبع :

شاهين ذوالكفلي نقاش معاصر استان گيلان است . وي در زمينه طراحي و پژوهش هنر فعاليت مي كند . از او آثار جالب توجه اي ارائه گشته است كه در نمايشگاه هاي متعددي عرضا شده اند . گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي گرايش : نقاشي تحصيلات رسمي و حرفه اي : شاهين ذوالكفلي پس از اخذ ديپلم دررشته علوم تجربي ،‌ وارد دانشكده هنر هاي زيباي دانشگاه تهران گرديد و دررشته نقاشي ادامه تحصيل داد . پس از فارغ التحصيل شدن درسال 1374 ه.ش درشته پژوهشي هنر درمقطع كارشناسي ارشد پذيرفته شده و چندي بعد ،‌از پايان نامه خود تحت عنوان «صورت و معنا درهنر » دفاع كرده است . خاطرات و وقايع تحصيل : علاقه به نقاشي درنزد شاهين ذوالكفلي درسال پنجم ابتدايي ازخط خطي كردن حاشيه سفيد كتابهاي درسي شروع شد . وي به خاطر دارد كه يك بارسرك كشيدن همكلاسي ها ،‌كنجكاوي وي معلم را برانگيخت و معلم دراينجا اورا با يك نصيحت تشويق كرد . فعاليتهاي ضمن تحصيل : شاهين ذوالكفلي درايام دانشجويي به تدريس مشغول بود . و ازسال 1368 شمسي درآموزشگاه هاي مختلف به تدريس طراحي و نقاشي پرداخته و هم اكنون دركارگاه هنر سروش و اداره ارشاد اسلامي صومعه سرا مشغول به تدرييس مي باشد . استادان و مربيان : شاهين ذوالكفلي دردوراني كه كپي كار مي كرد ،‌آقاي بهزاد عدالتي تنها كسي بود كه تجربه هايش را صادقانه به وي آموخت . بعد از آن دردوران دانشكده نيزاز محضر استاداني همچون نامي پتگر و خانم ايراندخت محصص استفاده كرده است . مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : شاهين ذوالفكلي دركارگاه هنر سروش و اداره ارشاد اسلامي صومعه سرا به تدريس مشغول است . فعاليتهاي آموزشي : فعاليت مهم شاهين ذوالكفلي درحيطه پژوهش هنر است . درآن راستا وي معتقد است كه در تاريخ هنراستثنايي وجود دارد كه ثابت مي كند هنر اجتماعي و مردمي تناقضي بابيان هنري متعالي ندارد اما نكته ظريفي در اينجا نهفته است و آن هاله ابهام و ورمز و رازي است كه هنرمند دربطن و اقعيت عرضه شده ،‌ايجاد مي كند و اثررا از حوزه دلالت هاي خاص و مقطعي بيرون مي آورد . به طوري كه درهردوره اي مي تواند مدلول هاي تازه اي پيدا مي كند . بنابراين ، اجتماعي بودن هنر يقينا به مفهوم گويايي آن نيست . ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : شاهين ذو الكفلي بر اين عقيده است كه درزمينه شعرو خوشنويسي سياه مشق هايي داشته و دارد . امارابطه اش با نقاشي دروني تر و حرفه اي تر است . درباره پيوند نقاشي ، با ساير هنرها وي براين نظر است كه عناصر زيبا شناسانه هنر نقاشي قرينه هايي را درهنر موسيقي دارد و تناسب وريتم درهر دو هنر باعث ايجاد هارموني (هماهنگي ) مي شود . آرا و گرايشهاي خاص : شاهين ذوالكفلي هنرهاي تجسمي آثار شيوه سمبوسيم را به خاطر رمز مزگونگي آن بيش ازساير شيوه ها مي پسندد . هر چند از شيوه هاي ديگر نيز به برخي آثار گويا ، ال گركو ، دلا كروا و گوستاو مورو علاقه دارد . وي براين باور است كه وحدت دروني اثر و كمال نسبي آن درمقايسه با آثار مشابه مهمتر از آن است كه نسبت به سبك خاصي تعصب داشته باشيم . او معتقد است كه هنر كنشي براي كشف زيبايي و مناسبات دروني واقعيت اسا . او براين باور است كه هر تعريفي از هنر ، بايد معطوف به عنصرذاتي هنركه عامل مميزه آن از غير هنراست باشد . جوائز و نشانها : شاهين ذوالكفلي درسال 1368 شمسي درجشنواره دانش آموزان كشور،‌مقام اول كشوري را دررشته طراحي كسب كرده و درسال 1372 نيز در جشنواره تجسمي جوانان كشوربه عنوان مقام نخست دررشته آبرنگ برگزيده شد . چگونگي عرضه آثار : شاهين ذوالكفلي نمايشگاههاي چندي بر پا داشته است كه عبارتند از : 1ـ نمايشگاه انفرادي در آبان 1368 در كتابخانه عمومي شهرستان صومعه سرا 2ـ نمايشگاه انفرادي در مهر 1373 در مجموعه فرهنگي سردار جنگل 3ـ نمايشگاه جمعي در آبان 1374 در مجموعه فرهنگي سردار جنگل 4ـ نمايشگاه آثار دانشجويان كشور در دي ماه 1376 درمحل موزه هنرهاي معاصرتهران .

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

محمدرضا ايراني در سال 1333 ، در تبريز ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در دبستان جهانشاه و بدر و دوره اول دبيرستان را در دبيرستان تربيت و هنرستان هنرهاي زيباي «ميرك» و دبيرستان كوروش تبريز به پايان رساند. در سال 1353 بعد از اتمام تحصيلات متوسطه و موفقيت در كنكور هنرهاي زيباي دانشگاه تهران ، شروع به تحصيل در اين دانشگاه كرد. او در سال 1359 موفق به اخذ ليسانس از دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران شد. وي پس از آنكه تحصيلات خود را به پايان برد ، به تدريس طراحي در هنرستان هنرهاي زيباي ميرك تبريز پرداخت. استادايراني طي سال هاي 63 تا 70 با مسافرت به كشورهاي مختلف نظير آلمان ، تركيه ، آذربايجان و شركت در نمايشگاه هاي عمومي و انفرادي ، ضمن نمايش تابلوهاي خود ، بر اندوخته هاي علمي و هنري اش افزود. محمدرضا ايراني سرانجام در سال 1373 بر اثر تصادف ديده از جهان فروبست. گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي اوضاع اجتماعي و شرايط زندگي : محمدرضا ايراني در يك خانواده متوسط در كوچه سيد زاده تبريز متولد شد. وي تنها فرزند ذكور خانواده بود. پدرش در بازار تبريز به تجارت فرش و نخ اشتغال داشت. تحصيلات رسمي و حرفه اي : محمدرضا ايراني تحصيلات ابتدايي را در دبستان جهانشاه و بدر و دوره اول دبيرستان را در دبيرستان تربيت و هنرستان هنرهاي زيباي «ميرك» و دبيرستان كوروش تبريز به پايان رساند. در سال 1353 بعد از اتمام تحصيلات متوسطه و موفقيت در كنكور هنرهاي زيباي دانشگاه تهران ، شروع به تحصيل در اين دانشگاه كرد. او در سال 1359 موفق به اخذ ليسانس از دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران شد. فعاليتهاي ضمن تحصيل : محمدرضا ايراني همزمان با تحصيل در دانشگاه ، در سال 1358 اولين گالري نقاشي خود را داير كرد. زمان و علت فوت : محمدرضا ايراني سرانجام در سال 1373 روزي كه براي خريد وسايل آتليه و كلاس نقاشي جديد خود در تهران به خيابان حافظ رفته بود ، در تصادف با اتومبيل به شدت مجروح شد و پس از سه روز در اثر ضربه مغزي در بيمارستان الوند تهران براي هميشه چشم ازجهان فروبست. فعاليتهاي آموزشي : محمدرضا ايراني پس از آنكه تحصيلات خود را به پايان برد ، به تدريس طراحي در هنرستان هنرهاي زيباي ميرك تبريز پرداخت. ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : محمدرضا ايراني طي سال هاي 63 تا 70 با مسافرت به كشورهاي مختلف نظير آلمان ، تركيه ، آذربايجان و شركت در نمايشگاه هاي عمومي و انفرادي ، ضمن نمايش تابلوهاي خود ، بر اندوخته هاي علمي و هنري اش افزود. اين هنرمند در طول 25 سال زندگي هنري اش ، افزون بر 2500 اثر از خود برجاي گذاشت. آرا و گرايشهاي خاص : دكتر ابوترابي درباره محمدرضا ايراني چنين مي نويسد: « ايراني ، حتي در مواردي كه در شاهراه هنر پا جاي پاي نقاشان بزرگ جهان مي گذارد و با نگاه همه سو نگر ، الهامات و تاثيراتي از مشاهير هنر زمان ها و مكان هاي دور و نزديك مي پذيرد ، باز به ابراز شخصيت هنري خويش و شيوه خاص كار خود به ويژه در آثار پاياني عمر خويش مي انديشد ، در واقع او بهترين راه پيوند ميان گذشته و حال ، سنت نگري و نوگرايي ، هنر غرب و شرق را برگزيده است و اين ويژگي روش ايراني است كه در كارهايش نه سبك نقاشي سنتي را يك سره نفي مي كرد و نه به سبك هاي غربي به عنوان آخرين الگو در قلمرو نقاشي بها داده است ، امتياز نقاشي وي در اين بوده و هست كه او از ميراث هنري گذشته آنچه را ارزشمند و پويايي بخش يافته در تابلوهايش مورداستفاده قرار داده و از هنر امروزي جهاني نيز آنچه كه در راه اعتلاي هنرش مي توانسته نقشي سازنده و موثر داشته باشد ، برگزيده و ارج نهاده است و بدين ترتيب از سبك هاي نقاشي گذشته عناصر زنده ، بالنده و پويا را گرفته و به خدمت اعتلاي هنر نقاشي و نوآفريني گمارده است و در اين راه نه تنها از جذب عناصر پوياي هنر نقاشي غرب لحظه اي غفلت نورزيده بلكه آنچه در رهگذر براي تسريع پيشرفت نقاشي خود ارج دار و سرنوشت ساز يافته ، مورد استفاده قرار داده است ، اين « به گزيني » و تعادل جويي در نقاشي و اهميت تعليم و تعميم آن تا آنجا در كار و انديشه ايراني براي خود ميدان عمل وسيع گشوده و تاثير ژرف و ديرپا نهاده است كه حتي ديدگاه هاي هنري هنرآموزان جواني را كه وي عاشق آموزش نقاشي به آنان بود نيز تحت تاثير قرار داده است.» وي در سال هاي پاياني عمرش ، گرايش بسيار زيادي به نظيره نگاري از آثار نقاشان معاصر «روشنگر» جهان پيدا كرده بود و اين امر بي ارتباط با نظر و تاييد هنرشناسان برجسته كه در آينده نزديك از او به عنوان يك نقاش روشنگر يادمي كردند ، نبود. وي در ماه هاي آخر زندگي چند اثر از نقاشان روشنگر آمريكايي ، آندرو وايت ، فرانك فرزتا و نورمن راكول را براي تمرين خود انتخاب نمود. اومعتقد بود چنين كارهايي به شخم زني زمين هنر نقاشي ايران توسط وي كمك خواهد كرد. ايراني «كمال الملك» را مظهر اصالت در نقاشي رئاليسم ايراني ، «دلاكروا» را سمبل اصالت در نقاشي رمانتيسم ، «رپين» را به عنوان اصيل ترين و برجسته ترين نقاش تصوير ساز ، « مونه » را خالص ترين نقاش امپرسيونيست جهان و «ونگوك» را سمبل شور ديوانه وار نقاشي مي دانست ، چنين ديدگاه هاي آرمان گرايانه اي بي شك پيامدهاي تنش آلودي را در جامعه هنري به دنبال داشت و به همين دليل نقاشي ها و طراحي هاي بي نظير ايراني حساسيت ها و كنجكاوي هايي را در جامعه هنري به دنبال داشت و كمتر كسي توانست در طول بيست سال حيات هنري وي حتي يك بار پشت سه پايه نقاشي اش برود و از رنگ هاي مرموز و خاص آن سردر آورد و به فكر و تكنيك هاي قوي كارش واقف شود. -------------------------------------------------------------------------------- آثار : 1 بازگشت رمه 2 تابلوي گاوچران -------------------------------------------------------------------------------- منابع : 1همشهري ، 27 آذر 1379

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

قربان اميري در سال 1327 در كرمانشاه و در يك خانواده مذهبي ديده به جهان گشود. وي پس از گذشت دوران نوجواني در سن 18 سالگي همزمان با آغاز خدمت سربازي به استخدام ارتش درآمد. قلم توانا وعشق ايشان به هنر هاي تجسمي در لحظه لحظه ي دوران خدمت همراه وي بود . آغاز جنگ تحميلي و دوران دفاع مقدس ،عشق تازه اي به استاد بخشيد وبا خلق آثار حماسي وتصاوير شهيدان والا مقام توانست جايگاه ويژه اي براي هنر خويش پيدا كند.85 ماه حضور مستقيم ومداوم در مناطق جنگي ومسئوليت توپخانه در جنوب وغرب كشور هدايت گلوله هاي سهمگين در دوران جنگ تحميلي همراه با رنگ ،بوم وقلم ، نقاشي هاي بديعي را خلق نمود وتا پايان جنگ تحميلي يكي از ياران خستگي ناپذير دفاع مقدس بود .ولي در دوران باز سازي نيز از پا ننشست ومشتاقانه قلم در راه زنده نگه داشتن حماسه ها و ايثارگريهاي 8 سال عشق وشهادت فرسود. اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامي كرمانشاه در راستاي تحقق اهداف هنري خطه غرب،با دعوت از اساتيد هنر يك دوره كلاس آموزش تخصصي عالي در محل مجموعه فرهنگي شهيد آويني كرمانشاه زير نظر اساتيد مركز هنرهاي تجسمي ايران تشكيل وپس از گذشت 2 سال استاد توانست با كسب بالا ترين رتبه ،مدرك عالي تخصصي رنگ روغن را از مركز هنرهاي تجسمي ايران أخذ نمايد. گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي والدين و انساب : مرحوم ميرزا عبدا… اميري پدر قربان اميري از جمله معتمدين وبزرگان بنام منطقه ي دينور بوده كه مشكلات ومسائل موجود آن زمان با درايت وتدبير ايشان حل وفصل ميشد وهميشه به عنوان بزرگ منطقه مورد احترام مردم بوده است . خاطرات کودکي : قربان اميري از خاطرات كودكي خود چنين ميگويد: براي اولين بار در دوران نوجواني،فردي در قبال نقاشي عكس پدرش مبلغ 40 تومان به من پيشنهاد كرد ومن نيز با علاقه و اشتياق فراوان كار را به اتمام رسانده و به او تحويل دادم وبراي 40 تومان اجرت برنامه هاي زيادي تدارك ديدم اما هر بار كه براي دريافت مبلغ فوق مراجعه مي كردم خبري از فرد مذكور نبود و سر آخر نيز دست ما به 40 تومان نرسيد. تحصيلات رسمي و حرفه اي : الف)دورة شيوه ي كار و تكنيك رنگ روغن (زير نظر استاد رحيم نوه سي ـ1363 ) ب) دورة عالي قوانين خوشنويسي از انجمن خوشنويسان ايران ـ تهران (زير نظر استاد عليرضا شعاعي) ج) دورة عالي تخصصي رنگ روغن ( زير نظر استاد نوروزي طلب ـ استاد درخشاني ـ استاد دكتر فدوي اساتيد مركز هنرهاي تجسمي تهران) خاطرات و وقايع تحصيل : قربان اميري از خاطرات تحصيل خود چنين ميگويد : اينجانب كلاس سوم در دبستان سوم اسفند مشغول به تحصيل بودم،يكروز مجسمه اي را ساخته وبه مدرسه بردم يكي از معلمان به نام آقاي حامد با ديدن مجسمه فوق من را مورد تشويق فراوان قرار داد وبه منظور هدايت وشكوفايي استعداد هنري ام با آقاي باقر پور سرپرست انجمن اسبق ايران وآمريكا كه دفتر آن كه در خيابان شريعتي (پهلوي سابق) قرار داشت هماهنگي نمودم وقرار شد من را به مركز هنر هاي زيبا در تهران معرفي نمايند كه متأسفانه به دليل اوضاع نامناسب اقتصادي و دوري از زادگاه و ساير مشكلات ونيز سن كم نتوانستم به اين مهم دست يابم. فعاليتهاي ضمن تحصيل : قربان اميري در گوشه مغازه كوچك عمويش با استفاده از تكه هاي مقوا نقاشيهاي مختلفي ترسيم مينمود وهر كدام را به قيمت 5 يا 10 ريال مي فروخت تا بتواند بخشي از هزينه هاي تحصيل رافراهم كند . استادان و مربيان : استاد رحيم نوه سي ـ استاد عليرضا شعاعي ـ استاد نوروزي طلب ـ استاد درخشاني ـ دكتر فدوي هم دوره اي ها و همکاران : از جمله كساني كه در دوران تحصيل با قربان اميري همدوره بودند: اساتيد اخوان ناصر وجمشيد خاورزاده ـ استاد سهراب هاشمي فر ـ استاد حشمت اله اميري ـ استاد جليل حسين پورـ استاد حسين چاكرخ. همسر و فرزندان : خانم منيژه عسگري همسر قربان اميري ،بهترين ومؤثرترين مشوق وي بود. استاد اميري داراي 5فرزند دختر و1 فرزند پسر به نام محمد رضا مي باشد. 3 دختر بزرگ استاد پس از أخذ مدرك ديپلم، تشكيل خانواده داده وپسر ايشان در مقطع كارشناسي حسابداري دانشگاه آزاد اسلامي كرمانشاه مشغول به تحصيل مي باشد و2 دختر كوچكتر در مقطع پيش دانشگاهي وسوم دبيرستان در حال تحصيل مي باشند. مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : الف) رئيس توپ در مناطق عملياتي جنوب وغرب كشور در طول 8سال دفاع مقدس (85 ماه حضور مستقيم ومستمر در مناطق عملياتي همزمان با پست معاونت فرماندهي آتش بار) ب) مسئول روابط عمومي وتبليغات ع س ل 81 زرهي كرمانشاه فعاليتهاي آموزشي : الف) تشكيل كلاسهاي آموزش هنري وفرهنگي ويژه نيروهاي مسلح در پادگانها ومناطق عملياتي. ب) تشكيل كلاسهاي آموزش هنر ويژه فرزندان نيروي مسلح در منازل سازماني. ج) تشكيل كلاسهاي آموزش هنر در شهرستان اسلام آباد غرب. د) تشكيل كلاسهاي آموزش خوشنويسي ويژه بسيجيان كرمانشاه. ه) تأسيس آموزشگاه آزاد هنرهاي تجسمي با نام عرفان. مراکزي که فرد از بانيان آن به شمار مي آيد : تشكيل كلاسهاي آموزش هنر ويژه نيرو هاي نظامي وخانواده هاي ايشان در كرمانشاه ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : همكاري مستمر با واحدهاي تبليغاتي دانشكده علوم قرآني ـ اداره كل اوقاف وامورخيريه استان ـ جامعه قاريان وحافظان قرآن كريم ـ ارتش جمهوري اسلامي ل 81 زرهي كرمانشاه ـ بنياد جانبازان ـ بنياد حفظ آثار وارزشهاي دفاع مقدس نيروي انتظامي وساير ادارات و ارگانهاي استان كرمانشاه . شاگردان : قربان اميري در طول دوران آموزش ،شاگردان فراواني را تربيت نموده كه از جمله ايشان : آقايان جليل حسين پور ـ عبدالرضا شريفي ـ مهدي چلبي ـ احمد هدايتي و اصغر نظري در رشته رنگ روغن. حميد رضا گوديني در رشته مداد رنگي وخوشنويسي. وتعداد قابل ملاحظه اي از هنرجويان خانم مي باشند همفکران فرد : آقاي استاد عبدالحسين محسني كرمانشاهي ـاستاد منوچهر ملكشاهي ـ استاد جليل حسين پور و حميد رضا گوديني آرا و گرايشهاي خاص : گرايش قربان اميري در رشته نقاشي رنگ روغن به سبكهاي كلاسيك ـ رئاليسم و سورئاليسم مي باشد. جوائز و نشانها : الف) كسب مقام اول در مسابقه كشوري نقاشي بنياد جانبازان ( دريافت لوح تقديرـ جوايز نقدي و سكه بهار آزادي ) ب( كسب مقام ممتاز در نمايشگاه بين المللي تهران غرفه نيروهاي مسلح ( دريافت لوح تقديرـ جوايز نقدي و سكه بهار آزادي ) ج) كسب 12 لوح تقدير مختلف از ( ستاد لشكر 81 زرهي ـ ستاد مشتركـ ـ ستاد نيروي زميني ـ دفتر فرماندهي كل قوا)در طول 8 سال دفاع مقدس. چگونگي عرضه آثار : تشكيل نمايشگاههاي مختلف در تهران وكرمانشاه و برخي شهرستانهاي استان .الف) آثار مختلف ومتعددي در نمايشگاهاي ستاد مشترك ارتش جمهوري اسلامي ايران موجود مي باشد. ب) هفت اثر حماسي موجود در بنياد جانبازان در رابطه با جنگ تحميلي و شاهنامه فردوسي . ج) پنج اثر از جنگ تحميلي موجود در موزه بنياد حفظ آثار وارزشهاي دفاع مقدس. ه) دو اثر در عقيدتي سياسي نيروي انتظامي كرمانشاه د) يك اثر در جامعه قاريان و حافظان قرآن كريم و) و بسياري آثار ديگر در زمينه هاي مختلف موجود در نمايشگاه وآموزشگاه هنرهاي تجسمي عرفان

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

حسن اسماعيل زاده در سال 1301 ه.ش در زنجان به دنيا آمد. مرگ پدر پيش از تولد ، خانواده وي را ناچار به عزيمت به سوي تهران نمود. طولي نكشيد كه استاد با شوق ذاتي و حمايت مادر به هنر نقاشي روي آورد . نزد استاد محمد مدبر به فراگيري اين هنر پرداخت. او نقاشي را تا سرحد كمال دنبال نمود و به عنوان يكي از نگارگران « نقش هاي قهوه خانه اي » مطرح گرديد. گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي والدين و انساب : حسن اسماعيل زاده در سال 1301 در زنجان به دنيا آمد. مرگ پدرش پيش از تولد وي اتفاق افتاد. اوضاع اجتماعي و شرايط زندگي : حسن اسماعيل زاده ، بازرگان زاده اي از شهرزنجان بود كه قبل از تولد ، پدر را از دست داده بود و همين امر خانواده را در تنگنا و شرايط بدي قرار داده بود ، لذا جلاي شهر وديار نموده و به تهران رهسپار شدند . تحصيلات رسمي و حرفه اي : با توجه به عشق و علاقه اي كه حسن اسماعيل زاده به نقاشي داشت ، مادرش او را بعنوان شاگردي به استاد محمد مدبرسپرد وهمان شوق پس از چندي او را به استادي صاحب قلم و خلاق بدل ساخت . او خود درباره اين دوره چنين مي گويد : « وقتي به تهران آمدم ، براي شاگردي پيش استاد محمد مدبر رفتم . هر روز روي سنگي كه وسط آن گود بود به كمك يك تكه سنگ كوچك ، رنگها را مي - ساييدم و بعد از پشت الك رد مي كردم . بعضي روزها همراه استادم به خانه هاي اشراف مي رفتيم و گچبري ها را رنگ مي زديم و موقعي كه اين كارها نبود ، مي رفتيم قهوه خانه و تابلو مي كشيديم . » خاطرات و وقايع تحصيل : حسن اسماعيل زاده از دوران تحصيل خود چنين سخن مي گويد : « آن روز آبرو و اعتبار يك قهوه خانه به نقاشيهايش بود و نقاش ، مقامي در حد يك بزرگ محل را داشت. بخصوص مرشد هم براي رونق محفلش از اين نقاشي ها شاهد مي آورد . آن موقع عده اي مي گفتند « صورت كشي » حرام است .ولي من در زندگي همين يك عشق را داشتم و دنبالش را هم گرفتم . وقتي در قهوه خانه مرشد نقل مي گفت ، من از روي حرفهاي او طرح مي كشيدم . » استادان و مربيان : يكي از استادان حسن اسماعيل زاده ، استاد محمد مدبر مي باشد كه او از اين استاد تاثير شگرفي پذيرفت. زمان و علت فوت : حاج حسن اسماعيل زاده (چليپا)، نقاش پيشكسوت قهوه‌خانه در روز جمعه 20 بهمن 1385 دار فاني را وداع گفت. فعاليتهاي آموزشي : حسن اسماعيل زاده مراجعين زيادي براي يادگيري « نقاشي هاي قهوه خانه اي » دارد. ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : حسن اسماعيل زاده پس از مرگ استاد مدبر ، كار نقاشي را در آب انبار سيداسماعيل و ميدان مولوي ادامه داد . اين زماني بود كه شور و حال قهوه خانه ها كاهش يافته و كار نقاشي از رونق افتاده بود ، به همين جهت سفارش دهندگان كار نقاشي را تنها به عتيقه فروشي ها ، يهودي ها و خارجي ها مي فروختند. همفکران فرد : حسن اسماعيل زاده به اتفاق عباس بلوكي فر و حسين همداني نگارگري در بخش « نقشهاي قهوه خانه اي » را دنبال مي نمايند . آرا و گرايشهاي خاص : حسن اسماعيل زاده يكي از نگارگران بزرگ « نقش هاي قهوه خانه اي » است كه البته پيش از او حسين قوللر و محمد مدبر نقشهاي حماسي و مذهبي را به تصوير مي كشيدند . چگونگي عرضه آثار : حسن اسماعيل زاده چندين بار آثارش را به تماشاي عموم گذاشته است : كه نمونه هاي آن در خانه آفتاب ،گالري سيحون و همچنين به اتفاق 15 هنرمند ديگر در بازار هنر پارك لاله بوده است . -------------------------------------------------------------------------------- آثار : 1 التنقيح في شرح العروه الوثقي . ( مباحث اجتهاد و تقليد ، طهارت ، صلوه ) ويژگي اثر : توسط حاج ميرزا علي غروي تبريزي كه تا كنون 9 جلد آن به چاپ رسيده است و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد .( تقريرات آثاري هستند كه توسط شاگردان معظم له نوشته شده اند . ) 2 الدررالغوالي في فروع العلم الاجمالي ويژگي اثر : توسط شيخ رضا لطفي و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 3 تحرير عروه الوثقي ويژگي اثر : توسط شيخ قربانعلي محقق كابلي و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 4 رساله در خلافت 5 فقه العتره في زكاه الفطره ويژگي اثر : توسط سيد محمد تقي حسيني جلالي و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 6 مباني العروه الوثقي ( مباحث مضاربه ، مزارعه ، شركت ، ضمان ، حواله ، نكاح ، غصب ) ويژگي اثر : توسط سيد محمد تقي خويي – فرزند آيت اله خويي – در 4 جلد و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 7 محاضرات في الفقه الجعفري ويژگي اثر : توسط سيد علي حسيني شاهرودي در 3 جلد و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 8 مدارك العروه الوثقي = فقه شيعه ( مباحث اجتهاد ، تقليد ، طهارت ) ويژگي اثر : توسط سيد محمد مهدي خلخالي كه تا كنون 5 جلد از آن چاپ شده است و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 9 مستند العروه الوثقي ( مباحث صلوه ، خمس ، اجاره ) ويژگي اثر : توسط شيخ مرتضي بروجردي كه تا كنون 10 جلد از آن چاپ شده است و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 10 معتمد العروه الوثقي ( مبحث حج ) ويژگي اثر : توسط سيد رضا خلخالي در 5 جلد و ازتقريرات آيت اله خويي مي باشد . 11 2- قصيده در مدح اميرالمومنين علي (ع) در 900 بيت ، اين قصيده بوسيله علامه سيد مهدي موسوي خراساني در سه جلد شرح گرديده است . 12 اجود التقريرات در 2 جلد ، ويژگي اثر : آيت اله خويي در اين دو جلد دروس استاد خويش علامه ناييني را در علم اصول به رشته تحرير درآورده و هر دو جمله آن به امضا و تصويب استاد رسيده است 13 از آتش گذشتن سياوش 14 ازاله المحاده عن ملك المنافع المتضاده ويژگي اثر : اين رساله در سال 1351 قمري به امر مرحوم آيت اله ميرزا علي آقا شيرازي نوشته شده است . 15 اضائه القلوب بتحقيق المغرب و الغروب ويژگي اثر : اين رساله در 1353 قمري نوشته شده است . 16 الامر بين الامرين ( در جبر و تفويض ) ويژگي اثر : توسط علامه شيخ محمد تقي جعفري و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 17 البيان في تفسير القرآن ويژگي اثر : اين كتاب يكي از بهترين كتبي است كه پيرامون علوم قرآني نوشته شده و در آن پس از آوردن مقدمه اي پر بار كه خود يكي از برترين نوشته هاي قرآني است به تشريح و تفسير فاتحه الكتاب تا آيه ششم پرداخته است . عناوين آورده شده در مقدمه اين كتاب عبارتند از : فضيلت قرآن ، قرائت قرآن ، اعجاز و حقيقت آن ، اعجاز قرآن از ديدگاه هاي مختلف ، جاودانگي هدايت قرآن ، پاسخ به گفته هاي منكرين فضل قرآن ، بقيه معجزات پيامبر و عهدين ، قراء سبعه ، نزول قرآن بر (( سبعه احرف )) و اينكه قرائات هفتگانه به جز سبعه احرف مي باشند ، مسئله تحريف قرآن و اثبات نادرستي آن ، گردآوري قرآن ، حجيت ظواهر كتاب ، مسئله نسخ و بررسي 36 آيه كه ادعاي منسوخ بودن آنها شده است و اثبات عدم نسخ آنها ، و پس از آن مبحث بداء و ديدگاه شيعه و تفسير آن و پاسخ منكران بداء ، حدوث و قدوم قرآن ، در جاي جاي اين كتاب روح تحقيق ، ابتكار ، تتبع ، آشنايي با علوم اسلامي چون احكام ، فقه ، اصول ، حكمت و فلسفه ، تاريخ ، حديث ، مناظره ، تراجم ، تفسير ، ادب ، لغت و احاطه بكتب شيعه و سني بچشم مي خورد . در پيرامون اين كتاب چند كار صورت گرفته است كه عبارتند از : الف – ترجمه بخش اعجاز آن به فارسي ، (( مرزهاي اعجاز )) وسيله حاج شيخ جعفر سبحاني ب – ترجمه و تلخيص به فارسي با عنوان (( شناخت قرآن )) وسيله محمد صادق نجمي . هاشم هريسي ج – ترجمه تمام البيان به فارسي به نام (( بيان در مباحث كلي قرآن )) بوسيله اساتيد نامبرده 18 الراي السديد في الاجتهاد و التقليد ويژگي اثر : توسط غلامرضا عرفانيان خراساني و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 19 المحاضرات ( في اصول الفقه ) ويژگي اثر : توسط محمد اسحاق فياض در 5 جلد و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 20 المسائل المنتخبه ويژگي اثر : اين رساله به زبانهاي عربي ، فارسي ، انگليسي ، اردو ، فرانسوي ، اندونزيايي و تركي منتشر گرديده است . اين كتاب خلاصه اي از كتاب منهاج الصالحين است 21 المسائل و الردود ويژگي اثر : مجموعه فتاوي 22 المعتمد في شرح المكاسب ويژگي اثر : توسط سيد محمد رضا خلخالي در 5 جلد و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 23 تعارض الاستصحابين 24 تعليقه المنهج لاحكام حج 25 تعليقه بر عروه الوثقي 26 تعليقه علي المسائل الفقهيه 27 تقريرات درس اصول مرحوم محقق اصفهاني 28 تقريرات درس فقه مرحوم محقق اصفهاني 29 تقريرات درس فقه مرحوم ميرزاي ناييني 30 تكمله المنهاج الصالحين ويژگي اثر : اين كتاب مسائلي را كه در منهاج الصالحين نيامده است را بصورت جداگانه آورده است 31 تلخيص المنتخب ويژگي اثر : اين كتاب گزيده اي از (( المسائل المنتخبه )) است 32 توضيح المسائل 33 جنگ خيبر 34 جواهر الاصول ويژگي اثر : توسط شيخ فخر الدين زنجاني و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 35 حاشيه بر مكاسب شيخ انصاري 36 حاشيه بر وسيله النجاه 37 خروج مختار 38 دراسات في الاصول العلميه ويژگي اثر : توسط سيد علي حسيني شاهرودي و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 39 رساله في اللباس المشكوك 40 رساله في تحقيق الكر 41 رساله في حكم اواني الذهب ويژگي اثر : توسط سيد مهدي حجازي شهرضايي و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 42 رستم و سهراب 43 فقه القرآن علي المذاهب الخمس 44 قاعده التجاوز 45 مباني الاستنباط ويژگي اثر : توسط سيد ابوالقاسم كوكبي در 4 جلد و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 46 مباني التكمله ويژگي اثر : اين كتاب مسائلي كه در تكمله المنهاج وارد شده را بصورت استدلالي مطرح نموده است و در اين جلد قسمتي از احكام مربوط به حدود و ديات و قضا و شهادات وارد شده كه متن آنها در منهاج الصالحين وجود ندارد . 47 مباني منهاج الصالحين ويژگي اثر : توسط سيد تقي طباطبايي قمي در 5 جلد ( دو كتاب اخير شرح منهاج الصالحين و مناسك است ) و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 48 مستحدثات المسائل ويژگي اثر : شامل برخي از مسائل جديد و مورد ابتلاء كه از ايشان پرسيده شده بود . 49 مصابيح الاصول ( مباحث قطع و ظن و شك ، تعادل و تراجيح ) ويژگي اثر : توسط سيد علاء الدين بحر العلوم و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 50 مصباح الاصول ويژگي اثر : توسط سيد محمد سرور بهسودي در 2 جلد و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 51 مصباح الفقاهه في المعاملات ( دوره مكاسب شيخ ) ويژگي اثر : توسط شيخ محمد علي توحيدي در 7 جلد و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 52 مصباح الناسك في شرح المناسك ويژگي اثر : توسط سيد تقي طباطبايي قمي و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . 53 معجم الرجال الحديث ويژگي اثر : اين كتاب يكي از كم نظيرترين كتب رجالي شيعه و در برگيرنده سرگذشت 15676 نفر است كه با نگارش زيبا و ترتيب جالب و تحليل و روش علمي در 24 جلد به چاپ رسيده است . آيت اله خويي در اين كتاب در ترجمه هر شخص ، تمام راويان از او ، و يا كسانيكه شخص راوي از آنان نقل مي نمايد را ذكر كرده و جاي روايات وي را در كتب اربعه معين نموده و با اين كار مشكل (( مشتركات )) را نيز حل كرده است ، علاوه بر اين در احوال راوي دقت كرده و درستي و نادرستي طريق شيخ مفيد يا طوسي را به او معلوم كرده است ، فايده اين كار اين است كه شخصي تمام روايت كنندگان يك خبر را ملاحظه كرده و مي بيند ، تمام آنها موثق هستند و حكم به درستي روايت مي كند در حالي كه غافل از آن است كه طريق شيخ طوسي و يا مرحوم مفيد با راوي ضعيف است و بنابر اين روايت هم ضعيف مي شود . جلد اول كتاب در برگيرنده شش مقدمه سودمند است . 1- دليل احتياج به علم رجال و پاسخ منكرين اين دانش . 2- معيار هاي علمي كه به كمك آن وثاقت و حسن احوال راوي ثابت مي شود . 3- بحث درباره توثيقات متاخرين همچون سيد بن طاوس ، علامه حلي ، ابن داود و علامه مجلسي . 4- مناقشه و بحث درباره ساير توثيقات عامه 5- بحث درباره صحت روايت كتب اربعه 6- بحث درباره اصول پنجگانه علم رجال و كتاب ابن عضائري اين كتاب در ماه رمضان سال 1389 قمري به پايان رسيده و پيرامون آن دو كار انجام شده است . الف- مستدرك معجم رجال الحديث نوشته خود آيت اله خويي ب- دليل معجم رجال الحديث نوشته آقاي محمد سعيد طريحي 54 مناسك الحج ويژگي اثر : به فارسي و عربي 55 منتخب الرسائل 56 منتخب توضيح المسائل 57 منهاج الصالحين ويژگي اثر : در دو جلد كه يك دوره متن فقهي است . 58 منيه السائل ويژگي اثر : مجموعه فتاوي 59 نفحات الاعجاز ويژگي اثر : اين كتاب كه در بيست و پنج سالگي آيت اله خويي نوشته شده است پاسخي است به كتاب (( حسن الايجاز في ابطال الاعجاز )) نوشته فردي آمريكايي به نام مستعار نصيرالدين ظافر ، آيت اله خويي با رد نوشته هاي ظافر ، جاودانه بودن قرآن ، بعنوان معجزه خاتم پيامبران را اثبات نموده است ، اين كتاب به سال 1343 قمري در نجف اشرف به چاپ رسيده است . 60 نموذج في الفقه الجعفري ( صلاه المسافر ) ويژگي اثر : توسط سيد عباس مدرسي يزدي و از تقريرات آيت اله خويي مي باشد . -------------------------------------------------------------------------------- منابع : 1 پاسخنامه جناب آقاي سيد صاحب خويي به پرسشهاي شعبه آذربايجان غربي2 دست نوشته حجت الاسلام و المسلمين سيد اسمعيل رسول زاده پسر دايي آيت اله خويي پيرامون زندگي معظم له به در خواست شعبه آذربايجان غربي3 غروب خورشيد فقاهت نوشته حجت الاسلام غلامرضا اسلامي4 فصلنامه تاريخ و فرهنگ معاصر شماره 5 - زندگي نامه آيت اله خويي - بقلم استاد سيد هادي خسرو شاهي5 مجله نور علم دوره چهارم شماره 116 معجم الرجال الحديث ج 227 مكتب اسلام شماره 6 سال 32 مهرماه 1371 مقاله مرجعيت در شيعه نوشته آيت اله حاج شيخ جعفر سبحاني8 يادنامه آيت اله العظمي خويي

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

محمد احصائي ، در تيرماه 1318 شمسي در قزوين ديده به دنيا گشود. احصائي ، سال هاي نخست زندگي را در قزوين گذراند و سپس تهران را براي سكونت برگزيد. در ابتداي راه زندگي هنري خويش ، آثار استاد عمادالكتاب قزويني را سرمشق قرارداد تا سرانجام به حضور استاد سيدحسين ميرخاني رسيد و از تعليمات ايشان بهره جست. آنگاه به دانشسراي تهران راه يافت و پس از آن بيش از ده سال را به تجربه و تحصيل در دانشكده هنرهاي زيبا و حضور در نمايشگاه هاي هنري سپري كرد تا سرانجام موفق به ارائه ي هنر « نقاشيخط » شد. وي پس از سال هاي 1338 به بعد ، توجه خود را بر روي آثار ميرعماد قزويني متمركز نمود و بعدها هنر خط را در دوره ي قاجار كاويد. احصائي ، گرافيست ، خوشنويس ، مؤلف و كارشناس هنر ، عضو شورايعالي هنرهاي تجسمي كشور ، عضو شورايعالي انجمن خوشنويسان ، اديتور كتاب هاي هنر در سازمان كتاب هاي درسي ايران و احياگر كاربرد خطاطي در معماري اسلامي مي باشد. گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي تحصيلات رسمي و حرفه اي : محمد احصائي ، سال هاي نخست زندگي را در قزوين گذراند و سپس تهران را براي سكونت برگزيد. در ابتداي راه زندگي هنري خويش ، آثار استاد عمادالكتاب قزويني را سرمشق قرارداد تا سرانجام به حضور استاد سيدحسين ميرخاني رسيد و از تعليمات ايشان بهره جست. آنگاه به دانشسراي تهران راه يافت و پس از آن بيش از ده سال را به تجربه و تحصيل در دانشكده هنرهاي زيبا و حضور در نمايشگاه هاي هنري سپري كرد تا سرانجام موفق به ارائه ي هنر « نقاشيخط » شد. وي پس از سال هاي 1338 به بعد ، توجه خود را بر روي آثار ميرعماد قزويني متمركز نمود و بعدها هنر خط را در دوره ي قاجار كاويد. خاطرات و وقايع تحصيل : محمد احصائي ، با ذكر خاطره اي از دوران تجربه اندوزي هاي خود مي گويد : « در بهار 1354 ، در روزه داري هاي ادواريم ، در يك حالتي از مواجهه ي شديد عاطفي با كلام « الله » ، كه يكسره ذهن و دل مرا به تصرف گرفته بود ، حدود دويست قطعه كار انجام شد كه تكنيك اجراي آن ، حضور دائم و آمادگي شديد روحي را مي طلبيد ؛ ضرباهنگي كه هدايت قلم را « قلب » به عهده داشت ». مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : محمد احصائي ، مشاور رئيس مؤسسه ي مطالعات و تحقيقات فرهنگي در قسمت چاپ و انتشارات مي باشد. فعاليتهاي آموزشي : محمد احصائي ، سال ها به عنوان آموزگار ادبيات فارسي و خط در دبستان هاي جهان تربيت و شهر ري ، مدرس گروه هنرهاي تجسمي دانشكده هنرهاي زيبا ي دانشگاه تهران و دانشگاه هنرهاي تزئيني و عضو رسمي هيئت علمي دانشگاه تهران به فعاليت هاي آموزشي اشتغال داشته است. مراکزي که فرد از بانيان آن به شمار مي آيد : محمد احصائي ، عضو هيئت مؤسس « انجمن هنرمندان نقاش ايران » مي باشد. ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : محمد احصائي ، گرافيست ، خوشنويس ، مؤلف و كارشناس هنر ، عضو شورايعالي هنرهاي تجسمي كشور ، عضو شورايعالي انجمن خوشنويسان ، اديتور كتاب هاي هنر در سازمان كتاب هاي درسي ايران و احياگر كاربرد خطاطي در معماري اسلامي مي باشد. وي در بيست سال اخير ، به جمع آوري و مطالعه ي عميق روي كارهاي اساتيد متقدم خويش پرداخته و قلم « محقق » و « ريحان » - كه در جهان اسلام به قلم هاي ايراني مشهورند - دستاورد كار مداوم او در اين سال ها است. آرا و گرايشهاي خاص : نستعليق محمد احصائي ، آميزه اي از شيوه ي « مير » و « ميرزا غلامرضا اصفهني » و « ميرحسين » با بعضي ملاحظات امروزي است و كاربرد گرافيكي در خوشنويسي وي ، از وجوه مشخصه اي است كه موجب تفاوت فاحش از ديگر خوشنويسان معاصر شده است. كارهاي « كلام الله » احصائي به چهار گروه تقسيم بندي مي شوند كه عبارتند از : نقاشي خط ها ، الله ها ، كارهاي در ارتباط با معماري ، و احياي قلم محقق و ريحان. وي در حوزه ي « نقاشي خط » با قلم « ثلث » و « محقق » با ياري گرفتن از « كلام الله » ، به خلق آثار بديعي دست زده است. جوائز و نشانها : محمد احصائي ، در هفتمين نمايشگاه بزرگ قرآن كريم تهران در سال 1378 ، به جهت « خوشنويس ممتاز آيات قرآني » در قطعات و كتيبه ها ، به ويژه احياي خطوط ريحان و محقق ، و بهره گيري مناسب از خط و گرافيك و نقاشيخط در آثار خود ، همچنين استفاده از كلمه ي مباركه ي الله به صورت هاي متنوع در آثار و كتيبه نگاري ، به عنوان « خادم برگزيده » شناخته شد. چگونگي عرضه آثار : محمد احصائي در زمينه ي تشكيل نمايشگاه هاي مختلف در ايران و خارج از كشور نيز فعاليت دارد كه دستاورد آن ، ارائه ي آثاري متفاوت در زمينه ي خط است كه در گرافيك و معماري كاربرد فراواني دارد. نمونه هايي از اين نمايشگاه ها عبارتند از : نمايشگاه گالري سيحون ، فستيوال بين المللي نقاشي در كاني سومر فرانسه ، نمايشگاه جمعي جهان در بال سوئيس ، نمايشگاه هنرمندان ايراني در پكن و شانگهاي جمهوري خلق چين ، نمايشگاه جمعي در دانشكده هنرهاي زيباي ايران و ... . -------------------------------------------------------------------------------- آثار : 1 تحرير قرآن مجيد به قلم « محقق » 2 خوشنويسي سوره علق به ابعاد 120 × 110 سانتي متر با رنگ و روغن روي بوم ويژگي اثر : اين اثر ، اكنون جزء گنجينه ي آثار مجموعه ي موزه ي هنرهاي معاصر تهران قرار دارد. 3 كتيبه اي به قطع 400 مترمربع واقع در دانشكده الهيات 4 كتيبه ي سردر ورودي موزه ملي ايران ( ايران باستان ) ويژگي اثر : اين اثر ، آيه اي از قرآن مجيد به شيوه ي « محقق » و « برجسته » با لعاب زر است. 5 مجموعه ي « الله »

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

تولد: 1306، بجنورد. درگذشت: 1366، بجنورد. عباس وداد فرزند محمدحسین وداد، وكیل مجلس دوره‏ى اول مجلس شوراى ملى و یكى از شعراى بجنورد، بود. او تحصیلات خود را تا كلاس هشتم دبیرستان در بجنورد ادامه داد و با فوت پدر، سرپرستى و تأمین معاش خانواده بر دوش او قرار گرفت و به همین دلیل از ادامه‏ى تحصیل باز ماند. وى از كودكى استعداد خود را در زمینه‏هاى هنرى (نقاشى، خط و تئاتر) بروز داد و نقاشى‏هایى از شخصیت‏هاى معروف بجنورد را به تصویر كشید. در سال‏هاى 1330 تا 1332 در زمینه‏ى تئاتر در شهر بجنورد فعالیت‏هاى گسترده‏اى داشت. بعدها وداد تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس ادامه داد و در شهرهاى مشهد، سرخس و نیشابور در سمت دبیرى و ریاست دبیرستان، در همه جاى مشوق و راهنماى كارهاى هنرى (نقاشى، خط و تئاتر) دانش‏آموزان بود و به چیزى جز رشد و ترقى آنها نمى‏اندیشید. عباس وداد پس از سى و یك سال خدمت، در سال 1366 درگذشت. از وى آثار متعددى در زمینه‏ى سیاه‏قلم به یادگار مانده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

تولد: شهریور 1324. درگذشت: بهمن 1375. سیامك والى‏پور هنرمند و طراح گرافیك بود. پیكر وى در بهشت زهرا در قطعه‏ى 88 (هنرمندان و نویسندگان) مدفون است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

درگذشت: 14 اسفند 1366. ملك صنیع از خوشنویسان و نقاشان و علاقه‏مند به شعر و ادب بود، او مردى روشن ضمیر بود و گاهى به هر یك از اعضاى كانون، اثرى از خط و نقاشى خود را به عنوان یابود، هدیه مى‏داد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

درگذشت: خرداد 1375، پاریس. ابداعات‏اش در نقاشى معاصر ایران از دهه‏ى سى به بعد نقش و تأثیرى به یادگار گذاشته است. كاظمى كوشید تلفیقى از سنت‏هاى زبان تجسمى ایران و دست‏آوردهاى نقاشى معاصر جهان به دست دهد. پرتره‏هاى او به ویژه پرتره‏یى كه از صادق هدایت نقش زده، از مشهورترین آثار او است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم و چهاردهم ق)، ادیب، شاعر، خطاط و نقاش. وى نواده‏ى دخترى فتحعلى خان صبا ملك‏الشعراء بود. بعد از مرگ پدر، ملقب به لسان‏الملك شد. خط نستعلیق را خوش مى‏نوشت و اشعار فارسى و عربى را نیكو مى‏سرود. لسان‏الملك همچنین از ادبیات و انواع علوم بهره داشت و در فن ترسل ماهر بود و نقاشى نیز مى‏كرد. او در جوانى منشى مجلس مصلحت خانه دولتى ناصرالدین شاه بود و در تألیف كتاب «ناسخ التواریخ» با پدر همكارى داشت و پس از مرگ او، تألیف بقیه‏ى مجلدات كتاب را به عهده گرفت. از دیگر آثار وى: تذكره‏ى «خوشنویسان»، مشتمل بر نام عموم خوشنویسان و سال درگذشت آنان؛ «منشآت»؛ «دیوان» شعر، به فارسى و عربى، حدود یازده هزار بیت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، شاعر و نقاش. در زمان سلطنت شاه عباس اول (1038 -996 ق) مى‏زیست و معاصر یگانه بلخى و مفید بلخى (م 1090 / 1085 ق) بود و با ایشان در خدمت امامقلى خان، امیر الامراى فارس، به نقش تصویر و آرایش كتاب‏ها اشتغال داشتند. وى در بلخ درگذشت. از اوست: پا به دامان گرچه پیچیدیم همچون گردباد دل به وادى‏ها فتاد و سر به صحراها زدیم

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش. از هنرمندان صاحب قلم بود. ظهیرالدین محمد بابرشاه در «تزوك بابرى» به تصویف هنرى وى پرداخته و هنر او را ستوده و حتى بر بهزاد ترجیح داده است. شاه مظفر در دربار سلطان حسین بایقرا نگارگرى مى‏كرد و در بیست و چهار سالگى درگذشت. از آثار وى: تصویر حضرت محمد (ص) كه سوار بر براق است و در بالاى تصویر به خط نستعلیق نوشته شده: «كار نادر العصرى استاد شاه مظفر سیاه قلم نقاش خراسانى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش و شاعر، متخلص به الوانى. هنرمند دوره‏ى صفوى و اهل تبریز بود كه اجداد وى از شهر قم به تبریز آمده و در آن ولایت ساكن گشته‏اند. او در رمالى و طالع‏بینى و معرفت اسطرلاب نیز دست داشت و در شعر و شاعرى شیرین كلام بود. شاه قولى شاگرد آقا میرك بود و در عمده‏ى آثار خود شیوه‏ى استاد را برگزیده و در كمال بصیرت و آراستگى از عهده‏ى انجام آن برآمده است. تاریخ تولد و درگذشت وى مكتوم است و آنچه از قراین برمى‏آید، شاه قولى در قرن دهم، در دیار عثمانى شهره بوده است. از آثار وى: تصویر اژدهایى با هیبت و استحكام كم‏نظیر در شیوه‏ى میرك كه استادانه است و به خط نستعلیق رقم «عمل شاه قولى على طریق المشق» دارد؛ تصویر پرندگان گوناگون كه با چرخش استادانه‏ى مخصوص در كمال قدرت رسم شده و در حواشى نیز تصاویر و آرایش اسلیمى به طریق آثار میرك نقش شده و رقم «شاه قولى» دارد؛ تصویر فرشته‏ى خوش حالت بالدارى كه در حقیقت حامل آب حیات است و براى تقدیم آن به یك مرد روحانى در حال پرواز است و رقم «عمل شاه قولى» دارد.[1] شاه قلى تبریزى. نقاش معروف ایرانى عهد صفویه (قر. 10 ه.) وى شاگرد آقامیرك نقاش مشهور بود و در دربار سلیمان خان قانوى سلطان عثمانى به نقاشى اشتغال داشت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم و یازدهم ق)، شاعر و نقاش. در آغاز پیشه‏ى زركشى داشت و سپس به كاغذبرى و نقاشى پرداخت. وى غزلسرا نیز بود. از اوست: مه من سوى مسكینان نگاهى مى‏توان كردن اگر هر روز نتوان، هر به ماهى مى‏توان كردن

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش و شاعر. جد او على‏اصغر كاشانى است. ابوالحسن در كودكى با پدر خود به هندوستان رفت و در آنجا به لقب نادرالزمان مفتخر شد. وى در ارائه مجالس رزمى و بزمى مهارت داشت و در منظره‏سازى و تذهیب و تشعیر و آرایش جوانب تصویر قوى‏دست بود. در سرودن شعر نیز توانایى داشت و سروده‏هاى خود را ندرتاً در ذیل آثارش درج مى‏كرد. از آثار وى: منظره‏ى به تخت نشستن جهانگیر در سال 1014، با رقم: «عمل كمترین خاكسران ابوالحسن جهانگیر شاهى»؛ تصویر كودكى دومین پسر شاه جهان كه نشسته و بر روى دامن خود میوه‏هاى مختلفى ریخته است، با: «رقم بنده با اخلاص نادرالزمان؛ تصویر كالسكه‏اى كه به دو گاو بسته شده و به تذهیب استادانه‏اى مزین گشته، با رقم: «راقمه ابوالحسن». بیش از ده اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. از مردم آذربایجان بود و فاقد قدرت تكلم. گویا از مظفرالدین شاه لقب نقاش‏باشى داشته و در تبریز فعالیت مى‏كرده است. این نقاش در قلمدان‏سازى و چهره‏پردازى صاحب قلم بوده است. تنها اثر وى: قلمدان ساده و بى‏پیرایه‏اى كه در داخل سه مدالیون مختلف، تصاویر زیبایى از زنان قاجار تصویر شده و به گل و مرغ زیبا آرایش یافته است و بین گلهاى كناره، منظره‏اى از شهر تبریز به استادى نقش بسته، با رقم: «ابوالحسن نقاش باشى 1295».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دوازدهم ق)، نقاش. وى عموى پدر صنیع‏الملك و پدرش حكمران كاشان و نطنز بود كه به نقاشى و تصویرگرى علاقه‏ى زیادى داشت. خاندان وى طى قرون متمادى عهده‏دار مناصب و مشاغل حساس و امور قضا بوده‏اند، با اینكه پدرش او را از نقش تصویر منع مى‏كرد، هنرمند شیرین قلمى بود. كتاب «گلشن مراد» كه به نام على‏مراد خان زند تألیف شده، از تحریرات ابوالحسن و محمدباقر غفارى است. ابوالحسن غفارى در آبرنگ و سیاه‏قلم دست داشته و در ارائه‏ى مجالس تصویرى و چهره‏پرازى و شبیه‏سازى پرقدرت بوده است. او را مى‏توان در اقتباس شیوه فرنگى و تمرین نقاشیهاى ایتالیا و استفاده از موازین هنر اروپایى در آفرینش كارهاى ایرانى، در شمار استادان صاحب سبك شناخت. از آثار وى: تصویر میرزا معزالدین محمد، كه بر حاشیه‏ى آن به خط زیباى ثلث: «رقم بنده درگاه خلایق امیدگاه ابوالحسن غفارى المستوفى كاشانى 1196» دارد. تصویر دیگرى از میرزا معزالدین محمد كه بدون تاریخ و رقم است؛ تصویر قاضى عبدالمطلب جد پدرى میرزا معزالدین محمد سابق الذكر، با رقم: «... میرزا ابوالحسن غفارى الكاشانى... 1209»؛ تصویر كریم‏خان زند در میدان نقش جهان اصفهان كه به خط نستعلیق: «رقم بنده درگاه خلایق امیدگاه ابوالحسن الغفارى المستوفى فى شهر 1209» دارد؛ شمایل قاضى احمد جد نقاش، با «رقم كمترین ابوالحسن الغفارى المستوفى سنه 1212»؛ تصویر زیبا و استادانه‏ى شاه‏صفى با: «رقم بنده‏ى درگاه خلایق امیدگاه ابوالحسن الغفارى المستوفى الكاشانى 1208»؛ سه اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

تولد: كرمان. درگذشت: 1367، كرمان. محمدعلى شاهرخى فرزند حسن‏خان، از پنجاه و دو سال پیش در كار نقاشى فرش بوده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(تو 1300 ش)، نقاش. در اصفهان متولد شد. پس از گذراندن دوره‏ى تحصیلات ابتدایى به هنرستان هنرهاى زیباى اصفهان وارد شد و به آموختن نقاشى رنگ و روغن در شیوه‏ى كلاسیك پرداخت. آنچه كار پورصفا را از دیگر هنرمندان نقاش متمایز مى‏سازد، طرح صورت به شكل نقطه‏چین براى بافت فرش است كه او از جمله بنیانگذاران آن هنر به شمار مى‏رود. آثار این هنرمند بارها در شهرهاى مختلف ایران از جمله تهران و آبادان، و نمایشگاه بین‏المللى بروكسل و نمایشگاه هنرهاى زیباى ایران در رم به معرض دید علاقه‏مندان نهاده شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1005 ق)، نقاش و چهره‏پرداز. میرزا ابوالمعصوم پسر دایى نواب سلطان محمّد، پادشاه صفوى بود. در تصویر دست داشت و در طراحى قرینه نداشت، همیشه اوقات او صرف هنر مى‏گردید. در نقاشى، وصّالى، نقّارى، فصّالى، افشانگرى، صحّافى، مقواسازى، حكاكى، خوان تراشى، قاشق تراشى، لاجوردشویى، و سنندروس تراشى و ترمیم و دیگر صنایع عدیل و نظیر نداشت. قاضى احمد مورخ او را ستوده است. نسب وى از جانب مادر به شاه محمد خدابنده مى‏رسید. او در قم وفات یافت و در آستانه‏ى منوره معصومه سلام الله علیها دفن گردید.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دوازدهم و سیزدهم ق)، نقاش و مجلّد. وى از جمله استادان ممتاز گل و بوته‏سازى در اواخر دوران زندیه بود، كه جلدهاى رغنى در حد اعلاى نفاست مى‏ساخت. آثار بازمانده از وى: یك جلد زیبا است با تاریخ 1199 ق و همچنین یك جلد كتاب گلستان سعدى كه زمینه‏ى آن مرغش آلبالویى زیبایى است، تصاویر گل و بلبل و پیچكهاى ریز طلایى كه به استادى نقاشى شده، با رقم: «عمل ابومحمد سنه 1201». احتمالا وى در قلمدان سازى نیز استاد بوده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 16 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(؟)، نقاش و مذهِّب. سید ابوالقاسم از اهالى یزد بود و در هنر حل كارى و آرایش طلایى شیرین قلم. چهره را نیز خوب مى‏ساخت و پرداز را نیكو مى‏زد. از آثار باقى مانده‏ى وى: شمایل مولاى متقیان، على (ع)، به آب و رنگ كه به استادى تصویر شده و حواشى آن را با دقت پر وسواسى تذهیب كرده، با رقم: «سید ابوالقاسم مذهب یزدى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد پنجم)

(ع. پرورده پادشاهى (كشور)) ابوالحسن بن (میرزا) محمد بن (میرزا) ابوالحسن بن قاضى عبدالمطلب غفارى كاشانى نقاش معروف ایرانى (ف. 1281 ه.ق.) جد وى ابوالحسن نقاش مؤلف «تاریخ گلشن مراد» است، و او چون علاقه و شوقى تام به نقاشى داشت، در اواسط سلطنت محمد شاه قاجار به یارى حسینعلى نظام‏الدوله به ایتالیا رفت و در آنجا به آموختن نقاشى پرداخت. در اواخر پادشاهى محمد شاه به ایران بازگشت و به سمت نقاشباشى دربار منصوب و مورد توجه گردید. در سال 1273 ه.ق. مورد تشویق ناصرالدین شاه واقع شد و یك جعبه سنگ نقاشى طلا كه در وسط آن گل الماس گرانبهائى قرار داشت بدو اعطا شد. در سال 1277 ه.ق. به ریاست دارالطباعه دولتى منصوب گردید و روزنامه دولتى از این زمان به تصاویرى به قلم ابوالحسن‏خان منتشر مى‏شد. در سال 1278 لقب «صنیع‏الملك» یافت و مأمور تأسیس مدرسه نقاشى گردید. در سال 1279 با اعطاى یك قطعه نشان سرتیپى و حمایل آن مفتخر شد و دو سال بعد در 54 سالگى درگذشت. از آثار مهم او، صف سلام ناصرالدین شاه در تالار نظامیه است كه تا چند سال پیش در سالن عمارت «لقانطه» نصب بود، و پس از خراب كردن آن عمارت به موزه ایران باستان منتقل شد (كارنامه بزرگان ایران)

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد پنجم)

(بخش 1) عباس بن رضا عباس نقاش معروف دوره شاه عباس دوم (نیمه دوم قر. 11 ه.) (صفویان: هنر، نقاشى).

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش و مذهب. وى در ارائه مجالس بزمى و چهره‏پردازى و ارائه حالات گوناگون نفرات، بخصوص در چهره‏آرایى و زیبانگارى دست پرحلاوتى داشت و در امر تذهیب و ترسیم اشكال هندسى نیز ماهر بود و شیوه‏هاى مختلف آن را نیكو مى‏دانست. از آثار وى: تصویر مجلس خواستگارى جندل از دختران شاه یمن، كه در یكى از نسخه‏هاى «شاهنامه» در 984 ق نقش پذیرفته است، با رقم: «نقدى»، تصویر جلسه معارفه‏ى زال و رودابه كه تصاویر حیوانات گوناگونى را نیز در زمینه‏ى آن به شیوه‏ى استاد محمد سیاه‏قلم و شیخى عمل آورده است، تصویر ناله و زارى گودرز و گیو بر سیاوش با تذهیب و آرایش متنوع و با رقم: «نقدى»؛ تصویر دادخواهى زنى كه به حضور پادشاه رفته و عده‏اى از وزرا و شاهزاده‏ها و رجال در حضور شاه ایستاده‏اند، با رقم: «نقدى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1330 -1276 ق)، خطاط، نقاش و شاعر، متخلص به طرب. ملقب به ملك الشعراء. وى پدر استاد جلال‏الدین همایى است. او را متو افهانى شیرازى گفت، چرا كه محل تولد و نشوونما و مدفن او در اصفهان بوه و به این اعتبار اصفهانى است، اما به رعایت نسب و نژاد پدر و اسلافش، اصلش شیرازى است. طرب چهارده ساله بود كه پدرش درگذشت و عنقا، برادر بزرگتر وى، تعلیم و تربیت او را بر عهده گرفت. در حدود 1313 ق به تهران آمد و عضو انجمن ادب شد و در یكى از قصاید خود كه آن را «قصیده‏ى انجمنیه» نامیده، نام شاعران آن زمان تهران را كه عضو انجمن بوده‏اند، آورده است. از استادان وى مى‏توان، آخوند ملا محمد كاشانى، میرزا محمد باقر چهارسویى و میرزا ابوالحسن جلوه را نام برد. او در خط شاگرد میراز عبدالرحیم افسر بود، اما در شیوه‏ى خط مدتها از روى خط میرعماد و محمد صالح و آقا محمد باقر سمسورى و رضا قلى ادیب شیرازى مشق مى‏كرد، تا خود صاحب شیوه‏اى ممتاز گردید. در كتیبه‏نویسى هم مهارتى بسزا داشت و نمونه‏ى كتیبه نویسیهاى او در مسجد ركن‏الملك تخت فولاد و مسجد آخوند ملا محمد حسین كرمانى و سراى ملك در بازار شاه اصفهان و غیره به یادگار مانده است و از خطوط چاپى او هم دو اثر باقى است: یكى «ترجیع بند» عرفانى خود اوست و دیگر چند قصیده و قطعه، از خود او كه در اثناء و پایان «دیوان» پدرش، هماى شیرازى ، در 1330 ق به چاپ رسیده است. طرب علاوه بر كتابت گوناگون، در مركب‏سازى و ساخت جوهر قرمز دانه و حل‏كارى و طلاسازى و زرافشان كردن كاغذها و نیز در شناختن خطوط اساتید نستعلیق و تقویم قطعات و مرقعات و كتب نفیسه مهارت بسیار داشت و از وى «دیوان» شعرى به جاى مانده است. وى در اصفهان وفات یافت و در صحن امامزاده احمد، در جوار مزار پدرش، به خاك سپرده شد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 6 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 607 ق)، نقاش. اهل كاشان و آرایشگر كاسه و بشقابهاى لعابى بود. از آثار زیباى این هنرمند، بشقاب سفالى و لعابى منقش و تصویردارى است كه در زمینه‏ى سیر عمل آمده و كناره‏هاى بشقاب به خط تعلیق قدیمى كتابت شده است. در زمینه‏ى بشقاب، تصویر اسب ابلقى دیده مى‏شود و در وسط آن، تصویر زیباى خسرو و شیرین به ملاحت تمام تصویر شده است. در «احوال و آثار نقاشان» شرح حال وى در ذیل دو عنوان آمده كه با التفات به تاریخ و رقم و نوع اثر، هر دو مدخل یكى هستند. رقمها از این قرارند: «صنعه السید شمس‏الدین الحسین فى جمادى‏الاخر سنه سبع و ستمائه» و «صنعه السید شمس‏الدین الحسنى الكاشانى فى جمادى‏الاخر سنه سبعین (؟) و ستمائه» 607.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1085 ق)، نقاش و خطاط. اهل اصفهان و نقاش نازك قلم و پرمایه‏ى شاه صفى اول و شاه عباس دوم بود كه در دستگاه پادشاهى آنان به عزت و احترام مى‏زیسته است. محمد شفیع عاشق طبیعت و زیباییهاى افسانه‏اى آن بود و در بیشترین آثار خود از حلاوت گلها و پرندگان به تردستى تمام هنرها آفریده و به نازك قلمى و قدرت تمام از عهده‏ى آنها برآمده است. از ارقام ذیل آثارش، معلوم مى‏گردد كه در خط نسخ و رقاع و نستعلیق نیز استادى شیرین قلم بوده است. به روایات مختلف گویا او به هند رفته و در شهر آگره درگذشته است. از آثار وى: تصویر شانه‏بسرى كه روى ساقه‏هاى پر گل نشسته و دور زنبور و یك پروانه در جوالى گلها دیده مى‏شود، با: «رقم كمینه شفیع عباسى سنه 1044»؛ تصویر گل سنبل پر غنچه‏اى كه داراى هفت یا هشت غنچه و گل است و به خط نستعلیق رقم نهاده. «رقم كمینه محمد شفیع اصفهانى، سنه 1050»؛ تصویر مرغ سینه سرخى كه روى ساقه‏ى نرگس نشسته و آن را خم كرده است، با رقم: «در تاریخ... سنه‏ى 1062... كمینه شفیع عباسى»؛ تصویر كبك چاقى كه روى شاخه‏ى گل سیب نشسته و مشغول آوازخوانى است؛ با رقم: «كمینه شفیع عباسى سنه 1066»؛ قلمدان گل و بوته‏اى، با رقم: «محمد شد شفیع هر دو عالم». در «احوال و آثار نقاشان» به هشت اثر دیگر وى اشاره شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1081 ق)، خطاط، نقاش، مذهب و شاعر، متخلص به شفیعا. مشهور به پیشوا. از سادات حسینى هرات بود و در خط شاگرد فصیحى شاعر است كه در دستگاه مرتضى قلى خان شاملو بود. شفیعا خط نسخ و نستعلیق و شكسته را خوش مى‏نوشت و خط شكسته را به جایى رساند كه به نام وى، شفیعایى خوانده مى‏شد و بعدها درویش عبدالمجید این خط را تكمیل كرد و به حد كمال رساند. وى همچنین در شعر و ادب و نقاشى و تذهیب و استادى بى‏مانند بود. سفرى به هند كرد و در بازگشت مدتى در اصفهان به سر برد و در دربار شاه عباس دوم خوشنویس مقرر و موظف بود، چنانكه در بعضى قطعات عباسى رقم كرده است. سپس به هرات رفت و در سن هشتاد و پنج سالگى در مشهد درگذشت. قطعاتى با رقم «محد شفیع الحسینى» دیده شده كه در شیوه‏ى قدرت همانند خط شفیعا است و تاریخ 1092 و 1116 و 1124 و 1128 دارد و ممكن است كه محمد شفیع الحسینى دیگرى نیز پس از مرگ شفیعا وجود داشته كه درست در خط شفیعایى همسنگ و برابر شفیعا بوده است. از شفیعا، قطعه‏اى مانده كه در تاریخ وفات پدر خود سروده و به لوح مزارش، به خط نستعلیق ممتاز مكتوب نموده و رقم «كتبه العبد خادم المساكین محمد شفیع ابن میرحسن الحسینى 1042 ه» دارد. از دیگر آثار وى: یك قطعه از مرقع، به قلم سه دانگ و نیم دو دانگ و كتابت جلى خوش، با رقم: «كتبه العبد المذنب محمد شفیع»؛ یك قعطه به قلم پنج دانگ و كتابت متوسط، با رقم: «كتبه الحقیر محمد شفیع الهروى»؛ یك قطعه به قلم نیم دو دانگ و نیم دو دانگ خوش، با رقم: «مشقه العبد محمد شفیع غفر ذنوبه» و «مشقه العبد محمد شفیع».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1374 ق)، شاعر و نقاش. معروف به خان دیهیم محصص. در شهر لاهیجان دیده به جهان گشود او پس از طى دوره‏ى تحصیل ابتدایى در زادگاه خود و در دوره‏ى متوسطه در شهر رشت به تهران عزیمت كرد. در كالج آمریكایى نام نوشت، سپس در دانشسراى عالى و بعد در دانشكده حقوق به تكمیل تحصیلات پرداخت، پس در رشت اداره دارالانشاء انجمن شهر بر عهده‏اش گذاشته شد. در طى اقامت در تهران در دبیرستان نظام و دانشكده‏ى افسرى و دانشگاه جنگ به كار و تدریس مشغول شد. وى در نقاشى و مینیاتور دست داشت و چند تابلو و مینیاتور بر عاج از او دیده شده است. از آثار وى: «دیوان» شعر؛ «چكامه‏ى آذربایجان»؛ «كعبه‏ى عشاق».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش. هنرمند گمنام دوره‏ى شاه طهماسب صفوى بود. تنها اثر رقم‏دار وى، مینیاتور دلربایى است كه درختى با زیبایى و شكوه تمام، تصویر شده و نردبانى به آن وصل است. گویا شاه طهماسب در جامه و تاج پادشاهى و آرایش سلطنتى كنار درخت ایستاده و چند تن از ملازمان همراه اویند، با رقم: «پیرى قاسمى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش و شاعر. از مردم ساوه بود و در تذكره‏ها به عنوان پیروى نقاش، پیروى ایرانى و پیروى مصور هم مذكور است. وى را نباید با حبیب‏الله ساوجى یكى شمرد. در عهد جلال‏الدین محمد اكبرشاه به هند رفته و مدتها در آن دیار به سر برده و همان جا درگذشته است. پیروى در غزلسرایى طبعى خوش داشت و در نقاشى نیز استاد بود. دوانى مى‏نویسد: «پیروى نقاش- اكثر پیرو خواجه آصفى است. در تصویر دستى چابك داشت و از راه صورت پى به معنى مى‏برد.» وى داراى «دیوان» شعر؛ و منظومه‏اى به نام «صورت و معنى» بود كه مطلعش این است: خداوندا ز معنى تنگدستم ببخشایم كه بس صورت پرستم ز لطف خویشتن اى ایزد پاك چنان سازى به صورتخانه‏ى خاك كه هر صورت مرا در دیده آید به سوى معنیم رویى نماید

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. هنرمند دوره‏ى شاه عباس دوم و پیرو شیوه‏ى رضا عباسى بود. از آثار وى: تصویر مردى كه روى زمین نشسته و دستها را بر روى هم نهاده است و در زمینه نقاشى، برگهاى سنبل و گیاهان وحشى ریز جلب‏نظر مى‏كند، با رقم: «عمل پیرمحمد»؛ تصویر شترمرغ زیبایى، با رقم: «پیرمحمد نقاش».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. وى دنباله‏رو سبك اصفهان، بخصوص معین مصور و رضا عباسى بود. تنها اثر رقم‏دار وى، تصویر پهلوان باستانى ایران، رستم است كه با آرایش رزمى روى زمین نشسته و گوسفندى را بر روى آتش كباب مى‏كند، منظره‏ى كوهها و دشت و چمن ستودنى است، با رقم: «كمینه پیرمحمد الحافظ 1054».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1112 ق)، نقاش. وى در تصویرسازى و چهره‏پردازى و ارائه مناظر زیبا دست پرتوان داشت. از آثار رقم‏دار وى، قلمدان استادانه‏اى در شیوه‏ى صفوى است كه مجلس مذهبى شیوایى بر آن نقش شده و فرشتگان بر روى ابرها مشاهده مى‏شوند. در كناره و اطراف قلمدان، تصویر عده‏اى از بزرگان مذهبى و صحنه‏ى شكار به چابكدستى نقش شده و رقم «پیرغلام مینوچهر 1112 ق» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش. از شاگردان سرآمد خواجه عبدالحى بود. وى شیوه‏ى استادش را رواج داد، اما زمانش چندان نپایید و در پنجاه سالگى درگذشت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1109 ق)، نقاش. نام دیگر وى آقانویان بود كه در حقیقت نام اصلى نقاش نبوده، بلكه یك نام توصیفى و یا لقب مرسوم دربارى بوده كه در آن زمانها به شاهزاده‏هاى پیر اطلاق مى‏شده است. این نقاش كه به نام آقانویان، در تاریخ هنرى ایران معروف است، كسى جز نقاش پرمایه‏اى به نام پیربیگ یا غلام پارماك نمى‏تواند باشد، كه چند اثر و از جمله یك مینیاتور رقم‏دار وى، در «شاهنامه‏ى» مضبوط در موزه‏ى متروپولیتن نیویورك موجود است. این «شاهنامه» به تاریخ 1079 ق كتابت شده و تصاویر آن 25 سال بعد، بین سالهاى 1104 و 1109 ق توسط مشاهیر نقاشان عصر، از قبیل محمد زمان، فضلعلى، علینقى بن شیخ‏زاده و پیربیگ غلام (آقانویان) اجرا شده است. تنها مینیاتورى كه رقم پیربیگ غلام را دارد، تصویر زیبایى است از زال كه سوار اسب شده و شكارى را نشانه گرفته است و آماده تیراندازى است منوچهر با خیل دلیران و رزم‏آوران نظاره‏گر در اطراف ایستاده‏اند. و رقم: «پیربیگ غلام 1109» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. تنها اثر رقم‏دار وى كه حاكى از ذوق و سررشته‏ى هنرى او مى‏باشد، تصویر ساقى دلربایى است كه كلاه طلایى به سر گذاشته و لباس آبى به تن كرده است، با رقم: «عمل پرویز».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. وى از هنرمندان پركارى بوده است كه اغلب آثارش بر روى قلمدان، قاب آینه، قاب عكس، میز تحریر، جلد، سپر، حتى كاسه و بشقاب و سایر اشیاء تزیینى نیز مشاهده مى‏شود. از آثار رقم دار او: جلد گل و مرغى قرآن مجید كه در این اثر پركار، تمام جلد به گل و مرغ آراسته گشته و به خط طلایى شكسته رقم «ابوالقاسم الحسینى اصفهانى سنه 1304» دارد؛ قاب عكس گل و مرغى شیرین و زیبا، با رقم: «عمل ابوالقاسم اصفهانى»؛ دو قاب عكس گل و مرغ متوسط كه به خط نسخ رقم «ابوالقاسم اصفهانى 1318» دارد؛ میز خوب با تصاویر گل و مرغى كه براى ناصرالدین شاه ساخته شده است، با: «رقم میرزا ابوالقاسم اصفهانى»؛ دو جعبه‏ى بزرگ، با گل و مرغ زیبا و درشت، با رقم: «عمل كمترین ابوالقاسم اصفهانى سنه 1320»؛ گل و بوته‏ى ممتاز و دلنواز كه برى ناصرالدین شاه ساخته شده بود، با: «رقم میرزا ابوالقاسم اصفهانى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. در هنر تصویر سازى و شبیه پردازى مهارت داشت. ابوالفیض برادرى به نام آقا بگلرافشار داشت كه او نیز در هنر نقاشى صاحب قلم بود. تنها مدركى كه در آن از ابوالفیض یاد شده است، یكى از ارقام تصاویر اوست كه جزو كارهاى برادر او، آقا بگلر، است و در آن نسبت خود را با محمد حسن ذكر كرده است. در این مدرك چاپى چنین نوشته شده:«صورت سركار مقرب الخاقان خداوندگارى فتح‏اللَّه خان سرتیپ دام اجلاله،: عمل ابوالفیض ابن محمد حسن نقاشباشى افشار فى شهر ربیع الثانى سنه 1277».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : دانشمندان و بزرگان اصفهان (جلد دوم)

صحاف هنرمند كه حقا صد مرد هنرمند در یك تن، و مجمع الصنایع هنر صحافى و نقاشى و طراحى و مذهبى و خوش‏نویسى و سوخت سازى و معرق سازى چرمینه، و ساختن فانوس‏هاى فنرى قدیم، و تعبیه‏ى انواع رنگ و روغن‏هاى نقاشى و امثال آن بوده، و نمونه‏ى خطوط ثلث وى در سر درب مسجد صفا محله‏ى شهشهان مورخ 1290، و سر درب مسجد ركن‏الملك در تخت فولاد با امضاى محمدتقى بن محمد ابراهیم اصفهانى موجود است. وفاتش حدود سال 1337 مى‏باشد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : دانشمندان و بزرگان اصفهان (جلد دوم)

از نقاشان زبردست قرن سیزدهم هجرى در اصفهان بوده، و تا سال 1288 حیات داشته است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

اسفنديار احمديه هجدهم اسفندماه 1307 در محله پامنار تهران متولد شد. احمديه از سال 1336 به انيميشن روي آورد و موفق شد نخستين فيلم خود را در با عنوان "ملا نصرالدين" بسازد. امروز نام احمديه علاوه بر حك شدن زير تابلوهايش به عنوان يك انيماتور در تيتراژ فيلم ها و آثار مستقل انيميشن به چشم مي خورد. آخرين فيلم وي در سال هاي اخير اثر 90 دقيقه اي "رستم و اسفنديار" است. اين هنرمند پيشكسوت با وجود كهولت سن در حال حاضر به ساخت يكي ديگر از فيلم هاي انيميشن خود پرداخته است. گروه : هنر رشته : انيميشن والدين و انساب : پدر اسفنديار احمديه از سرشناسترين پزشكان طب سنتي و نخستين مشوق وي در امر هنر بود. تحصيلات رسمي و حرفه اي : اسفنديار احمديه در دوران كودكي به رغم مشكلات در شنوايي و تكلم ابتدا به كودكستان و بعد به مدرسه معمولي رفته كه موفق به اخذ مدرك ششم ابتدايي ميشود و بعد از مدتي ترك تحصيل ، در رشته نقاشي در هنرستان كمال الملك ادامه تحصيل ميدهد . از سال 1324 در هنرستان كمال الملك تحت نظر استاداني چون اصغر پتگر، حسين شيخ، آشتياني و ... به فراگيري مباني نقاشي پرداخت و به مرور زمان و به واسطه گرايش غريبي كه به اين هنر داشت توانست موفقيت هايي در اين حيطه كسب كند. استادان و مربيان : از استادان اسفنديار احمديه مي توان به اصغر پتگر، حسين شيخ، آشتياني اشاره نمود. هم دوره اي ها و همکاران : از همكاران اسفنديار احمديه جناب آقايان، پرويز اصانلو، نصرت الله كريمي، بهروز يغمائيان و اسماعيل شرعي مي باشند. همسر و فرزندان : اسفنديار احمديه در سال 1336 با خانم پروين مهاجر ازدواج كردند. مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : از ديگر فعاليت هاي اسفنديار احمديه ميتوان به موارد زير اشاره نمود: 1- فعاليت در وزارت فرهنگ و هنر از سال 1336 كه با فيلم ملانصرالدين انيميشن را شروع ميكند كه سال تا 1355 ادامه دارد و در آن سال بازنشسته ميشوند . همكاري با صدا و سيما از سال 1352 بصورت قراردادي .2-همكاري با آقاي بهروز يغمائيان كه به مدت 10 سال . در عين حال با صدا و سيما نيز همكاري داشته اند.3- همكاري با شركت فرهنگ هنري صبا از سال 1374 كه هم اكنون ادامه دارد. آرا و گرايشهاي خاص : آنچه آثار اسفنديار احمديه را متمايز و شاخص جلوه ميدهد، استفاده از درونمايه هاي اجتماعي است. از زندگي مردم كوچه و بازار تا محله هاي قديمي تهران دستمايه كار اين هنرمند در حيطه نقاشي است. جوائز و نشانها : در سال 1386طي مراسمي كه در موزه هنرهاي ديني امام علي(ع) بر پا شد از اسفنديار احمديه تشكر و قدرداني شد. چگونگي عرضه آثار : آثاري كه امروزه از اسفنديار احمديه در موزه هنرهاي ديني امام علي (ع) از وي به نمايش گذاشته شده داراي سوژه ها و بن مايه هاي مذهبي سنتي و آئيني است. آثار : 1 خوشه گندم 2 رستم و اسفنديار ويژگي اثر : آخرين فيلم اسفنديار احمديه رستم و اسفنديار ميباشد. 3 زاغي 4 زندگي 5 زيرك 6 ملانصرالدين ويژگي اثر : اسفنديار احمديه درسال 1337 فيلم انيميشن 13 ثانيه اي به نام ملا نصرالدين را باهمان ابزار اوليه اين هنر ساخت. 7 موش و گربه 8 نارنج و ترنج

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : شرح حال تخصصی استادان و دانشیاران کشور (جلد سوم)

محمد حسين حليمي درسال 1319 درشهر همدان به دنيا آمد .وي پس از ورو د به مدارس جديد و اتمام دوره دانشسراي مقدماتي همدان و اخذ مدرك متوسطه در رشته ادبيات فارسي به معلمي پرداخت . او در دانشكده هنرهاي زيبا در رشته نقاشي به تحصيل پرداخت . به منظور ادامه تحصيل و كسب اطلاعات جديد عازم فرانسه شد . وي با ورود به دانشكده هنرهاي تزييني پاريس (آرـدكو) و همچنين در دوره فوق ليسانس هنرهاي تجسمي دانشگاه سوربن تجربيات تازه اي را شروع كرد . ابتدا از دوره فوق ليسانس رشته گرافيك (كمونيكاسيون ـ ويزوئل ) فارع التحصيل شد ، پس از آن فوق ليسانس هنر هاي تجسمي و بعد دكتر اي سيكل سوم را از دانشگاه سوربن در سال 1360 به اتمام رساند و بلافاصله به ايران مراجعه كرد .نامبرده در حال حاضر دانشيار دانشكد? هنرهاي زيباي دانشگاه تهران مي باشد . كتاب"اصول و مباني هنرهاي تجسمي"تاليف،محمد حسين حليمي ، در دوره دوازدهم كتاب سال جمهوري اسلامي ايران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به عنوان كتاب سال برگزيده شد. گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي گرايش : گرافيك والدين و انساب : محمد حسين حليمي درسال 1319 درشهر همدان به دنيا آمد . وي در يك خانواده سنتي و مذهبي چشم به جهان گشود و از هفت سالگي نزد پدر بزرگش مرحوم ميرزا غلامحسين اسلامبوالچي كه در انواع علوم و فنون وارد بود پرورش يافت . اوضاع اجتماعي و شرايط زندگي : محمد حسين حليمي در1319 ه.ش درهمدان متولدشد . دوران كودكي وي مصادف با آخرين سالهاي حكومت رضا شاه و روي كار آمدن محمد رضا شاه پهلوي بوده است . درآن روزگار بسياري از دانشجويان و هنرمندان ايراني براي تحصيل به اروپا ،‌ به ويژه فرانسه مي رفتند . نظام علمي و فرانسه بردانشگاههاي كشورنيز اثر گذار بوده است . تحصيلات رسمي و حرفه اي : محمد حسين حليمي پس از ورو د به مدارس جديد و اتمام دوره دانشسراي مقدماتي همدان و اخذ مدرك متوسطه در رشته ادبيات فارسي به معلمي پرداخت . پس از وقفه اي چند ساله براي تكميل معلومات خود به دانشگاه را ه پيدا كرد و در دانشكده هنرهاي زيبا در رشته نقاشي به تحصيل پرداخت و از آنجا فارغ التحصيل شد . پس از آن مجددا در چند مركزهنري به تدريس پرداخت . با وجود در آمد خوبي كه كسب مي كرد ،از سال 1354 جهت مطالعه و ادام? تحصيل مقيم پاريس گرديد و درج? كارشناسي ارشد در دو رشت? هنرهاي تجسمي و گرافيك را به ترتيب از دانشگاه سوربن و مدرس? عالي هنرهاي تزئيني پاريس اخذ نمود و در سال 1360 تز دكتراي خود را در زمين? زيبايي شناسي و علوم هنر در دانشگاه سوربن گذراند استادان و مربيان : محمد حسين حليمي يكي از يگانه معلم خود را ، پدربزرگش مرسوم ميرزا غلامحسين اسلامبوچي مي داند كه به وي خوشنويسي و برخي از فنون را آموخت . وي در مدرسه آر-دكو ، رنگ شناسي را زير نظر يكي از استادان صاحب نام ›« ژان فيليپ لانكلو « تحقيق مي نمود و ارزشهاي زيبايي شناسي خط اسلامي را در دانشگاه سوربن تحت نظر «الكساندرپاپادوپولو » تكميل مي كرد .وي همچنين از محضر اساتيد و هنرمندان بزرگي همچون مرحوم حسين زرين خط و مرحوم ميرخاني و مرحوم يحيي كارگر و شماري ديگر از اساتيد هنرمند ايراني و خارجي استفاده نموده است. وقايع ميانسالي : محمد حسين حليمي در پاريس در دو زمينه تحقيقاتي فعاليت مي كرد . يكي از زمينه هاي كار ايشان «رنگ شناسي » بود كه در مدرسه آر0دكو زير نظر يكي از استادان صاحب نام با عنوان «شعررنگ درمعماري اسلامي ايران » انجام مي شود . تحقيقدديگر در رابطه با ارزشهاي زيبايي شناسي خط اسلامي بود كه به طور گسترده برروي عملكرد زيبايي شناسيخط در مسجد جامع اصفهان در دانشگاه سوربن انجام مي گرفت . مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : محمد حسين حليمي به غير از تدريس به فعاليتهاي گرافيكي و عكاسي كه خود آموخته بود مي پرداخت و نير با فعاليتهاي گرافيكي ،نقاشي و عكاسي زندگي خود را اداره مي نمود .نامبرده در حال حاضر دانشيار دانشكد? هنرهاي زيباي دانشگاه تهران مي باشند فعاليتهاي آموزشي : محمد حسين حليمي پس از اخذ ديپلم متوسطه در رشته ادبيات فارسي پرداخت .همچنين پس از دريافت درجه ليسانس در دانشكده هنرهاي تزييني ، انسيتو تربيت مربيان هنري و مدرسه عالي ساختمان به تدريس پرداخت . دكتر حليمي پس ازمرجعت از فرانسه به ايران نيز در دانشگاه فارابي ، مجتمع دانشگاهي هنر و بالاخره دانشكده هنرهاي زيبا به تدريس ادامه داد . ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : مطالعه و تحقيق درباره زيبايي شناسي و نظريات مربوط به آن از مشغوليت هاي اساسي محمد حسين حليمي بوده است . شاگردان : بسياري از فارغ التحصيلان رشته هنرهاي تجسمي از دانشگاه تهران ،‌شاگردان محمد حسين حليمي مي باشند . آرا و گرايشهاي خاص : محمد حسين حليمي معتقد است ويژگي هاي ارتباط تصويري در عالم سياست ، اقتصاد، فرهنگ مذهب و افكار و عقايد مختلف امكان سازندگي و تخريب را بصورت گسترده در اختيار دارد .در واقع اين زمينه هنري و فني به مصداق اسلحه اي است كه با آن مبارزه نامرئي انجام مي شود . براي مقابله با اين اسلحه بايد همان اسلحه را بنحو بهتر شناخت وبراي مقابله بكار برد . درنتيجه رشته معلمي ، هنري گرافيك يابا عنوان جديدش «كمونيكاسيون ويزوئل »اهميت مشخص (در عرصه تبليغات ) پيدا مي كند . وظيفه يك هنرمند گرافيست را جامعه و نظام اجتماعي و فكري و عقيدتي كه درآن حاكم است مشخص مي كند . برخلاف يك هنر مند نقاش كه مي تواند براي خود كاركند ، يك گرافيست اگر به اين شكل كار كند ممكن است مورد استقبال جامعه قرار بگيرد و يا نگيرد و در هر صورت جامعه تكليفش را روشن مي كند . در هنر گر افيك دو عامل را مي توان ديد ، اول اين است كه هنرمند به مراحل بالايي از تواناييهاي فني ،فرهنگ و هنري رسيد ه باشد و عامل دوم هم اين است كه جامعه توانايي استفاده از آن را داشته باشد ،زيرا اگر چنين رشدي نباشد هنرمند به ميل خود و با باورهاي خود كار مي كند و نتيجه كارش بهمان اندازه كه تصور مي شود مفيد و سازنده است برعكس مي تواند مضر و مخرب هم باشد . دكتر حليمي نقاشي را حرفه اول خود مي داند و مايل است تا آثاري را كه ارتباط مستقيم با فكر و عقيده و دل دارد از طريق نقاشي مطرح نمايد . جوائز و نشانها : كتاب"اصول و مباني هنرهاي تجسمي"تاليف،محمد حسين حليمي ، در دوره دوازدهم كتاب سال جمهوري اسلامي ايران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به عنوان كتاب سال برگزيده شد. -------------------------------------------------------------------------------- آثار : 1 اصول و مباني هنرهاي تجسمي ويژگي اثر : تاليف،اين كتاب در دوره دوازدهم كتاب سال جمهوري اسلامي ايران ،از طرف وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامي معرفي و برگزيده شده است.آشنايي با كتاب:«اصول و مباني هنرهاي تجسمي»: اصول و مباني هنرهاي تجسمي (جلد اول)؛ دكتر محمدحسين حليمي؛ تهران: 1372. امروزه هنرهاي تجسمي را يكي از بهترين و مؤثرترين وسيله هاي ارتباطي مي شناسند و آن را به صورت زبان همگاني و بين المللي در آموزش و پرورش، در زمينه هاي فرهنگي، سياسي، اجتماعي، اقتصادي، صنعتي و به طور كلي در تمامي فعل و انفعالات فكري مورد استفاده قرار مي دهند. هنرهاي تجسمي عالي ترين تجليات زبان بصري شمرده مي شود كه با آن مي توان فراتر از زمان سير كرد و آينده و افقهاي دور را تجسم و تصوير نمود. در اين كتابب با معرفي عناصر اوليه تجسمي و بررسي آنها، برخي مثالهاي طبيعي يا آثار هنري براي نمونه برگزيده و ارائه شده است. سپس اصول و قواعد را كه حاكم بر آثار هنري مي باشد حتي المقدور معرفي و با بيان امكانات شكل پذيري و شكل آفريني عناصر، خصوصيات بصري و بيان تصويري هر كدام مطرح شده است. شايد بتوان گفت كه تاكنون در اين زمينه كتاببي به اين جامعيت منتشر نشده است و اولين كتابب علمي و آموزشي هنر مي باشد كه با آثار دانشجويان ايراني منتشر مي شود. اين امر مي تواند براي دانشجويان عامل محرك و بسيار خوبي باشد و از سويي براي نويسندگان سرمشقي مناسب. كتابب حاضر با توجه به نيازهاي دانشجويان ايران در دو جلد تدوين شده است و مي تواند در رفع نياز جامعه و مراكز آموزش عالي مورد استفاده قرار گيرد. 2 سازمان مدارك فرهنگي انقلاب اسلامي 3 سمبل كتاب درخت زندگي حضرت رسول «ص» 4 شهر اسلامي ويژگي اثر : ترجمه 5 شيوه هاي نقاشي 6 طراحي آرم دانشگاه علوم پزشكي همدان 7 طراحي آرم مركز هنرهاي تجسمي 8 طراحي آرم نمايشگاه بين المللي كتاب تهران 9 طراحي پوستر اولين نمايشگاه بين المللي كتاب تهران 14-22 آبان 1366 10 طراحي پوستر كنفرانس بازسازي مناطق 11 مركز فرهنگي امير المومنين 12 هنر و رنگ ويژگي اثر : ترجمه

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ع. عبدلائمة، بنده امامان) سازنده اسرطاب و استاد رسم دوایر فلكى (قر. 9 ه.) از ساخته‏هاى وى دو اسطرلاب بزرگ در تهران موجود است: یكى در مدرسه سپهسالار ناصرى و دیگرى در تصرف آقاى سید جلال‏الدین تهرانى، و هیچ یك داراى تاریخ نیست و فقط به خط نسخ نوشته شده: صنعه عبدالائمة. (س دوازدهم ق)، نقاش فلزات و اسطرلاب‏ساز. وى در هنر خود شهرت داشت و به رموز و دقایق اسطرلاب واقف بود. او همچنین در علم هیئت و ستاره‏شناسى نیز صاحب كمال بود و در نقوش دقیق و ارائه‏ى محاسبات افلاكى و درج دوایر بروج به روى فلزات سخت، مهارت داشت. از شاگردان نامدار وى، استاد محمد طاهر بن محمد امین است كه آثارى استادانه از خود به یادگار دارد. از آثار او: اسطرلاب نفیسى، با رقم: «صنعه عبدالائمه 1127»؛ اسطرلاب دیگرى بار رقم «...صنعه عبدالائمه»؛ اسطرلاب نفیسى كه در مركز آن رقم «صنعه عبدالائمه» دارد؛ اسطرلابى كه روى دایره‏ى انتهایى صفحه رقم «صنعه عبدالائمه» دارد.[1]

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1339 -1271 ق)، نویسنده، نقاش و شاعر، متخلص به فرصت. ملقب به میرزا آقا و فرصت‏الدوله. در شیراز به دنیا آمد. در همان شهر علوم مداوله از جمله صرف و نحو، معانى و بیان و منطق و حكمت را تحصیل كرد و از شیخ مفید بیش از دیگر اساتیدش دانش آموخت. او در شعر و شاعرى نیز مشهور بود. وى به زبان انگلیسى و فرانسه و پهلوى آشنایى و در فن نقاشى و موسیقى شهرتى به‏سزا داشت. مدتى از عمر خود را در هندوستان و عراق به سیر و سیاحت گذراند و هنگام بازگشت به شیراز به اتفاق شعاع السلطنه، حاكم فارس، به تهران آمد و نزد مظفرالدین شاه رفت و لقب فرصت‏الدوله یافت. در اوان مشروطیت به سمت نخستین رییس معارف و اوقاف فارس مصنوب گریدد. وى تا پایان عمر مجرد زیست. مدفن او در حافظیه شیراز است. از آثار وى: «آثار عجم» یا «شیرازنامه»؛ «اشكال المیزان»، در علم منطق؛ «بحور الالحان»، در علم موسیقى و عروض؛ «جغرافیاى هندوستان»؛ «صرف و نحو خط آریا»؛ «دبستان الفرصه»؛ «دیوان» شعر؛ «منشآت» فرصت؛ «مقالات علمى و سیاسى»؛ «دریاى كبیر»؛ «شطرنجیه».[1] (بخش 1) شیرازى ملقب به فرصةالدوله، شاعر و ادیب و موسیقى‏دان معروف ایرانى. (و. 1271 ه.ق- ف. 1339 ه.ق) از خانواده‏اى ادب‏پرور در شهر شیراز پا به عرصه‏ى وجود گذاشت. از كودكى علاقه‏ى خاصى به تحصیل علوم و فنون مختلف داشت. در آغاز جوانى در صرف و نحو و منطق و حكمت و حساب و هیأت و هندسه و اسطرلاب سرآمد اقران بود و به زبان انگلیسى آشنایى داشت. بنا به نوشته‏ى خود او در سى و دو سالگى به دیدار سید جمال‏الدین اسدآبادى نایل شد و او را در بوشهر ملاقات كرد و دیدارهاى بعد موجب دوستى آن دو گردید. پاره‏اى سخنان گرانبهاى سید جمال‏الدین در یادداشت‏هاى او منقول است. هنگامى كه شعاع‏السلطنه فرزند مظفرالدین شاه از شیراز به تهران بازگشت فرصت را با خود به دربار آورد و معلم و ندیم خود ساخت و چون در دربار تقرب یافت شاه او را لقب فرصةالدوله داد. هنگام انقلاب مشروطیت فرصت در تهران بود و در سازمان جدید وزارت معارف كه پس از مشروطیت به وجود آمد او را به ریاست معارف فارس گماشتند و وى در این سمت به خوبى خدمت كرد. بار دیگر هنگام تأسیس دادگسترى او را رئیس عدلیه‏ى فارس كردند و سپس دوباره شغل ریاست معارف و فوائد عامه و مدتى هر دو شغل فرهنگ و دادگسترى را بدو سپردند. فرصت سراسر منطقه‏ى فارس و بنادر را در مدتى دراز نقطه به نقطه پیمود و اوضاع جغرافیایى هر نقطه را به رشته‏ى تحریر درآورد. نام این اثر خود را «آثار عجم» نهاده است. آثار دیگر فرصت، غیر از «آثار عجم» عبارتند از: 1- اشكال‏المیزان در علم منطق. 2- دریاى كبیر مشتمل بر علوم مختلف به زبان عربى و فارسى. 3- بحورالالحان در علم موسیقى و عروض. 4- منشات نثر. 5- رساله‏ى شطرنجیه. 6- مثنوى هجونامه. از همه مهمتر دیوان اشعار او مشتمل بر قصاید، غزلیات، ترجیعات، مسمطات، رباعیات، مثنویات، مراثى، تواریخ و پیوستى از منشات منثور اوست. فرصت بر اثر یك بیمارى 1339 ه.ق برابر با اول آبان ماه 1299 ه.ش در خانه‏ى شخصى خود در شیراز چشم از جهان فروبست و بنا بر آرزوى دیرینه‏اش در كنار آرامگاه لسان‏الغیب حافظ به خاك سپرده شد و سنگى را كه زیر نظر خود او براى مزارش تراشیده بودند بر گور او نهادند.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(مقتول 1243 ق)، خطاط و شاعر، متخلص به فرخ. مشهور به خانلرخان و معروف به فرخ زند. از نوادگان دخترى محمد حسن‏خان قاجار بود. پس از فتح شیراز و قتل‏عام طایفه‏ى زند به دست آغامحمدخان قاجار، به دلیل خویشاوندى نزدیك از قتل رهید و بعدها در دربار آغا محمدخان و فتحعلى‏شاه مقرب شد، تا آنجا كه در شورش عباسقلى‏خان، پسر ابراهیم‏خان، در كرمان از طرف فتحعلى‏شاه مأمور شد، كه به كرمان رود و عاقبت كار را به او گوشزد نماید. وى سرانجام در هنگام بازگشت از كرمان در منطقه‏اى به نام باغین، در نزدیكى كرمان، توسط افراد عباسقلى‏خان به قتل رسید. در بیشتر مأخذ وفات فرخ در 1237 ق ذكر شده كه ظاهرا اشتباه است. از آثار وى «دیوان» شعر مى‏باشد. به گفته‏ى محمودمیرزا قاجار در «سفینه المحمود»، فرخ زند بر علوم ریاضى و هندسه نیز مسلط بوده و به حكم فتحعلى‏شاه كتابى در این زمینه تألیف نموده است. همچنین گفته، كه فرخ در طبابت نیز دست داشته است. از دیگر آثار وى مى توان به مثنوى «جمشید و خورشید» اشاره كرد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(تو 954 ق)، نقاش. وى گرجى‏زاده تازه‏مسلمانى بود كه از گرجستان به ایران آمده بود و در هنر مورد علاقه خود پیشرفت فراوان كرد. وى با برادرش سیاوش‏بیگ تحت حمایت شاه‏طهماسب قرار گرفت و در دربار سلطنتى اجر و قربى پیدا كرد و سپس در جرگه معتمدان سلطان حمزه میرزا ولیعهد درآمد. وى گویا در 996 ق به هند رفت و چون نقاش زبردستى بود در دربار سلطنتى اكبرشاه نیز راه یافت.در زمان جهانگیر نیز مورد اعزاز و احترام بود و ریاست نقاشخانه سلطنتى را بر عهده داشت. فرخ‏بیگ در كهنسالى نیز تصویرگرى مى‏كرد و تا متجاوز از هفتاد سالگى قدر قلمش پایدار بود. از شاگردان معروف وى فرخ چیله و فرخ خرد بودند. فرخ‏بیگ در شبیه‏سازى قدرت تمام داشت. در هنر چهره‏پردازى نیز ماهر بود. عمده كارهاى وى تك چهره‏سازى و شبیه‏پردازى بود و در جانور و پرنده‏سازى و ارائه دشت و دمن و گل و گلزار و تذهیب و حل‏كارى و آرایش صحنه‏ها و نقاشى، تیز قلم بود. فرخ بیگ در 1024 ق هنوز مى زیست. از آثار او: تصویر شاهزاده جوانى كه كلاه عمامه‏اى پردار به سر گذاشته، با رقم: «كمترین بنده‏ها فرخ مصور»؛ تصویر استادانه درویش پیرى كه عباى تیره و بلندى به تن كرده و چنین رقم نهاده: «رقم فرخ‏بیك در سن هفتاد سالگى كشیده»؛ تصویر شاهزاده هندى كه در یك دست طوطى گرفته و در دست دیگر گلى را نشان مى‏دهد، با رقم: «عمل فرخ‏بیك»؛ مینیاتور استادانه و پرمهارت تصویر پیرمردى كه روى صندلى بافت حصیرى نشسته است، با رقم: «عمل نادر العصر فرخ بیك در سن هفتاد سالگى مرقوم ساخت... در سنه 10 جلوس 1024 هجرى». سیزده اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(تو 1279/1278 ش)، نقاش و شاعر، متخلص به شمس و نشاط. وى در تهران متولد شد. پس از گذراندن دوره‏ى ابتدایى و متوسطه، به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و با سمت دبیر هنرهاى زیبا در دبیرستانها و هنرستانها به تعلیم هنرجویان پرداخت. او در سال 1305 ش به امریكا مسافرت كرد و در آنجا به دریافت مدال طلا از دانشگاه هاروارد نایل گردید. شمس به زبانهاى فرانسه و انگلیسى آشنایى داشت و از بانوان هنرمند در فن نقاشى و خامه‏دوزى بود. از شاعران خوش ذوقى بود كه قریحه‏ى شاعرى را از پدر ادیب و شاعر خود به ارث برده بود. سروده‏هاى او حدود دو هزار بیت است. «دیوان» شعر وى منتشر نشده، اما بعضى از شعرهاى وى در مجموعه‏اى به نام «اسرار خلقت» چاپ شده است. شرح حال وى در كتابهاى «الذریعه» و «تذكره‏ى شعراى معاصر اصفهان» ذیل نشاط آورده شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. از تصویرسازان گمنام بود كه در آبرنگ سازى دست داشت. تنها اثر رقم‏دار وى كه در كتابخانه‏ى گلستان قرار گرفته، تصویر آبرنگى مردى است كه چاقو به دست گرفته و مشغول بریدن خربزه مى‏باشد و رقم «شمس‏الدین محمد كاشى 1041» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1014 ق)، نقاش، خطاط و شاعر، متخلص به فارسى. ملقب به امیرالامراء. وى به خواهش همایون پادشاه، با عده‏اى از هنرمندان ایرانى جهت اشاعه‏ى هنر تصویرسازى عازم هند شد و در آن ولایت متوطن گشت. و به منصب امیرالامرایى رسید. او صاحب «دیوان» است. از آثار رقم‏دار وى: مجلس شكار جهانگیر پادشاه كه سوار بر اسب شده و در معیت همراهان و دوستان خود در كنار كوهى به شكار كردن مشغول است. منظره‏ى كوه و درختان و دمن ستودنى است و در بطن تصویر اشعارى به چشم مى‏خورد كه اثر خود نقاش است و رقم «عمل مرید در چهار مرتبه اخلاص پاى برجا شریف- بتاریخ شهر فروردین الهى مطابق نه صد و نود و نه» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1112 ق)، نقاش و شاعر، متخلص به راضى. به قولى از خطه اصفهان و به قول دیگر از اردستان بود كه علاوه بر شاعرى، در نقاشى نیز ماهر و به زماناى نقاش معروف بود. وى ابتداى امر انور تخلص مى‏كرد و آخرالامر راضى تخلص مى‏كرد. «دیوان» شعر و یك «مثنوى» دارد و از اوست: گر وحشیانه از روش خلق مى‏رمم عذرم بسى به جاست كه آدم ندیده‏ام

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. از استادكاران و میناسازان ماهر دوره فتحعلى شاه قاجار بود. از آثار مینایى این استاد سر قلیان مینایى پرآذینى است كه تصاویر گل و بلبل دارد و در داخل آرایش گلها، تصاویرى است كه به تردستى نقاشى شده است با رقم: «كمترین تقى 1225».[1] (س سیزدهم ق)، میناساز. به روایتى وى فرزند محمدحسن میناساز بوده است. از آثار مینایى این استاد، سر قلیان مینایى پرآذینى است كه، تصاویر گل و بلبل دارد و در داخل آرایش گلها، تصایور زیبایى به تردستى نقاشى شده و رقم «كمترین تقى 1225» دارد.[2]

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1311 ق)، نقاش مذهب و قلمدان‏ساز. بنا به روایتى جد مادرى او میرزا باباى اصفهانى نقاش‏باشى است كه از نقاشان صاحب نام قاجار بوده است. تقوى یكى از استادان مشهور است كه در چهره‏پردازى و انتخاب رنگها در آبرنگ دستى توانا داشت و تذهیب را به نازك قلمى و شیوا مى‏ساخت. وى در تذهیب شیوه‏اى استادانه داشت و پیرو مكتب استادش، میرزا عبدالوهاب مذهب‏باشى بود. استاد دیگر وى سیدهاشم حسینى اصفهانى بوده و در بدایت حال، نزد آن استاد هنر آموخته است. فرزندانش، غلامحسین، غلامرضا و على‏اكبر تقوى، هر سه هنرمند و از شاگردان وى بوده‏اند. از آثار امضادار این نقاش: آرایش و تذهیب كناره‏هاى قاب آینه صدفى استاد محمدصادق نقاش، با رقم: «جان نثار یحیى 1310»؛ قلمدان گل و مرغى خوش نقشى كه كناره‏هاى قلمدان را تشعیر و تذهیب كرده و رقم نهاده است: «عمل یحیى 1311».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، شاعر، نقاش و تصنیف‏ساز. اهل خوانسار بود. وى علاوه بر توانایى در سرودن شعر و قدرت شاعرى در نقاشى و موسیقى و سایر فنون نیز دست داشته و بر اقران ممتاز بود.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1330 ق)، نقاش و شاعر، متخلص به تركى. شعل وى نقاشى بود از شیراز به هند سفر كرد و در بمبئى اقامت كرد. از آثار وى: «دیوان» كلیات تركى شیرازى، شامل دو جلد در یك مجلد است به نامهاى: «حدیقه البكاء» و «لاله‏زار»؛ «سفره در ذم ریا» شعر.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 7 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س هفتم و هشتم ق)، نقاش. این هنرمند در چهره‏سازى و تصویركشى پیشقدم بود و در هنر خود مهارت داشت. احمد موسى شاگرد پدر خود بود و از شاگردان خود او، یكى شمس‏الدین ولى اللَّه است و دیگرى امیر دولت یار، غلام ابوسعید. از آثار شناخته و منسوب وى: تصویر شمایل حضرت محمد (ص)، با ملائكه‏هاى زیبا در اطراف، با رقم: «كار استاد احمد موسى است»؛ تصاویر كتاب «جامع التواریخ» كه به سال 707 ق مصور گشته است؛ تصویر رزمى جنگ آوران، با رقم: «كار احمد موسى»؛ منظره‏ى بیابانى با چند درخت خشكیده، با رقم: «كار احمد موسى»؛ تصویر تهمینه و رستم، با رقم: «كار استاد احمد موسى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش. شیخ احمد برادر باباحاجى صورتگر بود و در دوره‏ى سلطنت حسین بایقرا (911 -873 ق)، فعالیت هنرى داشت. از آثار رقم دار این هنرمند كه اصل آن گویا در مرقع فاتح استانبول است، تصویر مرد كوتاه قد مسلحى است كه البسه و لوازم كامل جنگى به تن كرده و اسب خود را مهار نموده و اسب نیز دستها را بلند كرده است و به حالت وحشیانه‏اى با صاحب خود ستیز مى‏نماید، و با خط زیباى نستعلیق رقم «عمل خواجه شیخ احمد عودى» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1212 ق)، نقاش. از اهالى قره‏داش قفقاز بود. وى در هنر تذهیب و نقاشى و جلدسازى مهارت داشت. از آثار این هنرمند: دو جلد قالبى چرمى كه رویه‏ى هر دو، علاوه بر خط نستعلیقى كه بر روى آن كتابت شده، انواع تزیینات گوناگون و گل‏هاى متفرقه نیز دیده مى‏شود كه در نوع خود استادانه است. یكى از آنها چنین رقم دارد: «عمل حاجى احمدشاه بن شیخ على قراتاش 1212». با درج كلمه‏ى «عمل» معلوم مى‏گردد كه قالب فلزى جلد را نیز خود هنرمند ساخته و در حك و نقر فلزات سخت نیز، دستى پر قدرت داشته است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش و مجلد. از معاریف زمان خود و اهل مراغه بود و ساكن عثمانى. از آثار گرانقدر وى: جلد روغنى استادانه‏اى است كه در كتاب «الفواید الغیاثیه» (تاریخ 1468 میلادى) قرار گرفته و به طلا آرایش شده. داخل جلد به رنگ ارغوانى و نقوش آن تحسین‏انگیز است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(اوایل س یازدهم ق)، نجار، طراح و نگارگر. از آثار رقم‏دار این استاد، درب چوبى كم نظیر و پر مهارت یكى از بقاع متبركه است كه به نقوش اسلیمى و ترنجى مشبك پیراسته گشته است و در نوع خود زیبا و استادانه است. در بالا و داخل مربعات كوچكتر، نقوشى از تركیب چهار على، به خط تزیینى كوفى و در دو مربع بزرگتر چپ و راست، تعاریف: «ناد علیا... الى آخر» به خط ثلث عالى كنده كارى شده است، در قرینه‏ى پایین‏تر، ادعیه دیگرى كنده‏كارى شده و به خط رقاع چنین رقم دارد: «عمل احمد بن عبدالغنى نجار» و در مقابل آن، رقم كاتب چنین نوشته شده: «كتبه العبد میر على بن محمد 1002».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 7 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 704 ق)، طراح و نقاش. طراح و رسام اسطرلابهاى قدیمى بود و در هنر خود دست داشت. از آثار رقم‏دار این استاد: اسطرلاب ارزنده‏اى است كه در اسپانیا ساخته شده و جمله حروف و اعداد به خط كوفى پیرآموز و تزیینى عمل آمده و رقم «احمد بن حسین بن باسو 704» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

نينا بهزادي هنرمند معاصر ايران است . وي درزمينه نقاشي فعاليت مي كند . او به سبك باتيك علاقمند بوده و آثار خودرا به اين شيوه هنري مي آرايد . بهزادي معتقد است كه سبك باتيك رهايي طرح و نقش را در برداشته و مراحل مختلفي را شامل مي شود ."گروه : هنررشته : گرافيكگرايش : نقاشيتحصيلات رسمي و حرفه اي : نينا بهزادي اگر چه رشته تحصيلي اش علوم تجربي بود اما به سبب علاقه اي كه به مسائل هنري داشته دررشته هنرادامه تحصيل داد و تامرحله كارشناسي ارشد گرافيك پيش رفته است .استادان و مربيان : نينا بهزادي به سبك باتيك را نزد استاد خاويان آموخته است .وقايع ميانسالي : نينا بهزادي معتقد است كه نقاشي باتيك علاوه براينكه مي تواند تابلو شود كاربردهاي ديگري نيزدارد كه مي توان به استفاده از آن روي لباس ،‌روسري ، كلاهك آباژور ، پارتيشن ، روميزي و پرده اشاره كرد . اين امر مهمترين واقعه به وقوع پيوسته دردوران ميانسالي بهزادي بود .فعاليتهاي آموزشي : مهمترين فعاليت نينا بهزادي نقاشي است كه درآن ميان او به سبك باتيك علاقمند است . رهايي طرح ها و نقش ها از كليشه ها و قالبهاي خاص ،‌درهم آميختگي رنگها و ايجادبافتهاي متنوع ازويژگي هاي بارز نقاشي باتيك مي باشند .ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : مهمترين فعاليت روزمره نينا بهزادي درنقاشي باتيك خلاصه مي شود . او مراحل كار اين سبك را ، كشيدن پارچه برروي چارچوب ،‌پياده كردن طرح روي پارچه ،‌موم گيري نقش بر پارچه ، رنگ آميزي ، آب كردن موم توسط اتوي خشك و شستن نهاي پارچه توسط بنزين مي داند .آرا و گرايشهاي خاص : نينا بهزادي درمورد نقاشي باتيك براين عقيده است كه باتيك دراصل از كشورهاي اندونزي ، هند و چين آمده است . نقاش باتيك به وسيله قلم و موم گيري روي پارچه طرح مي شود . دراين روش زمينه پارچه موم گيري مي شود ،‌ سپس نقاطي كه مورد نظر است رنگ مي شوند .چگونگي عرضه آثار : اولين نمايشگاه آثار نينا بهزادي درموزه تماشاگه تاريخ برگزار شد . نمايشگاه بعدي او درنگارخانه سبز برپا گرديد و آثارش را عرضه كرده است .

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

مسعود شجاعي طباطبايي ،‌هنرمند معاصراست . او افزون برنقاشي ،‌انيميشن و تصوير گري كتاب درزمينه كاريكاتور نيز فعاليت مي كند ، به گونه اي كه حتي كاريكاتور را درصدر ديگر فعاليتهاي خود قرار داده است . آثار وي درنمايشگاه هاي متعددي عرضه شده است . شجاعي درنمايشگاه بين المللي ليتواني و درنمايشگاه بين المللي ابرار مقام سوم و دوم را كسب كرده است .گروه : هنررشته : گرافيكتحصيلات رسمي و حرفه اي : مسعود شجاعي طباطبايي پس از اتمام تحصيلات متوسطه، براي ادامه تحصيل وارد دانشگاه تهران شد و در رشته نقاشي به تحصيل پرداخت. او در پي ادامه رشته گرافيك را در دانشگاه تر بيت مدرس به پايان برد.فعاليتهاي ضمن تحصيل : مسعود شجاعي طباطبايي افزون برنقاشي درزمينه انيميشن و تصوير گري كتاب به صورت كاريكاتور نيز فعاليت داشته است، ‌به گونه اي كه حتي كاريكاتور را درصد ديگر فعاليت هاي خود قرار گرفت .وقايع ميانسالي : مسعود شجاعي طباطبايي درطول فراگيري هنرهاي مختلف مدتي را در فرانسه به تحصيل و تجربه هنر سپري كرد.فعاليتهاي آموزشي : مهمترين فعاليت آموزشي مسعود شجاعي طباطبايي درزمينه ‌كاريكاتور دنبال شد.اين هنر ار برخود از زبان طنز و در عين حال سريع و ساده و با كمترين تكلف و حاشيه پردازي مي داند. او اعتقاد دارد كه كاريكاتور با اين ويژگي به راحتي با مخاطب ايجاد ارتباط مي كند و با كمترين خطوط ، مي تواند بار معنايي و مفهومي خودرا منتقل كند و اين عامل كه آميختگي طنز را به خود مي گيرد، از جذابيت بهتري برخوردار مي شود.آرا و گرايشهاي خاص : مسعود شجاعي طباطبايي درباره وضعيت كاريكاتور درايران و جهان معتقد است كه رشد كاريكاتور بيشتر تابع جريانات سياسي است . چنان كه درايران شاهد بوده ايم ،‌بعداز جنگ جهاني اول و دوم ،‌درزمان مشروطيت و مقاطع مختلف سياسي و نيز در پيروزي انقلاب اسلامي كاريكاتور نمود بيشتري داشته است .جوائز و نشانها : آثار مسعود شجاعي طباطبايي در نمايشگاه بين المللي كاريكاتور درليتواني حائز رتبه سوم، ‌و در نمايشگاه بين المللي كاريكاتور ابرار حائز رتبه دوم را شد.چگونگي عرضه آثار : آثارمسعود شجاعي طباطبايي تا كنون دردو نمايشگاه انفرادي و نزديك به بيست نمايشگاه گروهي به تماشا گذاشته شده است .

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

محمود دهنوي به سال 1305 شمسي در اصفهان تولد يافت. پدرش با اينكه فلاح بود و به كارهاي زراعتي اشتغال داشت فرزند خود را سن 7 سالگي به فرا‌گرفتن هنر قلم‌زني تشويق كرد. محمود چشم و دلش از سنين كودكي با اين فن خو گرفت و پس از چهار سال تحصيلات ابتدايي مستقيماً تحت تعليم آقا كريم عتيقه‌چي هنرمند قلم‌زن قرارگرفت و سه سال نزد او كار كرد. كار وي ابتدا در صفحه فلزاتي مانند روي ـ ورشو ـ برنج بود ولي چندي نگذشت كه تحت تعليمات رضاي نايب‌پور قلم‌زن مشهور روي اشياء نقره شروع به كار كرد و دهنوي بعد از 5 سال كار و فعاليت تصميم گرفت كه مستقيماً كارگاهي داير نمايد 19 ساله بود كه به آرزويش رسيد و 9 سال در كار‌گاه خود به كار قلم‌زني پرداخت ولي اين كوشش و تلاش براي وي كافي به نظر نمي‌رسيد در حقيقت او راهي ديگر مي جست و مايل بود كه به كارهاي بزرگتر و بهتر بپردازد. همين احساس سرانجام موجب گرديد كه وي با خانواده‌اش به تهران آمد و با راهنمايي و مساعدت هنرمنداني چون حسين مصور الملكي و علي كريمي به اداره كل هنرهاي زيباي كشور راه يافت محمود 10 سال است كه در كارگاه نقره‌كاري وزارت فرهنگ و هنر به خلق پديده‌هاي هنري سرگرم است ، تا‌كنون آثار ارزندة اين هنرمند به صورت جام يا گلدان به حضور شخصيت‌هاي برجسته‌اي مانند ملكه هلند ـ پادشاه بلژيك ـ امپراطور اتيوپي (حبشه) ـ رييس جمهور اتريش و وليعهد افغانستان اهداء شده است و ساخته‌هاي دست اين هنرمند ضمن ساير اشياء هنري در نمايشگاه جهاني سال 1958 بروكسل به اخذ مدال نقره نايل آمده است.گروه : هنررشته : قلمكاريتحصيلات رسمي و حرفه اي : محمد دهنوي از هفت سالگي به تشويق پدر مشغول هنر قلمزني گرديد، وي پس از چهار سال تحصيلات ابتدايي مستقيماً تحت تعليم آقا كريم عتيقه‌چي هنرمند قلم‌زن قرارگرفت و سه سال نزد او كار كرد. كار وي ابتدا در صفحه فلزاتي مانند روي ـ ورشو ـ برنج بود ولي چندي نگذشت كه تحت تعليمات رضاي نايب‌پور قلم‌زن مشهور روي اشياء نقره شروع به كار كرد.استادان و مربيان : از استادان محمد دهنوي مي توان به حـسين عـلاقمندان، عتيقه چي،حاج علي محمد پرورش، رضاي نايب‌پور ،ذوفن اشاره كرد.مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : محمود دهنوي در سال 1334 با توصيه استاد حاج مصور‌الملكي در اداره كل هنرهاي زيبا مشغول به كار شد و بيش از 26 سال مديريت كارگاه قلمزني آن مركز را به منظور احياء تعلم و توسعه هنر قلمزني بر عهده گرفت و طي اين مدت آثار بسيار با ارزش و نفيسي را كه هر كدام شاهكاري از هنر نقش‌آفريني بر روي فلز به شمار مي‌آيد در عرصه هنرهاي سنتي ايران به يادگار گذاشته است.فعاليتهاي آموزشي : محمود دهنوي پس از بازنشستگي از سمت خود در اداره كل هنرهاي زيبا،‌ به تدريس هنر قلمزني و طراحي سنتي در مركز آموزش عالي و دانشگاه‌ها پرداخت.جوائز و نشانها : آثار هنري محموددهنوي در نمايشگاه جهاني سال 1958 بروكسل به اخذ مدال نقره نايل گشت.چگونگي عرضه آثار : نمايشگاه‌هاي متعددي از محمود دهنوي در كشورهاي بلژيك، تونس، مصر، هند، امارات متحده عربي، عمان، ايتاليا، انگليس و آلمان به نمايش گذاشته شده كه در تمامي آنها با تحسين بازديدكنندگان، آگاهان و نقادان آثار هنري روبرو گرديده است. ضمن آنكه در سال 1368 به مناسبت روز جهاني صنايع دستي 20 خرداد برابر با 10 ژوئن – تمبر يادبودي با استفاده از آثار محمود دهنوي انتشار يافت كه مورد توجه فراواني قرار گرفت. بخشي از آثار محمود دهنوي در موزه هنرهاي ملي ايران و نمايشگاه دائمي آثار صنايع دستي معاصر ايران نگهداري مي‌شود ولي شماري از آثار او زينت بخش گنجينه‌هاي عمومي و شخصي در سراسر جهان است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

محسن وزيري مقدم در ۵ خرداد ماه ۱۳۰۳ در تهران به دنيا آمد. در سال ۱۳۲۲ در پي ديداري با يكي از دوستان دوران كودكي كه دانشجوي رشته معماري بود، در امتحان ورودي دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران شركت كرد. علي محمد حيدريان و مادام امين فر از نخستين استادان وزيري بودند. وي در سال ۱۳۲۷ با رتبه اول در رشته نقاشي از دانشكده فارغ اتحصيل شد. وزيري نخستين نمايشگاه انفرادي خود را در سال ۱۳۳۱ در انجمن ايران و امريكا برگزار مي كند. از سال ۱۳۳۴ در آكادمي هنرهاي زيباي رُم به تحصيل مي پردازد و سال بعد مجموعه اي از نقاشي هاي خود را در گالري «پورتوريو» رُم به نمايش مي گذارد. در سالهاي تحصيل مفهوم نقاشي انتزاعي و چگونگي پيدايش فضاي تجسمي را از «توتي شالويا» استاد پژوهش در آكادمي رُم مي آموزد. سال ۱۳۳۷، همزمان با پايان تحصيلات، اثري از وزيري در بيست و نهمين بي ينال جهاني ونيز به تماشا درآمد. چندي بعد تجربه تازه اي را در عرصه نقاشي آغاز مي كند كه حاصل آن نقش اندازي هاي شني است كه تا سال ۱۳۴۲ ادامه مي يابد. اين آثار در چندين نمايشگاه در ايتاليا، آلمان، سان مارينو، انگليس، برزيل و ايران به تماشا درمي آيند و مدال طلاي سومين بيينال تهران (۱۳۴۱) را از آن خود مي كند. در همين ايام محسن وزيري مقدم به ايران بازمي گردد و در دانشكده هنرهاي زيبا و هنرستان پسران تهران و سپس دانشكده هنرهاي تزئيني به تدريس مي پردازد. دوره تازه آثار وزيري نقش برجسته هاي فلزي هستند كه در آن به ساختمان فضا، نظم فرم ها و ريتم توجه شده است. در سال ۱۳۴۷ بورس اقامت يكساله در «سيته دز آر» را دريافت مي كند و راهي فرانسه مي شود. پس از بازگشت تحولي تازه در كار هنري وزيري پديد مي آيد و آن پيدايش مجسمه هاي چوبي است. بعدها اين مجسمه ها كه اجراي آن با پيچ و مهره به هم متصل شده اند به مجسمه هاي مفصلي متحرك تبديل ميشوند. آثار اين دوره كه يكي از پُربارترين دوران كاري وزيري است، در گالريهاي گوناگون به نمايش در مي آيند. از سال ۱۳۵۴ آثار جديد وزيري بازگشت او را به سطح نشان ميدهند. وزيري با طرحهايي كه از شكلهاي ارگانيك و هندسي و خطوط موازي و متقاطع تشكيل يافته اند و با نقش برجسته هاي مفصلي بر اساس همين طرحها آثاري مي آفريند كه با عنوان «هراس و پرواز» شناخته شده اند. پس از انقلاب، وزيري براي هميشه راهي ايتاليا مي شود. در سال ۱۳۶۴ نمايشگاهي با عنوان «مروري بر آثار محسن وزيري مقدم» در مركز فرهنگي ايتاليا در ايران برگزار مي شود و در سال ۱۳۷۲ مجموعه اي از تازه ترين آثار او همراه با مروري بر آثار گذشته در گالري برگ ارائه مي شود. در ميان آثار جديد او تمرين هائي با استفاده آزادانه از خط فارسي به چشم مي خورد. در سالهاي ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ كتابهاي «انديشه و كارپُل كلي» (نوشته ورنر هافتمان ـ ترجمه محسن وزيري مقدم) و جلد دوم «شيوه طراحي» (انتشارات سروش) منتشر شدند. سال ۱۳۸۲ گالري سيحون نمايشگاهي از آثار وزيري ترتيب مي دهد. گروه : هنررشته : گرافيكوالدين و انساب : اصل ونسب محسن وزيري مقدم از ثروتمندان و بزرگان تفرش بودند كه در دوران قاجار به دربار راه يافتند و به مقام هاي مهمي همچون وزارت رسيدند. پدربزرگ و پدر او نيز ارتشي و از افسران زمان قاجار و پهلوي بودند. بنابراين ايام كودكي و نوجواني وي در محيطي مرفه سپري مي شود. پدر او صاحب ذوقي ادبي بود و نمايشنامه مي نوشت و اجرا مي كرد, گاهي نيز شعر مي گفت؛ اما مادرش بيسواد بود.خاطرات کودکي : محسن وزيري مقدم به واسطه ي شغل پدر كه نظامي بود, از سن چهارسالگي به اتفاق خانواده تهران را ترك و در شهرهاي بهبهان, اهواز, مريوان و رضائيه زندگي مي كند. در كلاس سوم دبستان، معلم سرود او متوجه توانايي ديگري در وي مي شود؛ او گوشي بسيار حساس داشت. امتيازي بزرگ كه به عقيده ي معلمش مي توانست او را موسيقيدان قابلي كند. اين موضوع را به اطلاع پدرش مي رساند. ولي پدر, ذهنيتي كه از موسيقي و نوازندگي دارد مطربي است و اين را براي خانواده و اصل و نسب خود حقير مي شمارد و كاملاً مخالفت مي كند. اتفاقي كه وزيري مقدم هنوز با تاسف از آن ياد مي كند اين است كه: «من عاشق موسيقي بودم. بايد موسيقيدان مي شدم نه نقاش و اين حسرتي است كه بر دل من مانده است.» محسن هم مانند صدها كودك مثل خودش، بي آنكه فضاي مناسبي براي بروز استعدادهايش داشته باشد, روزگار را سپري مي كند. گه گاهي نقاشي مي كند, ولي دل مشغولي او موسيقي است. حتي پدر را متقاعد مي كند تا براي او ويلوني بخرد. تمام تعطيلي تابستان را سعي مي كند تا صداي مطلوبي از آن درآورد ولي موفق نمي شود. هرچه به پدر اصرار مي كند كه براي او استادي بگيرد, قبول نمي كند. عاقبت ماجرا به اينگونه تمام مي شود كه پدرش ويلون را خُرد مي كند.اوضاع اجتماعي و شرايط زندگي : وقتي محسن وزيري مقدم پانزده سال داشت به رضاييه منتقل وبه اتفاق خانواده در آنجا ساكن مي شوند. در آنجا پدر به دختر جواني دل مي بندد و مادرش را طلاق مي دهد تا با آن دختر ازدواج كند. هوسي كه بنيان خانواده ي او را از هم مي پاشد و اين آغاز سرگشتگي - سرگشتگي هاي بي پايان او - مي شود. زن باباي جوان اختلاف سني كمي با محسن داشت و اصلاً چشم ديدن او و دو خواهر كوچكترش را نداشت. با بي مهري عجيبي آنها را از خود مي راند و اين بي مهري را هم رفته رفته به پدر منتقل مي كند و سرانجام پدرش از او مي خواهد كه به تهران برود. اما به كجا؟ اين ديگر با خود اوست. از خانه رانده مي شود. به تهران مي رود. آغار تعطيلات تابستاني است و او تازه كلاس دهم را به پايان رسانده است. سال ۱۳۲۰, اوج تاثيرات جنگ دوم جهاني، حضور متفقين در ايران و سالهاي بحران و قحطي است. در تهران پيش مادربزرگ مادرياش مي رود. پيرزن بسيار محترم و اصيلي كه با مقرري اندكي روزگار خود را سپري ميكرد. «من خيلي خجالت مي كشيدم كه پاي سفره ي او بنشينم، ولي جاي ديگري نداشتم. از همان آغاز به فكر راهي براي كسب درآمد بودم و از هيچ كار و كمكي در حق پيرزن دريغ نمي كردم. كمكم تابستان به پايان مي رسيد و من مي بايست به هر طريقي كه شده, تحصيلاتم را ادامه دهم. اما با چه پولي و با چه حمايتي؟» به پيشنهاد يكي از فاميلها به ناچار در هنرستان كشاورزي كرج كه به صورت شبانه روزي و با هزينه ي دولت اداره مي شد, ثبت نام مي كند. دوسال دوره ي هنرستان را با تنگدستي سپري مي كند. «حتي پولي كه بتوانم با آن و براي ديدن مادر و خواهرم به تهران بيايم نداشتم و اين در حالي بود كه بستگان من آدمهاي متمول و سرشناسي بودند, ولي غرورم اجازه نميداد كه از آنها چيزي بخواهم»تحصيلات رسمي و حرفه اي : محسن وزيري مقدم خيلي زود و قبل از رفتن به مدرسه خواندن و نوشتن را فرامي گيرد و وقتي هم كه وارد مدرسه مي شود, بي آنكه چندان زحمتي به خود بدهد, از شاگردان ممتاز مي شود. حافظه ي بسيار قوي و حضور ذهني عالي داشت. در كنار تحصيل با يك پرفسور آلماني آشنا شد كه كار با رنگ و روغن و ابرنگ را به او آموزش داد. دبستان و سالهاي آغازين دبيرستان بدون هيچ اتفاق خاصي به پايان رسيد. به پيشنهاد يكي از فاميلها به ناچار در هنرستان كشاورزي كرج كه به صورت شبانه روزي و با هزينه ي دولت اداره مي شد, ثبت نام مي كند. دوسال دوره ي هنرستان را با تنگدستي سپري مي كند. علاقه اش به موسيقي نيز او را با معلمي آشنا مي كند كه ويلون مي زد و مدتي نيز زير نظر او به فراگيري آن مي پردازد. دوره هنرستان را با هر زحمتي بود به پايان رساند. رفته رفته باز هم تابستان به پايان مي رسيد و محسن وزيري - شايد به جبران بي مهري پدرش - مصمم بود تا به هر طريقي كه شده, تحصيلات عالي داشته باشد. ولي ديپلم پنج ساله ي او ناقص محسوب مي شد و مي بايست يك سال ديگر هم درس بخواند، اما كجا و با چه امكاني؟ بر حسب اتفاق با يكي از دوستانش كه در اهواز با او همكلاس بود برخورد مي كند. وقتي او حالش را جويا مي شود و متوجه نگرانيش براي ادامه ي تحصيل مي شود، به او توصيه مي كند كه در دانشكده ي هنرهاي زيبا براي رشته نقاشي ثبت نام كند. «نقاشي هم شد كار؟ ؟ ولي وقتي فهميدم ليسانس ميدهند، بعد از چند روزي ترديد، عاقبت در آخرين لحظهي مقرر، ثبت نام كردم و دو روز بعد هم كنكور دادم» موضوع كار عملي، طراحي از پيكرهي گچي «برده در حال احتضار» ميكل آنژ بود. پيكرهاي با بيش از دو متر بلندي كه به طرز دقيقي از روي اصل اثر، كپي شده بود و مدل طراحي دانشجويان بود. به هر تقدير وزيري در سال 1322 در دانشكده ي هنرهاي زيبا دانشگاه تهران پذيرفته مي شود و فصل تازهاي در زندگي پر تب و تاب او آغاز مي شود.خيلي زود عالم نقاشي براي او وسيعتر مي شود، و كتابخانه مكان مهمي مي شود تا روح وي را تشنه تر كند. او كه صرفاً براي گرفتن مدرك ليسانس وارد دانشكده شده، حالا گويي گمشده اي را يافته است. آنچه در تمام اين مدت از او دريغ شده بود، آنجا پيدا مي كند. روح او بيدار مي شود و با همه ي وجود تلاش مي كند.محسن وزيري مقدم با همه ي فراز و فروده ايي كه در دوره ي دانشجويي با آن مواجه مي شود. بالاخره در سال 1327 پروژه ي ديپلم خود را تحويل مي دهد و با نمره ي عالي فارغ التحصيل مي شود. موضوع كار عملي او «ملاقات شيخ صنعان و دختر ترسا» است. در مرداد ماه 1334 براي ادامه تحصيل راهي ايتاليا مي شود. در فاصله ي سالهاي 1327 تا 1334 او به طور پيگيري نقاشي را ادامه داده بود. بيشترين موضوعاتي كه نقاشي كرده بود، منظره و پرتره و به روشهاي امپرسيونيستي، پست امپرسيونيستي و كوبيستي بوده است. با سفر به ايتاليا برگ تازهاي در انديشه و هنر او آغاز مي شود. وزيري در اوايل پاييز همان سال در آكادمي هنر زيباي رم نامنويسي مي كند. بدون اينكه سوابق قبلي او در ايران در نظر گرفته شود، از كلاس اول شروع مي كند. استاد او فرانكو جنتليني F. Gentilini كه نقاشي طبيعتپرداز بود، مي باشد. روال آموزش تقريباً مثل ايران، منتها با روشي آزادتر جريان داشت. «در سال اول روزها در دانشكده به طراحي و نقاشي از بدن انسان مشغول بودم و عصرها به كلاس طراحي آزاد ميرفتم. به زودي كلاسي يافتم كه در آن به صورت مجاني روش نقاشي ديواري را به شيوه ي رنسانس آموزش مي دادند. در كنار اينها زبان ايتاليايي هم بايد ياد ميگرفتم. زندگي ام همه اش شده بود كار. يكسره كار مي كردم.» به زودي پولي كه از ايران با خود برده بود تمام مي شود، ولي با كمك استادش براي ترم دوم، بورس شش ماههاي از طرف انستيتو خاورميانه نصيبش مي شود. سال دوم نيز با معرفي دانشكده هنرهاي زيباي رم، به عنوان شاگرد ممتاز، به وزارت فرهنگ و هنر ايران معرفي مي شود، و به صورت رسمي بورسيه دولت ايتاليا مي شود، كه از اين طريق پول خوبي دريافت، و با خيال آسوده تري تجربه هاي خود را دنبال مي كند. از سال دوم تغييراتي در روش كارش به وجود مي آورد. بدين طريق كه او با استفاده از سنتهاي تصويري ايران در زمان ساسانيان، تيموريان و قاجار، نقاشيهاي تازهي خود را مي كشيد. او در اين تجربه هاي تازه تا حدي متأثر از «ماتيس» . وي به ساده سازي و هندسي كردن نقش مايه هاي كهن و با توجه به آثار «پل كلي» ميپردازد كه باز هم مورد تشويق قرار مي گيرد. با همين آثار نيز در اولين بيينال تهران شركت ميكند.وزيري بهتدريج در سال1337 به نوعي نقاشي آبستره ي تكفام با استفاده از ريتم خطوط و با حركات سريع دست مي پردازد كه تداعي گر فضاي كيهاني بود. درسش را در آكادمي رم به پايان مي رساند. پاياننامهي او درباره موندريان و تأثير او در هنر قرن بيستم و چگونگي روش كار او از طبيعت گرايي تا آبستره است.. در سال 1347 بورس اقامت يك سالهأي در فرانسه از طرف وزارت فرهنگ و هنر دريافت كرد. پس از بازگشت از فرانسه تحولي تازه در كار هنري وزيري پديد مي آيد.خاطرات و وقايع تحصيل : از وقايع تحصيل وزيري مقدم مي توان به دوران دانشجويي او در دانشكده هنرهاي زيبا اشاره كرد كه : خيلي زود عالم نقاشي براي او وسيعتر ميشود، و كتابخانه مكان مهمي ميشود تا روح وي را تشنه تر كند. او كه صرفاً براي گرفتن مدرك ليسانس وارد دانشكده شده، حالا گويي گمشده اي را يافته است. آنچه در تمام اين مدت از او دريغ شده بود، آنجا پيدا مي كند. روح او بيدار ميشود و با همهي وجود تلاش مي كند. تلاشي شبانه روزي. ولي به راستي تا چه حد فضا و امكانات براي او مساعد مي شود؟ او از كار تابستان خود اندكي پول پسانداز داشت و اين خوش شانسي را هم پيدا مي كند كه اتاق كوچكي به عنوان خوابگاه در اختيارش قرار ميگيرد، ولي خرج خورد و خوراك و لباس و هزينه هاي نقاشي را چگونه فراهم كند؟ براي تأمين مخارج خود به كارهايي نظير نظارت بر آشپزخانه، تقسيم غذا، طراحي دكور در يكي از تماشاخانه هاي تهران، مدل دانشجويان و... مشغول مي شود و با پول اندكي كه از اين راه به دست ميآورد، روزگار مي گذراند. ولي اين پول هرگز كفاف مخارج او را نميداد. «لباسهايم مندرس بودند و براي اينكه پول كمتري بابت غذا بدهم، بيرون از دانشكده غذا مي خوردم. با اين وجود خيلي از اوقات سيار من گرسنه مي ماندم براي اينكه بتوانم طراحي كنم با هر وسيله اي و در اغلب اوقات طراحي ميكردم. همكلاس هايم به من لقب ماشين طراحي داده بودند. به جاي ذغال طراحي از ذغال معمولي استفاده مي كردم. اغلب هم روي تخته هاي بزرگي كه دانشجويان سال بالايي بعد از زيرسازي، پروژه هاي خود را روي آنها انجام مي دادند، طراحي مي كردم. بارها و بارها روي هر تخته طراحي مي كردم و پاك مي كردم. توي دانشكده اغلب كار من همين بود. شبها كه به خوابگاه مي رفتم، تا ديروقت يا مشغول ساختن مجسمه بودم و يا ويلون ميزدم، اگرچه بعد از مدتي به خاطر فشردگي كارهايي كه داشتم موسيقي را اجباراً كنار گذاشتم.» فعاليتهاي ضمن تحصيل : در هنرستان با انسانهاي نيك نفسي آشنا ميشود كه گاهي از او حمايت مي كردند. شرايطي فراهم مي شود تا با نقاشي و موسيقي به شكل بهتري آشنا شود. «پروفسور آلماني كه رييس جنگل باني بود و علاقه ي بسياري هم به ايران داشت، در هنرستان و در دفتر كارش, كلاس نقاشي داير كرد و به دانش آموزان علاقه مند، روش طراحي و نقاشي از گياهان را آموخت. من به گياه شناسي و جانورشناسي بسيار علاقه مند شده بودم. اين آقا كه متوجه علاقه ي من شده بود از من خواست تا به كلاس او بروم. از روي تصاويري كه در اختيارم مي گذاشت, طرحهاي دقيقي مي كشيدم و او هم هر از گاهي نكاتي را يادآوري مي كرد. بعد از مدتي به من آبرنگ داد و روش كار با آن را آموخت. يك روز از او خواستم طرز كار با رنگ روغن ونيز نقاشي از صورت را به من ياد دهد. دستم را گرفت و به كنار راهپله برد. گفت: وزيري از اين پله ها برو بالا! من به آهستگي از پله ها شروع به بالا رفتن كردم. او گفت: اينجور نه، از پله ي اول برو پله آخر! گفتم: نمي شود. گفت: هنر هم همين است. بايد قدم به قدم يادگرفت و اين اولين درس مهمي بود كه درباره ي هنر از او فرا گرفتم.» تابستان كه رسيد, هنرستان هم تعطيل شد و دانش آموزان به خانه هاي خود رفتند, محسن جايي براي رفتن نداشت. به او اجازه دادند كه در آنجا بماند. مشكل غذا نيز بدين طريق حل مي شود كه كاري در همانجا كه باغ گياه شناسي بسيار بزرگي بود پيدا ميكند. سال دوم هنرستان نيز به سختي اما به هر طريقي كه بود سپري مي شود. درسش تمام شد و دلهره و نگراني هاي او نيز به نهايت رسيد. مستاصل به خانه ي پدر كه به تهران آمده بود و در خانه ي بزرگي در شمال شهر زندگي مي كرد, مي رود. اما اين بار براي هميشه از خانه ي پدري رانده مي شود. درمانده پيش مادرش كه نزد يكي از فاميل هايش زندگي مي كرد, مي رود. خوشبختانه آنجا با آغوش باز پذيرفته مي شود. كاري هم براي او فراهم مي كنند و موفق مي شود در طول سه ماه تابستان اندكي پول پس انداز كند. استادان و مربيان : از استادان اوليه محسن وزيري مقدم مي توان به عليمحمد حيدريان و مادام امين فر اشاره نمود. اما مهمترين معلم معنوي محسن وزيري مقدم، مهندس فروغي بود. وي معمار و نقاش بود و در دانشكده تدريس مي كرد و در تغيير ذهنيت او بسيار مؤثر بود و راهنمايي هاي خوبي درباره ي كارها به او مي كرد. از ديگراستادان وزيري مي توان به : فرانكو جنتليني (نقاش طبيعت پرداز)، پروفسور توتي شالويا ( استاد پژوهش در آكادمي رم) اشاره كرد.هم دوره اي ها و همکاران : از همدوره ايهاي محسن وزيري مقدم مي توان به هنرمنداني نظير منوچهر شيباني، منصوره حسيني و سودابه گنجي و حميدي، كاظمي، جواديپور، ضياءپور اشاره كرد.همسر و فرزندان : ازدواج محسن وزيري مقدم در ايتاليا با يك دختر ايتاليايي صورت گرفت. كه پس از 9 سال بازگشت وي به ايران همسرش فقط براي مدت كوتاهي در ايران مي ماند و بر مي گردد.در سال ۱۳۵۱ وزيري با يكي از شاگردان خود ازدواج ميكند كه خيلي زود اين پيوند گسسته مي شود. در سال ۱۳۵۷ مجدداً ازدواج مي كند. حاصل اين ازدواج دو پسر است.وقايع ميانسالي : محسن وزيري مقدم در مورد اتفاقاتي كه در سال 1372 اتفاق مي افتد اينطور بيان مي كند كه: «در سال ۱۳۷۲ بعد از نمايشگاهي كه در نگارخانه ي برگ داشتم با شهرداري تهران موافقت كردم كه در ازاي اهداي آثارم به شهرداري، آنها موزهاي براي آثارم درست كنند. ولي نه تنها اين اتفاق نيفتاد، بلكه تعدادي از آثارم به علت جابجايي آسيب ديد و برخي نيز براي مدتي گم شدند. من از اين اتفاق داشتم دق ميكردم. همين هم سبب شد كه فشار خون من بالا رود و من متوجه نبودم. دائماً در حال تنش و استرس بودم. وقتي به رُم رفتم بينايي يكي از چشم هايم دچار مشكل شده بود. به دكتر رفتم. دكتر بعد از معاينه ي چشم من گفت: خدا را شكر كن كه فشار خون مغزت را فلج نكرده. زده به چشمت. چشم راست من نابينا شد. بعد از يك سال ديگر هم چشم چپ من دچار مشكل شد. شكل اشياء را به صورت اغراق شدهاي مي ديدم و غشايي خاكستري ميان من واشياء قرار گرفته بود. چندين بار عمل كردند تا مقداري بهبود يافت. دو سال تمام ميترسيدم به سراغ نقاشي بروم. مثل ديوانه ها در اتاق و در سالن كوچك خانه ام قدم ميزدم. تنها خوراك و دلخوشي من شنيدن موسيقي كلاسيك بود. تا بالاخره عيد سال (۱۳۸۴) مدتي در خانه تنها بودم. يك روز مشغول شنيدن آهنگي كه خيلي مورد علاقه ام هست بودم. يك دفعه هيجان عجيبي وجودم را فرا گرفت. مثل آتشفشاني آماده ي انفجار شده بودم. به خودم هي زدم كه اين يعني چه؟ وسايل نقاشي را آوردم و گذاشتم روي ميز و شروع كردم. مثل اينكه كسي دست من را به حركت درميآورد. تا غروب پنج تا كار كردم شب كه پسرهايم آمدند به آنها نشان دادم. اولين چيزي كه پرسيدند اين بود كه اينها كار كيست. گفتم: كار من. گفتند چطور با چشمهايي كه نمي بيني اين كارها را كرده اي؟ گفتم: با تصوري كه از اطراف دارم. اين ذهن من است كه كار ميكند نه چشم من. آنچه در مخزن فكر من هست نمود مييابد و من آنها را كنترل ميكنم.» مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : محسن وزيري مقدم بعد از پايان درس و تحويل خوابگاه، اگرچه به علت بيكاري و فقدان درآمد، مدتي را در سرگشتگي مي گذراند ولي به تدريج اوضاع بهتر مي شود. او براي كسب درآمد كارهاي مختلفي انجام ميدهد: مدتي را به كار تصويرسازي كتاب مشغول ميشود، (تصويرسازي براي داستانهاي كودكان اثر صبحي مهتدي) كه اين براي او درآمد كمي داشت. بنابراين به «وزارت فرهنگ و هنر» (سابق) و پيش «پهبُد» كه در آن زمان وزير بود ميرود، تا جايي براي استخدام در آن وزارتخانه پيدا كند. بدين ترتيب شش ماهي به عنوان دبير هنرستان تجسمي دختران و پسران مشغول خدمت ميشود، كه آن كار را نيز ناتمام رها ميكند. بعد از آن رو به كارهاي تبليغاتي ميآورد. اين كار رفته رفته درآمد بيشتري براي او دارد. به همين ترتيب سه يا چهار سالي نيز در بخش امور فرهنگي «سازمان اصل چهار ترومن» به كار طراحي گرافيك ميپردازد. چهار يا پنج سالي نيز در سفارت ايران، اخبار مربوط به ايران را از روزنامه هاي ايتاليايي جمع آوري و ترجمه مي كرد.فعاليتهاي آموزشي : محسن وزيري مقدم چند ماهي بعد از بازگشت به ايران ، از سوي وزارت فرهنگ و هنر براي تدريس در هنرستان پسران دعوت مي شود. در اين سالها رياست هنرستان به عهدهي حسين كاظمي است. دو سال را با هنرستان همكاري ميكند و تجربه هاي تازه خود را به هنرجويانش انتقال مي دهد. از سال ۱۳۴۵ از سوي دانشكده هنرهاي تزييني دعوت به همكاري مي شود كه اين همكاري تا سال ۱۳۵۲ ادامه مييابد. در سال ۱۳۴۸ نيز به دعوت دكتر «ميرفندرسكي» (رييس وقت دانشكده هنرهاي زيبا) دعوت به همكاري مي شود كه تا سال ۱۳۵۵ اين همكاري ادامه مي يابد. او در سال ۱۳۴۳ و در زمان رياست مهندس هوشنگ سيحون نيز نيمسالي را در آنجا مشغول به تدريس بوده است. «بعد از هشت سالي تدريس در دانشكده هنرهاي تزييني به بهانه ي اينكه در دانشكده هنرهاي زيبا هم درس مي دهد و از دوجا نمي تواند حقوق بگيرد اورا كنار گذاشتند. با روش جديدي در دانشكده هنرهاي زيبا مشغول به كار شد و همين عمل باعث گرديد بعد از هشت سالي تدريس در دانشكده هنرهاي تزييني به بهانه ي اينكه در دانشكده هنرهاي زيبا هم درس مي دهد و از دوجا نمي تواند حقوق بگيرد او را كنار گذاشتند.ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : محسن وزيري مقدم پس از اتمام تحصيلاتش در ايتاليا موفق شده تا ماشيني خريداري كند و با آن سفرهاي زيادي به شهرهاي مختلف ايتاليا، آلمان، هلند و ديدن موزه هاي آنها داشته باشد. «در اين سال اتفاق تازه اي در كار من روي داد. به اتفاق چند تن از دوستانم براي تفريح و شنا به كنار درياچه آلبانو Albano كه ساحل آن پوشيده از ماسه هاي سياه است، رفته بوديم. من براي اينكه دوستانم را بخندانم، تنم را با استفاده از اين شنها سياه كرده بودم. يكدفعه متوجه نكته اي شدم. به شيارهايي كه توسط انگشتانم روي ماسه ها و روي تنم كشيده بودم توجه كردم. تضاد رنگي خطوط ماسه هاي سياه و پوست روشن بدن، ايده هاي تازهاي در من بيدار كرد. در آنها مي شد حركت، ريتم و فضا را يافت. همانجا روي ماسه هاي كنار دريا، با انگشتانم شروع به كشيدن خطوط كردم. اين خطوط مرا متوجه بازيهاي دوران كودكيم كرد. باز ذهنم به زمانهاي دورتري رفت. به رابطهاي كه انسان هميشه با خاك داشته و به جوهر انسان كه از خاك بوده است. كيسه اي از آن ماسه ها را پر كرده به خانه بردم. آنها را كف اتاق ريختم و با حركت انگشتانم شروع به بازي روي آنها كردم. تكرار خطوط، ريتم، بافت، فضا و كنتراستي كه با زمينه ي روشن پديد مي آمد، برايم بسيار مجذوب كننده بود. از طرفي كار با انگشت و ماسه نيز نوعي گريز از مواد و مصالح رايج در نقاشي بود. ولي مشكل، امكان تثبيت ماسه ها بر روي بوم بود. مدتها تلاش كردم تا بالاخره اسلوب كار را يافتم بدين ترتيب تعداد زيادي كار با اين روش انجام دادم. از پروفسور توتي شالويا دعوت كردم كارهاي مرا ببيند. بعد از ديدن كارها به من گفت: تو كاري كردي كه كسي تا به حال انجام نداده و اين تو را در مقام يك هنرمند قرار مي دهد. او مرا پيش پروفسور جوليو كارلوآرگان G.C.Argan كه هنرشناس برجسته اي بود فرستاد. ايشان هم كارهاي مرا تأييد كردند و به من پيشنهاد دادند تا از آنها نمايشگاهي بگذارم و او هم درباره آنها نقد بنويسد. در همين رابطه با پروفسوري ژاپني (نابويو. آ.ب NABUABEH) آشنا شدم. او هم از كارهاي من بسياز خوشش آمد و من را به يك گالري دار آمريكايي معرفي كرد. با اين گالري دار قرارداد نوشتم كه هر ماه در ازاي تحويل سه اثر، مبلغ صدهزار لير به من بدهد. اگرچه اين پول چنداني نبود ولي با آن ميتوانستم به خوبي وسايل لازم را براي ادامه ي كار تهيه كنم.» نقاشيهاي شني او تا سال ۱۳۴۲ يعني زمان برگشتنش به ايران ادامه پيدا مي كند. سه سال بعد براي برپايي نمايشگاهي از كارهاي جديد «هراس و پرواز» به ايتاليا رفت. اين نمايشگاه توسط پروفسور آرگان كه مقام شهرداري رم را عهده دار بود افتتاح شد، كه ارزش خاصي براي او داشت، و بازتاب زيادي نيز در نشريات ايتاليايي د اشت. از جمله نقدهايي كه از اين نمايشگاه شد، نقد آلبرتو موراويا A. Moravia نويسنده ي نامدار ايتاليايي بود. بعد از نمايشگاه با شور و شوق بسيار به تهران برگشت، ولي در اولين روز ورودش به دانشكده هنرهاي زيبا، به دليل تأخير حضور در كلاسها، از تمام حقوق و مزاياي دانشگاهي محرومش كردند. هيچي به او ندادند. با دست خالي آمد بيرون و به پاداش اين اتفاق و براي ادامه ي خدمت شروع كردم به نوشتن كتاب . از سال ۱۳۴۸ با بهره گيري از نقش برجسته هاي فلزي اقدام به ساختن مجسمه هاي چوبي كرد.از سال ۱۳۵۴ در آثار جديد او نوعي بازگشت به سطح را مشاهده مي كنيد. اين بار او چوبهاي برش خورده را با خطوط موازي و رنگهاي زنده رنگ آميزي مي كند و با پيچ و مهره، مفصل وار روي سطح بوم قرار مي دهد. به اين ترتيب فضاي پويايي ايجاد مي كند كه بيننده نيز مي تواند در تغيير و تحول اين پويايي مشاركت داشته باشد. اين مجموعه مقدمه اي براي آثار بعدي او با عنوان «هراس و پرواز» مي شود. (۱۳۵۵) در برخي از نقش برجسته ها و نقاشي ها، شكل نرم و لطيف پرندهاي گريزان در برابر فرم هاي مضرس و مهاجم ظاهر شده است. اين سلسله آثار يكي از اوجهاي هنر وزيري را مي نمايانند،... و به اين ترتيب آثار جديد وزيري مورد توجه هنرشناسان ايتاليايي قرار گرفت.همفکران فرد : از همفكران محسن وزيري مقدم كه از آثار وي استقبال كردند و او را مورد تشويق قرار دادند مي توان به جوليو كارلوآرگان G.C.Argan كه هنرشناس برجسته اي بود همچنين پروفسوري ژاپني (نابويو. آ.ب NABUABEH) اشاره كرد.آرا و گرايشهاي خاص : محسن وزيري مقدم با دختري ايتاليايي آشنا مي شود كه اين آشنايي بعد از مدتي به ازدواج آنها منتهي مي شود. «او دختري بسيار با دانش و با فرهنگ بود، و اظهار نظرهايش درباره كارهايم براي من اهميت داشت. هم او بود كه من را با پروفسور توتي شالويا T. Shaloia كه استاد پژوهش هنر در آكادمي رُم بود آشنا كرد. با دعوت او به كارگاهم، نظرش را درباره ي كارهايم جويا شدم. او گفت: اينها براي نقاش شدن خوب است، ولي براي هنرمند شدن نه. گفتم: فرق اين دو در چيست؟ گفت: هنرمند چيزي را كه موجود نيست خلق مي كند. پرسيدم: براي هنرمند شدن چه بايد كنم؟ گفت: ابتدا بايد يك خط قرمز روي همه ي آنچه تاكنون فراگرفته اي بكشي و از صفر شروع كني. او نقطه نظرهايي را دربارهي روش كار گفت كه بعدها فهميدم مشابه بينش پلكلي درباره ي نقاشي است. ابتدا درباره ي گفته هاي او شك كردم. گفتم شايد از كار من خوشش نيامده و اين حرفها را زده. يك هفته تب كردم. آخر اين همه سال من چه مي كردم. چگونه حاصل پانزده سال كار پيگير را يكدفعه كنار بگذارم. دوستم به من خيلي دلداري داد. عاقبت تصميم گرفتم كه در كنار كلاسهاي دانشكده، شبها نيز به كلاس اين استاد بروم. او خيلي دقيق و به خوبي تاريخ نقاشي را از گذشته تا دوران معاصر توضيح ميداد و در طول زمان ما را با تكنيك هاي مختلف آشنا ميكرد. در هر جلسه او از ما ميخواست بدون استفاده از عناصر طبيعت، تمرين كنيم. با بافتها، رنگها، خطها، حركتها، با انرژي دروني آنها و با ذهنيت خودمان، با خاطراتي كه از گذشته و از طبيعت و تجربه هاي روزمره خود داشتيم. و اين مستلزم كار فوق العاده اي بود. از اين به بعد هرگونه تمرين تصويري را كنار گذاشتم و يك سره آبستره كار ميكردم. در كنار اين تجربه ها از موزه ها و آثار نقاشان معاصر ديدن ميكردم. كتابه اي فراواني در اين مورد مطالعه كردم. زبان ايتاليايي من رفته رفته خوب ميشد. از خلال همين جستجوهايي كه مي كردم، و توضيحات و نظراتي كه استادم بر روي كارها مي داد، نكات تازهاي را كشف و درك ميكردم.» «مي دانيد كه هنر ياددادني نيست. بلكه نوعي كشف و درك است. همه چيز در طبيعت هست. منتها بايد بتوان آنها را از دل آن بيرون كشيد.»جوائز و نشانها : محسن وزيري مقدم به نوعي نقاشي آبسترهي تكفام با استفاده از ريتم خطوط و با حركات سريع دست مي پردازد كه تداعيگر فضاي كيهاني بود. با يكي از همين آثار در مسابقه ي بين المللي نقاشي شهر راونا شركت مي كند و موفق به كسب ديپلم افتخار و جايزه ي نخست وزير ايتاليا مي شود. در مسابقه نقاشي از سوي جهانگردي ايتاليا مدال نقره مي گيرد و با حضور در دومين بي ينال تهران، جايزه بزرگ سلطنتي را نصيب خود مي كند. آثار شركت داده شده او در بي ينال تهران در سيامين بي ينال جهاني ونيز نمايش داده مي شود.چگونگي عرضه آثار : در فاصله ي سالهاي ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۴ او به طور پيگيري نقاشي را ادامه داده بود. بيشترين موضوعاتي كه نقاشي كرده بود، منظره و پرتره و به روشهاي امپرسيونيستي، پست امپرسيونيستي و كوبيستي بوده است. مجموعه اي از اين آثار را ابتدا در سال ۱۳۳۱ در «انجمن فرهنگي ايران و آمريكا» به نمايش .»«در سال ۱۳۳۳ نيز به اهتمام پرويز ناتل خانلري و با حمايت مجله ي سخن، آثار وزيري در «انجمن فرهنگي ايران و آلمان» به نمايش گذاشته مي شود.» نقاشي هاي شني او تا سال ۱۳۴۲ يعني زمان برگشتنش به ايران ادامه پيدا مي كند. در چندين نمايشگاه انفرادي و گروهي شركت مي كند. نمايشگاه هاي انفرادي او در ايتاليا بازتاب خوبي در نشريات پيدا مي كند و بسيار مورد توجه قرار مي گيرند مي گذارد. محسن وزيري مقدم تا سال ۱۳۵۷ به شكل بسيار فعالي كار مي كند و نمايشگاه هاي متعدد انفرادي و گروهي مي گذارد و به خصوص نمايشگاه هاي انفرادي او بسيار مورد توجه قرار مي گيرد. همچنين بايد به نمايشگاه گروهي در «موزه هنرهاي معاصر تهران» كه به مناسبت گشايش آن برگزار شده بود اشاره كرد. محسن وزيري موضوع «هراس و پرواز» را تقريباً تا حدود سال ۱۳۶۵ ادامه ميدهد. بعد از اين نيز با اقامت در ايتاليا كارهاي انتزاعي خود را دنبال ميكند. اما در ابعادي بسيار كوچكتر از گذشته و با مواد و مصالحي سبكتر و دمدستتري چون آبرنگ، اكرليك و بعد از مدتي نيز تكه هاي چسباندني مثل كاغذ و مقواهاي رنگي. ________________________________________ آثار : اولين نمايشگاه انفرادي با مضمون سنت هاي تصويري ايران در زمان ساسانيان، تيموريان و قاجار ويژگي اثر : درسال 1335 در شهر رم، به تشويق استادش جنتليني2 تاليف جلد دوم كتاب شيوه طراحي ويژگي اثر : توسط انتشارات سروش3 تاليف كتاب شيوه طراحي ويژگي اثر : در سال ???? توسط انتشارات سروش كتاب «شيوه طراحي» او به چاپ مي رسد.4 ترجمه كتاب انديشه و كارپلكلي ويژگي اثر : سال 13785 گالري سيحون نمايشگاهي از آثار وزيري ترتيب مي دهد. شركت در اولين بيينال تهران ويژگي اثر : ساده سازي و هندسي كردن نقش مايه هاي كهن و با توجه به آثار «پل كلي»7 مجموعه اي نقش برجسته مقوايي، پلاستيكي و فلزي بود كه در سال مجموعهاي نقشبرجستهي مقوايي، پلاستيكي و فلزي بود كه در سال در گالري سيحون به نمايش نمايشگاهي در انجمن فرهنگي ايران و آلمان ويژگي اثر : درسال 1333 با حمايت پرويز خانلري و مجله سخن

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

صداقت جباري خوشنويس معاصر است . او درزمينه سياه مشق فعاليت ميكند. وي در انجمن خوشنويسان ، دانشگاه تهران ،دانشگاه هنر ودانشگاه الزهراء به تدريس مشغول است. جباري همچنين عضو گروه تجسمي حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي مي باشد . صداقت جباري آثار خودرا در نمايشگاههاي انفرادي و جمعي عرضه كرده است.گروه : هنررشته : گرافيكگرايش : خوشنويسيوالدين و انساب : خوشنويسي در خانواده صداقت جباري ريشه سنتي دارد؛ چنانكه آورده اند والدين و آباو اجداد جباري ،‌خوشنويس بودند. طوري كه خوشنويسي درخانواده آنها ريشه اي سنتي دارد . خطوط به جاي مانده از پدر بزرگش از صلابت و ظرافت خاصي برخوردار است .اوضاع اجتماعي و شرايط زندگي : صداقت جباري در خانواده اي هنرمند ديده به جهان گشود. دلبستگي به هنر به ويژه درزمينه خوشنويسي با قدمتي طولاني نزد آباء و اجداد او ، به طور پيوسته به وي رسيد و او نيز با اين پشتوانه زمينه ذوق فطري را باور كرد كه نشانگر محكمي و شيريني پنجه وي مي باشد.تحصيلات رسمي و حرفه اي : شوق هنر در صداقت جباري باعث گرديد پس از اتمام تحصيلات متوسطه تحصيلاتش را دررشته گرافيك دانشگاه تهران و دانشگاه تربيت مدرس ادامه دهد.استادان و مربيان : مهمترين استادان صداقت جباري كه همراه با تحصيلات دانشگاهي، ‌درمحضر آنها تلمذ كرده است. اساتيدي همچون مرتضي مميز ، محمد احصايي، عبدالله فرادي و يد الله كابلي مي باشند.مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : صداقت جباري درانجمن خوشنويسان دانشگاه تهران ،‌دانشگاه هنر و دانشگاه الزاهرا به تدريس مشغول بوده است . او همچنين عضو گروه تجسمي حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي است.فعاليتهاي آموزشي : صداقت جباري به جهت آشنايي صحيح با خوشنويسي و گرافيك ،‌گاه از آميزه هايي اين دو درجهت طراحي حروف ،‌طراحي آرم و ديگر گونه هاي گرافيكي استفاده ميكندو همين امر به آثار وي قوت خاصي مي بخشد .ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : صداقت جباري مقدمات خوشنويسي را درمراحل مختلفي آموخت. اما با ورود به دانشگاه با خط قدماي خوشنويسي آشنا شده است.از ميان عناصر خط نستعليق ،‌بيشتر به سياه مشق مي پردازد و اين امر مهمترين فعاليت روزمره او را شامل مي گردد . وي دراين باره معتقد است كه «سياه مشق»را به خاطر آزادي و رهايي آن و امكان تركيب بندهاي متنوعش بيشتر مي پسندم . تجربه هاي گرافيكي ام را دراين بستر بهتر مي توانم به حيطه ظهور برسانم ،‌آن تجانس ، تقابل و هماهنگي و ريتمي كه درهنرهاي بصري آموخته ام ، درسواد و بياض خلوت وجلوت و وحدت و هماهنگي خطوط مي يابم .آرا و گرايشهاي خاص : صداقت جباري به جهت آشنايي صحيح با خوشنويسي و گرافيك ،‌گاه از آميزه هايي اين دو درجهت طراحي حروف ،‌طراحي آرم و ديگر گونه هاي گرافيكي استفاده ميكندو همين امر به آثار وي قوت خاصي مي بخشد . براين عقيده است كه درمقاطع مختلفي ، هنرمند ،‌بايكي از گونه ها وعناصر خوشنويسي انس ميگيرد. شخصيت استعداد ، روحيه هنرمند ،‌محيط آموزشي ،‌نياز زمان و حتي گاه جثه و بعد فيزيكي فرد درانتخاب كار موثر است . بدان علت است كه برخي كتابت .‌چليپا ،‌قطعه ، كتيبه و انواع ديگر را برمي گزينند.چگونگي عرضه آثار : صداقت جباري در بسياري ازنمايشگاه هاي گروهي انجمن خوشنويسان شركت داشته و دو نمايشگاه انفرادي نيزاز آثارش .ترتيب داده است

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

بهروز موسوي امين در سال 1320 در اروميه به دنيا آمد. ديپلم رشته استادي طراحي صحنه و نقاشي تزييني ، طراحي چاپ و نيز فوق ليسانس گرافيك را در دانشگاه H.F.ANGEW.K.WIEN اتريش گذراند. وي طي سالهاي تحصيل و بعد از آن جوايز متعددي در سطح جهاني و كشوري در زمينه طراحي كسب كرده است و نيز استاد طراحي رنگ و چاپ در دانشگاه تهران از سال 1350 تا كنون و عضو هيات علمي دانشگاه هنر تهران مي باشد. و او پايه گذار چاپ سيلك روي پارچه در دانشگاههاي هنري ايران است.گروه : هنررشته : گرافيكتحصيلات رسمي و حرفه اي : موسوي امين داراي ديپلم رشته استادي طرحي صحنه نقاشي تزييني و طرحي چاپ و فوق ليسانس گرافيك از دانشكده H.F.ANGEW.K.WIEN اتريش مي باشد و كسب درجه ممتاز هنري وين درسال 1350خاطرات و وقايع تحصيل : از خاطرات استاد سفر به اتريش و اخذ مدرك فوق ليسانس گرافيك ديپلم استادي از دانشگاه H.F.ANGEW.K.WIEN، اتريش و كسب دو جايزه بين المللي در طراحي وين و فدرال علوم تحقيقات اتريش را مي توان نام برد.فعاليتهاي ضمن تحصيل : كسب تقدير نامه از دانشگاه اتريش و مقام ششم طراحي پرچم ژاپن صنعتي دهه 60 در مسابقه اي جهاني در اتريش در سال 1349 و در همان سال جايزه سومين كنگره جهاني شيمي چاپ را از آن خود كرده است.استادان و مربيان : از استادان وي مي توان پرفسور راد سوليك از دانشكده H.F.ANGEW.K.WIENاتريش اشاره كرد.وقايع ميانسالي : دردهايي مرموز كه حالا بيشتر براي موسوي حكم شوخي روزگار را دارند. وقتي از درد مي نويسم نمي توانم حكايت برنده شدنش به عنوان نقاش منتخب و برگزيده اولين نمايشگاه دوسالانه نقاشان موزه هنرهاي معاصررا فراموش كنم كه از جايزه نقدي عنوان و اعلام شده اي كه به او رسيد كم شده بود و ۲۰ سكه به ۱۵ سكه تبديل شده بودند. از آن دردناك تر رفتاريست كه با تابلوهايش كرده اند و برخي را خريداري كرده و به جاي در معرض ديد عموم قرار دادن بايگاني كرده اند. دردناك تر رفتار نامعقولي است كه در دوسالانه بعدي با او داشتند و از او كه بنا به رسم معمول بايد در دوسالانه بعدي به خاطر برگزيده شدنش در دوسالانه قبل حضور ثابت مي داشت ، بخاطر گله گذاري از ماجراي ۲۰ سكه نزد مسؤولين وقت دعوتي به عمل نيامد و عمداً و عامداً به ورطه فراموشي كشانده شد .مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : موسوي امين استاد طراحي، رنگ و چاپ در دانشگاه تهران 1350 تا كنون، عضو هيات علمي دانشگاه هنر تهران و نيز مدير گروه طراحي و چاپ پارچه دانشگاه تهران از سال 1363 تا 74 و مدير گروه گرافيك دانشكده هنر و معماري دانشگاه تهرانفعاليتهاي آموزشي : استاد طراحي، رنگ و چاپ در دانشگاه تهران از سال 1350 تا كنون و تدريس در همان رشته . وي همچنين عضو هيات علمي دانشگاه هنر تهران نيز مي باشد.مراکزي که فرد از بانيان آن به شمار مي آيد : موسوي امين پايه گذار چاپ سيلك روي پارچه در دانشگاههاي هنري ايران است كه قبل از وي هيچ كس در ايران نمي دانست كه چاپ سيلك چيست؟جوائز و نشانها : جايزه سومين كنگره شيمي چاپ در سال 1349 در اتريش جايزه اولين طرح جوايز جشنواره فيلم جوانان آسيا در سال 1354 جايزه بهترين تصوير ساز برگزيده سال 1366 در اولين نمايشگاه در سالانه گرافيك ايران برنده رتبه اول مسابقه طرح پوستر سازمان محيط زيست جايزه اول طراحي وين ( 1966) 1344 برنده جايزه كمپاني Bi مونيخ آلمان 1346 جايزه اول مسابقه دكوراسيون مدرن كمپاني باير آلمان درسال 1346چگونگي عرضه آثار : اهميت آثار بهروز موسوي امين در اين است كه او از تكنيك مشكل و طاقت فرساي نقطه گذاري استفاده مي كند و در آثارش مائده هاي آسماني و سنت حضوري چشمگير دارند و پنجره هاي ارسي و نوشته ها و نقوش برجسته مهرهاي قديمي ايراني از عمده ترين نمايه هايي هستند كه موسوي براي انتقال ارادتش به سنت از آنها استفاده مي كند و اين كار را چنان استادانه به سرانجام مي رساند كه به هيچ وجه براي بيننده آزار دهنده و توي ذوق زننده نيست . فرم هاي سيالي كه موسوي در تابلوهايش تصوير مي كند گرچه آسماني اند اما دست نيافتني و دور از زمين نيستند . گل و رنگ در آثار موسوي حرف اول و آخر را مي زند . « از شاخه گل حافظ» اش كه او را در سال ۱۹۶۶ در اتريش سرآمد روزگار كرد و تا امروز گل ها حرف آخر را در آثارش مي زنند . ايستادن بر تكنيك نقطه گذاري ميراثي است كه از دوست ساليان سالش مرحوم مميز به ارث برده است. جمله ام درباره آثاراش را با جمله اي كه رئيس بخش نقاشي معاصر انستيتوي هنر شيكاگو در وصف آثارش به كار برده به پايان مي برم. او مي نويسد : « آثار هنري بهروز موسوي نقاش ايراني ، سرشار از خلاقيت و تازگي است . اين آثار نيروي فراواني را به همراه دارد . » شركت در بيش از ۴۰ نمايشگاه جهاني از جمله وين، مونيخ، فيلادلفيا ، اوزاكا، شيكاگو، پاريس، تهران ، اصفهان و ... ________________________________________ آثار : طراحي پرچم ژاپن صنعتي ويژگي اثر : بنا به فراخوان جهاني كه دولت به شدت صنعتي شده ژاپن در سرتاسر دنيا انجام مي دهد در مسابقه اي جهاني شركت مي جويد و طرحش از ميان3هزار طرح به عنوان ششمين طرح پذيرفته مي شود . و حالا اگر سري به اتريش بزني در ميان پرچم هاي گوناگوني كه از ژاپن به شدت صنعتي دهه ?? ميلادي به يادگار مانده و بازيچه باد شده است پرچم ششم از آن مردي است كه اين روزها فقط به خاطرات روزگار از دست رفته اش غبطه مي خورد2 طراحي تابلوي شب در موزه HABIKINO ژاپن ويژگي اثر : الهامي از شعر شهريار در شهر آفتاب3 طراحي جام تخت جمشيد فوتبال

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

ابوالفضل عالي، نقاش و گرافيست متولد 1334 در تهران ، از فارغ‌التحصيلان ممتاز گرافيك از دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران بود. پس از پيروزي انقلاب ، عالي فعاليت جدي خود را در عرصه گرافيك آغاز كرد و در اين مسير در پايگاه‌هاي مختلف حضور يافت ، اما درنهايت با پيوستن به جريان نوپاي هنرمندان انقلابي در حوزه هنري و راه‌اندازي واحد گرافيك ، كار خود را درعرصه گرافيك انقلاب اسلامي بطور متمركز ادامه داد كه از اين رو عالي را مي‌توان در زمره بنيان‌گذاران حوزه هنري به شمار آورد. ايشان در اوايل آبان 1376 و درحين انجام مأموريت بر اثر يك سانحه رانندگي در 42 سالگي دار فاني را وداع گفت. گروه : هنر رشته : گرافيك زمان و علت فوت : ابوالفضل عالي در اوايل آبان 1376 و درحين انجام مأموريت بر اثر يك سانحه رانندگي در 42 سالگي دار فاني را وداع گفت. مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : مشاغل ابوالفضل عالي به شرح زير مي باشد: مسئول گروه تجسمي دانشكدة صدا و سيما مسئول بخش گرافيك شبكة دوم تلويزيون ازهمكاران حوزة هنري سازمان تبليغات اسلامي در واحد تجسمي عضو هيات علمي دانشگاه هنر بود و در دانشگاههاي تهران عضويت در شوراي تخصصي تأليف كتاب‌هاي درسي رشته هنر در آموزش و پرورش فعاليتهاي آموزشي : ابوالفضل عالي در موسسه سوره و دانشكده صدا و سيما به تدريس و آموزش هنرجويان و تقويت روح تفكر و انديشه مقاومت در آثار تجسمي پرداخت. مراکزي که فرد از بانيان آن به شمار مي آيد : ابوالفضل عالي با حضور در كانون نهضت فرهنگ اسلامي از بنيانگذاران، شاخه تجسمي موزه انديشه و هنر اسلامي نيز به حساب مي آيد. چگونگي عرضه آثار : ابوالفضل عالي در سال 1358 در نمايشگاه جمعي حوزة انديشه و هنر اسلامي شركت نمود و پس از آن در نمايشگاه جمعي پوستر موزة هنرهاي معاصر 1360، نمايشگاه هفتة فرهنگي ايران در پاريس به همت سازمان يونسكو 1363، نمايشگاه جمعي خانة سوره، نمايشگاه هنر گرافيك ايران در كراچي و نمايشگاه خانة سوره از كارهاي گرافيك و عكس و پوستر 1364 حضور يافت. آثار : 1 ده سال با طراحان گرافيك انقلاب اسلامي 2 گالري صبا ويژگي اثر : آثار عالي در گالري صبا مركز فرهنگي هنري صبا همزمان با برپايي اولين دوسالانه بين المللي پوستر جهان اسلام به نمايش گذاشته شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

استاد علی اکبر صنعتی در سال ۱۲۹۵ ش در کرمان به دنیا می آید وازآغاز کودکی تا اواخر زمان درگذشت خود یعنی بهار ۸۵ منشاءخدمات و آفرینش های بزرگ و ماندگار در فرهنگ و هنر ایران بود . علی اکبر از همان کودکی ذوق نقاشی را در خود احساس می کند. سرانجام پس از تحصیلات ابتدایی حاج اکبر او را نزد پسرش به تهران می فرستد. طی ۱۲ سال درمدرسه کمال الملک نزد استادان نام آوری چون ابوالحسن خان صدیقی ، علی محمد حیدریان ، حسین خانشیخی و علی رخسار آمورش می بیند. در سال ۱۳۱۹ به درجه لیسانس در نقاشی نائل می شود در همان سال به کرمان می آید و برحسب وظیفه وادای دین نسبت به پرورشگاهی که در آن پرورش یافته بود تعداد ۴۰ تن از کودکان یتیم پرورشگاه راانتخاب نموده و به آنها تعلیم نقاشی می دهد که تعدادی از آنها در این زمینه به موفقیت دست یافتند. درسال ۱۳۲۴ به تهران می رود و با کوشش عبدالحسین صنعتی زاده موزه ای در میدان توپخانه ساخت هو به شیر خورشید واگذار می کند . این موزه به عنوان اولین موزه مردمی در سال ۱۳۲۵با برگزاری نمایشگاهی افتتاح و با استقبال بسیار زیادی روبرو گردید. مجموعه هایی از مجسمه های انسان و حیوان و اشیاء , در پرداختی واقع گرایانه و در اندازه هایی تا چندین برابر اندازه طبیعی , با شرح و تفسیر ونام ها روایات,اسطوره ها و قصه های بسیار مشهوری که الهام بخش آنها بوده اند از جمله آثار این موزه هستند . دیگری نیز در سال ۱۳۳۰ در خیابان کالج توسط وی دایر شد که تمامأ اختصاص به نمایش آثار خود استاد داشت. که برخی از آن آثار در مهرماه ۱۳۵۶ جهت افتتاح موزه کرمان به این شهر منتقل شدند. در سال ۱۳۵۲ ش عبدالحسین صنعتی زاده پسر حاج اکبر از دنیا می رود و چهار سال بعد از مرگ وی با کوشش نوه حاج اکبر (همایون صنعتی زاده ) و جمعی از دوستداران هنر موزه هنرهای معاصر (موزه صنعتی ) افتتاح میگردد. در این موزه تعدادی از تابلوها ومجسمه های استاد نمونه های ارزنده دیگری از آثار هنرمندانی مانندکمال الملک و شاگردان او و همچنین سایر هنرمندان معاصر ایرانی و خارجی به صورت دائم به نمایش گذارده گردید. آنچه مسلم است به خاطر نیت پاک و خیرخواهانه و خدمات ارزنده و انسانی حاج اکبرصنعتی زاده و بزرگداشت و احترام نیم قرن هنرآفرینی و خلاقیت هنری استاد سیدعلی اکبر صنعتی این محل دائر می شود که هنوز هم با توجه وسیع شیفتگان استاد و هنر او مواجه است .

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 15 منبع :

محمد جلیل رسولی در سال ۱۳۲۶ ه. ش در همدان متولد شد. از همان کودکى به خوشنویسى علاقه داشت. براى همین وقتى به تهران مهاجرت کرد به صورت نیمه حرفه اى به این کار پرداخت و تاکنون نزدیک به ۴۳ سال است که خوشنویسى مى کند. تا به حال حدود ۳۲ نمایشگاه انفرادى در تهران داشته و در کشورهایى همچون انگلیس، ایتالیا، آلمان، چین، ژاپن و... هم نمایشگاه هایى برپاکرده است. هم کار کلاسیک انجام مى دهدو هم کارِ مدرنِ نقاشى ـ خط. استاد ایشان در زمینه خوشنویسى، سید حسن میرخانى بودند که در سال ۱۳۶۷مدرک استادى را به وی ارائه دادند. به دلیل این که از همان کودکى عاشق رنگ بود و آثار نقاشى را به دقت بررسى مى کرد . او در زمینه خوشنویسى از سرآمدان نقاشى ـ خط نیز محسوب مى شود. نقاشى ـ خط یکى از شاخه هاى هنر ایرانى است که سابقه چندان طولانى ندارد و نگاهى نو به عنصر خط درآثار نقاشى ـ خط داشته است. گروه : هنررشته : خوشنویسیگرایش : نقاشی - خطتحصیلات رسمی و حرفه ای : محمد جلیل رسولی پس از مدتی تحصیل در زادگاه خودهمدان، به تهران آمد و ضمن ادامه تحصیل، به هنر خوشنویسی و نقاشیخط علاقمند شد و به پیروی از سبک استادانی چون میرعماد قزوینی، میرخانی و عبد المجید طالقانی پرداخت. تا آنجا که درسال 1368 مدرک استادی درخط را از استاد سید حسن میرخانی دریافت کرد.خاطرات و وقایع تحصیل : محمد جلیل رسولی اولین نمایشگاه خوشنویسی خود را درسال 1352 برگزار کرد و پس از آن درنمایشگاههای انفرادی و جمعی در داخل و خارج از کشور شرکت کرد.فعالیتهای ضمن تحصیل : محمد جلیل رسولی درحین هنر آموزی، در نمایشگاههای انفرادی و جمعی هنری داخل و خارج از کشور شرکت نموده و شرکت می نماید.استادان و مربیان : محمد جلیل رسولی گرچه از سبک میرعماد قزوینی و عبدالمجید طالقانی پیروی می کند، اما مهمترین استاد وی سید حسن امیرخانی به شمار می رود.مشاغل و سمتهای مورد تصدی : محمد جلیل رسولی به عنوان خوشنویس، چند اثر ادبی از جمله ترجمة فارسی نهج البلاغه، دیوان امام( ره) و شاهنامه فردوسی را کتاب کرده است. وی عضو فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایرامن نیز می باشد.سایر فعالیتها و برنامه های روزمره : محمد جلیل رسولی به تمرین طولانی و ابداع در زمینة خوشنویسی و نقاشیخط می پردازد. و آثاری را در این زمینه خلق کرده است.آرا و گرایشهای خاص : محمد جلیلی رسولی در مورد نقاشی-خط میگوید: «نقاشى ـ خط یکى از شاخه هاى هنر ایرانى است که سابقه چندان طولانى ندارد و نگاهى نو به عنصر خط درآثار نقاشى ـ خط داشته است. در این شیوه، هنرمند از انواع خطوط ایرانى مانند نستعلیق و شکسته نستعلیق، ثلث، نسخ و... استفاده مى کند و حتى در این شیوه بسیارى از هنرمندان، از فرم هاى جدید و مدرن و ابتکارى در نقاشى ـ خط خود استفاده مى کنند و با استفاده از رنگ ها و ساختارهاى گوناگون و مواد مختلف به خلق اثر مى پردازند: «حقیقت این است که بزرگانى چون میرعماد، کلهر، درویش و... هنر خوشنویسى کلاسیک را به حد اعلا رسانده اند و در واقع حرف اول و آخر را در این هنر آنها زده اند و جا براى کسى نگذاشته اند که بگوید من مى توانم چنین تغییرى در قالب خط یا اندازه حروف و... بدهم. البته، هنرمند خطاط مى تواند صاحب سبک باشد و تقلید نکند. براى نمونه سوره حمد را به طریق دیگرى غیر از آنچه کلهر نوشته، بنویسد. به هر حال این کار هم سخت است، چون ارزش و بهایى که خوشنویسى در زمان گذشته داشت، اکنون ندارد و آن توجه ها و علاقه هایى که پیش از این وجود داشت، کمتر هست. علت این که من به نقاشى ـ خط روى آوردم، یکى به همین دلیل بود که حرف هاى نهایى را در خط کلاسیک، بزرگان ما زده اند. از طرف دیگر هنر خوشنویسى با توجه به این نکته ها، به بن بست نرسیده؛ چون خودم به عنوان یک خطاط به بن بست نرسیده ام و این راه را بسیار وسیع و باز مى بینم، فقط باید زحمت کشید و در این راه وقت صرف کرد... همیشه بر این اعتقاد بوده ام که تمام هنرها به هم پیوسته هستند و یک هنرمند زمانى پیشرفت خواهد کرد که به تمام هنرها توجه داشته باشد؛ زیرا تک بعدى نگاه کردن، فکر و ذهن انسان را محدود مى کند. از طرف دیگر به نظر من اصل هنر، نوآورى است و با نوآورى است که هنر یک هنرمند جاودانه مى شود. جوائز و نشانها : محمد جلیل رسولی در سال 1357 در جشنوارة خوشنویسی جهان اسلام در تهران برگزیده شد.چگونگی عرضه آثار : آثار ارزشمند و ماندگار محمد جلیل رسولی در زمینه خوشنویسی و نقاشیخط که در قالب 3کتاب تحت عنوانهای : جان جانان، یادگار عشق و مرقع برگ سبز، و چهار فصل منتشر شده است. سرمشقی برای هنرجویان این هنر می باشد. گالرى سیحون، ،۱۳۵۲ نمایشگاه انفرادى. گالرى سیحون، ،۱۳۵۳ نمایشگاه انفرادى. لندن، ،۱۳۵۵ نمایشگاه گروهى. تهران، ،۱۳۵۶ نمایشگاه انفرادى. نگارخانه شیخ، ،۱۳۵۷ نمایشگاه انفرادى. فرهنگسراى نیاوران، ،۱۳۵۸ نمایشگاه انفرادى. موزه نگارستان، ،۱۳۵۸ نمایشگاه انفرادى. انجمن فرهنگى فرانسه در تهران، ،۱۳۵۹ نمایشگاه انفرادى. موزه هنرهاى معاصر، ،۱۳۶۰ نمایشگاه انفرادى. پاکستان، ،۱۳۶۰ نمایشگاه انفرادى. برپایى نمایشگاه هاى متعددى در کشورهاى ایتالیا، انگلستان، قطر، کویت، لبنان، سوریه، ترکیه، ژاپن و چین از ۱۳۶۲ اشاره کرد -------------------------------------------------------------------------------- آثار :  1 جان جانان  2 چهار فصل  3 کتابت ترجمة فارسی نهج البلاغه  4 کتابت دیوان امام(ره)  5 کتابت شاهنامه فردوسی  6 یادگار عشق و مرقع برگ سبز

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 8 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س هشتم ق)، نقاش. گچ‏بر و نگارگر و رسمى‏ساز محراب مسجد جامع مرند است كه آن را در كمال استوارى بنا نهاده و در فاصله دو سر ستون آن نام سازنده آن چنین درج شده: «عمل عبدالفقیر نظام بندگیر تبریزى». این بنا، به امر ابوسعید بهادر خان در 731 ق فرجام پذیرفته است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ق)، نقاش، قلمدان ساز، خطاط و شاعر. در چهره‏پردازى و سایه‏پردازى دقیق و نازك نگار بود و شیوه‏ى استاد صنیع‏الملك را دنبال مى‏كرد. او با مكتبهاى اروپایى آشنایى داشت و در قلمدان‏سازى و آبرنگ نیز با استعداد بود و شبیه‏سازى و تذهیب را خوب مى‏دانست. مبارك میرزا در خوشنویسى نیز دست داشت و شعر هم مى‏سرود. وى اواخر عمر خود را در قم گذرانده و همان جا درگذشته است. از آثار او «تصویر تمام قد و آبرنگى رضا قلى خان دیوان بیگى، در شیوه‏ى صنیع‏الملك، به خط نستعلیق زیبا، با رقم: «... مبارك ابن محمود القاجار سنه 1279»؛ تصویر آبرنگى یكى از رجال قاجارى، به نام هدایت كه كلاه بوقى به سر دارد، با: «رقم مبارك بن محمود قاجار»؛ قلمدان پركارى در شیوه‏ى آقا نجف كه در وسط رویه آن، تصویر زن جوانى است كه سگى را به بغل گرفته است، با رقم: «مبارك بن محمود».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، شاعر، نقاش و خطاط. ملقب به فخرالدوله. وى خواهر محمد شاه و نوه‏ى فتحعلى شاه قاجار است كه به همسرى محمد حسن خان، سردار ایروانى درآمده و از زنان صاحب كمال و پراعتبار زمان خود بوده است. ماه‏رخسار زنى مدیر و مدبر بود و در هنر شعر و خط و نقاشى ماهر. او همچنین موقوفات و خیراتى نیز داشت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(مقتول 923 ق)، نقاش و شاعر، متخلص به مانى. در زمان امیر علیشیر نوایى (م 906 ق) در مشهد مى‏زیست و پدرش شغل كاسه‏گرى داشت و خود نیز به آن كار مشغول بود و در نقش و تصویر بر روى كاسه‏ها تبحرى خاص داشت. او همچنین در سرودن شعر داراى طبعى روان بود و پس از چندى به خدمت محمد محسن میرزا، فرزند سلطان حسین بایقرا، درآمد و از جمله مقربان وى گردید. مانى در مشهد محمد محسن میرزا به دست ازبكان كشته شد. از او اشعارى در تذكره‏ها نقل شده است. مؤلف «تاریخ نظم و نثر» وى را از مردم مازندران مى‏داند كه در مشهد و هرات مى‏زیسته است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(مقتول 927/ 914/ 913 ق)، نقاش و شاعر، متخلص به مانى. در دوره‏ى شاه اسماعیل اول (930 - 905 ق) مى‏زیست. در ابتدا به برزگرى روزگار مى‏گذرانید و در اواخر به واسطه‏ى شهرت شاعرى و لطف طبع نزد شاه مراتب عالى یافت. وى در خوشنویسى و نقاشى نیز مهارت داشت و نام او را جزو شاگردان سلطانعلى مشهدى آورده‏اند كه احتمال دارد با صاحب عنوان یكى باشد. وى سرانجام به سعایت امیر نجم‏الدین زرگر مورد غضب شاه قرار گرفت و شاه حكم قتل او را صادر كرد. از آثارش: «دیوان» شعر.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، خطاط و نقاش. اهل اصفهان و مقیم عثمانى بود. وى در خط نستعلیق نیز مهارت داشت. از آثار وى: یك نسخه «لمعات» عراقى، به قلم نیم دو دانگ متوسط، با رقم: «... غیاث المجلد الاصفهانى... سنه احدى و ثمانین و ثمانمائه بقسطنطنیه»؛ یك نسخه «دیوان» فارسى و تركى قبولى، به قلم كتابت متوسط، با رقم: «... غیاث المجلد الاصفهانى بدار السلطنه قسطنطنیه... فى شهور سنه ثمانین و ثمانمائه الهجریه»؛ یك قطعه از مرقع، به قلم نیم دو دانگ جلى و كتابت متوسط، با رقم: «العبد الحقیر غیاث المجلد الفقیر... سنه‏ى 879 بقسطنطنیه».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 6 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س ششم ق)، نقاش فلزات. هنرمند نقش‏آفرین بر روى فلزات سخت بود. از آثار وى، آفتابه یا مشقفه‏ى برنجى است كه در رویه‏ى آن تزیینات متنوع اسلیمى با تلفیقى از خطوط كوفى ترتیب یافته، با رقم: «عمل طاهر على».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1331 ش)، نقاش. در تبریز به دنیا آمد و خود را از خاندان بهزاد مى‏دانست.وى تا 1324 ش ریاست هنرهاى ملى و كارگاهها را بر عهده داشت و خود، رشته‏ى نقاشى قالى و تذهیب و مینیاتور را تدریس مى‏كرد و گاهى نیز به تعلیم نقاشى رنگ و روغن مى‏پرداخت. او سپس به تركیه رفت و در آكادمى هنرهاى زیباى استانبول مشغول كار شد و بیشترین نسخه‏هاى خطى موزه‏ى توپ قاپوسراى تركیه را كه داراى مینیاتورهاى فرسوده بود، تعمیر و بازسازى كرد. وى در تبریز مدفون است. از آثارش تابلوى رنگ و روغنى است كه برداشتى از بیت (بتى چون ماه زانو زد) است؛ مینیاتور شكارگاه خسرو پرویز؛ كپى استادانه‏اى از مینیاتورهاى قدیمى‏عثمانى، با رقم: «حسن طاهره‏زاده».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1306 ش)، نقاش. وى جهت هنرآموزى نقاشى به مدرسه كمال‏الملك رفت و ابتدا سیاه قلم را شروع كرد و پس از مدتى كه تجربه پیدا كرد و رشته‏هاى گوناگون را یاد گرفت، در همان مدرسه به تعلیم نقاشى پرداخت و تا سال 1306 شمسى در آن مدرسه فعالیت مى‏كرد. دولتشاهى داراى آثار زیادى است از آن جمله، «دوازده تصویر تخیلى براى شاهنامه فردوسى» است كه موید هنرمندى وى و امر تصویرگرى است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش. وى غلام جهانگیر بخارى نقاش بود. در تصویرآفرینى بسیار نازك قلم و دقیق بود. از آثار او تصویرى از مولانا عبدالرحمان جامى است كه آن را به شیوه‏ى استاد بهزاد آفریده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. در دوره شاه عباس دوم مى‏زیست و از هنرمندان شبیه‏ساز بود. از آثار وى تصویر استادانه است كه از صورت على قلى خان سردار، معاصر شاه عباس دوم صفوى نقاشى كرده و حواشى این تصویر به خطوط متنوع نستعلیق پیراسته و به تذهیبات و نقوش رنگین آراسته شده است، با رقم: «نمود معنى صورت به نطق خامه بیان كمینه چاكر عباس شه محمد خان سنه 1070»

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

محمد ابراهيم جعفري تولد: 1319 ھ.ش ، بروجرد - ايران بیوگرافی : 1344موسس کانون اموزش اصول هنرهای تجسمی 1347 عضو رسمی هیئت علمی دانشگاه هنر عضو افتخاری انجمن هنرمندان نقاش ایران همکاری با فیروز شیروانلو در شکل گیری فرهنگسرای نیاوران"برنامه ریزی وطراحی اموزش هنر" 1353 - 1355 کار و مطالعه در کوی بین المللی هنرها پاریس 1372 همکاری اموزشی با دانشگاه نورویچ امریکا همکاری اموزشی با دانشگاه های هنر "اصفهان. یزد. کرمان و دانشگاه ازاد تهران" عضو هیئت انتخاب دوسالانه های نقاشی و طراحی و جهان اسلام سخنرانی‌های متعدد در دانشگاه ها و مراکز فرهنگی در باره هنر خلاقییت و آموزش هنر اجراهای فی البداهه با عنوان"صلح تن به تن" برای ایجاد ارتباط تبادل نظر نقد و گفتگو در ارتباط با نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی نمایشگاه‌های انفرادی شرکت در نمایشگاه های متعدد فردی و گروهی در داخل و خارج از کشور از جمله 1348 دوسالانه پاریس 1353 نقاشان معاصر ایران در آلمان 1353 کانی سورمر فرانسه "جایزه ملی دولت فرانسه" 1355 بال سویس 1355 هنرمندان منتخب 38 کشور در پاریس 1356نقاشان پیشرو در واشنگتن"واش ارت" نمایشگاه های هنرمندان معاصر ایران در "مراکش. لندن. مسکو. کانادا. اسپانیا. ارمنستان و ... نمایشگاه‌های گروهی 1387 گالري ماه (50 هنرمند)

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 15 منبع :

جمال الدين خرمي نژاد سال تولد: ١٩٤٥ متولد: تهران ساکن: تهران رشته تحصيلي: نقاشي پيشينه: فارغ التحصيل از دانشگاه هنرهاي زيباي دانشگاه تهران هنرهاي تجسمي-نقاشي 1349 تدريس در دانشگاه هاي علم و صنعت - الزهرا - مجتمع دانشگاهي هنر دانشگاه آزاد و دانشگاه تهران از 1365 تا كنون سمت هاي جنبي: دبير جشنواره هاي تصويرگري كتاب كودك دبير نمايشگاه نقاشان رئاليست (موزه هنرهاي معاصر) هنرهاي تجسمي جوانان كشور هنرهاي تجسمي زنان كشور عضو هيات انتخاب نمايشگاه دو سالانه كشور معاون هنري فستيوال هنر ايران در دو سلدورف (آلمان) عضو هيات انتخاب و داوري گل و گياه شهرداري عضو هيات انتخاب نمايشگاه بوسني و هرزگوين(فرهنگسراي نياوران) عضو هيات انتخاب و داوري نمايشگاه توسعه صادرات ايران ( سازمان نمايشگاه ها) عضو هيات انتخاب بي نيال نگارگري ايران موزه هنرهاي معاصر عضو هياب انتخاب و داوري نمايشگاه هاي خيريه نمايشگاههاي گروهي: در گالري هاي تهران و نمايشگاههاي مختلف در موزه هنرهاي معاصر فرهنگسراي نياوران مجموعه آزادي كمك به زلزله زدگان شمال كشور كنفرانس ادب و هنر ايران جمعا حدود 250 نمايشگاه يائيز 1383 تالار وحدت نمايشگاههاي انفرادي: 1371 و 1372 گالري كلاسيك 1381 گالري والي يائيز 1383 موزه هنرهاي زيبا کاخ سعد آباد تهران نمايشگاههاي خارج از کشور: نمايشگاه پوسترهاي جهانگردي ايتاليا 75-1974 بي نيال پوستر ورشو (لهستان) 1976 بي نيال بنگلادش 1986 نمايشگاه جهاني سالانه تصويرگري كتاب كودك بلونيا(ايتاليا) 1989 نمايشگاه بي نيال تصويرگري كتاب كودك براتيسلاواي چكسلواكي 1991 نمايشگاه خانه هنر ايران( پاريس) 1994 نمايشگاه اكراين 1995 نمايشگاه روماني 1998 نمايشگاه آرت سود (پاريس) 2002 نمايشگاه انفرادي پاريس 2003 نمايشگاه انفرادي يونان ‏2004‏‏ نمايشگاه انفرادي سوئد ‏2004‏‏ نمايشگاه انفرادي لتوني(ريگا) 2004 جوايز: برنده جايزه پوسترهاي جهانگردي از ايتاليا 75-1974 برنده جايزه اول طراحي غرفه جهانگردي مكزيك (آكاپولكو) 1974 برنده جايزه اول پوستر دفاع مقدس (اولين بي نيال گرافيك , بخش جنگ ) 1366 برنده جايزه و دريافت لوح زرين و ديپلم افتخار از رئيس جمهوري وقت (بمناسبت طراحي پوسترهاي جنگ ) 1367 برنده جايزه لوح زرين و ديپلم افتخار از كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان 1368 آثار نگهداري شده: موزه هنرهاي معاصر تهران موزه مجموعه فرهنگي آزادي موزه شهداي تهران موزه امام علي

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 15 منبع :

حسين كاشيان از نگارگراني است كه به درك واقعي رنگها و تصاوير پرداخته و دراين زمينه هنوز به جستجو مشغول است . او داراي درجه ممتاز از انجمن خوشنويسان ايران مي باشد . وي در نمايشگاههاي مختلفي به عرضه آثار خويش پرداخته است . گروه : هنر رشته : هنرهاي تجسمي گرايش : نقاشي تحصيلات رسمي و حرفه اي : حسين كاشيان از نوجواني به هنرروي آورده و عشق و علاقه اش به جنبه هاي مختلف هنري باعث شد كه خوشنويسي رابياموزد . او به حدي به اين هنرعلاقمند بود كه آن را تا اخذ درجه ممتاز از انجمن خوشنويسان ايران ادامه داد. استادان و مربيان : مهمترين حسين كاشيان درزمينه خوشنويسي ،سيد حسين ميرخاني بود . او درزمينه نقاشي نيز محمود فرشچيان بود . او همچنين درمحضر حسين هم طراحي و شيوه رنگ و روغن را آموخته است . مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : حسين كاشيان كارشناسي هنر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي است . او عضو هيات موسس انجمن هنرهاي تجسمي نيز بوده و درمديريت موزه هنرهاي معاصر خدمت مي نمايد. فعاليتهاي آموزشي : مهمترين فعاليت آموزشي حسين كاشيان درزمينه هنري محدود مي شود . اوبراين باور است كه هدف از هنرهمان آفرينش و پالابش درون است و تمامي شيوه ها و صورتها و مكاتب هنري ، بهانه اي است براي آن هدف . آرا و گرايشهاي خاص : حسين كاشيان درباره روي آوردن خود به هنرنقل مي كند : كه خلوص و انتزاع و شان و صفاي خوشنويسي ، تركيب و گوناگوني رنگهاي درخشان . قلم گيري روان و سيال نقاشي ايراني ، همچنين واقعگرايي طراحي و رنگ و روغن براي بيان موضوعات رئاليسم وواقعي گونه ، اورا براين داشت كه درتمامي اين زمينه ها به تفحص و جستجو بپردازد . جوائز و نشانها : درسال 1346 حسين كاشيان به دريافت درجه ممتاز از انجمن خوشنويسان ايران نايل آمد. چگونگي عرضه آثار : حسين كاشيان دربيست نمايشگاه فردي و جمعي شركت داشته و آثار خودرا عرضه كرده است . او همچنين درده نمايشگاه خارجي نيز شركت داشته است .

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1256 ق)، نقاش. از شاهزادگان قاجار بود و در آبرنگ و سیاه قلم دست داشت. از آثار وى: دو تصویر آبرنگى كه در یكى از آنها مرغى بر روى شاخه‏ى درخت ترسیم شده و دیگرى تصویر مرد معممى است، با رقم: «نصراللَّه قاجار 1256».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1310 ق)، نقاش. وى در دوره‏ى ناصرى مى‏زیست و هنر خود را براى تصویر كتابهاى چاپى آن دوره به خدمت مى‏گرفت. از آثار رقم‏دار او كه در 1310 ق فرجام پذیرفته، تصاویر گوناگون و پركارى است كه در كتاب «حمله حیدرى» به چاپ رسیده و در ذیل چند تصویر رقم نهاده است: «عمل میرزا نصراللَّه».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1288 -1220 ق)، نقاش. اهل شیراز و به نقاش گلها مشهور بود و در چهره‏پردازى و شبیه‏سازى به شیوه‏ى ایرانى و فرنگى استادى یگانه بود، تا آنجا كه مى‏توان او را در ردیف نقاشان شبیه‏ساز و چهره‏پرداز آن زمان‏ها، از قبیل آقا صادق و آقا نجف دانست. لطفعلى در منظره‏پردازى و آرایش گلستان و دشت و دمن نیز هنرمندى چیره‏دست و در آبرنگ و سیاه قلم و كارهاى روغنى (قلمدان و جلد سازى) و تذهیب و حل كارى و ساختن انواع مرغشها مهارت فوق‏العاده‏اى داشت. استاد محمد حسن، نقاش و مذهب نامى شیرازى، از استادان وى بود. او به نواحى قفقاز و گرجستان سفر كرد و آثارى هم در این سفرها از خود به یادگار نهاد. لطفعلى سالهاى آخر عمر خود را به دلیل سرقت آثار گرانقدرش در ناراحتى و پریشانى گذراند و در شیراز درگذشت. از آثار وى: جلد گل و مرغى قرآن كوچكى، به خط محمد شفیع وصال شیرازى، كه با خط طغرایى بسیار ریزى رقم نهاده: «راقمه العبد الاقل لطفعلى 1257»؛ قلمدان گل و بوته‏اى ظریفى، با رقم: «راقم العبد الاقل لطفعلى 1262»؛ تصویر دو دختر، در شیوه‏ى فرنگى، با رقم: «مشق حقیر لطفعلى الشیرازى سنه 1265»؛ تصویر دسته گل سرخى كه به سیاه قلمى ساخته و با سایه‏هاى آبرنگى ترسیم نموده است، با امضاى طغرایى و تاریخ 1267 ق؛ تصاویر «شاهنامه» فردوسى، به خط محمد داورى، كه به غیر از چند تصویرى كه توسط داورى و فرهنگ، برادرش، ترسیم یافته، تماما به دست استاد لطفعلى فرجام پذیرفته است؛ قاب آینه مصورى كه چهره‏پردازى و گل و مرغ سازى را یك جا عمل آورده و با تذهیب و آرایش استادانه‏اى به اتمام رسانده است و به خط طغرایى رقم نهاده: «راقم العبد الاقل لطفعلى 1282». در «احوال و آثار نقاشان» به سیزده اثر دیگر وى اشاره شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش، هنرمند و شاعر. اهل شیراز بود و به قولى از نوادگان سعدى. وى در دوره‏ى شاه‏عباس اول (1038 -996 ق) مى‏زیست. صاحب «مجمع الخواص» كه او را دیده وى را شیرازى و از اولاد سعدى دانسته است. در یزد سكونت داشت و سپس به اصفهان رفت. وى در مخمل و پارچه‏بافى از مشاهیر زمان خود به شمار مى‏آمد و پارچه‏هاى حریر را نقشبندى مى‏نمود. او در كمان‏گیرى هم استاد بود. غیاث طبع بسیار روانى داشت، چنان كه گاهى صد بیت بدیهه پى‏درپى مى‏گفت و در غزلسرایى نیز ماهر بود و همه گونه شعر مى‏سرود. از آثار وى: زرى اطلسى كه تصاویرى از شتر و كجاوه دارد و ساربانى مشغول هدایت است، با رقم: «عمل غیاث»؛ روپوش زرى صندوقى كه در حواشى آن ادعیه‏اى به خط ثلث زیبا درج شده و در وسط آن گلهاى ختایى استادانه‏اى جلوه‏گر است، با رقم: «غیاث»، بافت یزد؛ زرى ابریشمى قرینه‏ى چهارتایى و دو تایى الوان سبز و سفید و گلى كه در متن آن، نقوش ترنج مانندى بافته شده، با رقم: «عمل غیاث»، بافت یزد؛ «دیوان» شعر.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش. وى در عصر شاهرخ و بایسنقر میرزا مى‏زیست. او به دستور بایسنقر میرزا به ختاى (چین) رفت تا طرح باغهاى چینى را با خود به ارمغان آورد و به شیوه و هنر چینى آشنا شود. از آثار وى «سفرنامه»اى است كه در 822 ق به همراه سفراى منتخب فرمانروایان و شاهزادگان مختلف از قبیل میرزا بایسنقر والى هرات، میرزا الغ‏بیگ والى سمرقند، میرزا سیورغتمش والى غزنه و هند، میرزا ابراهیم شاهرخ والى اصفهان و غیره به چین انجام یافته و پس از دو سال و ده ماه پایان یافته است. این كتاب متضمن آگاهیهاى زیادى درباره‏ى رسوم و آداب و ابنیه و البسه‏ى چین است. پارچه‏ى ابریشمى زیبایى در موزه‏ى نیویورك موجود است كه طبق روش چینى در مكتب هرات نقش شده و شاید از آثار این هنرمند باشد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 942 ق)، نقاش و خطاط. وى واضع افشان بوده و امیر علیشیر نوایى، وزیر دانشمند سلطان حسین بایقرا، به این استاد ارادت داشت و او را مورد توجه و عنایت خود قرار مى‏داد. او در تذهیب نیز مهارت داشت و در خوشنویسى شاگرد سلطانعلى مشهدى بود. غیاث‏الدین، در مشهد درگذشت و در جنب مزار مولانا سلطانعلى مشهدى دفن شد. از آثار وى: یك قطعه از مرقع سید احمد مشهدى، به قلم نیم دو دانگ خوش، با رقم: «مشقه العبد ... غیاث‏الدین المشهدى المذهب غفر ذنوبه»؛ سه قطعه از مرقع بهرام‏میرزا، به قلم سه دانگ و دو دانگ و نیم دو دانگ و كتابت خوش و متوسط، با رقمهاى: «العبد الفقیر المذنب غیاث‏الدین المذهب» و «مشقه العبد غیاث‏الدین مشهدى غفر ذنوبه» و «العبد المذنب غیاث المذهب».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دوازدهم ق)، نقاش. بیشتر آثار وى بسیار صدمه دیده و شكسته است. از آثار او: قلمدان تابوتى گل و گلزارى كه به شیوه‏ى برجسته لایه‏چینى عمل آمده و كناره‏هاى قلمدان با لولا و زنجیر بخصوصى به هم وصل شده است، با رقم: «میرزا احمد- غیاث‏الدین- 1122»؛ قلمدانى به شیوه لایه‏چینى كه برجستگى‏هاى آن زیاد معلوم نیست و رویه و كناره‏هاى آن نیز به اقسام گل و برگها آرایش شده، با رقم: «غیاث‏الدین احمد 1140».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزده و چهاردهم ق)، نقاش و قلمدان‏ساز. وى در آبرنگ مهارت داشت و در گل و مرغ و مرغش‏سازى و حل‏كارى پراستعداد بود. از آثار وى: تصویر گل و مرغى شیوایى در سبك سیاه‏قلم، با رقم: «مشق غلامرضا 1315»؛ قلمدان مرغش عنابى كه در رویه‏ى آن ساقه بلند و افشان خوشه انگورى به حل‏كارى استادانه‏اى انجام یافته و كناره‏ها نیز با زنجیره‏ى طلایى محدود شده است، با رقم: «غلامرضا 1311».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. وى در مكتب هنرى پدرش كسب كمال كرده است. از آثار وى: تصاویرى از آقا رحیم على‏بیگ، لله‏باشى امیر دوست محمدخان، و میرزا بیدل كرمانشاهى به آبرنگ، كه در مرقعى جمع‏آورى شده و در 1283 ق انجام یافته است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. از خاندان معروف و هنرمند غفارى بود و در رنگ و روغن و آبرنگ و سیاه‏قلم دست داشت و پیرو سبك كلاسیك بود. اغلب آثار این هنرمند، كپى از تابلوهاى اروپایى است كه به سلیقه خود مصور ساخته و در بعضى موارد امضاى لاتین نیز در ذیل آنها درج نموده است. تصاویر سیاه‏قلمى او كه در كتاب «یخچالیه» در 1290 ق چاپ شده، نام وى را در ردیف اولین كاریكاتورسازان ایرانى قرار داده است. غفارى از روى طبیعت نیز نقاشى مى‏كرد و در منظره‏سازى و مجلس بزمى و رزمى مهارت داشت. از آثار وى: تصویر رنگ و روغنى عمارت شهرستانك، با رقم: «مسعودى غفارى 1296»؛ تصور دخترى كه از آثار اروپایى كپى كرده، با رقم: «مسعود غفارى»؛ تصویر حضرت مسیح (ع) در اوان كودكى كه با بره زیبایى بازى مى‏كند. زیر این اثر زیبا كه شاید كپى استادانه‏اى از كارهاى اروپایى باشد، به خط فرانسه و فارسى رقم نهاده: «مسعود غفارى 1280»؛ تصاویر مركبى آثار قدیم شیراز كه از روى طبیعت نقش كرده و در كتاب «فارسنامه‏ى ناصرى» به چاپ رسیده است، با رقم: «عمل حقیر مسعود».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1313 ق)، نقاش و شاعر، متخلص به ثابت. وى از هنرمندان صورتگرى بود؛ چندى به سیر و سلوك پرداخت و با صاحب «مرآت الفصاحه» آشنا شد و مدتى با او زیست.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1302 ق)، ادیب، عارف، خطاط، نقاش و شاعر. از اهالى قصبه‏ى ارسنجان شیراز و مردى درویش مسلك بود كه به ملااحمد ارسنجانى دست ارادت داده بود. از علوم رسمى و كمالات بهره داشت و خط نسخ را خوب مى‏نوشت و در نقاشى و چهره‏سازى نیز دست داشت. وى در زادگاه خود بدرود حیات گفت. از آثار او: دعاى صباح، جانمازى، دو صفحه‏ى اول مذهّب عالى نسخ و آخر رقاع كتابت خوش. ترجمه‏ى نستعلیق كتابت خفى عالى، حواشى شكسته خفى خوش، با رقم: «على عسكر الارسنجانى الشیرازى 1292»؛ قرآن جلد روغنى، به خط نسخ و آخر رقاع كتابت خفى عالى، با رقم: «على عسكر بن محمد شفیع الارسنجانى سنه 1253»؛ یك قطعه نسخ و رقاع كتابت عالى، با رقم: «وانا العبد الاقل على عسكر الارسنجانى 1281».[1] على عسكر ارسنجانى مشهور به میرزا آقا در هنر خطاطى و شعر از نوابغ بود. على عسكر در شعر «الحان» تخلص مى‏كرده است. قطعات بسیارى از مرحوم میرزا آقا به جاى مانده است كه از ذوق و ابتكار وى حكایت مى‏كند. على عسكر در اوان جوانى چنان در هنر خط و نقاشى درخشید كه شهرت جهانى یافت و از طرف دولت هندوستان به آن كشور دعوت شد. سپس از آن كشور بازگشت و در شیراز بدرود حیات گفت و در حرم مطهر امامزاده سید حاج غریب شیراز مدفون گردید. دعاى صباح، جانمازى، دو صفحه‏ى اول مذهب عالى نسخ و آخر رقاع كتابت خوش. ترجمه‏ى نستعلیق كتابت خفى عالى، حواشى شكسته خفى خوش با رقم: «كتبه فى شهر ربیع‏الاول سنة اثنى و تسعین و مأتین بعد الالف من الهجرة على عسكر الارسنجانى الشیرازى» «1292» در مجموعه‏ى آقاى سلطان القرائى. - قرآن جلد روغنى رقم «یا امیرالمؤمنین» نسخ و آخر رقاع كتابت خى عالى با رفم: «حسب‏الخواهش... میرزا عابد مستوفى شیرازى له الاعز... میرزا محمدرضا من شهور سنة ثلث و خمسین و مأتین بعد الاف من الهجرة... سمت اختتام پذیرفت. و انا العبد الاثم الخاطى الجانى العاصى الفانى على عسكر ابن محمد شفیع الارسنجانى سنة 1253». - یك قطعه نسخ و رقاع كتابت عالى با رقم: «كتبه فى شهر ذى‏القعدةالحرام سنة احدى و ثمان و مأتین بعد الف من الهجرة النبویة المصطفویة و انا العبد الاقل على عسكر الارسنجانى 1281» در مجموعه‏ى بیانى.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. معروف به میر مصوّر. وى برادر رسام ارژنگى است. در تبریز متولد شد و به روسیه رفت و هنر نقاشى را در شیوه‏هاى رنگ و روغن و آبرنگ و سیاه قلم از استادان آنجا فراگرفت و بعد از بازگشت در زادگاه خود، تبریز، مى‏زیست و پس از چندى به رشت رفت. آثار به جا مانده از وى، اعم از رنگ و روغن و آبرنگ و سیاه قلم در بین علاقه‏مندان و مجموعه داران فراوان بوده و این مؤید زبردستى و هنرمندى نقاش است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 15 منبع :

محمود فرشچیان به سال 1308 شمسی در اصفهان ، دیده به جهان گشود . پدرش ، حاج غلامرضا فرشچیان ، از تجار فرش بود و در کار هنر قالی بافی دست داشت . این زمینه مساعد برای پرورش ذوق و شوق او در راه آشنایی با هنر موثر افتاد . از سالهای پیش از مدرسه از روی نقشه های قالی طرح میزد ، تا به تدریج دستش در کار نقش پردازی روان گردید . فرشچیان در طی تحصیلات مقدماتی در محضر استاد میرزاآقا امامی اصفهانی هنرمند چیره دست و پرآوازه دیار اصفهان ، به آموختن نقاشی دلبستگی تمام پیدا کرد و دل در گرو نقشهای زیبا بست . او از کار هنر احساس رضایت و شادمانی داشت . از کلاس هفتم دبیرستان فرشچیان قدم به هنرستان هنرهای زیبای اصفهان گذاشت و چهار سال در آن جایگاه عاشقی ، زیر نظر استاد عیسی بهادری ، استاد نابغه و توانمند نقاشی قالی ، مینیاتور ، نقاشی رنگ و روغن ، به فراگیری اصول و مبانی طراحی نقوش سنتی (نقشه قالی ، تذهیب ، مینیاتور) پرداخت . بدون شک نقش استاد عیسی بهادری در پرورش و خلاقیتهای محمود فرشچیان نقشی فوق العاده ارزشمند بود .استاد در بیان احساس و تجسم شعرگونه عواطف ، به شیوه ای کاملا جدید موفق به هماهنگی و همگامی میان مضمون و محتوا و شکل و فرم نقاشی هایش گردید و این مشخصه اصلی کار او در نقاشی شد . فرشچیان در جوانی بسیار پرتلاش و خستگی ناپذیر به کار و طراحی نقوش مختلف میپرداخت . او در مطالعه آثار تاریخی شهر اصفهان (چهل ستون ، عالی قاپو ، مسجد شیخ لطف الله و ... طرحهای اسلیمی و ختایی کاشیکاری های بی نظیر آن آثار سر از پا نمیشناخت و چون محققی موشکافانه این نقش ها را مطالعه میکرد . فرشچیان حتی در دوره سربازی نیز دست از قلم و رنگ برنداشات و آثاری دیدنی آفرید که مورد تشویق مقامات قرار گرفت . گرمای عشق 1378 محمود فرشچیان سال 1329 بعد از 6 سال فعالیت و کسب هنر در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان ، فرشجیان به کسب دیپلم عالی نائل آمد . آثار سالهای شاگردی ایشان هنوز در مرکز هنرستان ، موجود است . او در طراحی و شناخت و بکارگیری رنگها فوق العاده قدرتمند و قوی است . این قدرت قلم و صلابت و استواری خطوط قلم گیری است که از او هنرمندی پرآوازه و مشهور ساخته است . از نظر محتوا و مضمون ، آثار استاد عمدتا با الهام از ادبیات عرفانی و باورهای مذهبی ساخته و پرداخته شده اند . سخن آخر اینکه امروز استاد فرشچیان از پس نزدیک به پنجاه سال کسب هنر و مهارت در کار نقاشی و خلق نقشهای دلنشین و جشم نواز ، هنرمندی است که به جرآت میتوان او را صاحب سبک جدید در نقاشی ایرانی (مینیاتور) دانست . برخی آثار «ضامن آهو»: طرحی از شمایل امام رضا «پنجمین روز آفرینش»: در این تابلو همهٔ مخلوقات زمینی و آسمانی به ستایش پروردگار مشغول‌اند. «عصر عاشورا»: استاد در مورد نحوه طراحی این اثر جاویدان میگوید: «سه سال پیش از انقلاب روز عاشورا مادرم مرا نصیحت کرد و گفت: به روضه گوش کن تا چند کلمه حرف حساب بشنوی. و من با ایشان گفتم: من اول در اتاقم کاری دارم بعد خواهم رفت. حال عجیبی به من دست داد. وارد اتاق شدم، قلم را برداشتم و تابلوی عصر عاشورا را شروع کردم. قلم را که برداشتم تابلویی شد که الآن هست بدون هیچ تغییری».این اثر توسط استاد به موزه آستان قدس رضوی اهدا شد. طراحی ضریح امام رضا آخرین تابلوی او «کوثر» به نام خانم فاطمه زهرا (س) می‌باشد. منتخبی از جوایز ۱۳۷۹: انضمام نام هنرمند در فهرست روشنفکران قرن بیست و یکم ۱۳۷۲: نشان درجه یک هنر ۱۳۶۴: تندیس طلایی اسکار ایتالیا ۱۳۶۳: نشان هنر نخل طلایی ایتالیا ۱۳۶۳: تندیس طلایی اروپایی هنر، ایتالیا ۱۳۶۲: دیپلم آکادمیک اروپا، آکادمی اروپا، ایتالیا ۱۳۶۱: دیپلم لیاقت دانشگاه هنر، ایتالیا ۱۳۶۰: مدال طلای آکادمی هنر و کار، ایتالیا ۱۳۵۲: جایزهٔ اول وزارت فرهنگ و هنر، ایران ۱۳۳۷: مدال طلای جشنوارهٔ بین‌المللی هنر، بلژیک ۱۳۳۱: مدال طلای هنر نظامی، ایران

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1320 ق)، نقاش، قلمدان‏ساز و شاعر، متخلص به واحد. مشهور به میرزا لطف‏اللَّه مستوفى. اهل شیراز بود. وى در چهره‏پردازى و شبیه‏سازى دستى قوى داشت. گل و مرغ و منظره‏سازى را خوب مى‏دانست و در تذهیب و گونه‏هاى مختلف طلاكارى ماهر بود. علاوه بر آن، در سیاه قلم و آبرنگ و كارهاى روغنى نیز دست داشت و خط نستعلیق را نیكو مى‏نوشت. فرصت شیرازى در «آثار عجم» گوید: "در رسائل و مكاتیب بى‏نظیر است و در نقاشى شهیر. گاهى شعر مى‏گوید..." از آثار او: قلمدانى با زمینه‏ى نخودى كمرنگ كه در رویه آن، تصاویر گل و مرغ است، با رقم: «لطف‏اللَّه الحمزوى»؛ قلمدان زیبایى كه تصویر زنى در شیوه‏ى فرنگى بر روى آن نقش بسته و بالا و پایین آن در شیوه‏ى روسى تذهیب شده و به خط نستعلیق رقم نهاده: «لطف‏اللَّه الحمزوى سنه 1315»؛ تصویر سیاه قلمى دسته گلهاى متنوعى كه به شیوه‏ى آقا لطفعلى شیرازى عمل آمده، با رقم: «لطف‏اللَّه الحمزوى 1318»؛ قلمدان استادانه‏اى كه در حواشى و اطراف آن مناظر زیبایى دارد، با رقم: «لطف‏اللَّه الحمزوى 1320».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 8 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1130 ق)، نقاش و قلمدان‏ساز. وى پیرو شیوه‏ى محمد زمان اول بود. محمد صابر در انواع تذهیب و حل كارى دست داشت و در چهره‏پردازى و منظره‏سازى قوى دست بود. شیوه‏ى وى مخلوطى از هند و ایرانى بود كه به مهارتى خاص تلفیق شده است. از آثار او: قلمدان زیبایى كه تصویر زن جوانى در شیوه‏ى صفویه بر روى آن نقش شده و منظره‏ى بناهاى تاریخى در زمینه‏ى آن ترسیم گشته است، با: «رقم كمینه محمد صابر 1130».